ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : (No name) 70%
"ผมว่าน่าจะเพิ่มไฟอีกหน่อยนะ..."
"ไม่ต้องแล้ว แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะ"
" 'น่าจะ'? ฉันว่าเพิ่มไปเลยมันจะได้สุดเร็วๆ"
"บ้ารึเปล่า!! เดี๋ยวปลาก็ไหม้หรอก"
"เชื่อฉันเหอะน่าเพิ่มเลย"
"อย่าไปฟังเจ้านี่นะ ไม่ต้องเพิ่มแค่เอาปลาเข้าใกล้ไฟอีกหน่อยก็พอ"
"เพิ่มลงไปเลย กาย เชื่อฉันนะ"
"อย่านะกาย ถ้านายเชื่อคนโง่อย่างเจ้านี่น่ะ"
"เพิ่ม!"
"ไม่เพิ่ม!"
"เพิ่ม!"
"ไม่เพิ่ม!"
"งั้นฉันเพิ่มเองก็ได้"
เปรี๊ย...เปรี๊ย...บึ้ม!!!!
"ดับไฟ!! ดับไฟเร็ว!!"
ซ่า!!!
"หมดกันปลาฉัน...แล้วเอาไงทีนี้เพราะแกแท้ๆเลยเมื่อไหร่จะเลิกโง่ซะทีห๊า"
"เพราะฉัน?? เพราะแกต่างหากที่ไม่ยอมทำตามฉันต่างหาก"
"เพราะทำตามแกนั่นแหละถึงได้วอดวายหมด เหม็นควันหมดเลยเห็นมะ"
"หนุ่มเจ้าสำอางระวังจะตายเพราะความสำอางของตัวเองละกัน"
"พอเถอะครับ..."
(รู้แล้วใช่มะว่าใครเถียงกันบ้าง)
กายพูดสวนขึ้นเมื่อทั้สองคนยังไม่หยุดทะเลาะกันสักที
ราฟหน้ามุ่ยเมื่อสำนึกได้ว่าทำอะไรลงไปแต่ก็ยังฟอร์มเก็บไว้
"ปลา...เหลืออีกตัวนึที่พอกินได้ครับ..." กายพูดทำลายความเงียบพร้อมกับหยิบปลาที่กึ่งไหม้กึ่งสุกขึ้นมาที่ท่าทากินได้มากที่สุดขึ้นมา
"ฉันเอาตัว...หัวกะหาเอาไปเหอะ" ราฟพูด
"เลือกเอาแต่ส่วนดีนี่นะ?" เนสสึพูดประชด
"หัวปลากับหาทิ้งได้เลยเพราะมันคือก้อนอุกาบาตไหม้ๆ" เนสสึพูด
"งั้นฉันเอาครึ่งหน้า ครึ่งหลังนายเอาไปแบ่งกัน" ราฟเสนอ
"ไม่ เราต้อแบ่งให้เท่ากัน" เนสสึไม่เห็นด้วย
"จะเอาไง? ครึ่งซ้ายของฉัน นายเอาครึ่งขวาไปแบ่งกัน"
"ไม่!"
"งั้นก็... ส่งปลามาซะ!!!" ราฟพูดพร้อมชิงไม้เสียบปลามาจากมือกาย
"ไม่!!! " เนสสึร้องเสียงหลง กายตั้งตัวไม่ทันเมื่อเจอความเร็วขอราฟที่เร็วกว่าปกติ
ราฟวิ่งหนีออกจากจุดก่อไฟอย่างรวดเร็ว เนสสึวิ่งตามไปติดๆ
"แน่จริตามให้ทันเซ่!" ราฟตะโกนเย้ย
"รูอะไรมั้ย?" เนสสึพูดสีหน้าเฉยเมย
"ห๊ะ?"
"ข้างหน้ามีต้นมะพร้าว..." ราฟรีบหันกลับไปดูข้าหน้า ก็เจอกับต้นมะพร้าวสูงขวางหน้าอยู่
"ฮะ...เฮ้ยยยยยยย" ราฟร้องเสียงหลง หลังจากนั้นก็ชนเข้ากับต้นไม้
"ส่งปลามาซะ!" เนสสึเมื่อวิ่งมาถึงก็รีบทวงปลาทันที ราฟยิ้มมุมปากเล็กน้อย
"ถ้า...ถ้าฉันไม่ได้กินพวกแกก็อดให้หมดเลยยยยย" ราฟขว้างไม้ปลาไปยังชายหาด
"อ๊าาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!" กาย&เนสสึร้องเสียงหลงอีกครั้ง
"รีบเก็บ รีบเก็บเร็ว!" เนสสึรีบวิ่ไปที่ชายหาดกายรีบวิ่ไปเก็บแต่
ซ่า....
ทะเลก็ได้พาสิ่งมีชีวิตของมันกลับไป(ถึงจะไม่มีชีวิตแล้วก็เหอะ)
กายและเนสสึมองไปยังคลื่นทะเลที่พัดเอาอาหารไปอย่างเหมอลอย ราฟยืนแสะยิ้อยู่ข้างหลังอย่างสะใจ
"หนอยแนะ!!!!"เสียงกัดฟันพูดดังขึ้นมา น้ำเสียงปนไปด้วยความโกรธแค้น
"ย้ากกกกกกกก!!!!!" กายพุ่งเข้าหาราฟอย่างรวดเร็ว
"อ๊ากกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ราฟตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจ ราฟยกแขนขึ้นบังเพื่อมีอะไรอันตรายเกิดขึ้นแต่
กายกลับหยุดชะงักเมื่อมาถึงตรงหน้าราฟ มือที่กำลังทำท่าบีบคอค่อยๆลงแขนลง
"ก..กาย... ฉันขอโทษ นะ.." ราฟที่เกิดสำนึกผิดพูดขอโทษกายที่ยืนหันหลังด้วยความอาย(ปกติจะเก๊กเงียบ)
แซ่ก..แซ่ก..
เสียงใบไม้เสียดสีกันจากพุ่มไม้ข้างๆทำให้ทั้งสามคนหันมาสนใจ
"ใครน่ะ..." เนสสึถาม ต้นเสียงก็เดินออกจากพุ่มไม้พร้อมกับปลาย่างตัวโตน่าอร่อยอีกสามตัว
"ขอโทษค่ะ....พอดีว่ากะไว้แล้ว(กะว่าพวกนี้ทำต้องไหม้)ก็เลยเอามาให้น่ะค่ะ" หมิงหมิงยื่นปลาย่างให้ทั้งสามคนละดัว
หลังจากนั้นก็กลับไปอยู่ที่ชายหาดต่อ
คิดว่าฟิคเรื่องนี้จะจบไม่ทันวันพ่อซะแล้ววววว
"ไม่ต้องแล้ว แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะ"
" 'น่าจะ'? ฉันว่าเพิ่มไปเลยมันจะได้สุดเร็วๆ"
"บ้ารึเปล่า!! เดี๋ยวปลาก็ไหม้หรอก"
"เชื่อฉันเหอะน่าเพิ่มเลย"
"อย่าไปฟังเจ้านี่นะ ไม่ต้องเพิ่มแค่เอาปลาเข้าใกล้ไฟอีกหน่อยก็พอ"
"เพิ่มลงไปเลย กาย เชื่อฉันนะ"
"อย่านะกาย ถ้านายเชื่อคนโง่อย่างเจ้านี่น่ะ"
"เพิ่ม!"
"ไม่เพิ่ม!"
"เพิ่ม!"
"ไม่เพิ่ม!"
"งั้นฉันเพิ่มเองก็ได้"
เปรี๊ย...เปรี๊ย...บึ้ม!!!!
"ดับไฟ!! ดับไฟเร็ว!!"
ซ่า!!!
"หมดกันปลาฉัน...แล้วเอาไงทีนี้เพราะแกแท้ๆเลยเมื่อไหร่จะเลิกโง่ซะทีห๊า"
"เพราะฉัน?? เพราะแกต่างหากที่ไม่ยอมทำตามฉันต่างหาก"
"เพราะทำตามแกนั่นแหละถึงได้วอดวายหมด เหม็นควันหมดเลยเห็นมะ"
"หนุ่มเจ้าสำอางระวังจะตายเพราะความสำอางของตัวเองละกัน"
"พอเถอะครับ..."
(รู้แล้วใช่มะว่าใครเถียงกันบ้าง)
กายพูดสวนขึ้นเมื่อทั้สองคนยังไม่หยุดทะเลาะกันสักที
ราฟหน้ามุ่ยเมื่อสำนึกได้ว่าทำอะไรลงไปแต่ก็ยังฟอร์มเก็บไว้
"ปลา...เหลืออีกตัวนึที่พอกินได้ครับ..." กายพูดทำลายความเงียบพร้อมกับหยิบปลาที่กึ่งไหม้กึ่งสุกขึ้นมาที่ท่าทากินได้มากที่สุดขึ้นมา
"ฉันเอาตัว...หัวกะหาเอาไปเหอะ" ราฟพูด
"เลือกเอาแต่ส่วนดีนี่นะ?" เนสสึพูดประชด
"หัวปลากับหาทิ้งได้เลยเพราะมันคือก้อนอุกาบาตไหม้ๆ" เนสสึพูด
"งั้นฉันเอาครึ่งหน้า ครึ่งหลังนายเอาไปแบ่งกัน" ราฟเสนอ
"ไม่ เราต้อแบ่งให้เท่ากัน" เนสสึไม่เห็นด้วย
"จะเอาไง? ครึ่งซ้ายของฉัน นายเอาครึ่งขวาไปแบ่งกัน"
"ไม่!"
"งั้นก็... ส่งปลามาซะ!!!" ราฟพูดพร้อมชิงไม้เสียบปลามาจากมือกาย
"ไม่!!! " เนสสึร้องเสียงหลง กายตั้งตัวไม่ทันเมื่อเจอความเร็วขอราฟที่เร็วกว่าปกติ
ราฟวิ่งหนีออกจากจุดก่อไฟอย่างรวดเร็ว เนสสึวิ่งตามไปติดๆ
"แน่จริตามให้ทันเซ่!" ราฟตะโกนเย้ย
"รูอะไรมั้ย?" เนสสึพูดสีหน้าเฉยเมย
"ห๊ะ?"
"ข้างหน้ามีต้นมะพร้าว..." ราฟรีบหันกลับไปดูข้าหน้า ก็เจอกับต้นมะพร้าวสูงขวางหน้าอยู่
"ฮะ...เฮ้ยยยยยยย" ราฟร้องเสียงหลง หลังจากนั้นก็ชนเข้ากับต้นไม้
"ส่งปลามาซะ!" เนสสึเมื่อวิ่งมาถึงก็รีบทวงปลาทันที ราฟยิ้มมุมปากเล็กน้อย
"ถ้า...ถ้าฉันไม่ได้กินพวกแกก็อดให้หมดเลยยยยย" ราฟขว้างไม้ปลาไปยังชายหาด
"อ๊าาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!" กาย&เนสสึร้องเสียงหลงอีกครั้ง
"รีบเก็บ รีบเก็บเร็ว!" เนสสึรีบวิ่ไปที่ชายหาดกายรีบวิ่ไปเก็บแต่
ซ่า....
ทะเลก็ได้พาสิ่งมีชีวิตของมันกลับไป(ถึงจะไม่มีชีวิตแล้วก็เหอะ)
กายและเนสสึมองไปยังคลื่นทะเลที่พัดเอาอาหารไปอย่างเหมอลอย ราฟยืนแสะยิ้อยู่ข้างหลังอย่างสะใจ
"หนอยแนะ!!!!"เสียงกัดฟันพูดดังขึ้นมา น้ำเสียงปนไปด้วยความโกรธแค้น
"ย้ากกกกกกกก!!!!!" กายพุ่งเข้าหาราฟอย่างรวดเร็ว
"อ๊ากกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ราฟตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจ ราฟยกแขนขึ้นบังเพื่อมีอะไรอันตรายเกิดขึ้นแต่
กายกลับหยุดชะงักเมื่อมาถึงตรงหน้าราฟ มือที่กำลังทำท่าบีบคอค่อยๆลงแขนลง
"ก..กาย... ฉันขอโทษ นะ.." ราฟที่เกิดสำนึกผิดพูดขอโทษกายที่ยืนหันหลังด้วยความอาย(ปกติจะเก๊กเงียบ)
แซ่ก..แซ่ก..
เสียงใบไม้เสียดสีกันจากพุ่มไม้ข้างๆทำให้ทั้งสามคนหันมาสนใจ
"ใครน่ะ..." เนสสึถาม ต้นเสียงก็เดินออกจากพุ่มไม้พร้อมกับปลาย่างตัวโตน่าอร่อยอีกสามตัว
"ขอโทษค่ะ....พอดีว่ากะไว้แล้ว(กะว่าพวกนี้ทำต้องไหม้)ก็เลยเอามาให้น่ะค่ะ" หมิงหมิงยื่นปลาย่างให้ทั้งสามคนละดัว
หลังจากนั้นก็กลับไปอยู่ที่ชายหาดต่อ
คิดว่าฟิคเรื่องนี้จะจบไม่ทันวันพ่อซะแล้ววววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น