WGM-SESU COUPLE (HUNHO)

ลำดับตอนที่ #3 : NO.3

3

     หลังจากอัดฉากห้องดำเสร็จผมก็ต้องเตรียมตัวไปซื้อเฟอร์นิเจอร์กัน 

     หลายคนอาจจะงงว่าห้องดำคืออะไร งั้นผมจะขออธิบายสั้นๆนะ มันเหมือนกับห้องพูดความรู้สึกอะครับ ส่วนมากพีดีตั้งคำถามเกี่ยวกับการถ่ายทำของตอนนั้นๆ เช่นวันนี้เราจะไปเดินซื้อของกัน พีดีอาจจะมาถามว่ารู้สึกยังไง เราก็มีแค่หน้าที่ตอบไปตามความจริงเท่านั้นเองและที่สำคัญคือฉากห้องดำ ตอนถ่ายผมถ่ายอยู่ เซฮุนจะรู้ไม่ได้ว่าผมพูดอะไรไม่สามารถมาฟังได้ จะมารู้อีกทีคือตอน ออนแอร์เท่านั้น เช่นกันถ้าเซฮุนเข้าไปถ่ายฉากห้องดำผมก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าเซฮุนให้สัมภาษณ์ว่ายังไง ต้องมาลุ้นตอนออนแอร์ครับ 

     เอาละตอนนี้ผมก็มาถึงห้างสำหรับเฟอร์นิเจอร์แล้ว แอบรู้สึกไม่ชินเลยเวลามีกล้องมากมายมาถ่ายตลอดเวลาแบบนี้ แต่ผมจะพยายามให้เต็มที่แล้วกัน

"คิดไรอยู่ครับฮยอง"

พอลงมาจากรถเดินเข้าห้าง เซฮุนก็หันมาถามผม

"คิดเรื่องของเราไง ฮ่าๆ"

ผมตอบกลับไปแบบเขินๆ 

"ปากหวานนักนะ ปะ ไปเลือกเตียงกันก่อนดีกว่า"

เซฮุนคว้ามือผมไปจับแล้วก็พาไปที่แผนกห้องนอน

"เซฮุนชอบแบบนี้ปะ?"

ผมชี้ไปที่เตียงคู่ตรงหน้า หัวแตียงมันดูมีชั้นเก็บนิดๆหน่อยๆด้วย

"แล้วแต่ฮยองครับ เรื่องเตียงให้ฮยองเลือกเลย"

เซฮุนบอก แอบเขินแหะ เซฮุนยังจับมือผมไม่ปล่อยเลย

"อืมมม...งั้นเอาแบบนี้ดีกว่าเพราะเซฮุนไม่ชอบแบบมีหัวเตียง"

ผมยืนใช้ความคิดอยู่แถวหน้าแผนกเตียง

"แต่ฮยองชอบแบบมีหัวเตียงไม่ใช่หรอครับ?"

เซฮุนหันมาถาม

"ไม่เป็นไร เอาแบบนี้แหละ"

ผมยิ้มแล้วถ่ายรูปสินค้าไว้ในโทรศัพท์

"แล้วแต่นะ งั้นไปดูไรต่อดี"

เซฮุนจูงมือผมไปที่โซนของโซฟา

"แบบนี้ดีไหมเซฮุน ฮยองชอบสีแบบนี้อะ"

ผมชี้ไปที่โซฟาแบบสามที่นั่งสีออกครีมๆหน่อย

"แต่ผมว่าสีดำหรือสีอื่นดีกว่าไหม เราสองคนทำอะไรไม่ค่อยระวังใช้สีอ่อนๆคงไม่เหมาะ"

เซฮุนออกความเห็น

"อืมมงั้นแบบนี้สีเทาเป็นไง?"

ผมถามอีกครั้ง

"จัดไปครับคุณภรรยา"

เซฮุนพูดจบก็เอามือมายีหัวผม

"ผมมันยุ่งน้าาา"

ผมบ่น

     หลังจากนั้นเราก็ไปดูเครื่องใช้ไฟฟ้าบางส่วน ทีวี ตู้เย็น หม้อหุงข้าวที่ไม่รู้จะซื้อไปทำไมเพราะไม่มีใครหุงเป็นแต่โน๊ตทางรายการเขียนมาว่าต้องมี พวกเราเลยต้องซื้อกัน

     ระหว่างที่เราเลือกเครื่องใช้ไฟฟ้ากันผมแอบคิดนะว่านี่เราแต่งงานกันจริงๆ มันดูหวานไปหมด แต่ชีวิตจริงผมกับเซฮุนเดินเลือกของกันก็ประมาณนี้แหละครับ ผมมักจะถามความคิดเห็นน้องเสมอว่าชอบไหม ถ้าไม่ชอบผมก็ไม่เอา เหมือนผมสปอยน้องเลยว่าไหมครับ? คงเพราะเซฮุนเป็นมักเน่ด้วยผมเลยตามใจ เพราะกับเมมเบอร์คนอื่นผมไม่ค่อยสปอยแบบนี้หรอก

     ตอนนี้ผมกับเซฮุนก็เดินมาถึงโซนของใช้แล้วครับ มาเลือกดูของจำเป็นกันหน่อย พวกผ้าปูที่นอน หมอน หรือสลิปเปอร์ ทางทีมงานบอกว่าให้เลือกแค่พอถ่ายทำแล้วที่เหลือทางทีมงานจะมาเติมของให้ทีหลัง ส่วนเรื่องนอนที่หอใหม่ต้องรอดูทางห้างว่าจะจัดส่งของให้ได้วันนี้เลยไหม ถ้าได้พวกผมก็ต้องนอนที่เรือนหอใหม่นี่เลย ถ้าไม่ได้ก็ต้องเป็นพรุ่งนี้

"ฮยองสลิปเปอร์นี้เหมาะกับฮยองเลยอะ"

เสียงเซฮุนดังขึ้นมาจากข้างๆทำให้ผมต้องออกจากความคิด

"หูยยยหวานไป๊"

ผมบอกพร้อมหยิบสลิปเปอร์ในมือเซฮุนมาเพื่อที่จะลอง

"หวานอะไรเหมาะกับฮยองจะตาย"

แต่เซฮุนกับก้มลงไปนั่งยองๆกับพื้นพร้อมใส่รองเท้าให้ผมลอง

"เซฮุนนาลุกมาเถอะ"

ผมเขินเกินกว่าจะยืนเฉยๆได้ ปกติไม่เห็นทำแบบนี้เลย.. อย่างงี้มันเขินนะ

"ใส่ได้พอดีเลย"

แต่เหมือนเซฮุนจะไม่ฟังเสียงผมเลยสักนิดกับ กับบอกว่ารองเท้าพอดีกับเท้าผม ผมเลยก้มมองลงดูสลิปเปอร์สีชมพูดแสนหวาน อืมม จะว่าไปก็น่ารักดีนะ

"งั้นเอาคู่นี้ก็ได้แต่เซฮุนต้องใส่สีฟ้าคู่กับฮยองนะ"

ผมถอดสลิปเปอร์แล้วเปลี่ยนกับเป็นรองเท้าตัวเองอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวเซฮุนจะมาใส่ให้อีก แล้ววิ่งไปหยิบสีฟ้าที่เป็นแบบเหมือนผมไซส์เซฮุนมาคู่นึง

"ไหน ขอผมลองหน่อย"

ผมวางรองเท้าไว้ที่พื้น

"พอดีไหมๆ"

ผมถาม

"พอดีเลยครับ รู้ใจดีจริงๆ"

เซฮุนพูดแล้วก็ก้มหยิบรองเท้ามาใส่รถเข็น

"ไปเลือกผ้าปูกันต่อนะ"

แล้วผมก็เดินนำไปยังแผนกเครื่องนอน ส่วนเซฮุนก็เข็นรถเข็นตามผมมา

     เราใช้เวลาไปสักพักใหญ่ๆกว่าจะเลือกของกันเสร็จ นี่แค่แต่งงานปลอมๆนะครับยังเหนื่อยขนาดนี้แล้วถ้าแต่งงานกันจริงๆจะเหนื่อยขนาดไหนเนี้ย ผมละคิดภาพไม่ออกเลย

     ตอนแรกที่พีดีบอกจะให้เข้าหอเลยก็แอบงงเหมือนกัน เพราะถ้าได้ดูเวอร์ชั่นปกติจะต้องแต่งงานก่อน ด้วยความสงสัยเจ้ามักเน่ก็เลยไปถามเลยได้คำตอบว่า คนเกาหลียังไม่ยอมรับเรื่องเพศเดียวกันแต่งงาน ก็เลยต้องตัดส่วนนั้นไป และเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปแทน

     ตอนนี้ผมกับเซฮุนก็กลับมาที่เรือนหอแล้วครับ เขินปากจังที่ต้องเรียกว่าเรือนหอ ต่อจากนี้ขอผมเรียกมันว่าบ้านแล้วกันง่ายดี โชคดีของเราสองคนจริงๆครับที่วันนี้เฟอร์นิเจอร์สามารถมาส่งให้ได้ ตอนนี้เราเลยต้องรีบกลับมานั่งรอที่บ้านเพื่อรอเฟอร์นิเจอร์มาส่ง ผมว่าวันนี้กว่าจะเลิกกองมีดึกแน่ๆ

"จุนมยอนนี่ฮยอง มาจัดของเข้าที่ก่อนดีไหม?"

พอเข้าห้องมาผมก็เลือกที่จะไปนั่งกับพื้นกลางห้องเพราะเหนื่อยมาก แต่เจ้ามักเน่หรือสามีจำแลงของผมก็ดันเรียกขึ้นมา

"ได้สิ เซฮุนอยากเริ่มจากตรงไหนละ?" 

แต่ถึงแม้เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องยิ้มรับครับ เพราะทั้งไมค์ทั้งกล้องยังคงทำงานอยู่

"เริ่มจากห้องนอนดีไหม?"

เซฮุนเสนอ

"ก็ดีนะ"

ถึงแม้เตียงและเฟอร์นิเจอร์ยังไม่มาส่ง แต่เราก็มีขนมาเองบ้างบางส่วนพวกชั้นวางของหรือลิ้นชักข้างเตียง

"แล้วจะหันเตียงไปทางไหนดี?"

พอเข้ามาในห้องก็ต้องวางตำแหน่งทิศทางของเตียงก่อนคร่าวๆเพื่อที่จะได้วางชั้นวางของได้

"เอาแบบนี้ดีไหม..."

ผมอธิบายไปพร้อมลากลิ้นชักบางส่วนให้อยู่ในที่ ที่ควรอยู่

"มาๆผมยกเองฮยองแค่ชี้พอว่าจะให้ผมวางตรงไหน"

ผมที่กำลังจะยกตู้ข้างเตียงขึ้นก็ต้องวางลง เพราะเซฮุนมาขอยกไปเอง

"เขยิบซ้ายอีกหน่อยๆ"

ผมพูดแล้วชี้ไปด้านซ้ายของกำแพง

"ตรงนี้นะ แล้วลิ้นชักนี่เอาไง?"

"เอาไว้ห้องนั่งเล่นดีไหม? ไว้เก็บของใช้"

ผมเสนอ

"อืมม..แต่ผมว่าลิ้นชักแบบนี้เก็บไว้ใส่พวกกางเกงนอนกับชุดนอนไม่ดีกว่าหรอครับ?"

จะว่าไปก็ดีนะ เพราะที่หอพักเราก็จะมีลิ้นชักสำหรับใส่ชุดนอนอยู่

"งั้นก็ได้ วางไว้ตรงนั้นเลย"

ผมชี้ไปที่ข้างประตู

"โอเคเรียบร้อย เหลือเตียงมา"

"ปะ ห้องครัวต่อ"

ติ๊งต่อง!

"โอ๊ะ สงสัยเฟอร์นิเจอร์มาส่งแล้วแน่เลย"

เซฮุนพูดแล้วก็วิ่งออกไปเปิดประตู

"ใช่จริงๆด้วย"

ผมเดินตามเซฮุนออกไปดู

"ฮยองไปจัดของในครัวเถอะครับ เดี๋ยวเรื่องเฟอร์นิเจอร์ผมจัดการบอกเจ้าหน้าที่เอง"

เซฮุนบอก

"จะไหวหรอ?"

ผมถามอย่างเป็นห่วง

"นี่ใครครับ สามีจุนมยอนฮยองนะ แค่นี้สบาย"

เซฮุนพูดแล้วก็เสยผมตัวเองไปหนึ่งที

"ไอ้บ้า เขินะเว้ย"

     โอยเหนื่อยชะมัด กว่าจะบอกเจ้าหน้าที่ให้วางเฟอร์นิเจอร์เสร็จก็ปาไปเกือบเย็นแล้วครับ ไหนเราจะต้องจัดบ้านอีก ตอนนี้ส่วนของห้องครัวและโต๊ะกินข้าวเรียบร้อยแล้ว ห้องน้ำก็เรียบร้อยแล้ว จะเหลือก็แต่ห้องนั่งเล่น กับห้องนอน จุนมยอนฮยองกำลังเห่อกับตู้โชว์อยู่เพราะเจ้าตัวน่ะขนฟิคเกอร์สตาร์วอร์มาเต็มเลย ตอนนี้ก็เลยนั่งเห่อจัดอยู่ ส่วนผมก็นั่งอยู่บนโซฟามองอยู่ห่างๆแหละครับ เจ้าตัวไม่ให้เข้าไปยุ่ง หวงกว่ากระเป๋าก็ฟิคเกอร์สตาร์วอร์เนี้ยแหละ

"จุนมยอนฮยอง ให้ผมช่วยไหม"

ผมขยับตัวเองลงไปนั่งกับพื้นให้เสมอกับลีดเดอร์ตัวเล็ก

"อยากช่วยหรอ"

จุนมยอนฮยองหันมาถาม

"ครับผม"

ผมเขยิบเข้าไปนั่งซ้อนข้างหลังตัวจุนมยอนฮยองและเอาคางเกยไหล่คนตัวเล็ก

"งื้ออ ก็ได้"

สุดท้ายจุนมยอนฮยองก็ยอมให้ผมช่วยจัดจนได้ ลองถ้าไม่มีกล้องถ่ายสิครับ ไม่มีทางหรอก

"เซฮุนยกเซ็ทนี้ไปวางบนชั้นบนสุดให้หน่อยสิ"

จุนมยอนฮยองหยิบฟิคเกอร์กล่องหนึ่งออกมาจากลังที่ขนมาจากหอพัก แล้วยื่นให้ผม

"ได้ๆ"

ผมรับมันมาแล้วลุกขึ้นยืนไปวางชั้นบนตามคำสั่งของคนตัวเล็ก

"อันนี้ด้วยวางชั้นสองนะ วางดีดีละ อย่าให้ตกนะ"

จุนมยอนฮยองส่งฟิคเกอร์ตามขึ้นมาอีกกล่อง

"คร้าบคุณภรรยา ว่าแต่เอาไลท์เซเบอร์มาทำไมเนี้ย?"

ผมรับกล่องมาจากมือจุนมยอนฮยองแล้วก็ถามขึ้น เพราะผมเห็นแท่งยาวๆอยู่ข้างๆกล่อง

"อ่อ อันนี้เอามาไว้ตีนายตอนไม่ฟังฮยองไง"

จุนมยอนฮยองตอบแล้วยิ้ม ผมแพ้รอยยิ้มแบบนี้จัง ยอมให้ตีสักร้อยทีเลยอะ

"ใจร้ายจริงๆฮยองเนี้ย อะเสร็จแล้วมีอีกไหมครับ?"

"อะ กล่องสุดท้ายอันนี้แพงนะวางดีดี"

จุนมยอนฮยองยื่นกล่องมาให้ผม ผมมองแล้วก็สงสัยมันจะแพงแค่ไหนเชียวตัวตุ๊กตาแค่เล็ก

"ค้าบ ภรรยาเสร็จแล้วไปจัดห้องนอนต่อเถอะ"

ผมดึงมือจุนมยอนฮยองขึ้นมาจับผมฉุดให้ลุกขึ้นยืน

พรึ่บ!

     อย่างกับในละครน้ำเน่าครับ เพราะด้วยแรงผมเยอะทำให้ดึงจุนมยอนขึ้นมาแล้วสะดุดมาในอ้อมแขนผม ท่าเราตอนนี้เลยกลายเป็นว่าจุนมยอนฮยองกำลังยืนซุกอกผมอยู่ พร้อมจับมือผมไว้อีก กำไรเห็นๆเลยรายการนี้ หึหึ

"ย่าห์ ปล่อยฮยองนะ"

จุนมยอนฮยองที่ซบกับอกผมพูดขึ้นเบาๆ 

"ผมเปล่ารั้งฮยองไว้นะ ฮยองไม่ยอมออกไปเองมากกว่า"

ผมแซว แต่มันก็เคือเรื่องจริงครับ ผมแค่จับมือฮยองไว้ ไม่ได้รั้งไรไว้เลย

"ไอ้บ้า เขินเลย"

จุนมยอนฮยองสะบัดมือผม แล้วก็เดินเข้าห้องนอนไปเลย 

"คัท!"

เสียงผู้กำกับดังขึ้น ทำให้จุนมยอนฮยองที่เดินเข้าห้องนอนไปต้องเดินออกมา นี่เป็นการสั่งคัทครั้งแรกเลยครับถ่ายตั้งแต่หน้าบริษัทผมยันตอนนี้เพิ่งสั่งคัท โหดปะละ

"เดี๋ยวถ่ายฉากห้องดำ แล้วก็เลิกกองได้เลยครับ"

พีดีพูดขึ้นมาหลังจากผู้กำกับสั่งคัท

"ผมไปอัดก่อนนะ อย่าแอบฟังละ"

ผมหันไปบอกกับจุนมยอนฮยองที่ยืนอยู่หน้าห้องนอน

"ตามสบาย"

SH PART

Q : หลังจากเห็นเรือนหอแล้วรู้สึกยังไง?

A : ชอบครับ ฮ่าๆ มันดูสวยกว่าหอพักของเราซะอีก เรือนหอในฝันของผมก็ประมาณนี้แหละครับ ไม่ต้องใหญ่มาก แต่เอาเข้าจริงๆ ที่ผมชอบที่นี่ก็เพราะมีจุนมยอนฮยองอยู่ด้วยครับ

Q : แล้วทำไมอยู่ๆคุณถึงก้มลงไปสวมรองเท้าให้ภรรยาแบบนั้้น

A : อืมม..ไม่รู้สิครับ ผมแค่คิดว่านั้นคือสิ่งที่สามีควรทำให้ภรรยานะ ฮ่าๆ หรือไม่จริง? 

Q : ทำไมตอนเฟอร์นิเจอร์มาส่งถึงไม่ให้ภรรยาช่วย?

A : เอาความจริงปะครับ? ถ้าจุนมยอนฮยองมาช่วยเนี้ยจะเสร็จช้าลงไปอีกสองเท่า ฮ่าๆ นี่ออนแอร์เมื่อไหร่บอกนะครับผมจะได้หลบฝ่ามือจุนมยอนฮยองทัน ล้อเล่นน่ะครับผมไม่อยากให้ภรรยาผมเหนื่อย แค่วันนี้เขาไปเดินเลือกซื้อของนานแบบนั้นก็คงเหนื่อยแล้ว เรื่องแค่นี้สามีอย่างผมทำให้ได้สบายอยู่แล้ว

Q : ตอนดึงภรรยาให้ลุกขึ้นจากพื้น ตั้งใจให้เป็นแบบนั้น?

A : ถ้าหมายถึงตอนที่จุนมยอนเสียหลักล้มมาทางผมน่ะหรอ? ไม่ได้ตั้งใจครับ ฮ่าๆ ด้วยความที่ภรรยาผมตัวเล็กและผมก็แรงเยอะเลยทำให้เกิดการสกินชิพแบบนั้นขึ้น แต่มันก็เป็นฉากที่น่ารักดีไม่ใช่หรอครับ? ผมชอบนะภรรยาผมตัวหอมมากเลยละ

JM PART

Q : หลังจากเห็นเรือนหอแล้วรู้สึกยังไง?

A : ว้าวว มันสวยกว่าห้องเราที่หอพักอีก ฮ่าๆ ผมชอบนะครับที่หอมันสวยแบบนี้ แต่ก็แอบรู้สึกแย่เพราะเดี๋ยวมันก็ต้องรกถ้าผมอยู่ ผมไม่ค่อยทำความสะอาดห้องน่ะครับ เซฮุนก็มักจะบ่นผมอยู่บ่อยๆ เซฮุนนาฮยองจะพยายามทำความสะอาดห้องให้มากขึ้นนะ ฮ่าๆ

Q : รู้สึกยังไงตอนสามีก้มลงไปสวมรองเท้าให้แบบนั้น

A : ให้ตายเถอะครับ ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันจะสิบปี เขาไม่เคยทำแบบนั้นให้ผมเลย แต่ผมก็รู้สึกขอบคุณเขานะครับ เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเซฮุนในมุมแบบนี้เลย ทำให้ทั้งตกใจและตื่นเต้นไปพร้อมกัย ผมชอบครับกับสามีในลุคแบบนี้ 

Q : ตอนสามีคุณแย่งตู้ออกไปจากมือคุณเพื่อยกมันเอง คุณรู้สึกยังไงกัน?

A : อืมม..ถ้าเวลาเราทำงานกันในวงผมก็ยังต้องให้ความช่วยเหลือเขาบ้าง แต่พอเป็นรายการนี้เห็นทีผมต้องเป็นฝ่ายของความช่วยเหลือจากเขาแล้วครับ เพราะว่าเขาคือสามีของผมไง ฝากตัวด้วยนะคุณสามี

#ฟิคคู่รักซักล้าง

ยังไม่ได้แก้คำผิดนะคะ

TALK

ยังขอยืนยันคำเดิมว่าแต่งยากจริงๆ ตอนแรกๆอาจจะไม่ค่อยสนุกนะคะ ทนๆอ่านไปก่อน

เดี๋ยวกลางๆเรื่องจะเข้าที่เอง เรื่องนี้ไม่มีดราม่านะยืนยันเลย! ฮ่าๆ

จะพยายามมาให้บ่อย เม้นให้กำลังใจเราหน่อยน้าาา เม้นเยอะอัพไวเลยสัญญา

แทคฟิคในทวิตกันได้นะคะ อ่านทุกอันๆๆ #ฟิคคู่รักซักล้าง