ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4 회
누군가 그대로 서있어
ใรบานยืนอยู่รนั้น
같은 자리에 널 생각하면서 오직 babe
ที่เิม เาิถึุ ที่รั
MINI SUHO’s PART
"ุนมยอนื่นไ้แล้ว” บัอามามารบวนวามฝันผม
“อื้อมินอ ออีแปปนึ" ผมอบพลาเอาผ้าห่มมาปิหน้า ทำไมหนัหัวั
"ฮยอื่นมาินยา่อนรับ" เี๋ยวนี่เสียเฮุน? ผมฝัน?
"เฮือ ! " ผมลุพรวนเือบโฟา โอ๊ยทำไมมันหนัหัวแบบนี้นะ พอลืมาึ้น็เอเห็นมินอฮยอับเฮุนยืนอยู่้าๆโฟาที่ผมนอน
"ใเย็นๆ มาินยา่อนมา” มินอพูพลาพยุัวผมึ้นมา
“ผมไม่สบายหรอ ทำไมหนัหัวั..” พูบ็ล้มลไปนอนใหม่
“นายไ้ึ้นนะุนมยอน ทำไมเมื่อืนไม่เ้าไปนอนในห้อมานอนห้อนี้ทำไม็รู้ว่ามันไม่ฮีเอร์” มินอบ่น
“ฮยอรัเียผมหรอ?” เป็นเสียเฮุนที่พูึ้นมา.. าที่เมาี้าอยู่อยู่เอำนี้นี่ื่นเลยรับุและเ็บมา
“เราป่าวเฮุน เราไม่เยรัเียเฮุนเลยนะ”
“อย่าเพิ่ลุุนมยอน เี๋ยวฮยอเอายามาให้ิน่อน” ผมพยายามะลุึ้นไปหาเฮุนแ่พิษไ้ทำให้ผมเวียนหัวหน้ามืมา
“ที่รั!”
“ุนมยอน!” และนั่นือสิ่สุท้ายที่ผมไ้ยิน
세훈
“ที่รั!”
“ุนมยอน!” ผมใมารับอนแรเหมือนฮยอะลุมาหาผมแล้ว็ล้มลไปเลย อนนี้ผมอุ้มุนมยอนเ้ามาในห้อแล้วรับ ส่วนมินอฮยอไปเอาผ้านหนูุบน้ำมาให้ผม นัวเล็ที่นอนไม่รู้เรื่อัวร้อนมารับสสัยะเพราะเมื่อืนรอผมทั้ืนแถมไปนอนห้อทีไม่มีฮีเอร์ทั้ๆที่ี้หนาวนานั้น็สมวรป่วยแหละรับ ผมถามานยอลฮยอมาว่าเิไรึ้นับผมบ้าเมื่อืนานยอลฮยอเล่าว่าผมเมาไม่ไ้สิพอถึห้อ็มีุนมยอนยัไม่นอนเหมือนรอผมอยู่ มา่วยพยุผมเ้าห้อ..
“อะเฮุน าเหลืออะไร็เรียแล้วันนะ ฮยอรอ้านอ” มินอฮยอเินเ้ามาพร้อมผ้านหนูุบน้ำแล้ว็ยาแ้ปว
“อบุนะรับฮยอ” พูบ็หันมามอนัวเล็บนเีย่อ
“ทำไมันนะ? ทำไมเรา้อเลิัน้วย..” ผมถามทั้ๆที่รู้ว่าไม่ไ้ำอบ
“...”
“รัเียผมนานั้นเลยหรอ?” นั่นสิ..ถึนายอมหนาวไปนอน้านอ
“…” ผมนั่เ็ัวให้นที่หลับอยู่นานสอนานนไ้ลลแล้ว ถ้าถามว่าผมเ็บไหมที่ถูบอเลิ ือแม่โรเ็บรับ เหมือนฟ้าผ่าลาระบาลเหมือนมีไม้หน้าสามมาฟาหน้า ผมพยายามให้เมมเบอร์นอื่นๆ่วยหาเหุผลทุนพร้อม่วยผมทุนยเว้นแบฮยอนฮยอ.. ผมิว่าเารู้เหุผลอุนมยอนเลยเลือที่ะไม่่วยผมเรื่อนี้ แล้วผม็ัสินใอะไรไ้บ้าอย่าถ้าืนใหุ้นมยอนไปนอน้านอผมไ้ระอัเลือายแน่ผมะไม่ยอมให้นที่ผมรัมาป่วยเพราะ้อารหนีหน้าผมแบบนี้แน่
"นอนในห้อเถอะรับ ผมไปเอ..” พูบ็้มลไปูบหน้าผานที่ไ้ื่อว่าผมรัที่สุึมับมันให้ไ้นานเท่านาน เสมือนมันือสัมผัสสุท้ายอเรา...
สสัยะูบนานไป นัวเล็อยู่ๆ็ลืมาึ้นมา ผมเลยรีบผละออ
"เฮุน..ฮยออโทษ” พอลืมาึ้นมา้พูำนี้ึ้นมาเลย .. เ็บรับเ็บที่เาบอผมไม่ไ้ว่าทำไมเลิัน..
“ผมไม่รู้นะรับว่าอะไรทำให้ผมับฮยอ้อเลิันแ่ผมะไม่ยอมแพ้และะไม่มีวันยอมปล่อยฮยอไปแน่นอน..พัผ่อนเถอะรับอีสอวันะมีอนเี๋ยวะไม่ไหว” พูบ็ำลัะเินออไปแ่
"เฮุนนอนในห้อเถอะฮยอออไปนอน้านอเอ" นัวเล็พูึ้น
"นอนในห้อเถอะรับ ถ้ารัเียที่ะอยู่ร่วมัน..ผมไปเอ" ผมไม่ินเลยรับสรรพนามในารเรียอเราแปรปวนไปหม ผมเรียเาว่าที่รัประำแ่อนนี้้อมาเรียฮยอ..
ห้อนั่เล่น
"แบฮยอนฮยอ เปลี่ยนห้อนอนันไ้ไหมรับผมนอนที่นี่เอ ฮยอเ้าไปนอนที่ผมเถอะ" ผมเินออมาหาแบฮยอนฮยอ
"นี่พวนายเห็นห้อนอนันเป็นโรแรมหรือไ ิะไป็ไปะมา็มา ฮึ่ยยย"
"อโทษรับฮยอ" หมำพูรับถ้าเป็นปิผมเถียลับไปแล้ว
"็ไ้ๆ ันละันปาริๆเฮ้อ อึอัะมั" ี้แหละรับแบฮยอนฮยอปามา พูมาเป็นธรรมาที่เวลาเ็บวามลับะันปา
"ั้นฮยอ็บอผมมาสิรับ"
"ไม่ไ้ริๆวะ สัาับุนมยอนฮยอแล้ว เอาเป็นว่าสู้ๆนะ" แบฮยอนฮยออบผมพลาเินมาออผม
"ผมฝาูแลุนมยอน้วยนะเมื่อี้เาเป็นลมไป"
"ไ้อยู่แล้ว ืนนี้่อยย้ายอเนอะ ันเล่นเมส์่อน" พูบ็เินลับไปที่อมัวเอ่อ
ผมนั่ลที่โฟาห้อนั่เล่นที่อนนี้มันำลัะลายเป็นห้อผม ืนนี้ผมวรออไปื่มอีสัืนีไหม แ่ถ้าออไปอีไ้โนยอูฮยอบ่นแน่ๆ เมื่อเ้าผมไปปลุเาให้ทำุปให้ผมทานหน่อยเท่านั้นบ่นไม่บเลยรับพลาไปถึานยอลฮยอ้วยบอไม่ห้ามน้อ วยู่เลย..
"เป็นไบ้าวะมึ โอเึ้นปะวะ" อินเินมาหาผมพร้อมนั่ล้าๆ
"ไม่เลยวะมึ ูแ่อยารู้เหุผลือถ้าูไม่ีพอหรืออะไรูพร้อมะเปลี่ยนนะเว้ยแ่แบบนี่ือูไม่รู้อะไรริๆอะ ไม่รู้้วยะเริ่มารไหน"
"ะว่าไป็แปลเหมือนัน ใหู้่วยุยับุนมยอนฮยอให้ไหม?" อินถามผม
"เรื่อนสอน อย่าเ้าไปยุ่เลยอิน" เสียยอูแทรึ้นมาาห้อรัว เ้าัวำลัล้าานอยู่สสัยุยัไปแน่ๆ
"ใ่ ยอูพูถู" เสียแบฮยอนฮยอัมาาโ๊ะอม
"เฮ้อออออออออ..."
เอาไปสั้นๆ่อนเนอะ
วันละนิิแ่มใ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น