ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : It's ok,even if it hurts 1
โรเรียนแห่หนึ่ในรุโล แม้ว่าะเป็นเวลาเลิเรียนที่เ็ๆหลายนเริ่มทยอยลับบ้านันแล้ว แ่็ยัมีเสียเปียโนัลอออมาาห้อนรี โยผู้บรรเลอย่า ”อ ูฮยอน” หรือ “อฮยอน”
เ็สาวผู้ที่มีพรสวรร์ใน้านนรี ไม่ว่าะเป็นารเล่นเรื่อนรี ารแ่เพลหรือร้อเพลเธอ็ทำออมาไ้อย่าสมบูร์แบบ เ็สาวยับรรเล่อไปนระทั่.....
”ยัยบอฮยอน” เพื่อนหนุมอเธออย่า”โว ยูฮยอน” หรือ “ยูฮยอน” ปราัวึ้น
“นายมาหาันมีอะไรหรอยู”
“็ว่าะวนลับบ้าน แ่ไปที่ห้อแล้วเธอไม่อยู่็เาว่า้ออยู่ที่นี่เท่านั้นเอ แล้วะลับบ้าน้วยันเลยมั้ยหรือว่าะ้อมเปียโน่อ”
“อืม.....ลับเลย็ไ้ เี๋ยวเปียโ่อยไป้อม่อที่บ้าน็ไ้” อฮยอนพูพร้อมับเ็บอเ้าระเป๋า ทั้อฮยอนและยูฮยอนมัะลับบ้านพร้อมันเสมอๆ เนื่อาบ้านอทั้สอนั้นอยู่ไม่ไลัน
“เออ..นี่อเมื่อไรเธอะแ่เนื้อเพลเสร็ล่ะ ันเห็นเธอเล่นแ่ทำนอมานานแล้วนะ”
“อืม..็ใล้เสร็แล้วล่ะ ทำไมนายอยาฟัหรอ”
“็อยาฟัน่ะสิ ไม่ั้นันะถามทำไมล่ะ”
“ฝันไปเถอะ ถึแ่เสร็ัน็ไม่ให้นายฟัหรอ แบร่ ” อฮยอนแลบลิ้น่อนวิ่ออไป เธอไม่อาให้เ้าฟัเพลนี้ไ้ริๆ เพราะเพลๆนี้เธอแ่ออมาาวามรู้สึอเธอ วามรู้สึ”รั”ที่มีให้ับผู้ายที่ื่อว่า “โว ยูฮยอน” แ่เธอไม่สามารถบอวามรู้สึอเธอให้เ้ารับรู้ไ้เพราะำว่า”เพื่อน” มันยัเือนใไม่ให้เธอิเินเลยไปมาว่านั้น และอีอย่าที่ทำให้เธอเลือะไม่บอเ้า็ือ….
“อ้าว..ยุนอายัไม่ลับบ้านอีหรอ”
“ำลัะลับบ้าน๊ะ ยูับอะลับ้วยันมั้ย”
“เอ่อ...ยุนอาไปับยู2 นเถอะ พอีเรา้อไปื้ออ่อนน่ะ ไป่อนนะ บ๊ายบาย” อฮยอนโบมือลาพร้อมวิ่ออมาาบริเวนั้นพร้อมับน้ำาที่ไหลออมา้าๆ เหุผลอี้อที่เธอไม่สามารถบอวามในใออไปไ้็ือยูฮยอนนั้นำลัแอบอบนอื่นอยู่นั้นเอ แถมนๆนั้น็ือ”ยุนอา”เพื่อนร่วมห้ออทั้สอนนั่นเอ
อฮยอนยัวิ่่อไปเรื่อยๆแม้ว่าอนนี้ะเริ่มมีฝนโปรยปรายลมาแล้ว็ามเธอ็ยัวิ่่อไปโยไม่สนว่าร่าายเธอะอ่อนล้าหรือเสื้อผ้าะเปียปอนแ่ไหน เธอวิ่มาเรื่อยๆนถึสวนสาธาระแห่หนึ่ที่เธอมาประำเวลาที่เธอมีเรื่อไม่สบายใ เธอไปที่ม้านั่หินอ่อนัวหนึ่ปล่อยให้สายฝนที่เริ่มหนัึ้นเรื่อยๆลมาระทบับร่าายอเธอ ่อนที่เธอะเริ่มร้อไห้อีรั้
นระทั่ฝนหยุเธอึัสินใลับบ้าน เธอ่อยๆลุึ้นยืนแล้ว่อยๆเินลับบ้าน้วยสภาพร่าายที่อ่อนล้าและเปียปอนไปหมทั้ัว แ่เมื่อมาถึหน้าบ้านเธอ็้อประหลาใเพราะว่ามีผู้ายมายืนอยู่หน้าบ้ารอเธอแถมผู้ายนนั้นยัือ”ยูฮยอน” อี่าหา
อฮยอนยัวิ่่อไปเรื่อยๆแม้ว่าอนนี้ะเริ่มมีฝนโปรยปรายลมาแล้ว็ามเธอ็ยัวิ่่อไปโยไม่สนว่าร่าายเธอะอ่อนล้าหรือเสื้อผ้าะเปียปอนแ่ไหน เธอวิ่มาเรื่อยๆนถึสวนสาธาระแห่หนึ่ที่เธอมาประำเวลาที่เธอมีเรื่อไม่สบายใ เธอไปที่ม้านั่หินอ่อนัวหนึ่ปล่อยให้สายฝนที่เริ่มหนัึ้นเรื่อยๆลมาระทบับร่าายอเธอ ่อนที่เธอะเริ่มร้อไห้อีรั้
นระทั่ฝนหยุเธอึัสินใลับบ้าน เธอ่อยๆลุึ้นยืนแล้ว่อยๆเินลับบ้าน้วยสภาพร่าายที่อ่อนล้าและเปียปอนไปหมทั้ัว แ่เมื่อมาถึหน้าบ้านเธอ็้อประหลาใเพราะว่ามีผู้ายมายืนอยู่หน้าบ้ารอเธอแถมผู้ายนนั้นยัือ”ยูฮยอน” อี่าหา
“ยู” ร่าบาเอ่ยออมา้วยเสียอันแผ่วเบาหาแ่เ้าอื่อ็ยัไ้ยินเสียนั้น ยูฮยอนหันมาทา้นเสียพร้อมับเินเ้ามาหาอฮยอน
“ยัยบ้า เธอหายไปไหนมาแล้วทำไมถึัวเปียนานี้เนี่ยเี๋ยว็ไม่สบายหรอ”
“็อนาลับฝนมันนิ ว่าแ่นายเถอะมาทำอะไรหน้าบะ... มือนายทำไมเลือออเยอะนานั้นล่ะ มานี่เลยเ้าไปทำแผลในบ้านัน่อนเลย” อฮยอนพูพร้อมับลายูฮยอนเ้าไปในบ้านอเธอ
“อ...”
“ยัไม่้อพูอะไรทั้นั้นแหละ นั่อยู่เยๆ่อนเี๋ยวันไปเอาอุปร์ทำแผล่อน” อฮยอนพูพร้อมับเินไปเอาอุปร์ทำแผลมาและเริ่มทำแผลให้ยูฮยอนอย่าเบามือ
“ว่าแ่..มือนายไปโนอะไรมาเนี่ยแผลถึไ้ให่นานี้”
“เอ่อ...ือ...”
“ืออะไร”
“็ันลับมาแล้วยัเห็นไฟบ้านเธอปิอยู่ ริ่เรีย็ไม่มีใรออมา็เลยโมโหัวเอที่ไม่ยอมไปเป็นเพื่อนเธอน่ะ ็เลย...่อยำแพหน้าบ้านเธอนั่นแหละ”
“นายะบ้ารึไ โนป่านนี้ิไ้แ่นี้หรแผลมันไม่ใ่เล็ๆเลยนะ” อฮยอนพูออมาอย่าหมวามอทน เาะรู้บ้ามั้ย ว่าเธอน่ะเป็นห่วเามาแ่ไหน
“เออ..ั้นันลับบ้าน่อนนะ เอัยพรุ่นี้ที่โรเรียนนะอ บายย”
“อื้อ บายลับบ้านีๆล่ะ” เมื่อยูฮยอนลับไปแล้วอฮยอนึเียนเนื้อเพลที่ยัไม่บ่อนเสร็
“ในที่สุ็เสร็ะที” หิสาวพูับัวเอเบาๆ่อนที่ะเ้าสู่ห้วนิทรา
เป็นอย่าไรบ้าะับอนแร อาะสั้นไปนิ้ออโทษ้วยนะะ อนหน้าเรียมผ้าเ็หน้าไว้ับน้ำาไ้เลยนะะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น