ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แต่งนิยายให้มีคนอ่านน่ะยากกว่าแต่งนิยายให้สนุก
ความเดิมตอนที่แล้ว............
กระต่าคางุได้หนีออกจากป่าเอโดะหลังจากได้รับความอับอาจากเรื่อง***ที่กระต่ายโอคิได้แฉไว้
กระต่ายคางุได้หนีออกจากป่าเอโดะ ส่วนกระต่ายโอคิได้ออกตามหา แต่ระหว่างนั้น ความลับบางอย่างก็.......
โปรดติดตามตอนต่อไป
กระต่าคางุได้หนีออกจากป่าเอโดะหลังจากได้รับความอับอาจากเรื่อง***ที่กระต่ายโอคิได้แฉไว้
กระต่ายคางุได้หนีออกจากป่าเอโดะ ส่วนกระต่ายโอคิได้ออกตามหา แต่ระหว่างนั้น ความลับบางอย่างก็.......
ระหว่างที่กระต่าคางุกำลังหนีออกจากป่าเอโดะ
กระต่ายคางุได้พบกับเซียนเต่าที่กำลังถูกเด็กๆรังแก
กระต่าคางุจึงได้เข้าไปช่วยเซียนเต่าที่ถูกเด็กๆรังแก
เซียนเต่าขอบคุณกระต่าคางุเป็นการใหญ่
พร้อมกับให้พรอันแสนวิเศษแก่กระต่ายคางุ 1 ข้ออะไรก็ได้
กระต่ายคางุจึงขอให้เซียนเต่าช่วยลบความทรงจำของทุกคนที่รู้เรื่อง***ของเธอ
เซียนเต่าจึงได้ทำตามที่กระต่าคางุได้ขอเอาไว้
แต่การร่ายมนต์เกิดผิดพลาด
ทำให้ทุกคนมีความทรงจำเมื่อชาติที่แล้วของทุกคนในป่าเอโดะ
ส่วนกระต่ายโอคิที่ออกตามหากระต่ายคางุพร้อมกับ
นกฮูกกิน เต่าชิน กอริคอน เสือฮิจิ และแมวยามะ
ได้ความทรงจำเมื่อชาติที่แล้วหรือเมื่อ1000ปีที่แล้วกลับมา
ทำให้กระต่ายโอคิได้รู้อะไรบางอย่างจากความทรงจำเมื่อชาติที่แล้ว
ส่วนกระต่ายคางุที่ได้ความทรงจำเมื่อ1000ปีที่แล้วกลับคืนมา
ได้ออกตามหาองเมียวจินโซโกะที่กลับชาติมาเกิดเป็นกระต่ายโอคิ
ตามหาเพื่อแก้แค้นให้สาสมที่บังอาจแยกเธอจากคนรัก
กระต่ายคางุได้พบกับเซียนเต่าที่กำลังถูกเด็กๆรังแก
กระต่าคางุจึงได้เข้าไปช่วยเซียนเต่าที่ถูกเด็กๆรังแก
เซียนเต่าขอบคุณกระต่าคางุเป็นการใหญ่
พร้อมกับให้พรอันแสนวิเศษแก่กระต่ายคางุ 1 ข้ออะไรก็ได้
กระต่ายคางุจึงขอให้เซียนเต่าช่วยลบความทรงจำของทุกคนที่รู้เรื่อง***ของเธอ
เซียนเต่าจึงได้ทำตามที่กระต่าคางุได้ขอเอาไว้
แต่การร่ายมนต์เกิดผิดพลาด
ทำให้ทุกคนมีความทรงจำเมื่อชาติที่แล้วของทุกคนในป่าเอโดะ
ส่วนกระต่ายโอคิที่ออกตามหากระต่ายคางุพร้อมกับ
นกฮูกกิน เต่าชิน กอริคอน เสือฮิจิ และแมวยามะ
ได้ความทรงจำเมื่อชาติที่แล้วหรือเมื่อ1000ปีที่แล้วกลับมา
ทำให้กระต่ายโอคิได้รู้อะไรบางอย่างจากความทรงจำเมื่อชาติที่แล้ว
ส่วนกระต่ายคางุที่ได้ความทรงจำเมื่อ1000ปีที่แล้วกลับคืนมา
ได้ออกตามหาองเมียวจินโซโกะที่กลับชาติมาเกิดเป็นกระต่ายโอคิ
ตามหาเพื่อแก้แค้นให้สาสมที่บังอาจแยกเธอจากคนรัก
โปรดติดตามตอนต่อไป
------------------------------------------------------------------------------------------------------
เคร้ง!!!!!!!!!!
กระบองเหล็กในมือของเด็กสาวเข้ารับดาบของโซโกะได้อย่างรวดเร็วพอๆกับความเร็วของดาบที่จะตัดหัวของเธอ
"ทักทายกันแค่นี้ก่อนค่ะ รุ่นพี่โอคิตะ" โนโซมิพูดขึ้นแล้วกลับมาอยู่ในท่าปกติ ส่วนโซโกะเองก็เก็บดาบเข้าฝักก่อนที่จะหิบจดหมายขึ้นมา
"เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่...แล้วอย่าบอกนะว่า..."
"ใช่ค่ะ...ฉันมารอที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ แล้วก็โนโซมิมาถึงเอโดะเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ" โนโซมิตอบพร้อมกับยิ้มไปด้วย
"แล้วที่ว่าคำสั่งของคุณลุงที่ว่าหมายถึงอะไร"โซโกะถามต่อ โนโซมิจึงล้วงเข้าไปในแขนเสื้อกิโมโนสีเทาหิบจดหมาย
ออกมาหนึ่งฉบับ แล้วส่งให้โซโกะ
"คุณลุงโซอิจิฝากมาให้ค่ะ แล้วก็ธุระของโนโซมิก็เหมือนเดิมค่ะ" โนโซมิพูดพลางยิ้มตามลักษณะคาเร็คเตอร์ของโนโซมิ
ที่มักจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา ชอบทานชอคโกแลตเป็นชีวิตจิตใจ แต่เกลียดมายองเนสและของเผ็ดเป็นที่สุด
"ธุระของลุงโซอิจิคงไม่มีอะไรมากมายนัก...."โซโกะพูดพลางเปิดจดหมายขึ้นอ่าน
"ในจดหมายเขียนว่าอะไรบ้างค่ะ??"โนโซมิเดินเข้ามาชะโงกดูเนื้อความในจดหมายทางด้านหลัง
หลังจากที่อ่านจดหมายจบ มือขอโซโกะก็สั่นสะท้านด้วยความโกรธ พร้อมกับตะโกนซะดังลั่นไปทั่วสวนสาธารณะ
"นี่มันอะไรกันฟร้าาาาาาาาาาาาาาา"
สำนักงานชินเซ็นกุมิ..
โซโกะเดินเข้ามาในสำนักงานพร้อมกับผู้เหญิงหน้าตายิ้มแย้มคนหนึ่งทำให้ทุกคนในชินเซ็นที่เห็นเกิดความอยากรู้อยากเห็น
ว่าใครคืนคนที่โอคิตะพามา
โซโกะเดินนำโนโซมิที่ดูจะตื่นเต้นกับสำนักงานใหญ่ชินเซ็นกุมิมากมาจนถึงโรงฝึก โซโกะโยนดาบไม้ให้โนโซมิทันทีที่ถึงโรงฝึก
"เอ้า..รับไปซะ เรื่องจะได้จบๆ" โซโกะพูดขึ้นก่อนตั้งท่าเตรียมสู้
"รุ่นพี่โอคิตะคะ...โนโซมิรู้ค่ะว่ารุ่นพี่อยากให้เรื่องนี้มันจบๆแต่โนโซมิก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะคะ"
"รู้แล้วน่า...ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากให้เรื่องมันอยู่กันนานไปกว่านี้ ธุระของเธอจะได้จบๆแล้วก็รีบกับบุชูไปซะ"
"ใจร้ายจังค่ะรุ่นพี่...โนโซมิน่ะ...." โนโซมิหุดพูดก่อนที่จะพุ่งเข้าหาโซโกะทั้นทีพร้อมกับดาบไม้ที่ฟาดอากาศพุ่งเข้ามาที่หน้าของโซโกะ
โซโกะ ยืนมองดูโนโซมิที่พุ่งเข้ามาหาพร้อมกับดาบไม้ที่เล็งที่หน้าก่อนจะยกดาบไม้ของตัวเองขึ้นกันไว้
"ให้ตาย...ฉันก็ไม่ยอม***กับเธอแน่นอน"
"แต่มันเป็น***นี่ค่ะ??"
"***มันไม่มีผลก็ต่อเมื่อฉันยังใช้มอนสเตอร์ที่เลเวลสูงกว่าของเธอนะ"
การต่อสู้ดำเนินไปเรื่อยๆจนพวกชินเซ็นทั้งหลายเข้ามามุงดูการต่อสู้กันซะเต็มโรงฝึก ในที่สุด คอนโดกับฮิจิคาตะที่เพิ่งกลับเข้ามา
หลังจากที่ไปทำธุระแล้วได้รู้เรื่องการต่อสู้นี้ได้รีบวิ่งเข้ามาดูที่โรงฝึกทันทีทันที
เอาล่ะ มาดูเนื้อความในจดหมายดีกว่า
สวัสดีโอคิตะคุง นี่จากคุณลุงโซอิจิสำนักดาบเร็นโจ
โนโซมิหลานของฉันคงได้นำจดหมายนี้ไปให้เธอแล้ว เนื่องจากคู่หมั้นของพี่ชายโนโซมิซึ่งเป็นพี่สาวของเธอ
ไม่สามารถแต่งงานกับหลานชายของฉันได้แล้ว จึงมีเพียงเธอเท่านั้นที่จะสามารถแต่งงานกับโนโซมิเพื่อที่จะสืบทอด
โรงฝึกเร็นโจได้ แต่เธอได้สัญญากับโนโซมิซึ่งไม่รู้ว่ามันคืออะไรไว้
ฉะนนั้นก็ขอยกเลิกสัญญานั่นซะ แล้วหันมาจับดาบต่อสู้กัน ถ้าเธอแพ้ เธอต้องแต่งงานกับโนโซมิ
ถ้าหากเธอชนะ เธอก็ไม่ต้องแต่งงาน แต่ว่าโนโซมิไม่ได้อ่อนหัดเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ
จาก โซอิจิ
กระบองเหล็กในมือของเด็กสาวเข้ารับดาบของโซโกะได้อย่างรวดเร็วพอๆกับความเร็วของดาบที่จะตัดหัวของเธอ
"ทักทายกันแค่นี้ก่อนค่ะ รุ่นพี่โอคิตะ" โนโซมิพูดขึ้นแล้วกลับมาอยู่ในท่าปกติ ส่วนโซโกะเองก็เก็บดาบเข้าฝักก่อนที่จะหิบจดหมายขึ้นมา
"เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่...แล้วอย่าบอกนะว่า..."
"ใช่ค่ะ...ฉันมารอที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ แล้วก็โนโซมิมาถึงเอโดะเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ" โนโซมิตอบพร้อมกับยิ้มไปด้วย
"แล้วที่ว่าคำสั่งของคุณลุงที่ว่าหมายถึงอะไร"โซโกะถามต่อ โนโซมิจึงล้วงเข้าไปในแขนเสื้อกิโมโนสีเทาหิบจดหมาย
ออกมาหนึ่งฉบับ แล้วส่งให้โซโกะ
"คุณลุงโซอิจิฝากมาให้ค่ะ แล้วก็ธุระของโนโซมิก็เหมือนเดิมค่ะ" โนโซมิพูดพลางยิ้มตามลักษณะคาเร็คเตอร์ของโนโซมิ
ที่มักจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา ชอบทานชอคโกแลตเป็นชีวิตจิตใจ แต่เกลียดมายองเนสและของเผ็ดเป็นที่สุด
"ธุระของลุงโซอิจิคงไม่มีอะไรมากมายนัก...."โซโกะพูดพลางเปิดจดหมายขึ้นอ่าน
"ในจดหมายเขียนว่าอะไรบ้างค่ะ??"โนโซมิเดินเข้ามาชะโงกดูเนื้อความในจดหมายทางด้านหลัง
หลังจากที่อ่านจดหมายจบ มือขอโซโกะก็สั่นสะท้านด้วยความโกรธ พร้อมกับตะโกนซะดังลั่นไปทั่วสวนสาธารณะ
"นี่มันอะไรกันฟร้าาาาาาาาาาาาาาา"
สำนักงานชินเซ็นกุมิ..
โซโกะเดินเข้ามาในสำนักงานพร้อมกับผู้เหญิงหน้าตายิ้มแย้มคนหนึ่งทำให้ทุกคนในชินเซ็นที่เห็นเกิดความอยากรู้อยากเห็น
ว่าใครคืนคนที่โอคิตะพามา
โซโกะเดินนำโนโซมิที่ดูจะตื่นเต้นกับสำนักงานใหญ่ชินเซ็นกุมิมากมาจนถึงโรงฝึก โซโกะโยนดาบไม้ให้โนโซมิทันทีที่ถึงโรงฝึก
"เอ้า..รับไปซะ เรื่องจะได้จบๆ" โซโกะพูดขึ้นก่อนตั้งท่าเตรียมสู้
"รุ่นพี่โอคิตะคะ...โนโซมิรู้ค่ะว่ารุ่นพี่อยากให้เรื่องนี้มันจบๆแต่โนโซมิก็ไม่ได้อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะคะ"
"รู้แล้วน่า...ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากให้เรื่องมันอยู่กันนานไปกว่านี้ ธุระของเธอจะได้จบๆแล้วก็รีบกับบุชูไปซะ"
"ใจร้ายจังค่ะรุ่นพี่...โนโซมิน่ะ...." โนโซมิหุดพูดก่อนที่จะพุ่งเข้าหาโซโกะทั้นทีพร้อมกับดาบไม้ที่ฟาดอากาศพุ่งเข้ามาที่หน้าของโซโกะ
โซโกะ ยืนมองดูโนโซมิที่พุ่งเข้ามาหาพร้อมกับดาบไม้ที่เล็งที่หน้าก่อนจะยกดาบไม้ของตัวเองขึ้นกันไว้
"ให้ตาย...ฉันก็ไม่ยอม***กับเธอแน่นอน"
"แต่มันเป็น***นี่ค่ะ??"
"***มันไม่มีผลก็ต่อเมื่อฉันยังใช้มอนสเตอร์ที่เลเวลสูงกว่าของเธอนะ"
การต่อสู้ดำเนินไปเรื่อยๆจนพวกชินเซ็นทั้งหลายเข้ามามุงดูการต่อสู้กันซะเต็มโรงฝึก ในที่สุด คอนโดกับฮิจิคาตะที่เพิ่งกลับเข้ามา
หลังจากที่ไปทำธุระแล้วได้รู้เรื่องการต่อสู้นี้ได้รีบวิ่งเข้ามาดูที่โรงฝึกทันทีทันที
เอาล่ะ มาดูเนื้อความในจดหมายดีกว่า
สวัสดีโอคิตะคุง นี่จากคุณลุงโซอิจิสำนักดาบเร็นโจ
โนโซมิหลานของฉันคงได้นำจดหมายนี้ไปให้เธอแล้ว เนื่องจากคู่หมั้นของพี่ชายโนโซมิซึ่งเป็นพี่สาวของเธอ
ไม่สามารถแต่งงานกับหลานชายของฉันได้แล้ว จึงมีเพียงเธอเท่านั้นที่จะสามารถแต่งงานกับโนโซมิเพื่อที่จะสืบทอด
โรงฝึกเร็นโจได้ แต่เธอได้สัญญากับโนโซมิซึ่งไม่รู้ว่ามันคืออะไรไว้
ฉะนนั้นก็ขอยกเลิกสัญญานั่นซะ แล้วหันมาจับดาบต่อสู้กัน ถ้าเธอแพ้ เธอต้องแต่งงานกับโนโซมิ
ถ้าหากเธอชนะ เธอก็ไม่ต้องแต่งงาน แต่ว่าโนโซมิไม่ได้อ่อนหัดเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะ
จาก โซอิจิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น