คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฟิคกลุ่มนักเขียนตอนที่2:การดื่มเหล้าจบลงและเตรียมเข้าบ้านผีสิง
ฟิคกลุ่มนักเขียนตอนที่2:การดื่มเหล้าจบลงและเตรียมเข้าบ้านผีสิง
หล่อซดมาม่าด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทุกคนมองหล่อด้วยสายตา(....) เธจ้องถ้วยมาม่าชั่วครู่
“แต่ท่านกินไวไวไม่ใช่เหรอ??”หล่อหน้าซีดทันทีเมื่อโดนเธทักเรื่องยี่ห้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เขานิ่งเงียบชั่วครู่ย้อนนึกถึงตอนที่แม่ค้าใช้กรรไกรตัดซองบะหมี่กึงสำเร็จรูปลงถ้วย...
นี่มันไวไวนี่หว่า............... หล่อหน้าซีดราวกับไก่ที่ถูกถอนขนแล้วต้มจนเปื่อยแต่เขาก็ยังแสดงท่าทีนิ่งเฉยกันหน้าแตกต่อไป
“งั้นผมขอมีคลาสมั่ง ขอวอดก้าหน่อยครับ เพียวๆเทใส่แก้วมาเลย”เธบอกบริกรอีกคน(มันมีกี่คนกันแน่วะ?)
“มีคลาสมาหน่อยก็เตกีล่าแบบจุดไฟ...นั่นร้อนแรงแบบสุดๆ”เขาค่อยๆบรรยายถึงลักษณะ กลิ่น สี และรสชาติรวมราคาของเหล้ายี่ห้อต่างๆขึ้นมาไม่หยุดราวผู้เชี่ยวชาญ
“ทำไมท่านเธดูเชี่ยวจัง?”คิลที่นั่งฟังอยู่ด้านข้างแย่งวอดก้าทั้งขวดจากมือเธมาดื่มอึกใหญ่ ใบหน้าของคิลร้อนแดงขึ้นทันทีเมื่อเจอเหล้าสุดแรงจากรัสเซีย
“มีอยู่ช่วงนึงที่ผมบ้าพวกเหล้าพวกไวน์เลยหาข้อมูลมาอ่านแบบตาแฉะเลยล่ะครับ”เธพูดบรรยายในขณะที่อีกมือก็เตรียมเหล้าขวดใหม่ขึ้นมาดื่ม
“กินด้วยๆ”ไม้ที่อยู่ด้านข้างยกมือขึ้นและพยายามแย่งขวดเหล้าจากคิล
“ไม่ได้ๆ เด็กห้ามกิน เอิ๊ก..”คิลกอดขวดเหล้าแน่นแล้วบิดตัวหนี ไม้ทำหน้างอนเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดอ้อนคิล
“ผมควรพูดอะไรดีนะ...”หล่อรำพึงเมื่อมองคนที่เริ่มเมาทั้งสามเกลือกกลิ้งไปบนหิมะพร้อมขวดเหล้า เขาเดินห่างออกมาเล็กน้อย
“ก็ห้ามน้องไม้หน่อยสิ”คิลชายตาไปทางหล่อที่ยังซดมาม่าอยู่ไกลๆ คิลยันไม้ที่พยายามตะกายเข้ามาแย่งขวดเหล้า
“ไม่ให้ๆ...”คิลบ่นพึมพัมแต่ขณะที่ปากบอกไม่ให้ๆมือก็คว้าขวดเหล้าที่มีเหล้าเหลือครึ่งขวดกรอกปากไม้จนไม้ตาเหลือกเพราะสำลักเหล้า
“เอ๋...นี่มันของท่านเธนี่...?”คิลเอาขวดเหล้าวอดก้าออกจากปากไม้แล้วมองไปทางเธที่ยังเฉยๆกับเหตุการณ์ตรงหน้า
“ไม่เป็นไรครับ..มีอีกเยอะ ยังไงๆท่านคิลก็เป็นคนออกตังอยู่แล้ว”เธบอกแล้วยกเหล้าขวดใหม่ขึ้นดื่มเป็นขวดที่สาม คิลมองขวดเหล้าเปล่าในมือชั่วครู่แล้วโดยทิ้งอย่างไม่ใยดี
ไม้ที่รอดชีวิตจากคิลค่อยๆคลานหนีออกมาคายเหล้าทิ้ง กลิ่นเหล้าเหม็นโชยไปทั่วตัว
“เอ้าๆ อยากกินไม่ใช่เหรอมาๆ”คิลรีบกระโดดไปตะครุบตัวไม้ที่กำลังจะคลานหนีพร้อมลากให้กลับมาอยู่ในวงโคจร
“เอ้า แก้วนึง”คิลส่งแก้วเปล่าใบหนึ่งให้กับไม้ ไม้จ้องมองแก้วเบียร์ขนาดครึ่งลิตรที่ถูกแทนที่ความว่างเปล่าด้วยเตกีล่าราคาแพง
“หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว”เธคะยั้นคะยอให้ไม้ดื่มรวดเดียวจบพร้อมดูอย่างตั้งใจ ไม้มีเหงื่อซึมเบาๆบริเวณหน้าผากและกำลังจะไหลแหมะลงแก้ว
“มะ...หมดแก้วก็ได้...”ไม้ค่อยๆยกแก้วขึ้นมาทาบปากแล้วกระดกยกดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว เสียงเชียร์ดีใจจากเธและคิลดังขึ้นทันที
“ย้ๆๆ ท่านไม้เก่งมากๆ ต่อไปตาท่านคิล ว้อดก้าแบบแรงสุดๆ หมดแก้วเลยครับ”เธหันไปทางคิลพร้อมแก้วเหล้าขนาดเท่าๆกันกับของไม้ คิลรับแก้วเหล้ามาแล้วเทเหล้าสามยี่ห้อลงไปในแก้วเดียว เขายกมันขึ้นดื่มจนหมดโดยไม่กลัวว่าท้องไส้จะพังหรือไม่
“ท่านไม้ยังอายุไม่ถึงนะครับท่านเธ!”หล่อที่ทนดีขี้เหล้าสองคนพยายามบังคับให้เด็กดื่มเหล้าไม่ไหวลุกขึ้นมาพร้อมแย่งขวดเหล้าจากมือของเธ เธเงยหน้าขึ้นมองแต่ก็โดนหล่อเทเหล้ากรอกปากจนหมดขวด
“ไม่เป็นไรหรอกครับท่านหล่อ...ผมไม่เมาหรอก...”ไม้รีบตอบกลับทันทีที่เห็นหล่อกรอกเหล้าเธจนหมดหยดสุดท้าย หล่อชายตามามองไม้ที่เริ่มจะมึนๆเพราะฤทธิ์เหล้า
“มางี้ก็จัดปายยยย~~~”เธลุกขึ้นแล้วกดหัวหล่อให้นั่งลง เธจับหน้าของหล่อเงยขึ้นแล้วคว้าขวดเหล้าองุ่นมากรอกปากหล่อด้วยความสะใจ
“ท่านเธก็กินด้วยสิ หึหึ..”คิลดึงเธให้ล้มลงแล้วกรอกด้วยเหล้าโชจูเพียวๆที่เธสั่งมาสองขวดจนหมด เธสำลักเหล้าเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นนั่งหัวเราะกับคิลอย่างคนบ้า
“ยาฮู้!!...เหล้าอาหร่อยยยย”เธพูดแล้วลุกขึ้น เขาเดินไปหยิบขวดเตกีล่าที่กลิ้งไปไกลกลับมายื่นให้ไม้ “หมดขวดครับ...”
หล่อที่ถูกเธเล่นงานโดยไม่รู้ตัวลุกขึ้นแล้วแอบคายไวน์องุ่นทิ้งทันที เขารีบเดินหลบมุมออกมาแล้วสั่งไก่อบมากินระหว่างที่รอดูโชว์คนเมา
“หมดแก้วยังดีกว่า..”ไม้มองขวดเตกีล่าอย่างหวาดๆต่อให้ไม่มีหิมะเทียมเขาก็รู้สึกเสียวสันหลังอยู่ดี
“เอ๊ ท่านเธ จะดีเหรอออ เอิ๊ก หน้าแดงหมดแล้วท่าน”คิลเขย่าขวดเหล้าเบาๆแล้วถามเธที่หน้าแดงจนผิดปกติ เธมองหน้าคิล
“มะ...ม่ายมีครับ ยังหวายยทู๊กกกกคนเลยยย”เธตอบพร้อมเซล้มลง คิลหัวเราะเธเสียงดัง
“อ่า ทำไมท่านหล่อหน้าแปลกๆ เมาแล้วอ่ะดิ๊ อ่า ท่านเธ เสียงแปลก แปลกกกกกกกกกกกก”คิลส่ายหน้าเบาๆแล้วมองไปรอบๆ คิลลุกขึ้นเดินไปหาเธแล้วตบหัวเธเบาๆ
“เอ่ม...เซๆ ซาๆ”คิลพูดติดตลกแต่ก็ไม่ตลอก เธตั้งสติได้
“ฮ่าๆ ตบหัวผมเหรอ นี่แนะ...โทษทีครับเอ็นกาตุ๊กกก เหอๆ”เธยกขาขึ้นถีบคิลจนล้มคะมำหน้าทิ่มหิมะเทียม
“หืม..เมื่อกี้มีใครพูด ซาๆเซๆมั้ยครับ?”ไม้มองซ้ายขวาเพื่อหาเด็กสองคนที่มีนามว่าซาๆและเซๆ
“หา? น้องไม้พูดว่าอะไรนะ? แล้วใครถีบตรู คราย!”คิลรีบลุกขึ้นตามหาตัวการที่จงใจถีบเขาเมื่อครู่ เมื่อเขาเจอเป้าหมายเขาก็เตะเข้าไปจังๆอย่างแรง
“เอ๊ะ ทำไมตัวท่านเธเล็กลงงง”คิลจ้องมองคนที่อยู่ตรงหน้าซึ่งก็คือหล่อ! ในความเป็นจริงเธยังนั่งอยู่ที่เดิมแต่หล่อกลับเดินผ่านบุคคลที่ถีบเขาเข้าไปเตะคนที่พยายามจะห้ามเขาซะเอง
“ซากับเซมาเหรอ เอิ๊ก...ลูกโผ้มอยู่หนายยอ่า...แล้วท่านไม้เตะท่านหล่อทำไมอ่ะ ตลกดีนะท่าน”เธหัวเราะแล้วมองซ้ายขวาหาลูกของตัวเอง แต่ก็นึกได้ว่าไม่มีทางที่ลูกของเขาจะมาอยู่ที่นี่
ก็ในเมื่อลูกๆที่น่ารักทั้งสองถูกสตาฟอย่างงดงามอยู่ที่บ้านแล้วนี่นา...
“เอาล่ะ..เซ้ตนี้ไม่หมดไม่เลิก”เธพูดพร้อมดีดนิ้ว บรกรสองคนเดินเข้ามาพร้อมรถเข็นที่มีทั้งเหล้าทั้งไวน์อยู่เต็มรถเข็นกว้างเมตรครึ่งยาวสองเมตร
“ท่านเธ!!!!! เมาแล้วนะท่าน...”ไม้รีบฉุดให้เธกลับมาณจุดเดิม เขาไม่ต้องการให้เธต้องเดินไปหยิบขวดเหล้ามาเพิ่มของเดิมให้ทรมารท้องไส้และจิตใจของตัวเอง
หล่อที่ถูกคิลเตะจนล้มกลิ้งลุกขึ้นมาเงียบๆแล้วแบกคิลที่เหมือนจะหลับมิหลับแหล่ไปยังกลุ่มวงเหล้าแล้วเดินออกมานั่งกินไก่อบที่สั่งมาเพียงลำพัง วันนี้เขาดูสงบเสงี่ยมแปลกๆ
“ถ้ารวบรวมสถาณการณ์ทั้งหมด เรากำลังเมาเหล้าอยู่ในดรีมเวอด์ ในห้องหิมะจำลองบนพื้นรอบๆมีไก่ย่างส้มตำและอาหารนานาชาติกระจัดกระจาย พิลึก...”เธค่อยๆเรียกสติตัวเองให้กลับมาแล้วหยุดสรุปเหตุการณ์รอบๆ คิล ไม้และหล่อพยักหน้าพร้อมกัน นอกจากพวกเขาและบริกรแล้วก็ไม่มีลูกค้าคนอื่นเข้ามาเลยแม้แต่คนเดียว
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเดินเข้ามาทางคิลที่ยังคงส่งเสียงดังเคาะแก้วเคาะชามพร้อมกินเหล้าไปอย่างสนุกสนาน
“เรากินเหล้าคลายหนาวครับ...”เธบอกเจ้าหน้าที่ที่ยืนดูพวกเขาด้วยสายตาค่อนข้างเบื่อหน่ายและหาเรื่อง คิลลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเจ้าหน้าที่ด้วยท่าทางและสายตาที่หาเรื่อง
เจ้าหน้าที่วัยกลางคนไม่อยากเสียเวลาดูศึกเจ้ามวยไทยเขาจึงผละออกจากกลุ่มคนแปลกประหลาดที่มานั่งกินเหล้าคลายหนาวในเมืองหิมะจำลอง
คิลเดินกลับมาที่เดิมแต่ก็สะดุดหิมะจนล้มหน้าทิ่ม ขวดเหล้าที่อยู่ในมือกระเด็ดขึ้นข้างบนแล้วเทราดลงมาใส่ตัวเขาทั้งขวด
“เราน้ำร้อนคลายหนาวมั้ยครับ?”หล่อพูดขึ้นเมื่อเห็นคิลนอนนิ่งพลางบ่นงึมงำ
“ใครจะเอาน้ำร้อนล่ะ หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง ฝังลงหิมะซะเลย~”เธพูดพร้อมโฏยหิมะมาคลุมตัวคิลจนแทบจะมิดทั้งตัว
“เอ้าฝังๆ เราจะได้ติมท่านคิลมากินกัน”เธพูดไปเรื่อยๆมือก็ยังคงโกยหิมะมาฝังท่านคิลจนกองสูงมากขึ้น หล่อรีบพลักเธออกแล้วพยุงให้คิลลุกขึ้น เธที่ถูกพลักจนล้มกอนแผ่อยู่บนหิมะสติที่เคยมีเต็มร้อยถูกแอลกอฮอลล์กระชากไปจนแทบหมด
“เพิ่งรู้นะครับว่าที่นี่มีแม่น้ำกับทุ่งดอกไม้ด้วย...”เธมองเลื่อนลอยไปยังเพดานว่างเปล่าแต่ในมโนภาพมีแม่น้ำและทุ่งดอกไม้แสนสวยชวนให้เขาข้ามไปอีกฝั่ง
“ท่านเธเราว่าท่านไม่ไหวแล้วนะ...”ไม้พยายามเขย่าตัวเธที่ค่อยๆหลับตาลงเพราะความง่วงและเหนื่อย ไม้ยิ่งเขย่าตัวหนักขึ้นเพราะถ้าเขาไม่ทำอาจได้มีคนตายในสถานที่อันแสนสุขแน่นอน
“เดี๋ยว นี่เกิดอะไรขึ้นท่านเธเป็นอะไรอ่ะ??”คิลที่ถูกหล่อต่อยเรียกสติสร่างเมาทันที คิลรีบลุกพรวดขึ้นมาสะบัดหัวอย่าแรงเพื่อไล่ความมึนงง
“ผมอยากข้ามไปฝั่งตรงข้ามอ่ะ..แต่ผมไม่มีตังเหรียญเลยมีใครให้ผมยืมสักสามบาทมั้ยครับ”เธพูดทั้งๆที่หลับตาคล้ายละเมอ แต่เป็นคำละเมอที่น่ากลัวเสียเหลือเกิน คิลค่อยลุกขึ้น
“ท่านเธ ผมช่วยเอง...”คิลยกถังน้ำแข็งที่เป็นน้ำแข็งของเหล้าเทราดไปที่เธที่นอนอยู่บนพื้น ทุกคนตกใจกับการกระทำอันอาจก่อให้เกิดการฆาตกรรมของคิล
“ครับๆ...”หล่อล้วงกระเป๋าของคิลแล้วยัดเงินสามบาทใส่มือเย็นๆของเธ
“ไปแล้วอย่ากลับมานะท่านเธ”หล่อพูดทิ้งท้ายแล้วกลับไปให้ความสนใจกับคิลที่ยังคงโซซัดโซเซอยู่
“ขอบคุณท่านหล่อ ไม่ต้องพลักผมก็ได้..พอข้ามมาฝั่งนี้แล้วรู้สึกอุ่นแฮะ..”น้ำเสียงสั่นและความดังที่ค่อยๆลดลงของเธทำให้ทุกคนเลิกที่จะเล่นหิมะอันหนาวเหน็บ ในขณะที่ความคิดอีกหกสิบเปอร์เซ็นต์ของหล่อยังอยากที่จะรอดูคนตายต่อหน้า หล่อเดินไปหยิบถังน้ำแข็งอีกถังแล้วตั้งท่าที่จะราดมันลงไปที่เธอีกครับ
ไม้รีบลุกขึ้นกระโดนเตะหล่อจนถังน้ำแข็งที่กะจะเอามาราดเธกลายมาเป็นถังที่คว่ำราดบนตัวของหล่อแทน
“ผมฝังกลบพวกท่านทั้งคู่เลยได้มั้ย!!!”ไม้ตะโกนใส่คนทั้งสองที่ยังนอนเล่นใกล้ตายอยู่บนพื้น
“ผมคิดว่าผมมาเที่ยวทางฝากนี้พอแล้ว...แต่ผมไม่มีเงินกลับ”เธละเมอเพ้ออกมาอีกครั้ง ไม้ล้วงกระเป๋าเพื่อเตรียมเงินอีกสามบาทเป็นค่าเดินทางกลับจากแม่น้ำแห่งความตาย
“ขอยืมเงินสักสามร้อยสิครับ...”
“ตอนขาไปท่านไปสามบาทไม่ใช่เหรอ!?”ไม้ตกใจกับหลักศูนย์ต่อท้ายที่เพิ่มขึ้นแต่ไม้ก็เต็มใจที่จะยื่นเงินสามร้อยบาทให้เธเพื่อที่จะได้ไม่มีคนตาย
หลังจากที่เธคืนชีพจากนรกอีกครั้งทุกคนที่ยังเมาค้างก็กลับออกมาด้วยอาการโซเซจนต้องไปนั่งทำใจหน้าห้องน้ำเป็นเวลานาน
“เฮ้อ...กลับกันเถอะ...”เธพูดขึ้นแล้วล้มตัวลงฟุบกับโต๊ะหินอ่อนในสวนหย่อมข้างๆห้องน้ำ ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย สักพักทุกคนก็พร้อมที่จะเดินทางกลับ
พวกเขาเดินไปตามทางที่ตอนนี้เริ่มมีผู้คนลดน้อยลง ไม้ยังคงห่วงเรื่องที่พวกเขาเข้าไปเล่นในเมืองหิมะแล้วก่อวินาศกรรมเกี่ยวกับความสะอาดไว้ที่นั่น
เธเดินไปเรื่อยๆจนเขาไปสะดุดตากับสิ่งสิ่งหนึ่ง มันกระตุ้นด้านมืดของเขาให้ตื่นขึ้น
“เข้าบ้านผีสิงมั้ยครับ??”เธพูดขึ้นแล้วชี้ไปยังบ้านทรงยุโรปสามชั้นอิมเมจบ่งบอกถึงความเฮี้ยนของผีที่สิงอยู่ คิล มองมันด้วยความหวาดผวาชั่วครู่
“เอ่อ...ผมจะไปเข้าห้องน้ำ”คิลรีบเดินนำหนีไปทันทีแต่ก็ถูกมือของหล่อและเธคว้าเอาไว้
“เอาน่าท่านคิล...หึหึหึ”หล่อพูดขึ้นแล้วสบตากับเธ เธพยักหน้าแล้วพร้อมใจกันลากคิลเข้าไปในบ้านผีสิงโดนมีไม้เดินตามหลัง
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ความคิดเห็น