คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ฟิคกลุ่มนักเขียนตอนที่1:การอ่านหลังสือสอบและไปเที่ยวเมืองหิมะ
ถึงทุกท่านที่เข้ามาอ่าน...
ไม่มีอะไรครับเชิญเข้าไปอ่านเลยครับ - -
______________________________________________________________________
ฟิคกลุ่มนักเขียนตอนที่1:การอ่านหลังสือสอบและไปเที่ยวเมืองหิมะ
“เฮ้อ...”เสียงถอนหายใจดังมาเป็นระยะๆจากบุคคลกลุ่มหนึ่ง โต๊ะญี่ปุ่นขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้องถูกทับด้วยกองหนังสือหลายกองสูงตระหง่าน ข้างๆห้องมีถังขยะเล็กๆที่เต็มไปด้วยขี้ดินสอและเศษกระดาษจำนวนมาก
“แทนค่า x ตรงนี้แล้วก็นำมาคูณกันทั้งหมดเลยครับ”
“อณาจักรพืช?”
“Kingdom Plantae จำพวกมีพนังเซลล์.............”
เสียงพร่ำสอนและถามตอบเงียบๆต่อเนื่องมากว่าครึ่งวันยิ่งทำให้บรรยากาศอึดอัดจนแทบจะกลายเป็นกดดัน เสียงพร่ำถามหยุดลงมีเสียงขีดเขียนเข้ามาแทนที่
“เอาล่ะ....อ่านฟิสิกส์เสร็จแล้ว” เธเอ่ยขึ้นขัดความเงียบ
“เดี๋ยวๆ ที่ถามผมไปเมื่อกี้มันชีวะไม่ใช่เหรอ??” คิลรีบพูดแย้งทันทีเมื่อได้ยินคำว่า”ฟิสิกส์”จากปากของเธที่แสดงอาการเรียบเฉย
“ผมคิดว่ายังๆก็ไปชีวะไม่รอดก็เลยมาอ่านคำนำฟิสิกส์น่ะครับ”เธตอยเรียบเฉยไม่สนใจว่าคิลจะแสดงสีหน้าอยากบีบคอออกมา
“โอ้...แปะ แปะ แปะ แปะ ยินดีด้วยนะ ในที่สุดท่านเธก็อ่านฟิสิกส์จบแล้ว”หล่อพูดขึ้นเลียนเสียงปรบมืออย่างยียวน เธเหลือบตาไปมองก่อนกะเอื้อมไปหยิบกบเหลาดินสอมาเหลาดินสอในมือจนแหลมคม
“ขอเอามีดแทงคอหอยจะได้มั้ย? ท่านหล่อ” เธพูดเรียบเฉยขณะมองปลายดินสอคมๆ หล่อมองเธอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตบหัวเธจนปลายดินสอแทงคอ
“ขอโทษครับ...มือกระตุก” หล่อพูดเสียงแข็ง เธค่อยๆเงยหน้าขึ้นก่อนตอบ”ไม่เป็นไร”กลับไป ทั่วห้องกลับมาอยู่ในสภาพเงียบกริบอีกครั้ง
“ไม่ไหวแล้วครับ”เธพูดก่อนจะทิ้งตัวลงฟุบโต๊ะ หนังสือเคมีในมือหล่นไปอยู่ใต้โต๊ะ ความรู้สึกห่อเหี่ยวหมดกำลังใจกำลังโจมตีเธอย่างหนัก
“อย่าเพิ่งเลิกล้มความตั้งใจสิครับ!”คิลพยายามที่จะสร้างกำลังใจให้แต่ก็ไร้การตอบสนองของพลังใจ
“ถ้ามันตกไปแบบนั้นผมคงไม่เก็บมันขึ้นมาอ่านเป็นครั้งที่สอง”เธพูดเบาๆ
“ถ้าท่านเธมั่นใจว่าจะสอบได้ ผมก็สบายใจ”คิลเลิกสนใจเธแล้วกลับมาวาดรูปเล่นต่อ
“อ่านไปแล้วจะดีใจเมื่อเข้าห้องสอบเชื่อผม”คำพูมีสาระดังขึ้นจากหล่อที่นั่งข้างๆคิล ทุกคนที่ยังอยู่ในอิริยาบถเดิมเงียงหูฟังต่อว่าจะมีคำพูดมีสาระมาจากปากหล่ออีกหรือไม่แต่ก็ไม่มีประโยคใดที่เป็นสาระอีก
“ผมไม่กล้าคุยต่อเลย กลัวพวกท่านจะไม่ได้อ่านหนังสือเตรียมสอบกัน”คิลพูดแทรกความเงียบ ถึงคิลจะพูดเป็นเชิงว่าจะไม่ชวนคุยเพื่อสร้างสมาธิในการอ่านของทั้งสองคนแต่มันก็เหมือนประเด็นล่อเป้าที่ทำให้คนอยากคุยกัน
“ผมคุยได้นะ”เธเขวี้ยงหนังสือชีวะทิ้งพร้อมนั่งรอประเด็นในการพูดคุย
“เฮ้อ..ผมก็ชักจะเบื่ออ่านหนังสือละ แต่ก็ต้องอ่าน”หล่อพูดขึ้นแต่ในมือยังพลิกหน้าหนังสืออ่านอยู่
“คนเราต้องอ่านหนังสือล่วงหน้าหนึ่งเดือน”คิลพูดลอยๆขึ้นมาเพื่อเป็นการสั่งสอนแต่ก็ใช่ว่าพวกนี้มันจะเชื่อฟัง
“หนึ่งเดือนที่แล้ว....ผมยังลอกการบ้านเพื่อนอยู่เลย”เธพูดติดตลกทำให้คิลหน้าเสีย คิลก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกเหมือนโดน”เด็กถอนหงอ”
“นั่นมันความคิดคนแก่นะท่านคิล”หล่อพูดขึ้นมาซ้ำเติม
“เออ ตรู แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ แก่ พอใจรึยัง”คิลกระหน่ำคำว่าแก่ใส่ทั้งสองคนอย่าหัวเสีย คำว่าแก่มีผลกระทบกับจิตใจอย่างแรง
“สวัสดีครับ”ไม้หญิงผู้แอ๊บชายโผล่เข้ามาในห้องก็เจอกับคำว่าแก่กระแทกรูหูจนแทบผงะ
“นี่คุยเรื่องอะไรครับ?”ไม้ค่อยๆย่องเข้าไปนั่งตรงข้ามกับคิลมองดูกลุ่มคนสามคนกำลังทะเลาะกันอย่างมีความสุข(?)
“โอ๋ๆ ท่านคิลใจเย็นๆนะเดี๋ยวเอาน้ำเย็นราดให้นะครับ”เธพูดเล่นพลางลูบหลังปลอบใจแต่มันก็ยิ่งทำให้คิลรู้สึกไม่ค่อพอใจอย่างแรง
“เดี๋ยวก็เอาน้ำแข็งสาดใส่หรอกท่านเธ”หล่อพูดขึ้นพร้อมส่งยิ้มแบบซาดิสไปที่เธ
“เย็นชื่นใจดีนี่ท่านหล่อ...หึหึ”เธหัวเราะในลำคอพร้อมสายตาหยามเหยียดชวนกระทืบทำให้เส้นแสดงความโกรธเล็กๆโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าของหล่อ
“เฮ้อ...อยากให้หิมะตกจัง”คิลล้มตัวลงแผ่กับพื้นแล้วรำพึงถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ในประเทศไทย
“ที่อียิปต์ก็ตกแล้วนะครับ ลาวก็ตกแล้ว เมื่อไหร่ไทยจะตกบ้างก็ไม่รู้”เธเอ่ยแย้งความคิดของคิลจนคิลเริ่มจะมีอารมณ์โกรธใส่รุ่นน้องนามเธ
“ชาติหน้ามันคงยังไม่ตกหรอกครับ”ไม้แสดงความคิดเห็นที่เอนเอียงไปทาง “เป็นไปไม่ได้”ที่”หิมะจะตกที่ประเทศไทย”
“ไม่แน่นะ ที่ภาคเหนืออาจมีตกสักวัน...”คิลพูดเพื่อปลอบใจตัวเองและพยายามลืมเสียงที่พยายามบอกเขาว่า”ไม่มีวันตกหรอก”ออกไปจากความคิด
“ผมอยากลองนอนเล่นบนหิมะจัง...”หล่อออกความคิดเห็นพร้อมจินตนาการภาพตัวเองนอนกลิ้งบนหิมะกับคิลจนหน้าแดงเล็กน้อย
“มีแต่หนาวจนเป็นน้ำแข็งครับ แม่คะนิ้งไงครับ”เธพูดขัดมโนภาพหิมะสีขาวของทั้งสามคนจนทุกคนอยากจะรุมกระทืบคนปากหมาที่เอาแต่ขัดความคิดและความหวัง ถึงแม้คำพูดของเขาจะเป็นความจริงกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์
“อยากมีฟิลแบบใส่โค้ท ผ้าพันคอ อืมๆ..”คิลหลับตาลงแล้วมโนภาพถึงตนเองเสื้อโค้ทยาวและมีผ้าพันคอสีสดใสพันรอบรออย่างสวยงาม
“อยากลองนอนจมกองหิมะดูจัง~~”คิลยังไม่หยุดเพ้อถึงความฝันเล็กๆของตัวเองและพยายามจมดิ่งไปกับความฝันตัวเองให้มากขึ้น
“งั้นเราไปเล่นหิมะกันจริงๆเลยมั้ย??”หล่อพูดขึ้นท่ามกลางความเพ้อฝันสีขาวของคิลและไม้ คิลรีบเด้งตัวกลับมาตั้งตรง
“ไปไหนอ่ะ?”คิลถามหล่อด้วยสายตาที่เป็นประกายหล่อมองคิลแล้วยิ้มอย่างพอใจ
“ไปครีมเวิลด์กันเถอะ!”หล่อพูดขึ้นพร้อมลุกขึ้นยืนตรงมองไปข้างหน้าอย่ามั่นใจ
“ดรีมเวิลด์เหรอ...ผมยังไม่เคยไปเลย อยากไปจัง”เธรำพึงออกมาพร้อมวาดภาพจินตนาการถึงสถานที่ที่เรียกว่าดรีมเวิลด์ น่าสนุกชะมัด....
“ไม่เคยไปงั้นเหรอ??มาๆไปเที่ยวกันเถอะเรื่องสอบช่างมัน”คิลพยายามโน้มน้าวให้แต่ละคนมีความคิดเดียวกันคือ อยากไปดูหิมะจำลองกับเขา
เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมงการเดินทางก็นำพาพวกเขาทั้งสี่มาที่”ดรีมเวิลด์”คิลรีบวิ่งนำพร้อมจ่ายค่าบัตรต่างๆให้ คิลรีบเดินนำไปอย่างรู้ทาง จุดหมายอยู่ที่เมืองหิมะ
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ค่อยชอบที่เย็นๆ”เธรีบบอกปฏิเสธทันทีเมื่อคิลรีบคว้าแขนแต่ละคนลากเข้าไปด้วยความอยากเล่นเต็มที่
“ท่านเธไม่ถูกกับที่เย็นๆเหรอ”ไม้ถามพร้อมโยนงูปลอมที่ซื้อมาตอนไหนไม่รู้ใส่ทำให้เธแทบตะโกนออกมาด้วยความตกใจ
“ท่านไม้!อย่าเล่นมุกงูสิครับ!! ผมชอบความร้อนก็จริงแต่ไม่ค่อยชินกับความเย็นน่ะครับ”
“เอาน่าๆไหนๆก็มาแล้วเข้าไปเหอะ ผมเลี้ยงเอง”คิลบอกพร้อมดึงแขนของเธเข้าไปทันที ไม้และหล่อหันมามองตากับแล้วเดินตามเข้าไปอย่างว่าง่าย
เมื่อทั้งสี่เปลี่ยนชุดเสร็จก็ถึงเวลาสนุกที่คิลและไม้ใฝ่ฝัน ทั้งคู่กระโดดโลดเต้นราวกับไม่เคยเล่นหิมะมาก่อน คิลและไม้รีบคว้าบอร์ดลงมาไถลเล่นอย่างสนุกสนานพร้อมนอนกลิ้งไปมาอย่างไม่กลัวลูกค้าคนอื่นที่อยู่รอบๆจะรำคาญ
“นี่หิมะเทียมสินะครับ เหมือนช่องฟรีสในตู้เย็นบ้านผมเลย...แตกต่างก็ตรงที่มันไม่มีไอติมและชอกโกแลตอยู่ข้างใน”เธพูดออกมาโดยไม่ได้ดูบรรยากาศที่สนุกสนานของคิลที่กำลังพยายามปั้นเกล็ดน้ำแข็งเป็นก้อนกลมแล้วโดยใส่หัวหล่อ
“ถ้าท่านเธออกไปคนแรกผมจะร้องเพลงคุกเข่าให้ฟัง”คิลหันมามองเธที่ท่าทางไม่ได้สนุกไปกับพวกเขาด้วย เธส่ายหน้าเบาๆแล้วนั่งลงข้างๆคิลและไม้ที่ยังกลิ้งไปมาบนหิมะ
“แล้วท่านหล่อล่ะจมกองหิมะ(เทียม)ไปแล้วเหรอ?”คิลลุกขึ้นมามองรอบๆเพื่อตามหาสมาชิกที่หายไป
“ผมไปต้มมาม่ามาครับ”หล่อพูดขึ้นจากข้างหลัง ทุกคนรีบหันกลับไปดู
หล่อในชุดเสื้อกันหนาวสีน้ำเงินกำลังยืนซดมาม่าร้อนๆจนไอขึ้นอย่างเอร็ดอร่อยสงสัยว่าเขาไปเอามันมาจากไหน แต่ที่น่าสงสัยที่สุดก็คือเขารอดเจ้าหน้าที่มาได้อย่างไรต่างหาก!
“ชิ...ไม่เล่นก็ได้ หิว”ไม้ที่มองเห็นหล่อยืนซดมาม่ารำพึงออกมาเบาๆเพื่อว่าหล่อจะแบ่งมาม่าให้เขาบ้าง
“ส้มตำอร่อยมากครับ ไก่ย่างก็อร่อยมาแจมด้วยกันไหมครับ?”เธพูดขึ้นพร้อมกวักมือ รอบๆพื้นหิมะมีจานส้มตำและไก่ย่างวางอยู่ เธมองหล่อที่ยังซดมาม่า ต่างคนต่างอยากเรียกร้องความสนใจ
“ไม่ชอบกินส้มตำอ่ะ”ไม้มองจานส้มตำแล้วขยับออกห่างเล็กน้อยส่วนคิลรีบคลานเข้ามาใกล้ๆแล้วถาม “มีข้าวเหนียวมั้ย?”
“มีครับ จะสั่งเพิ่มมั้ยครับ มีหลายอย่าง ไทย อินเดีย จีน ณี่ปุ่นฯลฯ”
“ครับๆ ลาบตับหมู 1 จาน ลาบทอด คอหมูย่าง ตำไทยปูม้าตำข้าวโพด ไม่เผ็ดมากนะครับ เอาซูชิ ซาชิมิ พิซซ่า ไก่ทอด ลูกชิ้น..”คิลรีบสั่งอย่างรวดเร็ว เธค่อยๆจดรายการอาหารสุดแสนมั่วที่พ่นออกมาจากปากของคิล
“ไส้กรอก...เอามาให้หมดนั่นแหละ คิดไม่ออกละ”คิลพูดแล้วหัวเราะเสียงดัง เธหันหน้าไปทางไม้ที่ทำท่าจะพูดอะไรบางอย่าง
“เอาเทมปุระ2จานค่ะ ขอปลาซาบะด้วย”ดูเหมือนว่าไม้จะชอบอาหารญี่ปุ่นเพราะที่สั่งมามันญี่ปุ่นจ๋าจนอยากกิน
“สั่งเยะขนาดนี้จะกินหมดไหมครับ? เอาเถอะสั่งๆไปก่อนก็แล้วกัน”เธพูดพร้อมยื่นกระดาษรายการอาหารที่จดไว้ให้ชายในชุดบริกรที่มายืนอยู่ด้านข้างตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“จะเอาเหล้าด้วยมั้ย??”คิลถามพร้อมตักส้มตำเข้าปาก ไก่ย่างและข้าวเหนียวร้อนๆทำให้ความเย็นบริเวณมือหายลงไปบ้าง
“เหล้านี่เป็น เหล้าเถื่อน? เหล้าขาว วิสกี้ สิงค์ ลีโอ ช้าง ครับ?”เธถามพร้อมหยิบกระดาษและปากกาขึ้นมาจด
“อะไรก็ได้เอามาเหอะ”คิลยิ้มร่าแล้วกลับมาดูอาหารนานาชาติที่ค่อยๆถูกวางเรียงบนพื้นหิมะ ควันสีขาวกรุ่นที่มาจากความร้อนของอาหารและกลิ่นอันหอมหวนชวนน้ำลายไหลทำให้คิลและไม้รีบยกอาหารที่ตัวเองสี่งขึ้นมากิน ส่วนหล่อก็ยังคงนั่งซดมาม่าต่อไป
“เหล้าขาวคืออะไรเหรอ??”ไม้ถามเธด้วยความสงสัยเพราะขณะที่เธพ่นรายการเหล้า มีชื่อเหล้าที่แปลกหูเข้ามาด้วย
“เหล้าขาวเป็นเหล้าทางเหนือน่ะครับ ใสเหมือนน้ำเปล่าแต่กลิ่นแรงมาก แอลกอฮอล์ก็แรงมากเหมือนกัน เด็กๆหรือคนคออ่อนกินไปแก้วเดียว(แก้วเหล้าเล็ก)ถึงกับฟุบเลยครับ”เธอธิบาย
“ผมขอไวน์องุ่นดีกว่า”หล่อพูดขึ้นมาพร้อมจดใบสั่งไวน์ให้บริกรที่ยังยืนรออยู่ข้างๆ
“เหล้าขาวน่าลองแฮะ..”คิลทำท่าทางครุ่นคิดแต่ในที่สุดก็สั่งไป ดูท่าทางคิลอยากลองกินเหล้ามากๆไม่รู้เพราะกำลังคึกหรือเพราะบ้าจี้ตามที่เธแนะนำ
“แนะนำเหล้าโชจูเพียวๆครับ จอกเดียวหลับ”
“หลับไม่หลับมันแล้วแต่คนครับ!”คิลพูดสวนขึ้นมาราวกับว่าตนเองนั้นคอแข็งราวกระทะทองแดง เธมองดูคิลที่กำลังเริ่งร่ากับการตักอาหารให้คนโน้นทีคนนี้ทีจนคนทั่วไปเริ่มทยอยออกจากเมืองหิมะ
“มาอย่างมีคาสเชียวนะท่านหล่อ..”เธพูดแดกดันหล่อที่กำลังเทไวน์องุ่นสีม่วงคล้ำลงแก้วอย่าเงียบๆคนเดียว หล่อยกแก้วขึ้นมาแล้วเอียงแก้วไปมาเล็กน้อย
“สั่งอย่างมีคลาส....แต่นั่งซดมาม่าครับ”
ความคิดเห็น