หล่อร้ายกับนายแวมไพร์หน้าหวาน(yaoi)

ลำดับตอนที่ #7 : ซินดี้!! 100%

"ฉันมาหาเอก"เธอคนนั้นพูดกับผมแล้วเดินชนผมไปแล้วเดินตรงไปที่เอกทันที

"เอกกก เราคิดถึงเอกมาเลยอ่ะค่ะ"แล้วเธอก็ขึ้นไปนั่งบนตักไอเอก

ตอนนี้ผมอึ้งมากเฮียเชฟก็เช่นกัน นี่นายมีคนรักอยู่แล้ว....ทำไมนายต้องทำกับเรา

แบบนี้ทำไมกัน....

ตอนนี้ผมนั่งทรุดอยู่ที่หน้าประตู เฮียเชฟลุกขึ้นเดินมาหาผมแล้วดึงผมขึ้น

แล้วจู่ๆเธอคนนั้นก็เดินมาหาผมแล้วพูดกับผม

"เอกเป็นของฉัน"แล้วเธอก็ผลักผมเซไปนิดหน่อย

"ซินดี้!!!!ออย!!ฟังเราก่อนนะ"เอกรับพูดแก้ตัวทันที

"ทั้งที่นายมีคนรักอยู่แล้วแท้ๆ แล้วทำไมนายต้องให้ความหวังเราด้วย"

ผมรู้สึกเหมือนน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว แล้วผมก็รีบวิ่งออกไปโดยเร็ว

"เดี๋ยวออย"เฮียเชฟกับเอกเรียกผม

ผมวิ่งจนไปถึงในป่าแห่งหนึ่ง แล้วจู่ฝนก็ตกลงมาโดยไม่รู้ตัว  

"ทำไม..ฮึก..ทำไมต้องทำกับเราแปปนี้....ฮือๆๆๆๆๆ"

ฝนตกลงมาแรงมากจนผมเจ็บไปหมดเลย

"ตกลงมาซิ ตกลงมาแรงๆเลย ฮือๆๆๆๆๆ" ผมนัั่งคล่ำควรอยู่นานสองนาน

ตอนนี้ผมนั่งหลบฝนอยู่ใต้ต้นไม้ ผมไม่อยากกลับไปอีกแล้ว

"ออย!!!!ออย!!!ออย!!!ออย!!!"เสียงเฮียเชฟกับไอเอกดังขึ้น

ไม่ๆอย่ามาหาเราเลยปล่อยเราไปเถอะนะ ขอร้องล่ะ ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน คิดว่าเราเป็น

คนที่ผ่านไปผ่านมาเถอะนะ เราหวังให้นายรักเราแต่ก็แค่เพ้อฝันของคนโง่งมงาย

เท่านั้นเอง

ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีเทา  แล้วจู่ๆทุกอย่างก็วูบไป  

เอกpart  

ผมรีบวิ่งตามออยไป แต่เมื่อออกมาข้างนอกแล้ว ออยหาายไปแล้ว ขอโทดนะออย

เราไม่ได้ตั้งใจนะ เราขอโทด

"ออยๆๆ!!!"ผมกับพี่เชฟตะโกนเรียกออยกัน ผมเดินไปเรื่อยๆจู่ๆฝนก็ตกลงมา

โถ่!!!ทำไมว่ะไอฝนเวร ผมเดินตอไปเรื่อยแล้วจู่ๆ ผมก็เห็นชายร่างเล็กผมทองนั่งอยู่

นั่น!!!นั่นออยนี่นา ผมรีบเดินเข้าไปหาออยโดยเร็ว แต่จู่ๆร่างบางก็เปลี่ยนจากท่านั่งกอดเข่า

กลายเป็นลงไปนอนกับพื้น

"ออยยยยยยยยยยยยยยยยย"