ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สถานะเริ่มหวั่น #marksowon
“แบมแบม!!!”มาร์เรียแบมแบมท้ามลาสายฝน
ทา้านอถ่าย
“ทุนะ พี่โวอนมาแล้วะ”อึนฮาบอับทุน
“แล้วพี่มาร์ับแบมแบมล่ะะ”เยรินถาม
“เ้า...”โวอนพูไม่ออ
“มาแล้ว่ะ”ีฮโยะโนึ้น
“แบมแบม!!!!”เมมเบอร์got7ใรีบไปผยุแบมแบมมานั่
โวอนโผล่อมาร์โยเร็วและสลบไปในอ้อมอ
“โวอน!!!”
โรพยาบาล
“แบมฟื้นแล้ว”ยูยอมพูึ้น
“แบม...เป็นไบ้าอ่ะ”เบีถาม
“ผม...ผมโอเแล้วพี่”แบมแบมบอับทุน
“ั้นเี๋ยวผลัันมาเฝ้าแบม็แล้วัน”ินยอเสนอ
“ั้นเี๋ยวพี่อยู่่อน็ไ้”มาร์เสนอัวเอ
“ั้นพวผมไปนะ”
“อือ”
ห้อพัฟื้นโวอน
“พี่ะ ลุทำไม”ออมีถาม
“พี่อยารู้ว่าแบมแบมอยู่ห้อไหน”
“อ๋อ อยู่ห้อ...”
ห้อพัฟื้นแบมแบม
“อ้าว...ไม่เห็นมีเลย เอ่อ ุพยาบาละนไ้ไปไหนหรอะ”
สวนย่อมโรพยาบาล
“อยู่ไหนนะ อ๊ะ นั่นไ”โวอนเรียม้าวเท้าเินแ่หยุเพราะเห็นมาร์ำลันั่เล่น ป้อนนมให้ับแบมแบม เธอึิในใว่าเ้าสอนะเป็นอะไรันนอาพี่น้อหรือป่าว โวอนหันหลัเพื่อที่ะลับห้อแ่ทว่า...
“โอ๊ะ...”
“เป็นอะไรมั้ยรับ”
“อุ๊”โวอนพูื่ออุ๊เบาๆ
ในะเียวันมาร์หันมาเออุ๊ำลัยืนโอบโวอนอยู่็เินเ้าไปหาและอุยับโวอน
“มีอะไรหรอะ”โวอนถาม
“พี่...พี่ไม่อบที่เห็นเธอไปอับใร โยเพาะผู้าย”
“พี่หึหรอะ แล้วที่พี่ทำล่ะมันหมายวามไอนนี้โลเรารับไ้ับวามรัทุรู้แบบ แล้วพี่ล่ะะอบแบบไหน”
“โวอน...พี่ไม่ไ้”มาร์พูไม่ทันบโวอน็
“เราเป็นอะไรันแน่ะ เพื่อน พี่น้อ นรั หือนรู้ัเราเป็นอะไรันแน่ ถ้าพี่ยัไม่มั่นใว่าเราเป็นอะไรันอยู่สถานะไหน พี่อย่าเพิ่หึีว่าะ ันอัวนะะ”
ะเียวันทา้านแบมแบมันอุ๊
“นายอบพี่มาร์ใ่มะ”อุ๊ถามรๆ
“ใ่่ มันแปลใ่มะที่ันอบผู้าย”
“ไม่หรอวามรัมันห้ามันไม่ไ้หนิ”
“นายอบพี่โวอนใ่มะ”
“ใ่ นายรู้ไ้ไ”
“็นายออะเป็นห่ว”
“เฮ้อ!!! ันไป่อนนะ”
อุ๊เินผ่านมาร์ไป
“ุยอะไรันหรอรับ”
“โวอนถามพี่ว่าเราอยู่ในสถานะไหนันแน่ แ่พี่ไม่ล้าอบ”
“ถามหัวใพีู่สิว่าพี่ิยัไับเ้า”
“อบในะ น้อรั”มาร์ลูบหัวแบมแบม
‘แ่ผมไม่อยาเป็นแ่...’
To be con
ทา้านอถ่าย
“ทุนะ พี่โวอนมาแล้วะ”อึนฮาบอับทุน
“แล้วพี่มาร์ับแบมแบมล่ะะ”เยรินถาม
“เ้า...”โวอนพูไม่ออ
“มาแล้ว่ะ”ีฮโยะโนึ้น
“แบมแบม!!!!”เมมเบอร์got7ใรีบไปผยุแบมแบมมานั่
โวอนโผล่อมาร์โยเร็วและสลบไปในอ้อมอ
“โวอน!!!”
โรพยาบาล
“แบมฟื้นแล้ว”ยูยอมพูึ้น
“แบม...เป็นไบ้าอ่ะ”เบีถาม
“ผม...ผมโอเแล้วพี่”แบมแบมบอับทุน
“ั้นเี๋ยวผลัันมาเฝ้าแบม็แล้วัน”ินยอเสนอ
“ั้นเี๋ยวพี่อยู่่อน็ไ้”มาร์เสนอัวเอ
“ั้นพวผมไปนะ”
“อือ”
ห้อพัฟื้นโวอน
“พี่ะ ลุทำไม”ออมีถาม
“พี่อยารู้ว่าแบมแบมอยู่ห้อไหน”
“อ๋อ อยู่ห้อ...”
ห้อพัฟื้นแบมแบม
“อ้าว...ไม่เห็นมีเลย เอ่อ ุพยาบาละนไ้ไปไหนหรอะ”
สวนย่อมโรพยาบาล
“อยู่ไหนนะ อ๊ะ นั่นไ”โวอนเรียม้าวเท้าเินแ่หยุเพราะเห็นมาร์ำลันั่เล่น ป้อนนมให้ับแบมแบม เธอึิในใว่าเ้าสอนะเป็นอะไรันนอาพี่น้อหรือป่าว โวอนหันหลัเพื่อที่ะลับห้อแ่ทว่า...
“โอ๊ะ...”
“เป็นอะไรมั้ยรับ”
“อุ๊”โวอนพูื่ออุ๊เบาๆ
ในะเียวันมาร์หันมาเออุ๊ำลัยืนโอบโวอนอยู่็เินเ้าไปหาและอุยับโวอน
“มีอะไรหรอะ”โวอนถาม
“พี่...พี่ไม่อบที่เห็นเธอไปอับใร โยเพาะผู้าย”
“พี่หึหรอะ แล้วที่พี่ทำล่ะมันหมายวามไอนนี้โลเรารับไ้ับวามรัทุรู้แบบ แล้วพี่ล่ะะอบแบบไหน”
“โวอน...พี่ไม่ไ้”มาร์พูไม่ทันบโวอน็
“เราเป็นอะไรันแน่ะ เพื่อน พี่น้อ นรั หือนรู้ัเราเป็นอะไรันแน่ ถ้าพี่ยัไม่มั่นใว่าเราเป็นอะไรันอยู่สถานะไหน พี่อย่าเพิ่หึีว่าะ ันอัวนะะ”
ะเียวันทา้านแบมแบมันอุ๊
“นายอบพี่มาร์ใ่มะ”อุ๊ถามรๆ
“ใ่่ มันแปลใ่มะที่ันอบผู้าย”
“ไม่หรอวามรัมันห้ามันไม่ไ้หนิ”
“นายอบพี่โวอนใ่มะ”
“ใ่ นายรู้ไ้ไ”
“็นายออะเป็นห่ว”
“เฮ้อ!!! ันไป่อนนะ”
อุ๊เินผ่านมาร์ไป
“ุยอะไรันหรอรับ”
“โวอนถามพี่ว่าเราอยู่ในสถานะไหนันแน่ แ่พี่ไม่ล้าอบ”
“ถามหัวใพีู่สิว่าพี่ิยัไับเ้า”
“อบในะ น้อรั”มาร์ลูบหัวแบมแบม
‘แ่ผมไม่อยาเป็นแ่...’
To be con
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น