ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : It's ok,even if it hurts 2
เ้าวันใหม่
อฮยอนื่นแ่เ้าเธอรีบน้ำอาบ ทานเ้าและเรียมัวไปโรเรียน ‘ทำไมวันนี้มีลาสัหร์แปลๆนะ’ อฮยอนิอยู่ในใ ่อนที่เินไปที่รถัรยานันโปรริวๆเธออบที่ะเินไปโรเรียนเอมาว่า แ่วันนี้เธออยาไปถึโรเรียนเร็วๆ เพื่อที่เธอะไ้ไปร้อเพลที่เธอเพิ่แ่เสร็เมื่อืน่อนที่ะเ้าเรียน เธอเริ่มปั่นัรยานไปามทาเรื่อยๆ แล้ว็พบับนๆหนึ่ที่ำลัเินไปโรเรียนเหมือนเธอ
“อ้าว ยุนอาสวัสี๊ะ”
“สวัสี๊ะอ ทำไมวันนี้ปั่นัรยานไปโรเรียนล่ะ”
“พอีวันนี้อยาไปถึเร็วๆน่ะ ยุนอาไปับเรามั้ย”
“ไม่ีว่าราเรใน่ะ”
“ไม่้อเรใหรอเพื่อนห้อเียวัน ึ้นมาิ” เมื่ออฮยอนพูอย่านั้นยุนอาึพยัหน้าแล้ว่อยๆึ้นไป้อนท้ายัรยาน สอสาวพูุยันอย่าสนุสนานนสนิทันอย่ารวเร็ว ‘อย่านี้ันะเลียเธอลไ้ไล่ะยุนอา’ อฮยอนแอบิอยู่ในใ ทั้สอุยันนไม่ทันไ้ระวััวัรยานึไปนับ้นไม้้าทา
โรม!!
“โอ๊ยเ๊บั อ๊ะ ยุนอาเป็นอย่าไรบ้าเ็บรไหนรึเปล่า ันอโทษนะที่ไม่ทันระวั”
“ไม่เป็น๊ะ แ่ถลอนิหน่อยเอ เธอน่ะเป็นแผลเยอะว่าันอีนะ”
“เี๋ยว่อยไปทำแผลที่ห้อพยาบาล็แล้วัน อีนิเียว็ถึโรเรียนแล้วล่ะ ยุนอานั่อยู่รนี้่อนนะเี๋ยวเราไปัารับัรยาน่อน” ะที่อฮยอนเินไปัารับัรยาน็มีเสียๆหนึ่ัึ้นา้านหลัอเธอ
“ยุนอา!!!” เมื่ออฮยอนหันไปมอ็พบว่ายูฮยอนำลั่วยประอยุนอา ภาพที่เห็นนั้นเหมือนมีมีมารีลาหัวใอเธอ แ่่อนที่เธอะิอะไร่อ ยูฮยอน็เินมาถึัวเธอแล้ว
“เธอทำบ้าอะไรอเธอเนี่ยอ!!!!!” อฮยอนอึ้ในสิ่ที่ยูพูั้แ่รู้ัันมาเาไม่เยะอใส่เธอเลยแม้แ่รั้เียว
“ันผิหวัในัวเธอริๆอ ถ้ายุนอาเป็นอะไรึ้นมาเธอะทำอย่าไร”
“.........”
“อบมาิ ว่าเธอะรับผิอบยัไ!!!!!!!”
“ันะลาออาโรเรียนและะไม่มาให้พวเธอเห็นอี อ้อ แล้วเนื้อเพลนี้น่ะอยาฟัมาใ่มั้ยั้น็เอาไปเลย” อฮยอนปาเนื้อเพลใส่หน้ายูฮยอน่อนะวิ่ออมา น้ำาที่ไหลออมาอย่าหนัทำให้เธอมอทาไ้ไม่ันัึทำให้เธอมอไม่เห็นรถที่วิ่มาทาเธอ้วยวามเร็วสู
เอี๊ย.....โรม!!!!!
“รี๊”
“อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ร่าสูวิ่ไปหาร่าบาที่นอนมอเลือ ะที่ยุนอาไปอวาม่วยเหลือ ยูฮยอน่อยๆประอร่าออฮยอนมานอนบนัอเา
“ะ...ยู” ร่าบา่อยๆเอ่ยื่ออเสออมา้วยวามยาลำบา ยูฮยอนเอื้อมมืออเามาับมือออฮยอนไว้
“แ็ใไว้นะอ ยุนอาำลัไปามรถพยาบาลมาแล้ว อทนไว้นะ”
“ยู...นายะ..้อไปฟัเพลนั้นให้ไ้นะ พะ..เพลนั้นันแ่เพื่อนายนะ”
“ะ...อ”
“ยู...ัน..รั..นาย..นะ” อฮยอนเอ่ยออมา้วยเสียอันแผ่วเบา่อนที่เสียนั้นะ่อยๆหายไปพร้อมๆับลมหายใอเธอ
“อ...ออย่าเพิ่หลับาสิ..อ..ไม่!!!!!!!!!!” ถึแม้ว่ายูฮยอนะพยายามเรียอฮยอนแ่เธอ็มาสามารถื่นึ้นมาไ้อีแล้ว ยูฮยอนอร่าออฮยอนแน่น น้ำาอลูผู้ายไหลลมาอย่าไม่อายใร
เธอาเาไปแล้วริๆสินะ
หลายวันผ่านไป..
สุสานแห่หนึ่ ยูฮยอนเินเ้าไปในสุสานอย่า้าๆ่อนที่ะไปหยุที่หลุมศพอันหนึ่ ใบหน้าที่เยเ็มไป้วยวามสใสบันีู้ีเียวและหมอหม่น ยูฮยอน่อยๆย่อัวลพร้อมับวา่ออุหลาบสีาวไว้ที่หลุมศพออฮยอนนที่เา ”รั”
“ันฟัเพลอเธอแล้วนะอ ทำไมเธอไม่บอันให้เร็วว่านี้ล่ะ ัน็อยาะบอเธอเหมือนันนะอว่าันรัเธอ ทำไมันถึรู้ใัวเอ้าอย่านี้นะ ถ้าันรู้เร็วว่านี้มันอาะไม่บแบบนี้็ไ้” พูไ้แ่นี้ น้ำาอเา็่อยๆไหลลมาอีรอบ
“อโทษนะอที่ันไม่เยเ้าใวามรู้สึอเธอเลย ันสัาว่าะไม่รัใรยอาเธอถึแม้ว่าเธอะไม่อยู่แล้ว็าม” ยูฮยอน่อยๆมอึ้นไปบนท้อฟ้า อนนี้เธออยู่บนนั้นสินะอแล้วัวันันะไปหาเธอนะอ
언제까지라도 기다릴게요
ออน-เ-า-ี-รา-โ- ี-า-ริล-เ-โย
ันะรอุไม่ว่าเมื่อไหร่็าม
아프고 아파도 나 견뎌낼께요
อา-พือ-โ- อ-าพา-โ- นา- ยอน-ทยอ-แนล-เ-โย
ันะอทนแม้ว่ามันะเ็บัแ่ไหน
내가 그대를 더 사랑하니까
แน-า- ือ-แ-รึล-ทอ- า-รา-ฮา-นี-า
เพราะันรัุมาว่าสิ่อื่นใ
눈물이 나도 괜찮아요
นูน-มู-รี-นา-โ-แวน-ัน-นา-โย
ไม่เป็นไรหรอ แม้ะมีน้ำา
아파도 괜찮아요
อา-พา-โ- แวน-า-นา-โย
ไม่เป็นไรหรอ แม้ว่ามันะเ็บปว
ออน-เ-า-ี-รา-โ- ี-า-ริล-เ-โย
ันะรอุไม่ว่าเมื่อไหร่็าม
아프고 아파도 나 견뎌낼께요
อา-พือ-โ- อ-าพา-โ- นา- ยอน-ทยอ-แนล-เ-โย
ันะอทนแม้ว่ามันะเ็บัแ่ไหน
내가 그대를 더 사랑하니까
แน-า- ือ-แ-รึล-ทอ- า-รา-ฮา-นี-า
เพราะันรัุมาว่าสิ่อื่นใ
눈물이 나도 괜찮아요
นูน-มู-รี-นา-โ-แวน-ัน-นา-โย
ไม่เป็นไรหรอ แม้ะมีน้ำา
아파도 괜찮아요
อา-พา-โ- แวน-า-นา-โย
ไม่เป็นไรหรอ แม้ว่ามันะเ็บปว
THE END
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น