(FIC kuroko no basket) ป่วนรักเจ้าชายบาสเกตบอล

ตอนที่ 8 : ตอนที่ 6

การแข่งระดับประเทศที่ใกล้เข้ามาทำให้แต่ล่ะชมรมฝึกซ้อมกันมากขึ้น 

ชมรมบาสเกตบอลเองก็เช่นกัน

''แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก..''ฮานะหอบหนักหลังจากฝึกซ้อมส่วนของตัวเองเสร็จ เรียกได้ว่าแทบหมดแรงเลยทีเดียว 

''เฮ้อ...''ยูกิทำเพียงแค่ถอนหายใจแล้วกลับไปซ้อมต่ออย่างไม่ทุกร้อนกับโปรแกรมฝึกของตัวเอง 

''ลันล้า^^''ลูเซียฝึกไปด้วยอำเพลงไปด้วย แค่นี้สำหรับเธอแล้วถือว่าสบายมาก

''กัปตันโหดอะ...''ซากิบ่นอุบอิบ ร่างของเธอนอนแผ่อยู่กลางสนามอย่างไม่เกงใจใคร ก็อยากจะเกงใจนะ แต่มันลุกไม่ขึ้นอะ การฝึกของกัปตันโหดจริงๆ

''หืม? ทุกคนไม่ไว้ซะแล้วหรอ?''ยังเหลืออีกคนที่ยังดูสบายๆทั้งทีโปรแกรมฝึกก็โหดไม่แพ้พวกเธอ แถมยังฝึกชู้ตแบบไม่หยุดพักอีก ชู้ตติ้งการ์ดสาวโทโจ สุมิเระ

ถ้าจะถามว่าใครในชมรมที่อึดลองมาจากกัปตันก็คงจะเป็นยูกิ ลูเซีย สุมิเระทั้ง3คนมักจะได้รับโปรแกรมที่โหดกว่าพวกเธอหลายเท่า ฝึกมากกว่าพวกเธอหลายเท่า แต่กลับทำเหมือนสบายๆไม่รู้จักเหนื่อยเลย กัปตันของพวกเธอเองก็เช่นกัน

''วันนี้พอแค่นี้ ไปเปลี่ยนชุดแล้วกลับบ้านได้!!''สิ้นเสียงของกัปตันเหมือนเสียงสวรร์คมาโปรดพวกเธอ 

''ยูกิจังฉันฝากดูที่เหลือด้วยนะ''เรนะหันมาฝากที่เหลือให้รองกัปตันทีมอย่างยูกิให้ดูแลต่อจากเธอ

''อื้อ..''ยูกิขานรับพลางพยักหน้า

''จะไปไหนหรอเรนะ?''ลูเซียถามกัปตันสาวของทีม

''ฉันมีธุระนิดหน่อยน่ะ''

''งั้นหรอ''

ทางฝ่ายชายที่ซ้อมหนักไม่แพ้กันแต่ทุกคนก็ไม่ได้หมดสภาพ จะมีแต่คุโรโกะนี่แหละที่หมดสภาพอยู่คนเดียวจนลูเซียต้องมาดูแล

''ไม่เป็นไรนะเท็ตสึยะคุง?''ลูเซียถามแฟนหนุ่มด้วยความเป็นห่วง

''ครับ..''คุโรโกะตอบเสียงเบา ฟังจากเสียงแล้วไม่น่าจะไม่เป็นไรเลยนะ

เรื่องที่คุโรโกะกับลูเซียคบกันทางฝ่ายผู้หญิงรู้กันหมดแล้ว ส่วนทางพวกผู้ชายที่รู้ก็มีแค่อาคาชิกับคิเสะส่วนที่เหลือทึ่มกันหมด

''อาซาฮินะจิ!!''คิเสะวิ่งเข้ามาทำท่าจะกอดเด็กสาวผมดำ

โป้ก!!

ยูกิเอากระดานบอร์ดในมือตีตัวคิเสะเอาไว้ก่อนที่จะถึงตัวเธอ ถึงจะไม่แรงมากแต่ก็ทำให้คิเสะเบ้หน้าได้

''อย่ามาเรียกชื่ออย่างสนิทสนมนะ..''ยูกิพูดพลางมองคิเสะด้วยสายตาเย็นชาที่ใครเห็นก็ต้องถอยหนี แต่เหมือนคนถูกมองจะไม่สนใจยังคงทำหน้ายิ้มระรื่นเหมือนเดิม

''งั้นอาซาฮินะจิจะเรียกผมว่าเรียวตะก็ได้นะฮะ^^''

''เฮ้อ..''ยูกิถอนหายใจอย่างปลงตก 

''ถอนหายใจบ่อยๆเดี๋ยวความสุขจะบินหายไปนะ ยิ้มสิ!! อาซาฮินะจิยิ้มแล้วน่ารักกว่าเยอะ!!''

''=_=''ยูกิทำหน้าประมาณว่าใครจะยิ้มได้ทั้งวันเหมือนนายกัน

สุดท้ายทนความช่างตื้อของคิเสะไม่ไว้จึงปล่อยเลยตามเลย ปล่อยให้พูดคนเดียวไปเลย เดี๋ยวเบื่อก็คงหยุดไปเอง มั้ง?

''เห เป็นครั้งแรกนะเนี่ยที่มีคนทนความเย็นชาของยูกิจังได้นานขนาดนี้''ลูเซียพูดขึ้นหลังจากมองบทสถนาของทั้ง2คนมานาน เธอเห็นคิเสะตามตื้อยูกิตั้งแต่ที่พวกเธอฝึกซ้อมร่วมกับทีมบาสชายแล้ว ถ้าเป็นผู้ชายทั่วไปแป๊ปเดียวก็เลิกเพราะทนความเย็นชาของเด็กสาวไม่ไว้จนเลิกไป แต่ดูท่าคิเสะจะเป็นเป็นแบบนั้น ดูเจ้าตัวจะชอบใจซะมากกว่าที่ถูกยูกิเมินทุกครั้ง

''คิเสะคุงเขาเป็นพวกช่างตื้อ ไม่ค่อยคิดอะไรน่ะนะครับ''คุโรโกะที่สภาพดีขึ้นกว่าเดิมออกความเห็นบ้าง

''ดูๆไปเขาก็น่ารักดีนะ ฉันว่าอีกไม่นานยูกิจังต้องใจอ่อนแน่''สุมิเระออกความเห็นบ้าง เธอรู้จักยูกิดี เห็นเย็นชาแบบนั้นแต่นั่นไม่ใช่นิสัยจริงหรอก ถ้าจะมีใครสักคนละลายน้ำแข็งในหัวใจของยูกิได้ก็คงจะเป็นคิเสะ เรียวตะนี่แหละ เธอเชียร์คู่นี้เต็มทีเลย!!

''คุโรสึล่ะ?''อาคาชิที่โพล่มาจากไหนก็ไม่รู้ถามพวกเธอ 

''กลับไปแล้วล่ะ เห็นว่ามีธุระอะไรสักอย่างนี่แหละ''ลูเซียเป็นคนตอบ

''ธุระ?''อาคาชิทวนคำ

''ใช่ แต่พวกฉันไม่รู้หรอกนะ แต่ถ้าเป็นยูกิจังอาจจะรู้ก็ได้''

''เข้าใจแล้วขอบใจมาก''อาคาชิพูดก่อนจบก็เดินไปหารองกัปตันทีมของฝ่ายหญิง

''อาซาฮินะ''

''หืม?''ยูกิหันไปมองคนเรียก ส่วนมือก็ยังยันหน้าของคิเสะที่ทำท่าจะเข้ามากอดเธออยู่

''ฉันฝากนี่ไปให้คุโรสึที เป็นตะรางการแข่งของอาทิตย์หน้า''อาคาชิยืนแฟ้มให้อีกฝ่าย

''อื้อ แล้วฉันจะเอาให้นะ ขอบใจนายมากอาคาชิ''ยูกิก็รับมาแบบปกติ

''อาซาฮินะจิใจร้าย!! ทำไมกับอาคาชิจิถึงพูดดีด้วยอะ! แถมยังเรีกยชื่ออีก ทีกับผมยังไม่เคยเรียกเรียกเลยT^T!!''คิเสะโวยวาย 

''เพราะอาคาชิดูน่าเชื่อถือกว่านายไง-_-''ยูกิตอบหน้าตาย

''อาซาฮินะจิใจร้ายT^T''

วันต่อมา

''เรนะเธอไม่เป็นไรแน่นะ?''ลูเซียถามเพื่อนสาวผมเงินที่สภาพยังกับศพเดินได้ ผมสีเงินยุ่งไม่เป็นทรง หน้าซีดอย่างกับคนไม่ได้นอน แถมทำท่าจะหลับคาโต๊ะเรียนได้ทุกเมื่อ

''ไปห้องพายาบาลไม่ดีกว่าหรอ?''ยูกิถามพลางหวีผมให้เรนะ

''ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง..''เรนะตอบเสียงอ่อย

''=_=''

''=_=''

สุดท้ายก็จบด้วยการโดยลูเซียกับยูกิจับลากให้มานอนที่ห้องพายาบาลแถมยังจับเธอกรอกยาอีก

''อื้อ....ปวดท้องจัง..''เรนะบ่นพึมพัมพลางลูบท้องน้อย เดือนนี้ปวดมากกว่าปกติแฮะ สงสัยเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยได้พักแน่เลย ไม่นานยาที่กินเข้าไปก็ออกออกฤทธิ์ ความง่วงเริ่มเข้าครอบงำ เปลือกตาเริ่มปิด ในที่สุดเธอก็หลับไป

ในขณะที่เด็กสาวกำลังหลับอยู่ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา ร่างของชายหนุ่มเรือนผมสีแดงเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างเตียงเด็กสาวผมสีเงิน ลมหายใจเข้าออกอย่างสหม่ำเสมอทำให้รู้ว่าเด็กสาวกำลังหลับลึก 

อาคาชิจ้องมองใบหน้าหวานด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแต่ในใจกลับร้อนรุ่ม แค่ได้ยินจากเพื่อนของเด็กสาวว่าคุโรสึไม่สบายเขาก็อยู่ไม่เป็นสุขรีบมาที่ห้องพายาบาลทันที ทั้งเป็นห่วง ทั้งร้อนใจกลัวว่าเธอจะเป็นหนัก ยิ่งพอได้เห็นดวงหน้าหวานที่ปกติจะเป็นสีชมพูระเรื่อ แต่ตอนนี้กลับซีดเป็นกระดาษ ยิ่งทำให้เขาใจไม่มี พอถามเพื่อนเธอว่าคุโรสึเป็นอะไรพวกเธอก็ไม่ยอมบอกเขา บอกแต่ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวของผู้หญิง 

''อื้อ...''เด็กสาวบนเตียงส่งเสียงครางพลางขมวดคิ้วยุ่ง ใบหน้าแสดงถึงความเจ็บที่แม้แต่อาคาชิก็สังเกตได้

''คุโรสึ...''อาคาชิเรียกเด็กสาวเสียงเบาเพราะไม่อยากให้เด็กสาวตื่น เขานั่งลงข้างเตียงของเด็กสาวก่อนจะเอื้อมมือไปปัดเส้นผมสีเงินที่ปกหน้าออก มือหนาลูบแก้มเด็กสาวอย่างแผ่วเบา และดูเหมือนเด็กสาวจะชอบใจซะด้วย

''!?'' อาคาชิตกใจเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆเด็กสาวที่กำลังหลับไหลก็จับมือเขาไว้ แถมยังเอาไปแนบไว้กับหน้าตัวเองอีก ใบหน้าหวานยิ้มออกมาทั้งๆที่กำลังหลับ เหมือนกำลังฝันดี พอเห็นแบบนั้นเขาก็ไม่กล้าชักมือกลับกลัวว่าเธอจะตื่น 

วันนั้นทังวันอาคาชิก็ตัดสินใจอยู่เฝ้าคุโรสึโดยฝากเรื่องชมรมให้มิโดริมะจัดการแทน...

พักกลางวันเด็กสาวผมสีดำฮาซาฮินะ ยูกิที่ปกติจะเงียบสงบแต่มันเริ่มไม่เงียบสงบตั้งแต่เจ้าหมาโกลเด้นมาหาเธอที่ห้องทุกวันแถมยังเกาะติดเธอแจอีก ตอนพักเทื่ยงของทุกวันก็จะลากเธอไปกินข้าวด้วยทุกครั้ง

คิเสะ เรียวตะ

''ข้าวกล่องของอาซาฮินะจิน่ากินจังเลยน้า^^''วันนี้คิเสะก็ยังคงสดใสเหมือนเดิม

''........''เด็กสาวเลือกที่จะเงียบ

''เอ๊ะ! นั่นของโปรดผมเลย ขอชิ้นนึงนะ!!''ไม่พูดเปล่ายังจะหยิบกับข้าวในข้าวกล่องของเธอไปอีก

เพี้ย!!

''ไม่มีมารยาท!''ยูกิตีมือของคิเสะแล้วหันกล่องข้าวหนี

''อาซาฮินะจิใจร้ายT^T''

คิเสะโอดควรสักพักแล้วก็เงียบไป เจ้าตัวนั่งทำหน้าหงอยเหมือนหมาที่ถูกเจ้าของดุ ตอนแรกเธอก็ทำเป็นไม่สนใจ แต่พอนานเข้าก็ทนไม่ไว้ 

''เฮ้อ..ทำไมนายถึงชอบมายุ่งกับฉันนัก?''เธอถามออก เธออยากรู็จริงๆนะว่าทำไมนายแบบเนื้อหอมอย่างคิเสะ เรียวตะถึงชอบมายุ่งกับเธอนัก 

''เพราะอาซาฮินะจิน่าสนใจไงฮะ!''

''ส่วนไหนของฉันที่น่าสนใจกัน?''

''ทุกส่วนเลยฮะ^^''

''........''

''ถึงอาซาฮินะจิจะดูเย็นชา เหมือนไร้ความรู้สึก เข้าถึงได้ยาก แต่ที่อาซาฮินะจิทำเย็นชาใส่คนอื่นเพราะคนเหล่านั้นเข้าหาอาซาฮินะจิเพราะว่าต้องการบางอย่างใช่มั้ยล่ะ และอาซาฮินะจิก็ไม่ชอบเลยทำเป็นเย็นชาใส่ แต่ผมรู้นะว่าจริงๆแล้วอาซาฮินะจิน่ะเป็นคนที่อ่อนโยนและใจดีมากๆเลย แถมยังรักเพื่อนมากอีกด้วย^^''

''นายกับฉันคุยกันแทบจะนับครั้งได้ อะไรทำให้คิดว่าฉันเป็นแบบนั้นกัน?''

''เพราะความรู้สึกของผมมันบอกเเบบนั้น บอกว่าผู้หญิงที่ชื่อฮาซาฮินะ ยูกิเป็นคนดีที่รักเพื่อนพ้วงมาก และยังเป็นผู้หญิงที่ดีมากอีกด้วย^^''

''หึ...''ยูกิเผลอหัวเราะออกมา ใบหน้าหวานที่ปกติจะเย็นชาแต่ตอนนี้กลับมีรอยยิ้มออกมานิดๆ แม้จะเป็นแค่การยกยิ้มบางๆ แต่สำหรับคิเสะมันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นรอยยิ้มของเด็กสาวที่ได้ฉายาว่าเจ้าหญิงหิมะ 

ก็คิดไว้แล้วว่ารอยยิ้มของอาซาฮินะจิต้องสวยมากแน่ แต่ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้ สวยขนาดที่เขาไม่อาจจะละสายตาไปได้เลย

''อาซาฮินะจิฮะ..''

''หืม?''

''ผมน่ะ..หลงรักอาซาฮินะจิเข้าซะแล้วล่ะฮะ!!!!..''

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

คู่ของอาโอมิเนะไรท์ขอเลื่อนไปเขียนตอนหน้านะ ยังคิดไม่ออกเลยอะT^T