คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ถ้าคิดจะรับงานล่ะก็ หัดดูค่าจ้างกับเลขต่อท้ายบ้าง
“ตามมันไป!!!!!!!!!!!!อย่าให้มันรอดไปได้ เร็ว!” กลุ่มตำรวจพิเศษชินเซ็นกุมิหลายคนรีบวิ่งตามแต่ก็ตามคนร้ายฝีเท้าโอลิมปิคไม่ทันและชวดโอกาศแห่งการเลิกงานเร็ว ช้าเข้าไปอีก และเป็นการราดน้ำมันลงกองไฟ ในหัวใจเหล่าชินเซ็นให้ฮึกเฮิมเข้าไปอีกเป็นเท่าตัว
“บ้าจริง!!!!กระจายกำลังกันค้นหาเร็ว มันอยู่แถวนี้แหละ!!!!!!”
ในซอยเปลี่ยวแห่งหนึ่ง มีมุมมืดที่ยากจะมองเห็น ชายหนึ่งคนที่กำลังใช้มีดที่คมกริบเชือดคอของหญิงสาวผู้โชคร้ายอย่างเลือดเย็น หญิงสาวผมสั้นสีน้ำตาลที่โชคร้ายกรีดร้องอย่างเจ็บปวด แต่ก็ได้ไม่นาน เมื่อชายที่คร่อมอยู่ข้างบนได้ปักมีดลงที่หัวใจอย่างแม่นยำเสียงกรีดร้องเงียบไป ชายวิปริตถอนมีดออกจากร่างกายของหญิงสาวช้าๆก่อนจะเลียเลือดที่ติดบนใบมีดอย่าช้าๆเหมือนกับเป็นของโปรดที่ชอบลิ้มลอง
แสงไฟฉายส่องเข้ามาในซอยเปลี่ยวทำให้เขาต้องรีบกลับจากของหวานที่น่าอร่อยที่เขายังลิ้มลองได้ไม่ถึงไหน
เสียงรองเท้าไม้ดังก๊อกๆของคนสองคนดังใกล้เข้ามา สองสาวในชุดกิโมโนเดินถือไฟฉายเข้ามาในซอยเปลี่ยวพร้อมกับมองหาบางสิ่ง
“นี่เธอ...ฉันว่าฉันไดยินมาจากตรงนี้นะ เสียงร้องน่ะ”
“งั้นเหรอ??แต่ฉันว่าเธออย่าเข้าไปดีกว่านะ มันมืดๆยังไงไม่รู้สิ”
“ถ้าเกิดว่าเจ้าของเสียงเกิดอยากขอความช่วยเหลือล่ะจะทำยังไง ฉันอยู่เฉยไม่ได้นะ”
“จ้า...แม่คนดีแต่เธอก็ระวังหน่อยนะ ได้ยินเรื่องฆาตกรโรคจิตไหม อาจจะเป็นเจ้านั่นก็ได้”
“ก็ไม่แน่นะ....อ๊ะ...นั่นมันอะไรน่ะ” เด็กสาวที่ถือไฟฉายสาดแสงไฟไปที่ท้ายซอยที่มืดสนิด แล้วพลันตาของทั้งคู่ก็เบิกกว้าง
เบื้องหน้าของทั้งสองก็คือ เด็กสาวผมสั้นสีน้ำตาลในชุดกิโมโนนอนจมกองเลือดที่แดงฉาน ตาของเธอเบิกกว้างและมองไปอย่างไร้จุดหมาย ทั้งสองคนรีบวิ่งออกมาจากซอยนั้น
“แย่แล้ว!!!!!!!ช่วยด้วย!!!!!!!!!ฆาตกรโรคจิตออกมาแล้ว อ๊ะนั่นมัน คนของชินเซ็นนี่”
เด็กสาวทั้งสองรีบวิ่งไปหานายตำรวจคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบของชินเซ็นกุมิ
“ช่วยด้วยค่ะ...มีคนตาย...มีคนตายอยู่ตรงนั้นค่ะ!!!!”
ฮิจิคาตะหรี่ตาลงก่อนที่จะให้หญิงสาวทั้งสองนำทางไปยังที่เกิดเหตุ เด็กสาวยังนอนอยู่ที่เดิม ดวงตาที่เบิกกว้างในตอนแรกค่อยๆหรี่ลงแต่ก็ยังมองไปอย่างไร้จุดหมายเช่นเดิม ฮิจิคาตะเดินเข้าไปตรวจสภาพของเด็กสาวที่น่าสงสาร
โหดร้ายมาก....ยังเด็กอยู่แท้ๆ........ ฮิจิคาตะล้วงเอาเครื่องมือสื่อสารออกมาแล้วรายงานไปยังเจ้าหน้าที่ที่อยู่ใกล้ๆ
“นี่ฉันเอง ฮิจิคาตะตอนนี้ฉันเจอเหยื่อรายที่4แล้ว ให้หน่วยที่1และ2มาที่...........................................”
“ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งฉุดให้สามหน่อรับจ้างสารพัดที่กำลังตีกันกลับเข้ามาสู่สภาวะปรกติ
หญิงผู้นี้สวมชุดกิโมโนสีดำปิ่นปักผมของเธอเป็นของที่มีราคา ข้างกายเธอมีชายสวมชุดดำหัวเกรียนยืนประกบอยู่ชายทั้งสองสวมแว่นดำเหมือนกับพวกบอร์ดี้การ์ดแถมหน้าตามหาโหด คนหนึ่งมีรอยแผลเป็นที่หน้าพาดยาวจากหัวถึงแก้มซ้าย สามหน่อรับจ้างสารพัดเห็นดังนั้น
“อ๊ะๆ...เชิญนั่งนะครับ คางุระจังรีบเชิญท่านผู้หญิงนั่งสิ ชินปาจิคุง...ไปชงชามาเร็วสิ” คุณกินรีบกลับมานั่งโซฟาอีกครั้งก่อนจะสั่งการด้วยสีหน้าหวาดๆบอร์ดี้การ์ดทั้งสองที่ยืนขนาบหญิงกลางคนคนนี้อยู่
“R…Roger!!”ทั้งสองคนรับสั่งแต่โดยดีเพราะทั้งสองคงเข้าใจในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ว่าไม่ใช่เวลาที่จะมากัดกันเองเพราะนี่อาจจะเป็นงานที่สามารถทำเงินมาชดเชยในส่วนที่เอาไปผลาญเล่นของทั้งสามคน
“มีอะไรให้ บริษัท(?)รับจ้างสารพัดรับใช้เหรอครับ คุณผู้หญิง??”
คุณกินครับ???ไอ้บริษัทนั่นมันอะไรครับ คุณเล่นยกฐานะเกินจริงแบบนี้มันเข้าข่ายลอกลวงชาวบ้านนะครับ
เอาน่าเชอร์รี่บอยชินปาจิ ถ้าแกมีเวลามาห่วงเรื่องนั้นล่ะก็ห่วงชีวิตตัวเองไม่ดีกว่าเรอะ สองคนนั้นหน้าเหี้ยมชะมัด ขืนพูดไม่ระวังคุณกินคนนี้ได้เละเป็นโจ๊กแน่ๆ!!โจ๊กน่ะ...
โจ๊กเหรออากินจัง อั๊วก็อยากจาเจี๊ยะโจ๊กน่อ!!
หล่อนน่ะหุบปากไปเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ฉันอยากให้คุณตามจับฆาตกรโรคจิตที่กำลังเป็นข่าวอยู่ตอนนี้ค่ะ” หญิงกลางคนกล่าวอย่างเรียบเฉยไม่พูดพล่ามทำเพลงอะไรแต่บอกจุดประสงค์อย่างรวดเร็วรอฟังคำตอบ
“คุณผู้หญิงครับ คุณมีสาเหตุจำเป็นอะไรในเรื่องนี้เหรอครั...” ก่อนที่คุณกินจะพูดจบ หญิงกลางคนก็หยิบสมุดเช็คจากกระเป๋าถือออกมาก่อนจะตวัดปากกาลงบนกระดาษ
ฮะ...ฮะ..เฮ้ย!!!!!!!!!!!!จะ...จะ...เจ็ดตัว....ศูยน์ต่อท้าย.....เจ็ดตัว!!!!!!
“นี่เป็นคำตอบของคำถาม คือ ฉันไม่ต้องการจะบอกและ...”เธอเซ็นเช็คอีกครั้ง
ฮะ...ฮะ....ฮะ..เฮ้ย!!!!ปะ....ปะ....ปะ....แปดตัว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ปร๊ะเจ้า!!!!!!!
“ส่วนนี่เป็นค่าจ้างของพวกคุณค่ะ และอีกอย่าง” เธอพูดค้างไว้ก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้น
“อีก...อย่าง... ?????” คุณกินทำหน้าสงสัยจนคิ้วขมวด เธอค่อยๆหันมาแล้วพูต่อ
“ก่อนวันสิ้นปี..ถ้าหากสิ้นปีแล้วยังจับตัวไม่ได้ เราจะเรียกเงินค่าจ้างคืนและ.........ปิดปากพวกคุณซะแค่นี้ล่ะค่ะ ” เธอโค้งให้พวกคุณกินก่อนที่ประตูเลื่อนจะถูกปิดลงโดยหนึ่งในชายที่ติดตามมาด้วย แต่ตอนที่เธอพูดคำสวยๆอย่าง” ปิดปาก”นั้น สาตามันช่างเย็นชาเหลือเกิน
“คุณกินครับ...พวกเรา...เจองานอันตรายแล้วสินะครับ???...เราจะรับงานนี้..หรือเปล่าครับ คุณกินถ้าเกิดว่าเราทำตามคำขอผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ เราคงได้ไปเยี่ยมท่านยมแน่ๆเลยนะครับ คุณกิน!!”ชินปาจิถามอย่างสงสัยและหวาดกลัว
“จริงเลี้ยวน่อ อากินจัง อั๊วไม่อยากไปเยี่มอาม๊าอั๊วน่อ ถึงเลขศูยน์ต่อท้ายมันจะมาก แต่มันก็อันตรายนะอากินจัง อากินจัง ลื้อจะรับงานรึน่อ???”
“ไม่ต้องห่วงน่า....มีคนจ้างก็ต้องมีคนทำ อีกอย่าง...ไม่มีงานไหนที่ร้านสารพัดรับจ้างทำไมได้นี่นา”คุณกินพูดขึ้นมาก่อนที่จะลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบเช็คเงินที่วางไว้ทั้ง2แผ่น
“คุณกิน”ชินปาจิเริ่มมองคุณกินในด้านดีบ้างแล้ว เชอร์รี่บอยชินปาจะมองไปที่คุณกินอย่างมีความหวัง
”อีกอย่างานที่เลขศูน์ต่อท้ายเยอะๆน่ะเราก็ต้องรับอยู่แล้ว” คุณกินเดินไปที่ประตูก่อนชูเช็คเงินสดแล้วชิ่งออกไปทันที
“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!เพราเงินเหรอ แล้วนี่แกจะเอาเงินไปไหนน่ะ.......รอเดี๋ยว!!!!!!!!!คุณกิ๊นนนนนนนนนนนน”
“อากินจางงงงงงงงงงงงทำไงลีล่ะอาเชอร์รี่บอย..อากินจังชิ่งเงินไปแล้วน่อ อั๊วจะไปตามเดี๋ยวนี้ล่ะน่อ” คางุระรีบวิ่งออกจากร้านพร้อมกับร่มคู่ใจและซาดาฮารุตามคุณกินไป
“ไม่ว่าหน้าไหนๆ.............ก็เหมือนกันหมด”
ความคิดเห็น