พูดไม่ค่อยเก่ง อย่าเล็งใจมาที่ผมดีกว่า

"ถึงผมจะพูดไม่บ่อย...เเต่ก็อ่อยเก่งนะครับ" ผมไม่รู้ว่าประโยคนี้มันตรงกับตัวของผมมากน้อยเเค่ไหน เเต่ผมรู้เเค่ว่าผมได้ประโยคนี้มาอย่างงงๆจากเพื่อนของผมหลังจากที่ผมได้รู้จักกับพี่"ผมสีนํ้าตาล"คนนั้น พี่เขาทําให้ผมได้กล้าที่จะพูด ได้กล้าที่จะเเสดงออกมากขึ้น ทําให้ชาวบ้านชาวช่องหันมาเห็นผมในสายตาของพวกเขา

เเล้วมันก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น...ที่มันไม่ควรจะเกิด...เเล้วผมก็ไม่เคยเป็นเเบบนี้มาก่อนเช่นกัน

เเต่เอาจริงๆนะครับ...ผมก็ไม่ได้อยากได้ประโยคบ้าๆนี้จากเพื่อนเเละคนอื่นๆสักเท่าไหร่ เเต่ผมว่าผมก็ชอบมันนะ555