คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ช่วงงานเทศกาลน่ะ พวกตำรวจทำงานหนักนะ!!!
“ช่วงเทศกาลนี้มีคดี3คดีที่เราต้องจักการแข้ไขให้ได้ก่อนจะถึงวันเทศกาลจริงในอีก3วัน” รองหัวหน้าปิศาจแห่งชินเซ็นกุมิอ่านรายงานที่ตนเองได้สรุปออกมาถึงหน้าที่ก่อนถึง”เทศกาลสิ้นปีและปีใหม่” ซึ่งเหล่าชินเซ็นกุมิทุกคนจะต้องทำงานหนักเป็นเท่าตัว ซึ่งในช่วงนี้จะเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนจะต้องกระตือรือร้นร้นในการทำงานซึ่งถ้าหากงานเสร็จเร็ว ทุกคนก็จะได้หยุดยาวและสามารถพาครอบครับ คู่รัก หรือคนเดียวโดดๆกับเพื่อนไปย่ำราตรีและเที่ยวได้
และ....ณ ห้องประชุม ซึ่งเหล่าชินเซ็นทุกคนต้องมารับฟังรายงานการทำงานที่จะจัดขึ้นเพื่อแบ่งหน้าที่ในการรับผิดชอบ
“เอาล่ะฉันจะอ่านรายงานที่ฉันได้สรุปมาเกี่ยวกับหน้าที่พวกเราทุกคนต้องทำในวันใกล้เทศกาลที่จะมาถึงนี้ส่วนรายละเอียดฉันได้แจกให้หัวหน้าหน่วยแต่ละหน่วยไปแล้ว...คดีแรก...เป็นคดีที่มีโจรใช้มีดกรีดกระเป๋าถือแล้วล้วงเอาของมีค่าไป คดีนี้ให้หน่วย 4และหน่วย 5 ไปจัดการซะนะ.......ไปได้!!!!!!!” ฮิจิคาตะสั่งเสียงเข้มก่อนที่จะปรายสายตามาคุไปที่หน่วย4และ5ที่บางคนกำลังหันหน้าคุยกัน หลังจากที่ได้รับสายตามหาโหด ทุกคนถึงกับหลบสายตาแทบไม่ทัน
“ครับ!!!!!” เสียงขานรับดังขึ้นพร้อมกันก่อนที่หน่วย4และ5จะเดินออกห้องไปอย่างรีบเร่งหลังจากนั้น ฮิจิคาตะก็อ่านเอกสารในมือต่อ
“คดีต่อไป...เป็นคดีการทำอนาจารของโรคจิตคนหนึ่ง ซึ่งไม่ได้สลักสำคัญอะไรหน่วย6กับ7ไปจัดการเอาละกัน”
ฮิจิคาตะมองเอกสารคดีลวนลามคดีที่สองอย่างหน่ายๆและยื่นให้หัวหน้าหน่วยที่รับผิดชอบก่อนสั่งให้ออกไปปฏิบัติหน้าที่
“ส่วนคดีที่สามเป็นคดีที่สำคัญมาก....ทุกๆคนคงจะรู้ข่าวนี้มาแล้วเรื่องฆาตกรโรคจิตที่อาละวาดอยู่ในเอโดะนี้
มันจะเลือกเหยื่อที่มาคนเดียวหลังจากนั้นก็ทำการฆาตกรรมซะ จุดสังเกตที่ฉันได้ตีวงแคบลงก็คือ เหยื่อทั้ง3รายที่ถูกเจ้านั้นเชือดทิ้งนั้น ทุกคนมีผมสั้นสีน้ำตาล และตามที่ฉันได้ดูคดีนี้มาเหยื่อรายหนึ่งเป็นลูกสาวของมหาเศรษฐีในเอโดะซึ่งเจ้าตัวเขาบอกว่าจะให้คนของเขาจัดการเอง แต่เราก็ได้ปติเศษไปแล้ว...คดีนี้เป็นคดีที่ใหญ่มากและหน่วยที่รับผิดชอบก็คือ หน่วยที่1และ2รวมถึงตัวฉันด้วย” ฮิจิคาตะอ่านรายงานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความอึดอัด
“ส่วนหน่วยที่เหลือ...ก็ทำตามเหมือนเดิมคือออกตรวจดูแลรักษาความปลอดภัยและเป็นกำลังสนับสนุนหน่วยอื่นๆที่ได้รับหน้าที่ด้วย ...เอาล่ะเลิกประชุมได้!!!!!”
ในร้านสารพัดรับจ้างที่แสนจะเงียบเหงาไร้วี่แววของพระเจ้าที่เรียกว่าลูกค้าและไร้ซึ่งเงินตราจะหามาประทังชีวิตและจ่ายค่าเช่าบ้าน
“คุณกินครับ...นี่อะไรครับ...” ชินปาจิมองคุณกินที่นอนอ่านซีคิดส์บนโซฟาอยู่เหมือนเคย
“อะไรล่ะ...?” คุณกินละสายตาจากซีคิดส์มองไปที่ชินปาจิที่กำลังถือซองเงินค่าจ้างครั้งล่าสุด
“ผมกำลังจะถามว่า....เงินในซองมันหายไปไหนหมดครับคุณกิ๊นนน!!!!!!!!!!!”
“เออ...ประทานโทษนะ...ถ้าแกรู้อยู่แล้วแกจะมาถามฉันหาพระแสงอะไรล่ะ เชอร์รี่บอยชินปาจิคุง”คุณกินชายตาปลาตายมาที่ชินปาจิที่เดือดดาล มือข้างหนึ่งถือซองเงินค่าจ้างแฟ่บๆ อีกมือถือถุงซีคิส นมสตอเบอร์รี่และใบเสร็จร้านฟาร์เฟ่เจ้าประจำ
“ใช่แล้วน่ออาชินปาจิถ้าลื้อรู้อยู่แล้วทำไมลื้อต้องมาถามอากินจังอีกล่ะน่อ อาเชอร์รี่บอยชินปาจิ”คางุระที่นอนอยู่อีกฟากของโซฟาพูขึ้นทั้งที่ในปากยังมีสาหร่ายดองคาปาก
“หล่อนน่ะไม่ต้องมาพูดเลย นังหนูสาหร่ายดอง!!!ตอนที่ฉันไปร้านสะดวกซื้อเจ้าของร้านเขาเอาไอ้นี่มาให้ฉันดู 2000เยนเชียวนะ2000เยนน่ะ!!!!หล่อนจะกินสาหร่ายดองไปทำซากอะไรตั้งมากตั้งมาย คุณกินคนนี้น่ะก็มีรายจ่ายที่จำเป็นกว่าสาหร่ายเปรี้ยวๆของหล่อนเหมือนกันนะ”คุณกินลุกขึ้นมาพร้อมล้วงเอาใบแจ้งหนี้ร้านสะดวกซื้อขึ้นมาชูพร้อมกับยกเท้าเหยียบโต๊ะรับแขกอย่าโมโหโกรธา
“แล้วลื้อล่ะน่อ!!!!!!!!ทำเป็นพูดลี ลื้อก็เป็นแค่มาดาโอะ กล้าดียังไงมาสอนอั๊ว!!!หา!!!!!!” คางุระลุกขึ้นมาทำเลียนแบบคุณกินโดยการยกเท้าเหยียบโต๊ะรับแขกแล้วทั้งสองก็เอียงคอมองกัน ต่างฝ่ายต่างคุมเชิญกันจนบรรยากาศเริ่มจะอึดอัด จนในที่สุด..........สติและความอดทนของชินปาจิก็ขาดผึง
“สรุปก็คือทั้งคู่ไม่ใช่เหรอครับ!!!!!????????แล้วเชอร์รี่บอยชินปาจิอะไรกัน???คุณรู้ได้ยังไงกันล่ะครับ (แก)ทั้งสองคนก็ยังจิ้นอยู่นะ คุณสองคนน่ะช่วยกันประหยัดๆหน่อยสิครับ ผมอุตส่าประหยัดแทบตายให้มีเงินเก็บแต่พวกคุณสองคนก็เอามาผลาญเล่นงี้เหรอครับ ไม่ตลกนะครับ!!!!” (ในที่สุด ชินปาจิก็เผลอตบมุกไปแล้ว) ชินปาจิพูดอย่างเหลืออดกับทั้งสองคน คุณกินกับคางุระชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่..............
“หึหึหึ”คุณกินและคางุระหัวเราะในลำคอออกมา เงาสีดำแผ่ออกมาจากด้านหลัง ทำให้ชินปาจิชะงักการเทศนาเรื่องการใช้จ่ายเงินไป
“แกน่ะเมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ??? ผมอุตส่าประหยัด งั้นเหรออย่ามาตลกน่าเชอร์รี่บอยชินปาจิคูงงง”คุณกินเงยหน้าขึ้นมา เส้นประสานแสดงความโกรธปรากฏบนหน้า
“ลื้อน่ะนะอาเชอร์รี่บอย...วันๆลื้อก็เอาแต่เฝ้ามองอาโอซืออยู่ได้...เทียบกับอั๊วที่เอาเงินไปซื้อสาหร่ายดองประทังชีวิตที่แม้แต่เงินเดือนจากอามาดาโอะกินจังยังไม่ล่ายกับลื้อที่เอาเงินไปซื้อซีดีของอาโอซือมาสะสมเลี้ยวล่ะก็......ลื้อก็เอาเงินไปพลาญเล่นเหมือนกันน่อ.. อาโอคาคุเชอร์รี่บอย!!!!!!”
คางุระก็เดือดเหมือนกัน ทำให้ร้านรับจ้างสารพัดเกิดศึกฟาดปากกันอย่างดุเดือดโดยหารู้ไม่ว่า งานใหญ่ๆที่เงินหนักกำลังลอยเข้ามา
ความคิดเห็น