Fic : Gintama ภาค ดาบดูดเลือด

ลำดับตอนที่ #10 : เวลาดูหนังจำพวกยากูซ่า ทำไมมันต้องมีตัวละครที่ชื่อ"มาสะ"อยู่ในนั้นด้วยนะ

โย่วอย่างแรง....ช่วงนี้ไรท์ไม่ได้อัพเรื่องนี้ต่อเลยมัวแต่แต่งเรื่องอื่นให้เป็นภาระอยู่เรื่อยเลย...เอาเป็นว่าไรท์ขออำภัยด้วยเน้อ!!!!!!!!!!!!

------------------------------------------------------------------------------------------

   ทุกคนยังจำเรื่องที่ร้านเหล้าได้ไหม?? ตาลุงขี้เมาสองคนที่ดวลเหล้ากันอยู่....ตอนนี้ใกล้เป็นบทสรุปของ

การแข่งดวลเหล้าสุดยอดในเอโดะแห่งนี้แล้ว......

     "เคร้ง!!!" เสียงชนแก้วเหล้าที่ดังไม่รู้ต่อกี่หนในบาร์แห่งนี้ดังขึ้น ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันดังขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่

กองขวดเบีย์และเหล้าวางรายเรียงไปทั่วเคาท์เตอร์ไม่เกี่ยงว่าเหล้าเบียร์เหล่านั้นจะราคาแพงแค่ไหน

สุดท้ายก็มากองอยู่รวมกัน

     "นี่!!!เหล้าหมดแล้วรึไง?? ไปเอามาเพิ่มเซ่!!!เจ้าพวกบ้า!!!" เสียงตะโกนที่หงุดหงิดดังขึ้นเมื่อเจ้าของเสียงรู้ว่าขวดเหล้า

ที่ตัวเองถืออยู่หมดน้ำเมาแล้ว

     "ครับๆ...จะเอาให้เดียวนี้แหละครับ"

     "ไม่ต้องรินให้!!!เอามานี่!!!" เจ้าของเสียงตะคอกพร้อมกับกระชากขวดเหล้าที่อยู่ในมือของเจ้าของร้าน

ไปกระดกเองทั้งขวด

     "เออ...ประทานโทษนะลุงจ๋า...ปกติแล้วคุณนายท่านกระดกเหล้าเข้าไปแล้วเป็นแบบนี้เหรอลุงจ๋า..."คุณกินที่มีแก้ว

น้ำเปล่าอยู่ในมือกระซิบถามเจ้าของร้านด้วยความสงสัย
     
     "อันนี้ลุงจ๋าก็ไม่รับทราบมาก่อนว่าคุณนาท่านแพ้สาเกญี่ปุ่น"

     "อะไรกัน...ไหนลุงคุยดูสินักคุหนาว่าคุณนายแกกระเดือกวอดก้าไม่ก็เตกีล่าแล้วยั้งไม่เมาล่ะ..."

     "พูดอะไรอย่างนั้นล่ะไอ่หนู...ปกติคุณนายเองก็กระเดือกได้หมดนี่นา ลุงจ๋ายังไม่เคยเห็นคุณนายแก

กระดกเหล้าญี่ปุ่นเลย"

     "สรุปตือคุณนายแกแพ้เหล้าประเทศแม่นี่นะ!!!"

     "เฮ้ย!!!กระซิบอะไรอยู่น่ะ ห๊า!!!" คุณนายทานิซากิที่เปลี่ยนบุคลิคไปแล้วหันกลับมามองสองชายชาตรีที่สละเหล้า

ทั้งหมดที่กำลังดื่มดวลกันอย่าเมามันให้กับคุณนายที่เมาแล้วกระชากเหล้าไปครองจนการดวลระหว่าลูกผู้ชายต้องยุติไป

     "เห็นอย่างนี้แล้วนึกถึงใครบางคนยังไงก็ไม่รู้..."คุณกินเปรยขึ้นมาก่อนกระจิบน้ำเปล่าในแก้ว

     "หือ...ใครบางคนที่ว่านี่...แฟนใช่มั้ย!!!" ลุงเจ้าของร้านยังไม่หมดอารมณ์ขัน

     "ยัยนั่นมันไม่นับว่าเป็นแฟนหรอก...จะเรียกว่าคบก็ไม่ได้...เพื่อนก็ไม่เชิง...เอาเป็นว่ายัยนั่นติดหนี้บุญคุณฉันอยู่ละกัน"
 
    "ที่แท้ก็สาวๆที่ไปทำบุญคุญให้แล้วกะคั่วแล้วทิ้งนี่เอง...ร้ายไม่เบานะไอ่หนู ระวังน้ำตาตกในละกัน"

    "มันไม่ใช่อย่างนั้นน่าลุง...แจ่มจันทร์บ้าเลือดแบบนั้นไม่มีใครจะเอาไปทำอะไรหรอก

เอาไปทำปุ๋ยต้นไม้จะขึ้นรึเปล่าก็ไม่รู้"

    "เฮ้ย!!!คุยอะไรกันอยู่น่ะ..ใจร้ายจังน้า...ไม่ชวยฉันคุยด้วยเลย" คุณนายเขยิบเข้ามาหาคุณกินพร้อมกับขอคุยด้วย

    "เมื่่อกี้ได้ยินเรื่องคั่วผู้หญิงใช่มั้ย..." คุณนายทำตาดุใส่ทั้งสองคนก่อนจะกระกดเหล้าเข้าปากรวดเดียว

จากครึ่งขวดจนไม่เหลือ

    เธอสะอึกไปสองสามครั้งก่อนจะเอาแขนกิโมโนเช็ดปาก เธอวางขวดเหล้าเปล่ากระแทกโต๊ะก่อนจะเริ่มพูด

    "เพราะผู้ชายมันเป็นซะอย่างนี้หมดนี่แหละ...เห็นแก่ตัว...ทั้งๆที่...." เธอพูดขาดเป็นช่วงๆก่อนจะฟุบลงบนโต๊ะ

คุณกินก้มหน้าลงเพื่อมองดูว่าหญิงขี้เมาหลับไปรึยัง แต่แล้วเธอก็เด้งตัวขึ้นมาหยิบเหล้าขวดใหม่เปิดฝาแล้วดื่มต่อ

    "เออ....ตอนนี้มันก็ดึกมาแล้ว...ฉันว่า..ฉันควรกลับ..ได้..แล้ว" คุณกินลุกขึ้นเดินไปที่ประตูร้าน

เปิดประตูออกเพื่อจะกลับร้าน

    " มาสะ!!!" คุณนายตะโกนขึ้น บอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าร้านตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้โผล่ขึ้นมาขวางคุณกินเอาไว้

    "จนกว่าฉันจะอนุญาติ...ห้ามทุกคนกลับเด็ดขาด!!!" คุณนายประกาศเสียงดัง ทำให้คุณกินต้องประจำที่แต่โดยดี

       ชินปาจิ...คางุระ...ซาดาฮารุ...คุณกิน...คุณกินคนนี้คง.....คง..................................


------------------------------------------------------------------------------

 

โซโกะตื่นขึ้นมาในห้องพิเศษของโรงพยาบาล กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่เป็นเอกลักษณ์ของสถานที่ลอยเข้าจมูกจางๆ

เขายังงงอยู่ว่า เมื่อคืนเขากลับที่ทำการพร้อมกับคามิยาม่า หลังจากที่โคตะระเหนื่อยเขาก็ล้มตัวลงนอนทันทีที่ถึงห้อง

เขายกมือขึ้นเพื่อสำรวจร่างกายและรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ...

    แขนที่เรียวเล็ก...ปกติเขาก็เป็นคนตัวเล็กอยู่แล้วแต่งวดนี้มันเล็กกว่าเดิม
   
    นิ้วเรียวยาว....อันนี้ขอบอกเหมือนข้างบน

    หน้าอก...ปกติเขาเป็นคน....ชะเฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ผู้ชายบ้านเมืองไหนมีหน้าอกว่ะ???

เขารีบมองซ้ายมองขวาอย่าลนลานจนเห็นกระจกแบบพกพาวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง..เขารีบหยิบมันขึ้นมาแล้วส่องดูตัวเอง

 

    กล้วยเชื่อม!!!! นี่มัน ลูกสาวป๋ามัตสึไดระนี่หว่า

โซโกะตกใจกับสิ่งที่ตัวเองรับรู้อยู่..กระจกตกลงบนหน้าตักของเขา สมองของเขาแทบระเบิด
 

นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย!! นี่ฉันกลายเป็นลูกสาวป๋ามัตสึไดระไปแล้วเหรอเนี่ย!!!!

   เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งจะเดินเข้ามา

    "คุริโกะ...เป็นยังไงบ้างล่ะลูก เจ็ปตรงไหนมั้ย??"แม่ของคุริโกะถามด้วยความเป็นห่วง

โซโกะนึ่งอึ้งไปสักพักก่อนที่จะเออออไปตามน้ำ

    "มะ...ไม่เป็นอะไรค่ะ" โซโกะในร่างของคุริโกะตอบกลับ

    "คุณแม่คะ...คืนว่า...หนูอยากอยู่คนเดียว คุณแม่ออกไปก่อนได้ไหมคะ" โซโกะในร่างคุริโกะบอกให้แม่ของ

คุริโกะ เธอจึงลูบหัวคุริโกะก่อนจะเดินออกนอกห้องไป

     หลังจากที่แม่ของคุริโกะออกไป โซโกะรีบมองหาโทรศัพท์เพื่อจะติดต่อหาคนจะมาช่วยแต่เขาดันจำเบอร์ของแต่ละคน

ไม่ได้เลย แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เขาจำได้ คนๆนี้พยายามยัดเยียดเบอร์ให้เขารู้หลังจากที่ได้โทรศัพท์ใหม่ 

เขารีบใช้โทรศัพท์บนโต๊ะโทรไปยังหมายเลข หมายเลขหนึ่ง....แล้วรอ....รอ....รอ....

   "เหวยๆน่อ" เสียงคนที่รับสายดังขึ้น

   


           ณ สำนักงานใหญ่ชินเซ็นกุมิ

 

คุริโกะลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องเสื่อทาทามิ โดยที่แต่งชุดแปลกๆแต่ดูคุ้นตา เธอมองซ้ายมองขวาแต่ก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

เธอพยายามนึกถึงสถานที่สุดท้าที่เธอไป

คือ หลังจากที่เกิดเรื่อง พวกลูกน้องของคุณพ่อได้พาเธอมาส่งที่โรงพยาบาลแล้วหมอก็สั่งให้เธอนอนที่นั่นเพื่อดูอาการ

หนึ่งคืน หลังจากที่เหนื่ยจัด เธอก็หลับทันทีที่ถึงเตียง

    คุริโกะนั่งคิดอยู่นานจน....

    "ตึง ตึง ตึง" เสีงกระทืบเท้าหนักใกล้เข้ามาพร้อมกับเสียงพลักประตูเลื่อนออกเสียงดัง

    "โซโกะว้อย!!!จะนอนไปถึงไหน!!!!" ฮิจิคาตะที่เดินเข้ามาถึงก็ตะโกนใส่คุริโกะในร่างโซโกะเสียงดัง

คุริโกะอึ้งไปเล็กน้อยพร้อมกับจ้องไปที่หน้าของฮิจิคาตะ ในที่สุด......

    คุริโกะในร่างของโซโกะก็โผเข้ากอดฮิจิคาตะแน่น ทุกคนที่เห็น....อึ้ง!!!

    "เฮ้ยๆ ปล่อยสิ!!!" ฮิจิคาตะรู้สึกไม่ดีเลยที่โซโกะเข้ามากอดแบบนี้ บางทีอาจมีแผนลอบฆ่าระยะประชิดก็ได้

    "ไม่ปล่อยหรอกเจ้าค่ะ!!!" คุริโกะตอบเสียงเด็ดขาด ฮิจิคาตะถึงกับอึ้ง
 

                           เจ้า...เจ้าค่ะ ??

    "ฉันไม่มีวันปล่อยไปอีกแล้วค่ะ ท่านมาองเลอร์13(เทอร์ทีน)"


-----------------------------------------------------------------------------------------------

เหนื่อยจังเลย~~~~~~ สงสัยต้องเปลี่ยนคีร์บอร์ด พิมพ์ ย ไม่ค่อยขึ้นเลย เดี๋ยวนี้เริ่มมา จ แล้ว

เป็นโรคละบาดรึไง???ไม่เข้าใจอ่าง เอ๊ย!!!! อย่าง แท้จริง