ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หนึ่งวันในอีกมิติ
เนสสึ!!!???
คนที่ลงมาช่วรัฟและหมิงเป็นเนสสึสุดหล่อ รัฟอึ้งจนลืมไปเลยว่าอากาศจะหมด รัฟเนสสึและหมิงๆขึ้นไปบนผิวน้ำก็เจอกับกายที่อยู่บนเรือคอยรับ
"ปลอดภุยทุกคนนะ?"กายถาม
"อืม คิดว่างั้น" เนสสึปีนขึ้นเรือแล้วอุ้มหมิงหมิงที่สลบอยู่ขึ้นมา
"เฮ้ย!! เดี๋ยวก่อน แล้วฉันล่ะ??"รัฟถามเมื่อกายเริ่มพายเรือทั้งที่ยังไม่ได้ขึ้นเลย
"เรื่อนี่นั่งได้ 3 คนนายก็ว่ายกลับเองสิ" เนสสึพูดเชิงแกล้งแบบสะใจก่อนจะสั่งกายให้รีบจ้ำเรือเข้าฝั่ง
"ใครจะไปยอมวะ!!" รัฟรีบว่ายไปจับหางเรือของกายเกาะติดไปจนถึงฝั่ง
"เอาล่ะ เดี๋ยวพวกเราไปพักในโพรงนั่นก่อนละกัน" เนสสึชี้ไปที่โพรงไม้เก่าๆที่อยู่หลังโขดหินใหญ่ พอกันลมได้
"แล้วประตู...."
"ยังใช้ไม่ได้ ไขมันเยิ้มที่เทลแลนด็กำลังซ่อมอยู่" เนสสึชิงพูดก่อนที่กายจะถามจบ
อากาศในตอนนั้นทั้งหนาวทั้งวังเวง เสียงพายุก็ดังตลอดทั้งคืนแทบไม่ได้หลับอิจฉาคนนอนสลบอยู่จนอยากจะเอาหัวชนหินให้สลบให้รู้แล้วรู้รอด
กองไฟที่พยายามหาเศษไม้แห้งมาสุมก็มีพลังงานน้อยนิดแต่พอจะให้ความอบอุ่นได้บ้าง เสื้อผ้าก็เปียกจนหนัก ใส่ต่อไปเดี๋ยวเป็นหวัดอีก
"อะแฮ่ม...."เนสสึกระแฮ่มไอแล้วพูดต่อ"อย่างที่รู้ๆกันนะว่า ถ้าเรายังใส่เสื้อผ้าเปียกๆแบบนี้เราจะได้เป็นหวัดกันหมด แต่สำหรับพวกเราแล้วเรื่องนั้นเป็นเรื่องจิ๊บๆ แต่สำหรับเด็กอย่างหมิงหมิงแล้วมันเป็นเรื่องคอคาดบาดตาย ฉะนั้น....."
"คุณเนสจะถอดเสื้อน้องหมิงหมิงเหรอ?"กายถามทำเอาเนสสึหน้าซีด
"ว้าย!!อย่านะคะคุณเนสขา ~ โลลิค่อนจริงๆเลย" รัฟดัดเสียงให้เล็กแหลมเหมือนผู้หญิงล้อ
"จะบ้าเหรอ!! พวกนายนี่คิดอกุศลกันจริง" เนสสึตะคอกใส่รัฟ ส่วนรัฟเอามืออุดหู
"ผมก็เห็นด้วนะ พ่อ(Dr.Hell)สอนไว้ว่าใส่เสื้อผ้าเปียกๆนานๆมันจะทำให้เป็นหวัด" กายพูดเข้าข้างเนสสึ
"นายก็คิดอกุศลเหมือนกันนี่ พวกนายนี่โลลิกันเชียว สยอง"รัฟพูดประชดใส่อีก
"พูดงี้หาเรื่องเหรอ?? เดี๋ยวสวยขอบอก ใช่มั้ยกาย" เนสสึหันไปถามกายพร้อมหักกระดูกนิ้มมือดังกร๊บๆ
"ว้าย!! น่า.กลัว.จัง~~"รัฟยั่วโมโหด้วยการดัดเสียงอีกครั้ง
"เอาหมัดสุดหล่อไปกินก่อนนอนมั้ย!!!"เนสสึพุ่มกำปั้นเข้าหารัฟ
"เอากำปั้นสุดเท่ห์ไปชิมก่อนขึ้นสวรรค์ซะ" รัฟพุ่งหมัดเข้าหาเนสสึ
ปั๊บ! เสีงหมัดกระทบกับอะไรบางอย่างดังขึ้น
"พวกเราอย่าทะเลาะกันเลยดีกว่าครับ...."มือทั้งสองของกายหยุดกำปั้นของทั้งสองคนไว้ รัฟถอนมือออกจากมือของกาย
"นายนี่ใจดีเกิดไปนะ หัดเลวมั่งสิ" รัฟเสนอแนะคล้ายๆประชด
"คนเขาทำดีแล้วไปปพูดงี้วังคมถึงได้ไม่เจริญน่ะสิ" เนสสึสวนคำพูดกลับ
"เอาเป็นว่าเราเอ่าหมิงหมิงไปวางไว้ใกล้ไฟ พอสุกเมื่อไหร่ก็กินกันเลย" รัฟเสนอความคิด
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! กินเหรอ?? อย่ากินน๊าาาาาาา" หมิงหมิงสะดุ้งตื่นพร้อมเสียงกรี๊ดสนั่น ทั้งสามคนตกใจจนพละเข้าติดพนังจนหมด
"มะ...หมิงหมิง....ไม่กินจ๊ะ ไม่กิน ไม่มีใครกินอะไรหรอก"เนสสึเจรจากับหมิงหมิงที่กำลังนั่งสั่นอยู่จนหมิงๆเริ่มรู้สึกตัว
"พี่เนสสึ พี่รัฟ พี่กายด้วย เกิดอะไรขึ้นเหรอ" หมิงถามทั้งสามที่เริ่มจะหายตกใจเสียงกรี๊ดแล้ว
"พวกเราติดอยู่ในมิติที่เราแข่งขันการจัดอันดับน่ะ ตอนนี้อ้วนๆทั้งหลายกำลังซ่อมระบบอยู่เดี๋ยวก็กลับได้แล้ว" กายบอกแล้วลูบหัวหมิงหมิง
"เอาเป็นว่าคืนนี้เราพักกันตรงนี้แหละ ตอนเช้าพายุคงสงบแล้วก็กลับได้" รัฟพูดแล้วเติมไม้ลงในกองไฟ กองไฟสีแดงลุกไหม้ท่อนไม้ที่รัฟใส่เข้าไปทำให้ความอบอ่นแผ่ขยายไปทั่วโพรงไม่หลังหินนั้น
ในตอนเช้าวันรุ่งขึ้นท้องฟ้าสดใสหลังพายุก็ปรากฎ เหลือเพียงแดดร้อนระอุเข้ามาแทนที่
รัฟ กาย เนสสึและหมิงหมิงแบ่งหน้าที่กับเพื่อหาอาหารเข้า
"พี่กายคะตกปลาได้รึเปล่า??" หมิงหมิงเดินเข้ามาถามเพราะว่าหมิงหมิงไม่ได้หน้าที่อะไรจึงออกเดินสำรวจไปเรื่อยๆก็พบกับกายที่กำลังตกปลาอยู่...ไม่เชิงว่าตกปลานะ แต่เป็นลงไปว่ายจับปลามากกว่า
"อืม ก็ได้เยอะเหมือนกัน "กายบอกพร้อมโยนปลาที่เพิ่งจับได้ขึ้นไป มันตกลงที่กองปลากองหนึ่งที่กองอยู่ที่ชายหาด หมิงหมิงมองก่อนที่จะเดินต่อ
"พี่เนสสึค่ะ ได้อะไรบ้างรึเปล่า" หมิงหมิงถามเนสสึที่กำลังเอาขวดน้ำพกพากรองอะไรบางอย่างจากโขดหิน
"อ๋อ กำลังหาน้ำเปล่าอยู่น่ะ เพราะแถวนี้ไม่ค่อยมีน้ำจืดเท่าไหร่ กินน้ำเค็มมันไม่ดีต่อสุขภาพนักนะ" เนสสึบอกเป็นเชิงความรู้ หมิงหมิงมองเนสสึแล้วออกเดินสำรวจต่อ
"พี่รัฟค่ะ ได้อะไรบ้าง?? "หมิงหมิงมองรัฟที่กำลังก้มเก็บเศษไม้อยู่
"จะเอาไปทำฟืนน่ะ แต่ต้องตากก่อนมันเปียกไฟไม่ติดกันพอดี นอกจากเศษไม้แล้วยังเจอลูกมะพร้าวหล่นเต็มเลย"รัฟชี้นิ้วไปทางใต้ต้นมะพร้าข้างหลังหมิงหมิง
"เดี๋ยวช่วยกันเก็บนะมะพร้าวหน่อยนะ"รัฟยิ้มแล้วใช้แขนข้างหนึ่งโอบกองฟืน อีกข้างก็ถือลูกมะพร้าวข้างลูกนึง หมิงหมิงวิ่งไปใต่ต้นมะพร้าอุ้มลูกมะพร้าวมาสองลูกเดินตามรัฟกลับไปที่ชายหาด
ⓙⓔⓛⓐ ⓖⓗⓐ
คนที่ลงมาช่วรัฟและหมิงเป็นเนสสึสุดหล่อ รัฟอึ้งจนลืมไปเลยว่าอากาศจะหมด รัฟเนสสึและหมิงๆขึ้นไปบนผิวน้ำก็เจอกับกายที่อยู่บนเรือคอยรับ
"ปลอดภุยทุกคนนะ?"กายถาม
"อืม คิดว่างั้น" เนสสึปีนขึ้นเรือแล้วอุ้มหมิงหมิงที่สลบอยู่ขึ้นมา
"เฮ้ย!! เดี๋ยวก่อน แล้วฉันล่ะ??"รัฟถามเมื่อกายเริ่มพายเรือทั้งที่ยังไม่ได้ขึ้นเลย
"เรื่อนี่นั่งได้ 3 คนนายก็ว่ายกลับเองสิ" เนสสึพูดเชิงแกล้งแบบสะใจก่อนจะสั่งกายให้รีบจ้ำเรือเข้าฝั่ง
"ใครจะไปยอมวะ!!" รัฟรีบว่ายไปจับหางเรือของกายเกาะติดไปจนถึงฝั่ง
"เอาล่ะ เดี๋ยวพวกเราไปพักในโพรงนั่นก่อนละกัน" เนสสึชี้ไปที่โพรงไม้เก่าๆที่อยู่หลังโขดหินใหญ่ พอกันลมได้
"แล้วประตู...."
"ยังใช้ไม่ได้ ไขมันเยิ้มที่เทลแลนด็กำลังซ่อมอยู่" เนสสึชิงพูดก่อนที่กายจะถามจบ
อากาศในตอนนั้นทั้งหนาวทั้งวังเวง เสียงพายุก็ดังตลอดทั้งคืนแทบไม่ได้หลับอิจฉาคนนอนสลบอยู่จนอยากจะเอาหัวชนหินให้สลบให้รู้แล้วรู้รอด
กองไฟที่พยายามหาเศษไม้แห้งมาสุมก็มีพลังงานน้อยนิดแต่พอจะให้ความอบอุ่นได้บ้าง เสื้อผ้าก็เปียกจนหนัก ใส่ต่อไปเดี๋ยวเป็นหวัดอีก
"อะแฮ่ม...."เนสสึกระแฮ่มไอแล้วพูดต่อ"อย่างที่รู้ๆกันนะว่า ถ้าเรายังใส่เสื้อผ้าเปียกๆแบบนี้เราจะได้เป็นหวัดกันหมด แต่สำหรับพวกเราแล้วเรื่องนั้นเป็นเรื่องจิ๊บๆ แต่สำหรับเด็กอย่างหมิงหมิงแล้วมันเป็นเรื่องคอคาดบาดตาย ฉะนั้น....."
"คุณเนสจะถอดเสื้อน้องหมิงหมิงเหรอ?"กายถามทำเอาเนสสึหน้าซีด
"ว้าย!!อย่านะคะคุณเนสขา ~ โลลิค่อนจริงๆเลย" รัฟดัดเสียงให้เล็กแหลมเหมือนผู้หญิงล้อ
"จะบ้าเหรอ!! พวกนายนี่คิดอกุศลกันจริง" เนสสึตะคอกใส่รัฟ ส่วนรัฟเอามืออุดหู
"ผมก็เห็นด้วนะ พ่อ(Dr.Hell)สอนไว้ว่าใส่เสื้อผ้าเปียกๆนานๆมันจะทำให้เป็นหวัด" กายพูดเข้าข้างเนสสึ
"นายก็คิดอกุศลเหมือนกันนี่ พวกนายนี่โลลิกันเชียว สยอง"รัฟพูดประชดใส่อีก
"พูดงี้หาเรื่องเหรอ?? เดี๋ยวสวยขอบอก ใช่มั้ยกาย" เนสสึหันไปถามกายพร้อมหักกระดูกนิ้มมือดังกร๊บๆ
"ว้าย!! น่า.กลัว.จัง~~"รัฟยั่วโมโหด้วยการดัดเสียงอีกครั้ง
"เอาหมัดสุดหล่อไปกินก่อนนอนมั้ย!!!"เนสสึพุ่มกำปั้นเข้าหารัฟ
"เอากำปั้นสุดเท่ห์ไปชิมก่อนขึ้นสวรรค์ซะ" รัฟพุ่งหมัดเข้าหาเนสสึ
ปั๊บ! เสีงหมัดกระทบกับอะไรบางอย่างดังขึ้น
"พวกเราอย่าทะเลาะกันเลยดีกว่าครับ...."มือทั้งสองของกายหยุดกำปั้นของทั้งสองคนไว้ รัฟถอนมือออกจากมือของกาย
"นายนี่ใจดีเกิดไปนะ หัดเลวมั่งสิ" รัฟเสนอแนะคล้ายๆประชด
"คนเขาทำดีแล้วไปปพูดงี้วังคมถึงได้ไม่เจริญน่ะสิ" เนสสึสวนคำพูดกลับ
"เอาเป็นว่าเราเอ่าหมิงหมิงไปวางไว้ใกล้ไฟ พอสุกเมื่อไหร่ก็กินกันเลย" รัฟเสนอความคิด
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! กินเหรอ?? อย่ากินน๊าาาาาาา" หมิงหมิงสะดุ้งตื่นพร้อมเสียงกรี๊ดสนั่น ทั้งสามคนตกใจจนพละเข้าติดพนังจนหมด
"มะ...หมิงหมิง....ไม่กินจ๊ะ ไม่กิน ไม่มีใครกินอะไรหรอก"เนสสึเจรจากับหมิงหมิงที่กำลังนั่งสั่นอยู่จนหมิงๆเริ่มรู้สึกตัว
"พี่เนสสึ พี่รัฟ พี่กายด้วย เกิดอะไรขึ้นเหรอ" หมิงถามทั้งสามที่เริ่มจะหายตกใจเสียงกรี๊ดแล้ว
"พวกเราติดอยู่ในมิติที่เราแข่งขันการจัดอันดับน่ะ ตอนนี้อ้วนๆทั้งหลายกำลังซ่อมระบบอยู่เดี๋ยวก็กลับได้แล้ว" กายบอกแล้วลูบหัวหมิงหมิง
"เอาเป็นว่าคืนนี้เราพักกันตรงนี้แหละ ตอนเช้าพายุคงสงบแล้วก็กลับได้" รัฟพูดแล้วเติมไม้ลงในกองไฟ กองไฟสีแดงลุกไหม้ท่อนไม้ที่รัฟใส่เข้าไปทำให้ความอบอ่นแผ่ขยายไปทั่วโพรงไม่หลังหินนั้น
ในตอนเช้าวันรุ่งขึ้นท้องฟ้าสดใสหลังพายุก็ปรากฎ เหลือเพียงแดดร้อนระอุเข้ามาแทนที่
รัฟ กาย เนสสึและหมิงหมิงแบ่งหน้าที่กับเพื่อหาอาหารเข้า
"พี่กายคะตกปลาได้รึเปล่า??" หมิงหมิงเดินเข้ามาถามเพราะว่าหมิงหมิงไม่ได้หน้าที่อะไรจึงออกเดินสำรวจไปเรื่อยๆก็พบกับกายที่กำลังตกปลาอยู่...ไม่เชิงว่าตกปลานะ แต่เป็นลงไปว่ายจับปลามากกว่า
"อืม ก็ได้เยอะเหมือนกัน "กายบอกพร้อมโยนปลาที่เพิ่งจับได้ขึ้นไป มันตกลงที่กองปลากองหนึ่งที่กองอยู่ที่ชายหาด หมิงหมิงมองก่อนที่จะเดินต่อ
"พี่เนสสึค่ะ ได้อะไรบ้างรึเปล่า" หมิงหมิงถามเนสสึที่กำลังเอาขวดน้ำพกพากรองอะไรบางอย่างจากโขดหิน
"อ๋อ กำลังหาน้ำเปล่าอยู่น่ะ เพราะแถวนี้ไม่ค่อยมีน้ำจืดเท่าไหร่ กินน้ำเค็มมันไม่ดีต่อสุขภาพนักนะ" เนสสึบอกเป็นเชิงความรู้ หมิงหมิงมองเนสสึแล้วออกเดินสำรวจต่อ
"พี่รัฟค่ะ ได้อะไรบ้าง?? "หมิงหมิงมองรัฟที่กำลังก้มเก็บเศษไม้อยู่
"จะเอาไปทำฟืนน่ะ แต่ต้องตากก่อนมันเปียกไฟไม่ติดกันพอดี นอกจากเศษไม้แล้วยังเจอลูกมะพร้าวหล่นเต็มเลย"รัฟชี้นิ้วไปทางใต้ต้นมะพร้าข้างหลังหมิงหมิง
"เดี๋ยวช่วยกันเก็บนะมะพร้าวหน่อยนะ"รัฟยิ้มแล้วใช้แขนข้างหนึ่งโอบกองฟืน อีกข้างก็ถือลูกมะพร้าวข้างลูกนึง หมิงหมิงวิ่งไปใต่ต้นมะพร้าอุ้มลูกมะพร้าวมาสองลูกเดินตามรัฟกลับไปที่ชายหาด
ⓙⓔⓛⓐ ⓖⓗⓐ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น