[Naruto] รักร้ายข้ามเผ่าพันธุ์

ลำดับตอนที่ #5 : ซัคคิวบัสบริสุทธิ์?+แมวน้อย?น่ารัก+ภูติสุนัข?แสนสวย 100%

 Neji say

เฮ้อ ตอนพี่โคนันกับฮินาตะไม่อยู่บ้านแล้วมันรู้สึกโหวงเหวงยังไงไม่รู้แฮะ ทั้งๆ ที่ผ่านไปแค่ 5 ชั่วโมงเองนะ = = แต่เดี๋ยวนะ 5 ชั่วโมง ตั้ง 5ชั่วโมงงั้นเหรอ O_O นานเกินไปแล้วนะเนี่ย อย่าให้จับได้นะว่าแอบไปเที่ยวกับผู้ชาย พ่อจะฆ่าล้างโคตรเลยคอยดู!!-_-^^ (ได้ข่าวว่าพี่น้องแกถูกผู้ชายจับไปต่างหาก ไม่ใช่แอบไปเที่ยวกับผู้ชายเฟ้ย!!) เอ่อ…โคตรของผู้ชายนะ ไม่ใช่โคตรของพี่โคนันกับฮินาตะ ไม่งั้นมีหวังผมได้ฆ่าตัวตายแน่ เพราะดันไปเป็นหนึ่งในโคตรเหง้าศักราชของยัยพวกนั้นอ่ะ T.T

แต่เอาเหอะนอนสักงีบแล้วค่อยตื่นขึ้นมาดูอีกทีดีกว่า เผื่อว่ายัยพวกนั้นจะกลับบ้านมาตอนที่ผมกำลังหลับพอดี…เนอะ ^.^

*ในฝัน*

เอ?...เตียงแบบนี้ ห้องแบบนี้ไม่ใช่ห้องผมชัวร์ 100% แต่อุตส่าห์ฝันแบบนี้แล้วผมขอผู้หญิงสักคนนะครับพระเจ้า T^T

“โอ๊ะ!” เสียงผมเองแหละ พอดีผมโดนใครก็ไม่รู้โถมตัวเข้าใส่จนผมลงไปนอนแอ้งแม้งบนเตียงน่ะสิ ที่สำคัญใครคนนั้นดันคร่อมอยู่บนตัวผมอีก 

อะฮุๆ *.,* เป็นผู้หญิงซะด้วยแถมสวยอีกต่างหาก คิดดูสิผู้หญิงอะไรอย่างกับเอาคนจีนกับคนญี่ปุ่นมาผสมกัน ใบหน้ารูปไข่ที่ขาวใสเต่งตึง ดวงตากลมโตสีน้ำตาลแดง คิ้วเรียว จมูกโด่งพอประมาณแต่เล็กๆ เหมือนคนญี่ปุ่น แต่กลับเชิดขึ้นนิดๆ เหมือนคนจีน ผิวขาวโคตรรรร *w* แถมด้วยผมสีน้ำตาลที่ถูกรวบเป็นมวยทรงซาลาเปาบนหัว 2 จุก แล้วก็รูปร่างเล็กแต่ก็สมส่วนนั่น สรุปได้เลยว่ามันสวยมากมายจริงๆ

“เธอเป็นคะ…อุ้บ!! OxO ” ผมยังถามไม่จบแต่กลับโดนยัยนั่นหลับหูหลับตาประกบปากของเธอเข้ากับปากของผมซะงั้น แล้วก็ย้ำนะว่าหลับหูหลับตาเพราะมันปิดตาจริงๆ =o=

นี่ไม่คิดจะลืมตาดูหน้าคนถูกจูบบ้างเหรอไงวะ ทำยังกะไม่เคย -_- แต่ดูท่ายัยนั่นจะยังไม่เคยนะถึงได้ทำอะไรไม่ถูกอย่างนี้ 

โว้ย!! นี่เธอจูบฉันหรือว่าเธอกำลังห้ามไม่ให้ฉันพูดกันแน่วะ >O< นี่มันการกระแทกปากชัดๆ ไม่ใช่การจูบโว้ยยยยย!!!! >[ ]<

“อ๊ะ!!...นาย… o_o” ยัยนั่นเรียกผมด้วยน้ำเสียงตกอกตกใจ ฮุๆ (หัวเราะโคตรชั่วเลยเนจิ >>> sakuhina) เพราะผมดันไปรวบตัวยัยนั่นไว้แล้วพลิกให้ยัยสองจุกเป็นฝ่ายอยู่ข้างล่างและผมอยู่บนตัวยัยนั่น พูดง่ายๆ ก็คือผมคร่อมเธออยู่นั่นเอง

“จูบน่ะ ต้องอย่างนี้ต่างหากยัยจุก…จุ้บบ… ^x^ ” ผมกระซิบที่หูยัยนั่นเบาๆ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากให้ไปประกบกับริมฝีปากของยัยนั่นและบดจูบลงไปอย่างรุนแรง แนบแน่น และวาบหวามชวนให้ใจเต้นระรัวทันที 

หึ!! ผมนะใช้ลิ้นขั้นเทพนะ ขอบอก *x* (เรื่องแบบนั้นไม่ต้องบอกก็ได้นะ เนจิคุง >>>sakuhina) 

“อือออ…” ยัยนั่นครางพร้อมกับจูบตอบ ราวกับกำลังเคลิ้มไปกับรสจูบนี้

“อืมม์…เป็นของฉันเถอะนะ ยัยจุก ^__^ ” ผมถอนจูบออกช้าๆ ให้ตายสิ ผมไม่อยากจากริมฝีปากของยัยจุกเลยอ่ะ 

ก่อนที่ผมจะย้ายริมฝีปากไปกระซิบแผ่วเบาริมใบหูของเธอแล้วต่อด้วยการไล้ปลายลิ้นจากใบหูลงมาที่แก้มเนียนแล้วไล้ลงไปเรื่อยๆ ผ่านคางเล็กจนไปหยุดตรงต้นคอ 

ฮ่าๆ ^___^  ยัยจุกเคลิ้มล่ะ เชื่อผมมั้ย

“ตัวเธอหอม” ผมพูดพร้อมกับจูบที่ต้นคอยัยหมวยอย่างรุนแรงและเน้นหนัก  ดูดเม้มจนเป็นรอยจ้ำแดงเห็นได้ชัด ยัยนั่น ถึงกับสะดุ้งเลยก่อนที่ผมจะรู้สึกชาวาบที่แก้มด้านซ้าย และรสฝืดๆ ของธาตุเหล็กในปาก O_O

ใช่!!! -_-^ ยัยนั่นตบผม ตบเสร็จก็กระถดตัวหนีผมทันที 

หึ! แต่มันไม่จบแค่นี้แน่ยัยหมวย หนอย…บังอาจมากระตุกหนวดเสือ -_-****

หมวยน้อยไม่รอดแน่!!! -_-*****

“ขอโทษ” ยัยจุกพูดก่อนจะหายตัวไปแต่ผมจับยัยนั่นไว้ได้ทันก่อนจะสะดุ้งตื่นทันที

*ปัจจุบัน*

“เฮ้อ ฝันบ้าอะไรของเรากันวะ” ผมบ่นเบาๆ กับตัวเองก่อนจะเริ่มรู้สึกว่าผมกำลังจับอะไรบางอย่างอยู่และสิ่งนั้นคือแขนของคนคนหนึ่ง

“นาย…ปล่อยฉันนะ” เสียงหวานๆ คุ้นหูดังออกมาจากปากคนคนนั้น 

เสียงแบบนี้ รูปร่างแบบนี้ หน้าตาแบบนี้ แล้วก็ทรงผมแบบนี้ ใช่เลย!!O_O  ยัยหมวยแน่ๆ เห! หมายความว่าผมดึงยัยนี่ออกมาจากฝันงั้นเหรอ เรื่องแบบนั้นเป็นไปบ่ได้ดอก >.<

“เธอเป็นใคร =_=? ” ผมถามยัยจุกด้วยสีหน้าควายงงแบบเต็มที่

“มารยาทผู้ดีน่ะมีมั้ย แนะนำตัวเองก่อนสิ” ตอบกลับได้กวนตีนดีมากเลยยัยจุก

“เนจิ ฮิวงะ เนจิ อายุ 17 เอาล่ะ ตอบฉันมาว่าเธอเป็นใคร” ผมแนะนำตัวเองแบบช้าๆ ชัดๆ ส่วนยัยหมวยกลับเหยียดยิ้มราวกับจะเยาะเย้ยผม 

แหม!! นี่ถ้าไม่ติดว่าเธอเป็นผู้หญิงนะ พ่อจะกระโดดเตะปากซักสี่ห้ารอบ -_-* ก่อนที่ยัยจุกจะตอบกลับมาด้วยคำตอบที่ทำให้ผมต้องนั่งอึ้ง

“เท็นเท็น อายุ 17 เช่นกัน และฉันเป็นซัคคิวบัส!!! ^O^ ”

Sai say

“ท่านพ่อครับ ผมออกไปวาดรูปข้างนอกนะครับ” ผมพูดกับท่านพ่อก่อนจะออกจากบ้าน ไม่สิ! ปราสาทต่างหาก และมุ่งตรงไปยังแม่น้ำโอนิ หรือที่เรียกกันว่าแม่น้ำปีศาจ เพราะแถวนั้นทัศนียภาพสวยมากกก แถมยังเป็นเส้นกั้นดินแดนระหว่างเผ่าพันธุ์มนุษย์กับเผ่าพันธุ์ปีศาจด้วย 

แต่ก็นะ…เผื่อๆ ผมอาจจะได้วาดรูปพวกเงือกก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ ยิ่งแถวแม่น้ำโอนินี่เผ่าพันธุ์เงือกเยอะแยะมากมายจริงๆ แต่ยังไงผมก็ไม่อยากจะมีอย่างว่ากับพวกเงือกหรอกถึงแม้เผ่าพันธุ์เงือกจะสวย น่ารัก น่าฟัดขนาดไหน แต่ผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่อยากฟัดน่ะ เหตุผลน่ะเหรอ…ก็พวกเงือกน่ะเป็นพวกรักแรงหึงแรงยังไงล่ะ แถมยังดุร้ายมากอีกด้วย แต่ก็นะผมยกเว้นให้แค่มิโกะคนเดียวเท่านั้นแหละ  (อะไรของมันกันฟะ เมื่อกี๊บอกไม่อยากฟัดนางเงือกแต่ดันไปฟัดซะแล้ว =_=; )

ใช่! มิโกะเป็นเผ่าพันธุ์เงือกเพียงตนเดียวที่ผมมีอะไรด้วย แล้วก็ไม่ต้องห่วงสมัยนี้ก็มีถุงยางนะครับ ก็นี่มันสมัยปัจจุบันแต่ตัวหมู่บ้านอยู่ในภูเขาลึก ความเจริญเลยยังมาไม่ถึง ^_^ ก็แค่นั้น (แต่ถุงยางดันเข้ามาถึงก่อนไฟฟ้าอีกอ่ะ!! OwO ) 

“ไงคะ ซาอิคุงออกมาวาดรูปอีกแล้วเหรอ” 

เห็นมะ พูดถึงคนสวย คนสวยก็มา มิโกะน่ะสวยที่สุดแล้วก็น่ารักที่สุดในเผ่าเงือกเลยนะ ^O^

“ครับ” ผมตอบกลับพร้อมรอยยิ้มก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนโขดหินข้างมิโกะที่อยู่ในน้ำ

“ซาอิคุงรู้มั้ย หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามิโกะคิดถึงซาอิคุงทุกวันเลย มิโกะไม่ยอมนะ ซาอิคุงต้องชดเชยด้วย ^.^ ” มิโกะกล่าวด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอดพร้อมกับที่ร่างบางผุดลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินขึ้นจากน้ำมาหาผม (หางปลากลายเป็นขาค่ะ >>> sakuhina) และคอยคลอเคลียอยู่ที่แผ่นหลังของผม 

แหม!! OwO ทั้งแนบ ทั้งนาบขนาดนี้นี่คงคิดจะมีอะไรกับผมตรงนี้แน่เลย -_-

“มิโกะคิดถึงซาอิคุงมากนะคะ ซาอิคุงล่ะ…คิดถึงมิโกะเหรอเปล่า” มิโกะฉกริมฝีปากทาบกับผมแล้วผละออกอย่างรวดเร็ว

“คิดถึงสิครับ คิดถึงมากด้วย ใครจะลืมมิโกะได้ลงล่ะครับ ^_^ ” 

ผมทาบริมฝีปากกับมิโกะแล้วผละออกอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน เธอยิ้มให้ผม ก่อนที่เราสองคนจะค่อยๆ เคลื่อนใบหน้าเข้าหากันเรื่อยๆ 

เรื่อยๆ… 

และ… 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >[    ]< ” 

เสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้นและนั่นทำให้ผมกับมิโกะผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว ผมรีบลุกขึ้นมองหาเจ้าของเสียงกรีดร้องทันที 

โว้ย!!>O< ใครมากรี๊ดแถวนี้วะ คนเค้ากำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม >.<

“เสียงใครน่ะ!!!” ผมตะโกนถามดังก้องป่าแต่กลับไม่มีคนตอบ นี่มันจะเงียบเกินไปแล้วนะ 

นี่ตูอยู่ในป่าดงดิบหรือว่าป่าช้ากันแน่เนี่ย เงียบเหลือเกิน!! =_=?

“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับมิโกะ ที่วันนี้ผมอยู่กับคุณนานไม่ได้ ผมกลัวว่าเจ้าของเสียงจะเป็นคนที่ท่านพ่อส่งมาตามรอยผมและมันจะไม่ดีต่อคุณและผม เข้าใจผมด้วยนะครับ คนดี ^_^” เปลี่ยนเข้าสู่โหมดซึ้งกะทันหัน

“ค่ะ มิโกะเข้าใจซาอิคุง” มิโกะตอบรับเสียงหวาน ก่อนจะเดินลงไปในน้ำแล้วว่ายลับตาไป 

เอาล่ะ รายการต่อไปคือตามล่าหาสายลับสินะ หึ! GAME STARTS 

จ๋อม 

ฉึบๆๆ 

หึ! วาดหนูกับงูนี่ล่ะโว้ย เอาละ เริ่มได้

“ภาพอสูรสัตว์เทียม” 

หึๆ นี่เป็นวิชาที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ ไม่รู้ทำไมผมถึงมีพลังประหลาดนี่ก็ไม่รู้ =_=

ซู่ววว 

ฟ้าววว 

เหล่าหนูและงูที่เกิดจากน้ำหมึกต่างกระจายกันไปคนละทิศละทาง และในที่สุด…

“กรี๊ดดดดด…แง้วววววว TT[ ]TT ” 

เฮ้ย!O_O ทำไมอยู่ๆ เสียงคนถึงกลายเป็นเสียงแมวอ่ะ แต่ยังไงก็ต้องรีบไปดูไว้ก่อน ผมรีบวิ่งไปทางต้นเสียงทันที พระเจ้าช่วยลูกด้วย ที่งูของผมกัดเข้าไปเป็นแมว!!OoO แมวน้อยตัวเล็กๆ ขนยาวสีเหลือง 

หืม…มีปลอกคอด้วย เอ? I-N-O…อิโนะเหรอ เจ้าแมวน้อยนี่ชื่ออิโนะเหรอ อืมม์…น่ารักดีแฮะ ^_^  แต่ตามตัวมีแต่บาดแผลเต็มไปหมด นี่ผมต้องพาไปรักษาที่บ้านใช่มั้ยเนี่ย 

เฮ้อ บุญเยอะนะเจ้าเหมียวอิโนะ

ณ ปราสาทของซาอิ

“ป้าคาเอะครับ ผมฝากป้าช่วยทำแผลให้เจ้าแมวตัวนี้ด้วยนะครับ อ้อ! มันชื่ออิโนะนะครับป้า แล้วก็ถ้าป้าทำแผลให้มันเสร็จแล้วป้าช่วยพามันไปให้ผมที่ห้องด้วยนะครับ  ดูท่าผมกับเจ้าเหมียวนี่คงทำบุญมาร่วมกัน เพราะฉะนั้นผมจะเลี้ยงมันเองครับป้า ^_^ ” พูดจบผมก็เดินเข้าไปในห้องนอนอย่างเบื่อหน่าย 

เฮ้อ ไม่ได้จึ๊กกะดึ๋ยกับมิโกะอีกแล้วอ่า เบื่อโว้ย!!!=_= ชิ นอนดีกว่า…เนอะทุกคน

Sakuhina say   

“อืมม์…แมวของคนชั้นสูงแน่เลย สะอาดแล้วก็สวยขนาดนี้” ป้าคาเอะพูดเบาๆ ก่อนจะเหลือบไปเห็นแมวน้อยน่ารักเริ่มมีรูปร่างเปลี่ยนไป

 เริ่มจากร่างกายที่ขยายใหญ่ขึ้น ขนที่มีอยู่เยอะแยะเริ่มหายไป มีแขนขาเหมือนมนุษย์ มีหน้าอกและจุดสำคัญของผู้หญิงปรากฏออกมา ดูดูไปแล้วก็ไม่ต่างไปจากมนุษย์ผู้หญิงธรรมดาๆ ทั่วไป เพียงแต่นางยังมีหูและหางของแมวสีเหลืองประดับอยู่เหมือนเดิม

“อะ…กรี๊ดดดดด” 

ป้าคาเอะกรีดเสียงออกมาดังกระหึ่มและนั่นได้ปลุกเจ้าแมวน้อยให้ตื่นขึ้น

“ป้า…เป็นใคร แล้วที่นี่ที่ไหน” เสียงหวานใสออกมาจากริมฝีปากตูมตึงน่าจูบของเจ้าแมวน้อยหยุดเสียงกรีดร้องของป้าคาเอะได้ทันท่วงที ไม่งั้นมีหวังคนทั้งปราสาทได้แห่กันมาดูแมวน้อยในสภาพของหญิงสาวที่เปลือยเปล่าไปทั้งร่างเป็นแน่ 

“ป้าชื่อคาเอะ เป็นแม่นมของคุณชายซาอิ ส่วนที่นี่คือปราสาทของคุณชาย แล้วก็หนูน่ะได้คุณชายช่วยเอาไว้” 

ดวงหน้าใสมองหน้าหญิงชราด้วยใบหน้างงงวยแต่ก็ส่งรอยยิ้มกลับไปให้

“หนูชื่ออิโนะ ยามานากะ อิโนะ อายุ 16 เป็นเผ่าพันธุ์ปีศาจแมวค่ะ ^____^ ” สาวน้อยส่งยิ้มน่ารักไปให้ ก่อนจะพูดต่อ

“เอ่อ…คือ ถ้าป้าบอกว่าคุณชายที่ชื่อซาอิช่วยหนูไว้ ป้าอย่าบอกเรื่องที่หนูเป็นปีศาจแมวให้เค้ารู้นะคะ คือ…หนูได้กลิ่นพวกเงือกที่ตัวของเค้าตอนที่เค้าช่วยหนูไว้น่ะค่ะ T.T นะคะ…ป้าคาเอะ ถ้าเกิดพวกเงือกรู้ว่าหนูอยู่ที่ไหนละก็…หนูตายแน่ T_T เรื่องบาดแผลนี่พี่หนูก็ยังไม่รู้เลย TT__TT ” 

หญิงสาวใช้น้ำเสียงออดอ้อนเต็มที่ เพราะเธอเพิ่งโดนพวกเงือกรุมทำร้ายมา โดยที่เดอิดาระผู้เป็นพี่ชายไม่รู้ว่าน้องสาวโดนพวกเงือกรุมทำร้ายบาดเจ็บปางตาย และแล้วหญิงชราก็ส่งยิ้มใจดีและคำตอบที่แสนพึงพอใจกลับไปให้เด็กสาวนามอิโนะ

“ค่ะ ป้าจะปิดเป็นความลับให้ ^__^ แต่ป้าคงต้องบอกคุณท่าน เอ่อ…ป้าหมายถึงคุณพ่อของคุณชายซาอิน่ะค่ะ แต่ยังไงก็ตามหนูต้องระวังคุณชายซาอิด้วยนะ รายนั้นน่ะดูสุภาพแต่อันตรายแถมยังมีพลังพิเศษติดตัวมาตั้งแต่เกิดอีก ยังไงก็ระวังตัวไว้นะจ๊ะ…หนูอิโนะ ^__^ ” 

ร่างบางส่งยิ้มให้หญิงชราใจดีพร้อมกับส่งคำพูดฝากฝังเป็นการปิดท้าย

“เอ่อ…ป้าคะ คือหนูน่ะ…ถ้าพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าเมื่อไหร่ หนูจะไม่สามารถกลับไปเป็นร่างแมวได้ หนูจะต้องอยู่ด้วยร่างมนุษย์มีหูกับหางแมวอย่างนี้ไปจนกว่าแสงแรกของพระอาทิตย์จะมาตกกระทบร่างกายส่วนใดส่วนหนึ่งของหนูน่ะค่ะ ยังไงหนูก็บอกเผื่อๆ ไว้ก่อนนะคะ คือ…หนูกลัวซ่อนไม่ทันอ่ะ ^O^ ”

หญิงชรามองใบหน้าใสพรอมกับเหยียดรอยยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก

“ป้าว่าไม่ทันแล้วล่ะค่ะ ^_^ เพราะคุณชายซาอิสั่งป้าว่าให้ทำแผลให้หนูอิโนะเสร็จแล้วก็ให้นำหนูอิโนะขึ้นไปหา คุณชายจะเลี้ยงหนูอิโนะเอง ดังนั้นเรื่องซ่อนแอบนี่หนูอิโนะคงต้องช่วยตัวเองแล้วล่ะจ๊ะ!!! ^[ ]^ ”

Sasori say

ยัยพวกบ้า 5 ชั่วโมงแล้วนะเฟ้ย หายไปไหนกันฟะ -_-^

“อิ๋งๆ…” เสียงหมาที่ไหนวะ

“โฮ่งๆ…” 

อยู่ๆ ชายเสื้อคลุมของผมก็ถูกดึง ไม่สิ! ถูกคาบต่างหาก โดยเจ้าหมาตัวใหญ่ยักษ์ขนสีเทาออกเงิน ดูดูไปเจ้าหมานี่คล้ายกับหมาป่าเลยนะเนี่ย ^_^

แต่เดี๋ยวเว้ยเฮ้ย!!O[ ]O ข้างในเสื้อคลุมตูไม่ได้ใส่อะไรไว้เลยนะเฮ้ย ห้ามขาดนะจ๊ะเสื้อคลุมที่รัก ซาโซริไม่อยากอับอายสายตาประชาชีที่พร้อมใจกันหันมามองเหตุการณ์นี้ซะเหลือเกิน ไม่เคยเห็นหนุ่มหล่อเกือบเปลือยถูกหมายักษ์คาบเสื้อคลุมหรือไงฟะ =_=;;

โอ้ย!! ชีวิตตรู T_T  อย่าให้พระเอกอย่างตูเซ็กซี่ไปมากกว่านี้เลยได้มั้ยฟะ  TOT  ไอ้คนแต่งมันบ้าป่าววะ แต่งให้ตูไปอาบน้ำแล้วเสือกบ้าลงมาเดินโทงๆ หน้าปราสาทโดยที่สวมแค่ชุดคลุมอาบน้ำเนี่ยนะ -_-**

โว้ย!! ซาโซริคุงอยากจะบ้าคร้าบบบ >[      ]< 

“อิ๋งๆ…” 

“อะไรฟะ ฉันไม่ใช่หมานะถึงได้ฟังที่แกพูดรู้เรื่องน่ะ -_-^ ” ชักยัวะแล้วนะเว้ย!!

“อิ๋งๆ…โฮ่งๆๆ…แฮ่ๆๆ”

“อยากให้ฉันไปกับนายใช่มั้ย -_- ”

“(^^)(__)(^^)” 

เอ้ย!!! OwO นี่ตูคุยกับหมารู้เรื่องเหรอเนี่ย ดูเด๊ะ มีการพยักหน้าให้ด้วย เฮ้อ ไปก็ไปฟะ เดี๋ยวมันเกิดบ้ากัดชุมคลุมขาดซาโซริน้อยได้ออกมาสู่สายตาประชาชีแน่นอน ฟันธง =_=

“โฮ่งๆ” เจ้าหมาตัวนั้นเห่าเสียงดังก่อนจะกระดิกหางวิ่งไปที่สวนหน้าปราสาททันที

“เฮ้ย!! นี่มัน…” ผมอุทานออกมาเบาๆ เพราะเจ้าหมานั่นพาผมให้มาช่วยผูหญิงคนหนึ่ง และเธอสวยมากกกกกก ^_____^ 

ใบหน้าเรียวรูปไข่รับกับดวงตาสีดำคมเฉี่ยวยังกับดวงตาของหมาป่า จมูกโด่งเชิดรั้นนิดๆ คิ้วก็เรียว ที่สำคัญริมฝีปากตูมของเธอนั้นออกส้มนิดๆ ชมพูหน่อยๆ น่าจูบชะมัด *O* (ความหื่นขึ้นหน้าแล้วนะซาโซริ >>> sakuhina) ผิวขาวแถมด้วยผมยาวสีน้ำตาลที่รวบทิ้งไว้ที่แผ่นหลัง แล้วยังรูปร่างที่สมส่วนสมกับที่เป็นผู้หญิง 

นี่แหละ ผู้หญิงในอุดมคติของผม *[    ]*

 แต่…ไม่ทราบว่าที่แก้มนั่นทำไมต้องทาสีแดง (เหมือนคิบะ) ด้วยล่ะ อืมม์…ดูดูไปก็สมควรที่จะเป็นผู้หญิงในอุดมคติของผมนั่นแหละ เสียอย่างเดียว…ยัยนี่มีหูและหางหมายังไงล่ะ สรุปคือยัยนี่ไม่ใช่มนุษย์ชัวร์ (=_=)Y

“หนะ…หนีไปซะ..คะ..คิ…คิบะ…” หืม…เพ้อถึงใครกันนะ แฟน สามี เพื่อน หรือน้อง แต่ช่างเหอะ ตอนนี้คงต้องทำแผลก่อนหล่ะ

เดี๋ยวนะ ผมบอกไปรึยังว่าตามตัวยัยนี่มีแต่เลือดเต็มไปหมด ดูยังไงก็บาดเจ็บสาหัสแน่ๆ อ่ะ โหย!O.o  เลือดไหลยังกับท่อประปาแตก ที่สำคัญแผลอยู่ที่ฐานหน้าอกนี่สิ ดีไม่ดีถึงกับตายหรือพิการเลยนะเนี่ย แผลใหญ่ซะด้วย เฮ้อ! ต้องถอดเสื้อออกแล้วทำแผลให้สินะ

 ขอโทษนะสาวน้อยที่ต้องถอดเสื้อผ้าท่อนบนของเธอออกจนหมด แต่ขอให้รับรู้ไว้ว่าผมไม่ได้ตั้งใจ(แต่เจตนา)ถอด ^_^ เพราะจำเป็นต้องทำแผลให้ต่างหาก

 เอาล่ะ! จะถอดละน้าาาาา ^O^  (เสียงเบิกบานมาก) 

พรึบ!! (เสียงถอดเสื้อเองแหละ)

“(-.,-)>>>(-.,o)>>>(o.,o)>>>(o.,O)>>>(O.,O)>>>(>.,<)” นี่คือซาโซริ

สามารถแปลได้ว่า

“(ถอดแล้วน้าาาา)>>>(แอบมองนิดนุง)>>>(ตะลึง)>>>(ไม่เชื่อ…ขอดูอีกที)>>>(ตาค้าง)>>>(ความหื่นตื่นขึ้นแล้ว)”

“(>w<)>>>(-_-?)>>>(=_=?)>>>(O[]O)>>>(O///O)>>>(>/////<)” และนี่คือฮานะของเรา

สามารถแปลได้ว่า

“(เจ็บแผลค่า)>>>(ตาหัวแดงทำไรอ่ะ)>>>(แล้วทำไมรู้สึกเย็นวูบวาบแถวหน้าอกจังอ่ะ)>>>(เฮ้ย! ที่มือหมอนั่นมันเสื้อตรูนี่หว่า)>>>(อ้ากกก!! อายอ่ะ)>>>(โคตรอายเลย ทำไมมีผู้ชายมาถอดเสื้อให้ตรูฟะเนี่ย)”

ฉูด!!! =.,=

เอ้ย! ใครก็ได้ช่วยเอาอะไรมาอุดจมูกให้ที เลือดกำเดามันเริ่มทะลักออกมาแล้วเฟ้ย -.,-

“กรี๊ดดดดด…อุ๊…ละ…หลับตา…ดะ...เดี๋ยวนี้นะ >o< ” เสียงหวานแหวใส่เสียงสั่น

“ตาฉันมันไม่ยอมนี่หว่า O.,O ” จริงๆ นะ ตาของผมมันไม่ยอมหลับอ่ะ นี่ผมมีความหื่นซ่อนอยู่ในจิตใจมากขนาดนี้เชียวเหรอ =_=?

“อิ…อินุมารุ…ชะ…ช่วยทำให้…ขะ…เขามีสติ…นะ…หน่อย >[]< ” จบคำก็สลบไปเลย

 แต่เดี๋ยวววว ก่อนสลบเธอพูดอะไรกับเจ้าหมานั่นนะ ช่วยทำให้ผมมีสติงั้นเหรอ หวังว่าเจ้าหมานี่คงไม่…ทำอย่างที่ผมคิดใช่มั้ย o.O

หงับ!!!

“อุ๊!!! >.< ” อุทานสิครับ ก็เจ้าหมายักษ์นั่นดันพุ่งเข้ามางับก้นผมเฉยเลย โชคดีที่ผมเบี่ยงตัวหลบทัน เจ้าหมานั่นจึงทำได้แค่ใช้เขี้ยวถากขาผมไป

 แต่ถึงเขี้ยวจะโดนขาผมแค่นิดหน่อย ผมก็ใจหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะตอนที่ผมเบี่ยงตัวหลบคมเขี้ยวของเจ้าหมายักษ์นั่นทำให้เขี้ยวของมันเกือบจะไปโดนซาโซริน้อยสุดรักสุดหวงของผมเข้าน่ะสิ o.O  ยิ่งตอนนี้ข้างในชุดคลุมของผมเปลือยเปล่าโคตรเซ็กซี่อยู่ด้วย >///<  ฮู่! ยังดีที่ไม่โดน ไม่อย่างนั้นชาตินี้ตระกูลของผมอย่าหวังว่าจะมีทายาทที่เกิดจากผมเลย…เฮ้อ!!! T_T

แต่…หนอย!-_-^  นี่ถ้าไม่เห็นว่าเจ้านายแกสวยนะ พ่อจะจับเชือดทำมื้อค่ำคืนนี้ให้ดู >.<  ส่วนยัยนั่นถ้าไม่ติดว่าแผลใหญ่ขนาดนั้นละก็…พ่อจะจับทำเมีย ข้อหาใช้ให้เจ้าหมายักษ์นั่นมากัดบั้นท้ายงามๆ ของผม -_-****

โว้ย!!>O<  เธอรู้มั้ยว่าเมื่อกี๊ฉันเกือบจะสูญพันธ์เพราะเธอนะเว้ย  ยัยบ้า!!!!! >[     ]<  (แต่งไปแต่งมาซาโซริออกแนวคนโรคจิตอ่ะ >>> sakuhina)

………………………………………………………………………………………………………………………….

ตอนต่อไป

นางเอกนิสัยเลว Vs นางร้ายนิสัยดี

ภาค sasusaku+naruhina+shikatema