ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 5 회
시간이 갈수록 그리워
ยิ่เวลาผ่านพ้นไปเท่าไร ผมยิ่ิถึุ
네 예쁜 음성도
เสียสวยอุ
그 얕은 숨소리까지 babe
เสียหายใแผ่วเบาอุ ที่รั
MINI SEHUN's PART
ผ่านมาสออาทิย์แล้วรับับารที่ผมไม่มีุนมยอนอยู่้าายไม่มีนที่รู้ใ นอนนี้ผม็ยัหาสาเหุไม่ไ้ แม้แ่เมมเบอร์นอื่นยเว้นแบฮยอน็ยัไม่มีใรไ้รู้วามริเฮ้ออ.. านล่าสุผมที่อน ผม้อเ้นูุ่นมยอนผ่านไปไ้้วยีรับ ถึแม้ทุนะลุ้นว่ามันะพัหรือเปล่าแ่มันผ่านไปไ้ีรับ
่วเวลาที่เลยผ่านาไป้าๆ ผมยัไม่สามารถลืมเาไ้ริๆใรบอเวลาะ่วยเยียวยาทุสิ่..มันไม่ใ่สำหรับผมเลยรับเพราะเราอยู่หอเียวันยัทำาน้วยัน ส่วนุนมยอนุยับผมเหมือนน้อนอื่นทั่วไป ทำไมันน่ะ ทำไมเาใร้ายับผมไ้นานี้ เาลืมเรื่ออเราสอนไปแล้ว ทำไมมีแ่ผมที่ยัำละ? ลอสออาทิย์ที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่ผมะไม่ถามหาเหุผล ทั้ๆที่ผมไม่รู้วามผิัวเอ แ่ผม็ยั้อเารับ หาอะไรที่ทำให้เาไม่ไปาผมไ้ ผมยอมรับผมยอมหมแล้วริๆอแุ่นมยอนลับมา ผมอยู่อย่าโเี่ยวมาวันๆเฝ้าแ่ามหาเหุผลที่เาาผมไปแ่แล้ว็ไม่มีอะืบหน้าเลย เหมือนผมโ่เลยใ่ไหมรับ..? หรือว่าริๆแล้วำว่ารัอผมับุนมยอนไม่เท่าัน?
"มินอฮยอรับไ้เรื่อบ้าไหมรับ?" ผมเินเ้ามาหามินอฮยอในห้อ ่วนี้ผมสนิทับมินอฮยอและแฮยอมารับ เาสอนอย่วยผมอยู่เสมอถึแม้ะไม่มีอะไรเพิ่มเิม็ามแ่
"ันว่านะเฮุนนายวรไปแะวามริาปาแบฮยอนนะ" แฮยอเอ่ยึ้นมา
"ใรว่าผมไม่ทำ? ผมนี่แทบะื้ออมใหม่ให้แบฮยอนฮยอละเา็ยัไม่บออยู่ี.."
"เฮุนนา ันสสารนายัเลย แเราบอน้อีไหม?" มินอฮยอหันไปถามแฮยอ ทำไมมีเรื่ออะไรที่ผมยั้อรู้หรอ?
"อะไรเหรอรับ? มีอะไรัน" ผมแทรึ้นไป
"ผมว่าอย่าเพิ่เลยรับ พรุ่นี้ไม่มีานเี๋ยวผมวนุนมยอนออไปื่มแล้วเ้นวามริมาให้แล้วัน นี่ถ้าไม่ใ่เพื่อนายันไม่ทำนะเฮุน" แฮยอผม
"อบุรับฮยอ.." ถ้าเป็นเรื่ออื่นผมไม่ให้นอื่นมา่วยผมนานี้นะรับแ่เรื่อนี้ผมไม่สามารถริๆ
"สู้เาไอน้อ ไปเรียมัวทำานเถอะ.." ยัเหลืออีั้หลายั่วโมอไปหาที่พัใีว่า
าฟ้าหอ
ทุรั้ที่ทุ์ใหรือไม่สบายใอะไรผมมัะึ้นมาที่นี่รับ.. ผมอบบรรยาาศรนี้รับุนมยอนเยบอว่าถ้าเราึ้นมาบนที่สูๆะ่วยให้เราสบายใแ่่อนผมมอว่ามันเป็นเรื่อไร้สาระมารับแ่ั้เลิัน .. ถ้ามีเวลาผมมัะึ้นมาเสมอ ุนมยอนบอว่าเมื่อเราอยู่ในที่สูๆเราะมอเห็นทุสิ่ทุอย่าเล็ลแล้วะมอมันไ้ว้าึ้น
เสมือนวามิอนรับยิ่เียบยิ่ัเนยิ่ว้ายิ่เห็นั
SUHO's PART
สออาทิย์ผ่านมาแล้วรับับารที่ผมไม่มีเฮุน้าาย ับารที่ไม่มีนสำั.. และับารที่เราไม่ไ้้วยัน ั้แ่วันที่ผมไม่สบายแบฮยอน็ย้ายเ้ามานอนให้ห้อแทนส่วนเฮุน็ออไปนอนที่แบฮยอน ่วนี้ผมโนเมเนเอร์บ่นเรื่อเหม่อระหว่าทำานเป็นประำรับ ผมไม่มีสมาธิเลยริๆในหัวผมิแ่ะทำยัไให้เรื่อทุอย่าไม่เป็นแบบนี้ผมไม่อยาเลิับเฮุน ผมยัรัเาเหมือนเิม อาะมาว่าเิม้วย้ำผมเ้าใแล้วรับว่าัวผมาโอเฮุนไม่ไ้ริๆ ีวิอผม้อมีเาในทุๆที่ริๆ
"ุนมยอน" เสียมินอเรียผม
"หืม?"
"นายะเลิับเฮุนแบบนี้ริๆหรอไม่สสารน้อมันบ้าหรอ?"
"แล้วนายสสารันบ้าไหมว่าัน้อแบรับอะไรไว้บ้า แ่าน็เหนื่อยแล้วเรื่อส่วนอี นายิว่าันมีวามสุหรอ มินอ" ผมพยายามลั้นน้ำาไม่ให้ไหล เรื่อริอารเป็นลีเอร์ือเหนื่อยรับไม่ว่าะบนเวทีพอมีปัหาอะไรทุนะมอมาที่ผมหมผม้อเป็นที่พึ่ให้ทุนึ่ผมไม่เยบพร่อเรื่อนี้ แ่พอเป็นเรื่อส่วนัวลีเอร์อย่าผมลับหาทาออไปเอริๆรับ
"ันอโทษที่ถามแบบนั้น ็ันไม่รู้นิว่านายเลิันทำไม" มินอฮยอเินมานั่ลบนเีย้าๆผม
"ันบอทุนถึสาเหุไ้รับแ่สัาไ้ไหมว่าะไม่บอเฮุน" ผมถามลับไป
"ถ้าันรับปา็ูะโห เพราะันมาถามให้เฮุนริๆ" มินอพูเสียเบา
"ุนมยอนฮยอผมลับมาแล้ว!" เสียผู้เ้ามาใหม่ทำให้ผมับมินอเียบล
"ย่าห์ เสียัทำไมเนี้ยแบฮยอน" มินอเอ็แบฮยอน
"ยัไม่ิน? ว่าแ่ฮยอเ้ามาในห้อผมทำไมเนี้ย? ะมาแะปาฮยอเรื่อเฮุนอะนะ หึหึฝันไปเถอะผมรู้นเียว็พอแล้วเนอะฮยอ.." แบฮยอนหันมาถามผม
"ุนมยอนนายไว้ใแบมันไ้ยัไเนี้ย? เหลือเื่อ" มินอพูพลาส่ายหัว
"ไปๆๆเรียมัวทำานไ้ละ" ผมบอปัๆไป
"เออืนนี้ไปนั่ื่ม้าหอันีไหม?" มินอถาม
"ไป" นั่นไม่ใ่เสียผมรับ แบฮยอนไะใรละ
"ันวนุนมยอน ว่าไ?"
"โถ่ฮยอ็ผมไป้วยนะ ุนมยอนฮยอไปันๆลายเรียๆ" ลายเรียั้นหรอ ?
"อื้อๆ ไปิ"
ลับ
นานๆทีผมะออมาื่มบรรยาาศในลับ็ทั่วไปรับแสสีเสียัเ็มแ่ใผมลับิว่ามันเหา ใ่รับปิถ้าะมาเฮุน้อมา้วยวันนี้ไม่มีเฮุนรับ
"มาๆๆื่มๆๆ เลิเรียไ้แล้วฮยอ" เสียแทำผมหลุาภวั์
"มาๆๆนๆๆๆๆๆไม่เมาไม่ลับนะ" เสียแบฮยอน ืนนี้อยู่ันสี่นรับผม มินอ แ แบฮยอน ที่เหลือเห็นว่านั่ิวบนาฟ้าอหอ
ผ่านไป2 ม. (หลัานี้ให้อ่านเป็นเสียนเมานะฮ่าๆ)
"ุนมยอนฮยอผมสสารเฮุนนะ ฮยอไม่บอเหุผลน้อไปสัที" เสียแบฮยอนพูึ้นมาอนนี้ทั้วเริ่มลึ่มๆแล้วรับรวมถึผม ผมน่าะมาว่านอื่นเพราะทุนเล่นมอมผมไม่พัเลยวอ้าผมื่มนเียวะหมวแล้วรับ
"นาย็รู้แบฮยอนว่าทำไมันไม่บอน้อ" ผมพูบ็ว้าวอ้าทั้วึ้นมาื่มเวลานี้แ้ว็อไม่ำเป็นแล้วรับเพราะนอื่นื่มเบียร์ันมีผมินวอ้านเียว
"แ่ผมไม่รู้นิ" เสียแ
"ั้นะเล่า ห้ายฟั ือันโนปธ.เรียเ้าไปพบ" พูบ็ระวอ้าเ้าไปอี
"ุนมยอนพั่อนไหมนายื่มะหมวแล้วนะ" ในนี้ผมว่ามินอฮยอีสุ
"ไม่ ไม่พั! ปธ.แม่สั่ใหู้เลิับเฮุน อะแม่เอ้ยทำไมวะูรัอู ูผิหรอวะ ฮึ ูผิหรอวะ" พูบผม็ลุไปาโ๊ะไม่อยาให้ใรเห็นว่าร้อไห้ ปิผมไม่พูำหยาบนะสสัยวอ้าะทำพิษ
ะเียวันที่โ๊ะ
"เอาไีพวนาย ะปล่อยใหุ้นมันัารเอหรือยัไ" มินอหันมาถามสอนที่อยู่บนโ๊ะ
"ผมว่าปล่อยไป่อนนอย่าุนมยอนฮยอเี๋ยวหาทาออไ้ แ่ผมสสัยทำไมฮยอไม่บอเหุผลฮุนไปเลยรๆ" แอบลับมา
"ริๆแล้วเรื่อมันละเอียว่านี้อี วันนั้นฮยอเาเล่าให้ฟัว่าเาโนปธ.เล็เรื่อโม้เม้นอยู่แล้วแ่็ไม่ยอมบอเฮุนเพราะไม่อยาให้น้อลำบาใ เรื่อนี้็เหมือนันมาารูปที่แฟนลับถ่ายาสนามบิน แล้วที่ไม่ยอมบอเหุผล็ถ้าบอไปลัวน้อะประประันลsnsแล้วเี๋ยวเรื่อะยาว อีอย่าที่ไม่ยอมแอบบ็เพราะปธ.ู่ไว้ถ้ารู้ะับแให้เอแ่นี้วเรา็ไม่เหลือวามเป็นส่วนัวแล้วุนมยอนฮยอเาไม่อยาให้วมาเือร้อนเพราะเรื่อส่วนัวอัวเอน่ะ" แบฮยอนัสินใเล่าทุอย่าให้อีสอนฟั
"สสารทัู้่เลยอะอีน็แบภาระไว้หนัสุ อีน็โนบอเลิทั้ๆที่ไม่ผิ ันว่าพวเราเ็บเรื่อนี้เป็นวามลับ่อนีไหม ุนมยอนำลัหาทาอออยู่ถ้าเราเ้าไปยุ่เี๋ยวะผิแผนเาเอา" มินอสรุป
"รับ" ทั้สออบพร้อมัน
"แบฮยอนนายไปูุนมยอนิไปนานแล้วนะ" มินอพูึ้นมา
"รับ"
MINI BH's PART
ผมเินมาที่ห้อน้ำไม่เอใรเลยรับเลยออมา้านหน้าลับเอุนมยอนนั่อยู่รอมืๆ นี่นะแถวนี้ไม่่อยมีนรู้ัไม่ั้นไ้เป็น่าวแน่ๆ
"มาทำไรรนี้รับฮยอ" ผมถามลีเอร์ที่อนนี้เอาแ่้มหน้า
"แบ ฮึ ฮึ ฮยอิถึเฮุน" พูบนรหน้า็ลุึ้นมาอผม ทำเอาโทรศัพท์ฮยอลพื้นผมเลยผละออาฮยอ้มลไปเ็บโทรศัพท์แ่หน้าอที่โผล่ึ้นมาือ
พอผมอ่านยิ่ทำให้ผมสสารู่นี้มาึ้นเาทั้สอนรัันเาทั้สอนไม่ไ้ทำอะไรผิแ่้อเลิันเพราะ เป็นศิลปิน..
"พาฮยอไปหาเฮุน ฮึ นะแบพาฮยอไปที" ไม่พูเปล่าเ้ามาอผมอ้อนให้ผมพาไป
"ผมว่าฮยอเมาแล้วลับบ้านเถอะรับปะผมพาลับ" ไม่ใ่ไม่อยาให้เาเอันนะรับแ่ถ้าฮยอเมาแล้วพลาบอเฮุนไปมันะแย่นะรับแล้วอีอย่าอนนี้ฮุน็ื่มอยู่้วย..
"ไม่เอาพาฮยอไปหาฮุน ฮึ พาไปทีนะอร้อ ฮึ" โอยผมแพ้น้ำา
"แน่ในะะฮยอ? ฮยอะไม่พลาพูเรื่อทั้หมใ่ไหม?" ผมถามย้ำ
"พาฮยอไป ฮึ" เฮ้อเป็นไเป็นัน
"มินอฮยอเอที่ห้อเลยรับ" ผมโทรหามินอฮยอ
(ทำไมอะไหนุนมยอน)
"เมาร้อไห้อยู่หน้าร้านผมพาลับห้อ่อนนะฮยอามลับมานะรับ"
(โอเ) แล้วผมะแบุนมยอนฮยอลับยัไเนี้ยย หนัเหมือนันนะ
SEHUN's PART
ผมำลันั่ื่มับเมมเบอร์นอื่นๆอยู่สัพัโทรศัพท์็ัึ้นมาหน้าอบอว่าเป็นุนมยอนที่ส่้อวามมาผมเลยรีบเ้าไปู
..ิถึ เฮุนนา..
ผมอ่านบน้ำา็ไหลทันทีเลยรับ มันมีหลายวามรู้สึมาๆีใที่เาิถึผม ีใที่เาไม่ไ้ลืมผมไป
~เสียเรียเ้า~
[แบฮยอนฮยอ]
"รับ"
(ย่าห์ เฮุนลมาที่ห้อสิ)
"ทำไมรับ ทำไมลับมาเร็วั" พวฮยอเาออไปื่มันนี่ยัไม่ถึ4ม.เลยทำไมรีบลับละ
(ุนมยอนฮยอร้อไห้อยู่ที่ห้อเนี้ยบัับให้ันโทรหานาย) ผมไม่อบอะไรลับรับัสายแล้วรีบลิฟ์ลไปหาุนมยอนทันที
"เฮุน ฮึ แบ เฮุนอยู่ไหน" เสียุนมยอนัออมาถึห้อนั่เล่น
"แปปนึรับผมโทรามแล้ว" เสียแบฮยอบออย่าใเย็น
"เฮุน ฮึ! อยู่ไหนน เราิถึ ฮึ" ผมฟัอยู่หน้าห้อเียบๆยัไม่ล้าเ้าไปแ่นี้็น้ำาไหลแล้วรับ อนนี้ผมรู้แล้วรับว่าุนมยอนับผม็ทรมานไม่่าัน ผมทำใล้าเินเ้าไปในห้อที่เยเป็นห้ออเรา
"มาแล้วรับ แบฮย.." ยัไม่ทันะพูบุนมยอน็ลุึ้นมาาเียเ้ามาอผม ผมอลับไปอย่าโหยหา ุนมยอนัวผอมลหรือเปล่านะ?
"ันไปนอน้านอละัน" แบฮยอนฮยอพูบ็ออไป
"เฮุน ฮึ เฮุนริๆใ่ไหม ฮือออออ" แล้วุนมยอน็ปล่อยโฮในอ้อมออผม
"รับผมอยู่นี่แล้วรับไม่ร้อ ฮึ นะรับ" ผมพยายามแล้วรับที่ะไม่ร้อแ่ทำไมไ้ริๆ ใระรู้ละรับว่าผมนะอ่อนแอแ่ไหน ผมอ่อนไหวแ่ไหนับเรื่อนี้
"เราอโทษ ฮึ เราอโทษ" นัวเล็ในอ้อมอผมพร่ำแ่ำนี้้ำๆ
"ไม่เป็นไรรับ ไม่เป็นไร ฮึ ริๆ" ผมอนในอ้อมแนให้แน่นึ้น ให้ผมแล้ทำเป็นเมินเาให้แล้ทำเป็นไม่สนห่วเา แ่ิผมยัไม่ล้าเลยรับ..
"เรารัฮุนนะ รัมาๆ้วย ฮึ รอเราไ้ไหม ฮึ รอเรานะ"
"รับผมะรอรับผมสัา" ถึแม้ผมะยัไม่รู้ว่าเิอะไรึ้น็ามแ่ทั้ีวิอผม้อารแ่เาริๆรับ
ลุ้นัน่ออนหน้าุนมยอนะมีแผนอะไรหรือยัน่ะ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น