นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
[Hoya X Sungjong] Codemate.
ทำไมน้องรหัสคนนี้ทำให้หัวใจของผมมันเต้นเร็วขึ้นล่ะ เป็นเพราะผมรู้สึกอย่างนั้นกับ อี ซองจง จริงๆหรอ
ผู้เข้าชมรวม
273
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
273
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 17 พ.ย. 58 / 20:45 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ถ้าเราไ้มาเอใรสันหนึ่ที่ทำให้หัวใเรารู้สึเ้นแรึ้นมา
สายาอเราะมอเานนั้นลอเวลา นลืมไปเลยว่าอนนี้ำลัหายใอยู่
เพียแ่ไม่ี่วินาที
หัวใอเราทั้หมมัน็ไปเป็นอเาโยที่เราไม่ทันไ้ั้ัวอะไรเลย
รัแรหรือวามรั็เหมือนพรหมลิิที่มันไม่น่าะเิึ้นไ้เลย ไม่ำเป็นว่า้อมีเหุผลอะไรมาพูหรอว่า
ทำไมถึรั
"เอ่อ
อโทษนะรับ นี่ อ รึเปล่า"ประโยอหนุ่มนัศึษานหนึ่'อี โฮวอน'เินไปเ้าไปถามนัศึษารุ่นน้ออีนหนึ่ที่นั่อยู่ใ้ึอะ
"อ่อรับ
ผมอีอ"อเยหน้าละสายาาโทรศัพท์อสี่เหลี่ยมมอใบหน้าโฮย่าแทน
"ฮยอื่อโฮวอนนะ
เป็นพี่รหัสเรานะ"โฮย่าบออไป
"รับ"อลุัวเอึ้นมา
ใ้มือบาๆับมือหนาอพี่รหัสัวเอ แล้วส่ยิ้มหวานๆไปให้ ราวับเหมือนแสวามีใที่ไ้รู้ัับพี่รหัส
หลัาทำวามรู้ัับอ ็่าุยันทำให้รู้ัันมายิ่ึ้น
"เออ
แล้วเราอยู่หอไหน"โฮย่าเป็นนเอ่ยถาม
"อ้อ
หอAอ่ะรับ"ออบ
"็เียวับฮยอนะสิ
แ่ฮยอะย้ายไปเย็นนี้แหละ ้อไปเอาเสื้อผ้าที่หอเ่าอีหน่อยหนึ่่อน อนนี้ฮยอยัไม่รู้เลยว่าใรเป็นรูมเมทับฮยอ"
"็เหมือนผมเลยละสิ
ผม็ยัไม่รู้ัรูมเมทอีนหนึ่เลย ผมไ้แ่ย้ายอเ้าไป นอนนเียวหลายืนละ แ่เห็นพนัานที่หอ็บอว่าเมทผมะย้ายมาวันนี้แหละ
แ่ไม่ไ้บอเวลาเลย"
"ึ๊
ึ๊"เสียโทรศัพท์โฮวอนัึ้นััหวะบทสนทนา เป็นสายอิมมยอูเพื่อนสนิทโทรเ้ามา
โฮวอนไม่ลัเลอะไรรับสายโทรสายทันที
"มึรีบมาเลย
เร็วๆ ้อประุมรับน้อนะเว้ย"โฮวอนยัไม่ทันพูฮัลโหลอะไรสัำ เสียมยอู็แทรเ้ามาทันที
"เออๆรู้แล้ว
เี๋ยวไป"โฮวอนอบ แล้ววาสายโทรศัพท์ไป
"ออา
ฮยอ้อไปประุมอ่ะ"
"อ่อรับ
ั้นเี๋ยวผมลับไปหอ่อนนะะ"อส่ยิ้มและโบมือให้ับโฮวอน่อนที่ะเินหันหลัออาึไป
หลัเลิประุมโฮย่าเินไปเอาสัมภาระที่หอเ่าและมุ่หน้ามาที่หอใหม่โยนั่รถแท็ี่
พอถึหอใหม่โฮวอนถือสัมภาระลมาแล้วเินไปที่เาท์เอร์
เพื่ออบัรห้อ
โฮวอนไุ้แห้อ502มาโฮวอน็เินไปที่ห้อนั้น
โฮวอนใ้บัรห้อที่พนัานให้เสียบไปที่่อบัร โฮวอน่อยๆเปิประูห้อ ลิ่นุนหอมออาหารลอยมาาในรัว
โฮวอนวาสัมภาระไว้ที่ห้อนั่เล่น แล้วเินเ้าไปในรัว เห็นายร่าบานหนึ่ยืนหันหลัั้หน้าั้าทำับ้าวมื้อเย็น
มือไม้อเาราวยัับมือผู้หิ ูถะนุถนอมในารทำมา โฮย่าัสินใเินเ้าไป้าๆนร่าบา
"มีอะไรให้่วยไหม"โฮย่าพูบ
ทั้สอน่อยๆหันหน้ามามอันว่าเป็นใร
"เอ้า
โฮวอนฮยอ"
"อ"
ทัู้่่าใแน่นอนอยู่แล้วเพราะไม่ิว่าพี่รหัสน้อรหัสะมาเป็นรูมเมทันไ้ไ
"ฮยอมาอนไหนรับเนี่ย"
"เมื่อี๊เลย
ฮยอเปิประูมาฮยอ็ไ้ลิ่นอาหารหอมๆลอยมาเลย ูท่าอะทำอร่อยมาสินะ"โฮวอนพู
"ไม่นานั้นหรอรับ
ฮาๆ นี่ฮยอเ็บอในห้อยั"อถาม
"อ่อ
ยัเลย แล้วห้ออฮยอห้อไหนอ่ะ"
"ห้อที่มีป้ายเียนื่อโล่ๆแปะไว้ที่ประูอ่ะรับ
นั่นแหละห้อฮยอ"
"อ่อ
อบใมานะ แล้วให้ฮยอ่วยอะไรเปล่า?"
"ไม่รับ
ฮยอไปเ็บอ่อนเลย เ็บเสร็แล้วมาิน้าวนะ"
"อืม"โฮวอนอบไปสั้นๆแล้วเินออารัวไป
แล้วหิ้วสัมภาระเ้าไปที่ห้อนอนัวเอ
โฮวอนัเ็บอเสร็แล้วเินออมาาห้อ
่อนะปิประูห้อ โฮวอนแหนึ้นไปมอว่าป้ายื่อยัไม่ไ้เียนเลยนี่นา แล้วเอื้อมหยิบปาาใล้มือัวเอ
มาเียนื่อที่ป้าย "호베이비"(โฮเบบี้)
"โฮเบบี้?"เสียอที่อยู่้าหลัอ่านป้ายหน้าห้อโฮวอน
"อืมใ่
ายาฮยอเอแหละ"โฮวอนหันไปอบอที่อยู่้าหลั แล้ว็ยิ้มให้
"น่ารัีนะรับ
ไปิน้าวันเถอะ"อเอ่ยวนโฮวอน แล้วเินไปที่โ๊ะิน้าว
มื้อนี้อทำไุ่๋นับผัผั หน้าาอาหาร2อย่านี้น่าินมา
พอลอินเ้าไป็อร่อยริๆ้วย มีพ่อรัวประำบ้านแล้ว็ไม่อายแล้วแหละ
"อาหารเป็นไบ้ารับ?"อถาม
"อร่อยีนะ
วันหลัสอนฮยอบ้าล่ะ"โฮวอนมอแล้ว่าน็น่ายิ้มให้ัน โฮวอนสัเุมอไปที่มุมริมฝีปาออมี้าวิอยู่
โฮวอนยื่นมือไปหยิบ้าวที่ิอยู่ที่มุมริมฝีปาออมา
..ึั ึั..
ทำไมหัวใอผมมันเ้นแรล่ะ
หรือเราะรู้อะไรแบบนั้นหรอ ไม่สิ อีโฮวอนอย่าิอย่านั้น อือน้อรหัสเราและรูมเมทเรานะ
"ฮยออะไริที่ปาผมหรอรับ"อถามโฮวอน
เหมือนเป็นารเรียสิให้โฮวอนลับมาอีรั้
"อ้อ
้าวน่ะ ฮยอเอาออให้นะ"โฮวอนหยิบ้าวออมาามุมปาออ
“อบุนะรับ”อพูแล้วยิ้มให้โฮย่า
“อือ ั้นวันนี้เราไปอาบน้ำเถอะ
เี๋ยวฮยอล้าานให้นะ”
“อ่อ อบุมานะรับ”
ทำไมเรารู้สึอะไรแบบนี้อ่ะ เราหวั่นไหวหรอ?
อยู่ับเพื่อนมัน็ไม่ใ่อย่านี้มัน็ปิ
หรือเราเ้ๆัๆเรใ ทำอะไรไม่ินไปหมเลย ัหวะารเ้นอหัวใมันแรผิปิ
ไม่เยเป็นมา่อนเลย หรือนี่หรอที่เรียว่า “รัแร”?
..Codemate..
ทาะัารรับน้อใหม่
แน่นอนอยู่แล้วว่ามัน้อเป็นารทำให้พี่รหัสน้อรหัสเพิ่มวามสนิทสนมให้มาึ้น
เหมือนให้เป็นพี่น้อันไปเลยสมริ
เมที่เล่นในิรรมวันนี้เมส่แป้รับ
เมเบสิสุๆ พี่น้อรหัสแ่ละู่็ยืนิๆอยู่้วยัน
พอถึเวลาเล่นเม่าน่า็รีบันส่แป้ไปมา
“ปี๊!!!”เสียนหวีัึ้น
ระป๋อแป้1อันอยู่ที่มืออ
นั่นแหละือบทลโทษที่อะไ้รับ่อไป
“ฮยอ ผม้อออไปที่ลาสนามห้าใ่ไหม?”อถาม
“ไม่้อ”โฮวอนพูเสียเรียบ แล้วหยิบระป๋อแป้ในมืออแล้วัวเินมาลาสนามห้า
รับบทลโทษแทนน้อ
โฮวอนออไปลาสนามแล้ว้อบีบแป้ใส่ในมือให้เ็ม้าหนึ่่อน
บทลโทษถึะเลยออมาว่า ้อทาพี่รหัสหรือน้อรหัสัวเอ
ยัไอ็้อโนลโทษอยู่ี
โฮวอน่อยๆใ้มืออี้าหนึ่่อยๆป้ายแป้ที่มืออี้ามาทาที่หน้าอ
..ึั ึั..
เสียหัวใมันเ้นแรอีรั้ วามรู้สึอย่านี้
ือผมอบ อ แล้วใ่ไหมนะ แ่มันะเป็นไปไ้หรอ รัน้อรหัสัวเอ
แล้วน้อเาะอบเราลับั้นหรอ ไม่มีทาล่ะ น้อ็นับถือเราเป็นพี่สิ
“มึะถะนุถนอมน้อมึไปไหม”เสียมยอูพูึ้นมา
แล้วว้ามือโฮวอน้าที่มีแป้อยู่ ทาบเ้าใบหน้าออเ็มๆ
ทำให้ใบหน้าอเ็มไป้วยแป้
“มึทำอะไรไปเนี่ย มึไปเล่นับน้อมึไป”โฮวอนพูใส่มยอู
“อโอเอยู่ไหม”โฮวอนับทสนทนาับมยอูแล้วพูับอ
“ฮยอพาผมไปล้าหน้าหน่อย ผมลืมาไม่ไ้เลย”อพู
มืออโฮวอน่อยับมือออแล้วพาเินไปที่อ่าล้าหน้า
อ็ไม่่าอะไรานาบอเลย ้อบอลอว่า้อเินเลี้ยวไปไหนบ้า
อยื่นมือำๆว่ารไหนเป็น๊อน้ำแล้วยื่นมือออไปน้ำ็ไหลออมา อ็ล้าหน้าไป พอล้าเสร็ผม้าหน้าอ็เปียแล้วไม่เป็นทรเลย ใบหน้าออเปียไปหม ยัีที่แถวอ่าล้าหน้ายัมีระาษทิู่ไว้ให้เ็หน้าไ้บ้า
โฮวอนหันไปมออ
่อยๆึเส้นผมับให้เรียันเป็นทรใหู้ีว่าเิมไ้
หลัาเสร็าารรับน้อ พี่น้อรหัสู่นี้็ริ่ลับไปที่หอเลย ที่ริโฮวอนะวนอินมื้อเย็นนอบ้านแล้ว แ่อปิเสธเพราะ้อรีบลับบ้านมาูีรีย์
เ้าไปที่หอ
อเอาแ่หมมุ่นับทีวีอสี่เหลี่ยมที่หออย่าเียว น้ำท่าไม่ยอมะอาบ
้อใหู้ีรีย์่อนถึะยอมทำทุอย่าริๆ
อนัหวะที่อนัู่ีรีย์
โฮวอน็แอบเินออเ้าไปในห้อนอน แล้วโทรหามยอู
(ฮัลโหลมีไรมึ)
“ูมีเรื่อปรึษา”
(เรื่ออะไร วามรัหรอ)
“ทำไมเาใูเ่ัวะ”
(วามรัที่มีให้ับอ)
“เฮ้ย แม่นว่ะ มึรู้ไ้ไว่ะ”
(ูมอนออนะ
มึมออที่มึยัะะินอเ้าไปเลยนะมึ)
“เฮอๆ ูอยารู้ว่าอรู้สึับูไหม”
(ูมีวิธีนะ ถึมันะเสี่ยวๆไปนิ ลอู)
..Codemate..
ในะที่อูีรีย์ไป ็ะิหมอนามแน่นอน อารม์อมัน็้ออินับีรีย์อยู่แล้ว
ผมัสินใทำอาหารที่พื้นๆที่สุอเ็หออย่าเราแล้ว ็ือ รามยอน รับ
โยแผนอมยอูเมื่อี้ทีุ่ยัน มยอูบอให้้มรามยอนให้อยู่ในามเียวันแล้วิน้วยัน
เ้าใแผนมยอูริๆนะว่ามันเสี่ยวริๆเลย
ผมถือามรามยอนามให่ออไปที่ห้อนั่เล่น
เห็นอนั่อยู่บนโฟาอหมอนไปูีรีย์ไป น้อะฟินเอาท่า
แ่ถ้าอยาฟินในีวิริ็่อานี้แหละนะ อีอ
โฮวอนวาามรามยอนไว้รโ๊ะหน้าโฟา แล้ว็นั่ลไปับพื้น
“อมาินรามยอนันๆ”โฮวอนเรีย
“รับ” อย้ายัวเอลมานั่ับพื้น
มือทั้สอนมีะเียบมี้อนอยูู่่ัน ทัู้่่า้มินันอย่าปิไม่มีใรสนใ็ว่าไ้
ะเียบอนฝ่ายหนึ่ีบเส้นรามยอนมาหนึ่เส้นแล้ว่อยๆเอาเ้าไปในปา
ะนั้นนอีฝ่าย็ีบเส้นรามยอนเส้นนั้นเ้าไปในปาเหมือนัน มันูเหมือนเป็นเรื่อลนะ
เส้นรามยอนมีหลายเส้นในนั้นแ่ลับีบเส้นเียวันอี
โฮวอน่อยๆัเส้นรามยอนทีละนิๆ
แล้วเหมือนนฝ่ายร้ามะเล่นามเมไป้วย หยุนิ่อมเส้นรามยอนไว้อย่าเียว
เหมือนอะยอมเป็นอโฮวอนแล้ว สายาอโฮวอน้อไปที่ใบหน้าออที่หลับาไม่รับรู้อะไรอย่าเยือเย็น
ใบหน้าอโฮวอนเือบะใล้อแล้ว
เ่นเียวันริมฝีปาอทั้สอ็ะใล้ันแล้วนเือบะนันแล้ว
โฮวอนเล่นามเมัเส้นรามยอนเ้าไปเรื่อย แ่แล้วเมมัน็ไม่นะ เหมือนอเรียสิัวเอลับมาไ้อีรั้
ัเส้นรามยอนที่อยู่ในปาัวเอออแยาัน
“ฮยอ ผมอิ่มแล้วอ่ะ”อลุึ้นมาแล้วเินไป
ในอนนั้นมันทำให้โฮวอนิไปว่า อ้อโธร
้อเลียัวเอแน่ๆ ว่าทำไมโฮวอนทำับอในแบบนี้ มีวามิหนึ่ที่ทำให้โฮวอนัสินใไ้ว่า
อ็มีวามรู้สึับโฮวอนเหมือนัน ึลุึ้นามหลัอไป แล้ว 2
้าโอบอัวออไว้
“อ ฮยออโทษ”
“ไม่เป็นไรรับ”
“แ่ฮยอว่านะ”สิ้นเสียอโฮวอนไป
โฮวอนับัวอันิิผนัอห้อ วาทั้สอู่้อันแล้ว
โฮวอน่อยๆเลื่อนมืออัวเอไปที่ลาอออ
..ึั ึั..
เสียหัวใออมัน็เหมือนอโฮวอนไม่มีผิ ่าน่าเ้นเร็วไม่่าันเลย
“เราเอ็เป็นเหมือนฮยอใ่ไหม”
“...”
“อรู้ไหม อนที่ฮยอเอเราเป็นรั้แร
ฮยอว่าเราน่ารัมาเลยนะ แถมยัไ้อมาเป็นน้อรหัส ฮยอีใมา
ส่วนเรื่อรูมเมท มันเป็นพรหมลิิสินะที่เราไ้มาเป็นรูมเมทัน
เวลาที่อยิ้ม โลนี้มันูน่าอยู่ึ้นมาทันาเลยรู้ไหม เวลาที่ฮยออยู่ับเรา
ฮยอมีวามสุมาเลยนะ และอีอย่า
.
.
.
ฮยอรัเรานะ”
“ห้ะ”
สิ้นำพูสั้นๆออแล้ว
โฮวอน่อยๆประบริมฝีปาออไปทันที
รัอเาที่มีให้อมัน็ือรัแรที่โฮวอนเยมือ
และที่สำัสิ่ที่โฮวอนทำอยู่อนนี้มัน็ือูบแรในีวิเลย ลื้นหนาที่อยาุไร้เ้าไปในโพรปาออีฝ่าย็สามารถเ้าไปไ้อย่า่ายายเพราะอเป็นนที่ยอมทุอย่า
เปิ่อทาวามรัให้โฮวอนเ้าไปอยู่ในใเลย็ว่าไ้เลย
ลิ้นหนาะหวัเียวพันเล่นับลิ้นบาไปมา วามหวานในโพรปาทัู้่มันเหมือนัารื่มน้ำหวานรสที่ไม่มีใรนอาสอนนี้ที่ะไ้ลิ้มรสิมเป็นเรั้แร
โฮวอน่อยๆถอนริมฝีปาออาอ
“อรัฮยอไหม”
“ฮยอ รู้ไหม ผมรู้สึเหมือนับฮยอแหละรับ
ทุๆอย่าที่ฮยอพูออมา เหมือนันหมไม่มีผิเพี้ยน”
“แล้วเรารัฮยอไหม”
“็. . . รัสิรับ”
//////
บแล้วน้าาา วามรัออีโฮวอนับอีอไ้เปิเผยออมาแล้ว
ฝาเม้นฟิหน่อยนะะ เราเพิ่แ่ฟิู่นี้เป็นรั้แรเลย่ะ T//////////T
ยัไ็อบุที่เ้ามาอ่านนะะ <3
ผลงานอื่นๆ ของ ppearlchinju ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ppearlchinju
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น