ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3 회
I hear you I feel you
ผมไ้ยินเสียุ ผมสัมผัสถึุ
볼 수가 없어도 널
ผมมอไม่เห็นุ
들을 수 있어 눈을 감고서
แ่ผมไ้ยินเสียุ
백현
อนนี้ผมพาุนมยอนฮยอออมาสวนแถวห้อรับ ใมาๆที่อยู่ๆ็ร้อไห้ออมาาห้อแบบนั้นะว่าทะเลาะับฮุนไม่ใ่เพราะปิแล้ว ฮุนไม่เยทำใหุ้นมยอนฮยอเสียใเลยไม่ยอมปล่อยให้วิ่ออมาแบบนี้้วย อนนี้น้าผมไม่อบอะไรทั้นั้น
"ุนมยอนฮยอไหวหรือเปล่าน่ะ?" ผมัสินใถามเาอีรอบ
"ไม่เลย ฮึ แบ ฮยอไม่ ฮึโอเเลย ฮือออ" พูไป็ร้อไห้ไป
"ทะเลาะับไอฮุนมาหรอ? ให้ผม่วยเลียร์ไหม??" ริๆไม่ไ้อยายุ่นะรับแ่เห็นฮยอเป็นี้็ไม่่อยสบายใ
"เปล่า ฮึ ฮยอเลิันแล้ว ฮือแบ" เี๋ยวนะผมฟัอะไรผิไปหรือเปล่าสอนนี้เนี้ยนะเลิัน?
"เี๋ยวฮยอะเลิันทำไม ไอฮุน็ไม่มีิ๊หรือใรนิ ปิทะเลาะัน็ไม่เห็นเป็นี้" ไม่ไ้อยาเสือริๆรับ แ่ มาๆๆๆๆๆๆๆ สอนนี้รัันะายะมาเลิันเพราะเหุผลไรอะ
"ฮยอำเป็น แบฮยอน ฮึ ถ้าฮยอเล่าให้ฟั ฮึ อย่าบอใรไ้ไหม? ฮึ สัานะ" ผมเป็นพวพูมา้วยละสิเอาไี TT
"ไ้รับถ้าเล่าแล้วะทำให้ฮยอสบายใเล่ามาเลย"
"็ือ ฮึ ......" สรุปให้ฟัแล้วันเนอะ ือเหุมาารูปที่สนามบินแล้วปธ.้อารให้สอนนี้เลิันเพราะถ้าไม่เลิเาะมาับแยให้เอ..
"แล้วทำไมฮยอไม่แอบบไป หรือว่าบอเหุผลเฮุนไปละ" ผมหันไปถามเ้าัวที่อนนี้เริ่มหายสะอื้นแล้ว
"ฮยอ็ะะบอละแบฮยอน แ่นาย็รู้นิสัยน้อีใ่ไหม? ถ้าบอไปไม่อาละวา็ทำเสียาน แบอย่าลืมสิเฮุนมีsnsทุ่อทาเลยนะ ถ้าเิอยาประปธ.ึ้นมาลsnsทีเียวบันทั้วแน่ๆ ฮยอไม่ไ้อยาเลิเลยแบฮยอน นาย็รู้ว่าฮยอรัฮุนมาแ่ไหน" ผมฟัแล้วมัน็ถูรับมัเน่วเราอารม์นี่ที่หนึ่เลย แ่ผม็ว่ามันยัไม่ไ้เป็นทาออที่ถู้อ
"ผมเ้าใรับ แล้วฮยอะเอาไ่อไป านอนเสิร์อีสามวัน ฮยอมีเ้นู่เฮุน้วยนะอย่าลืมมันะไม่พัหรอ?" ผมแอบเป็นห่วานเหมือนันนะ เฮ้อ
"พัอยู่แล้วอยู่ที่ว่ามาหรือน้อยแ่นั้นเอ..แบฮยอน ่วยอะไรฮยอหน่อยไ้ไหม"
"รับ?"
"ฮยอย้ายไปอยู่ห้อนายไ้ไหม" นั่นไ
"ฮยอะบ้าหรอ? ห้อนอนผมมันือห้อนั่เล่นนะะมาอยู่ไ้ไ?" อนแรผม็อยู่ับุนมยอนฮยอและ็เฮุนละรับแ่พอย้ายหอใหม่ห้อนั่เล่นมันยัพอมีเนื้อที่็เลยออมาอยู่รนี้ีว่า
"ฮยออยู่ไ้นะแบฮยอน โฟาฮยอ็นอนไ้ ถ้าฮยอ้ออยู่ห้อเียวับเฮุน้ออึอัมาแน่ๆเลย ฮยอลัวหลุปาพูทุอย่าไป" เอาไีละ ะว่ามาอยู่อะมัน็ไ้นะแ่นอนโฟาะไหวหรอไ?เฮ้อ สอนนี้นี่ริๆเลย
"แล้วแ่แล้วันรับแ่ไม่มีฮีเอร์นะะอยู่ไหวหรอ?" ุนมยอนฮยอี้หนาวะายไปะไหวไหมเนี้ย?
"ไหวสิ ลับห้อันเถอะ ฮยอเริ่มหนาวแล้ว" อ้าวไหนบอไหวเฮ้ออ..
세훈
"านยอลฮยอ ไปินเหล้าับผมหน่อยไ้ไหม" ผมเินเ้ามาหาานยอลฮยอในห้อ
"ไปิ อ้าวเฮ้ยเป็นไรวะร้อไห้ไม?" พอานยอลฮยอพูำนี้เสร็ทั้ยอูฮยอับอิน็หันมาหาผมพร้อมัน
"ุนมยอนบอเลิผม" พูบน้ำา็ไหลอี
"เฮ้ย!/เฮ้ย!/เฮ้ย!" เสียทั้สามนในห้อัพร้อมัน
"เฮ้ยบ้า ทำไมนายไปทำไรเาหรือเปล่า? ไม่ร้อิวะเี๋ยวร้อาม" านยอลฮยอพูเสร็็ลุาเียมาออผม ยอูฮยอยื่นระาษมาให้เ็น้ำา ส่วนอินทำท่าะลมาาเียสอั้นแ่ิานยอลฮยอเลยลมาไม่ไ้
"ไม่ไ้ทำอะไรทั้นั้นรับฮยอลับมาถึห้อเสร็็เห็นุนมยอนร้อไห้แล้ว็บอว่าให้ำไว้ว่าเารัผมแล้วหลัานั้น็บอเลิผมเลย" ือแม่เ็บอะรับผมรัอผมมาั้แ่ไหนแ่ไร ทะเลาะันหนัแ่ไหนไม่เยมีำนี้ออาปาุนมยอนเลยนี่เป็นรั้แรริๆ
"แล้วทำไมไม่รั้เาไว้ ทำไมไม่ถามละ" ยอูฮยอถาม
"ผมรั้แล้วเาสะบัมือผมออ แถมโทรไป็ปิเรื่อ พาผมไปเมานะฮยอ" อย่าน้อยวามเมา่วยผมให้ีึ้นาวามทรำอันเลวร้ายแบบนี้ไ้บ้า
"แล้วแ่ะไปที่ไหนอะ ื้อมาินที่ห้อไหม?"
"ฮยอถ้าื้อมาินที่ห้อไ้ผมไม่มาวนหรอ ไม่อยาใหุ้นมยอนเห็นน่ะ ที่ไหน็ไ้ไลๆเลยยิ่ี.."
"เแปปนึโทรามแบ่อนเผื่ออยาไป้วย" านยอลฮยอพูบ็โทรออพร้อมเปิลำโพ
"แบอยู่ไหน"
(อยู่สวน้าๆหอมีไรๆ)
"ไปินเหล้าันไหม เฮุนมันเฮิทน่ะ"
(ไปไม่ไ้ันอยู่ับุนมยอนฮยอ..) แ่ไ้ยินื่อ็ุแล้วรับ
"อ้าวหรอ..เฮุนไปรอห้อ่อนอฮยอุยับแบแปป" ผมเินออไปอย่าโยีรู้ละรับฮยออยารู้เรื่อาฝัุ่นมยอน ผมเอยัอยารู้เลยรับอนนี้ผมำลัเินไปที่ห้อมินอฮยอับแฮยอ สอนนี้ให้ำปรึษาผมไ้ีที่สุในอนนี้
๊อๆ
"ผมเ้าไปนะฮยอ" พูบ็เปิประูเ้าไปเลย
"ว่าไหนุ่มน้อย" มินอฮยอทัึ้น
"ผมอปรึษาอะไรฮยอสอนหน่อยสิ"
"ว่าไ ว่ามาสิแล้วทำไมาบวมแบบนั้นละเฮุน" แฮยอถาม
"ผมร้อไห้มาน่ะ ุนมยอนบอเลิผมแล้ว" ผมพยายามลั้นน้ำาไว้ไม่ให้ไหล มันน่าอายนะที่้อร้อไห้หลายๆรอบในหนึ่วันน่ะ
"เฮ้ย ริิทำไมอะ?" แฮยอพูึ้นมา
"ย่าห์ริิ??? " เสียมินอฮยอ
"เรื่อมันเป็นไเล่ามาสิ.." ผมเลยเล่าเหุาร์ที่เิึ้นในวันนี้ให้ฮยอสอนฟั
"ันว่าันพอรู้นะ แ่อแน่ใว่านี้อีนินึ" มินอฮยออบมา
"เี๋ยวพวัน่วยุยัยุนมยอนฮยอให้นะเฮุนไม่้อิมา มีไร็เินเ้ามาหาไ้เลย" แฮยอพูเสร็็เ้ามาอผม
"ฝาหน่อยนะรับ สืบให้ผมทีว่ามันเิาอะไร.. "
수호
เาหายไปไหนอเานะ..โทรไป็ไม่รับ ผมลับมาที่ห้อั้แ่สอทุ่มแล้วรับแ่พอลับเ้ามาในห้อ็ไม่เอเฮุนแล้ว นี่มัน็ะีสามแล้วถึแม้ผมะเป็นนบอเลิเาแ่ไม่ไ้แปลว่าผมไม่ไ้รัเานะรับทุอย่าทำไปเพื่อวามอยู่รอเท่านั้นผมไม่อยาให้นในวมาเอวามลำบาถ้าหาผมยัื้อรั้นะบ่อไป ในส่วนวามรู้สึอผมยัเหมือนเิมไม้เปลี่ยนไปเลยสันิ แ่ผมไม่รู้ว่าเฮุนะีวามไปแบบไหน อทนหน่อยนะเฮุนนา ฮยอะทำให้มีวันที่เราเินไปไหนมาไหนไ้โยไม่้ออายใร.. รอฮยอหน่อยนะ ผมเินมาาห้ออัวเออนแรบอแบะอไปนอน้วยแ่ว่าวันนี้เฮุนไม่อยู่ห้อเลยไม่มีวามำเป็นที่ะ้อออมานอนที่ห้อนั่เล่น อนนี้ผมมานั่รอเฮุนที่ห้อนั่เล่นแทน แบฮยอนยัหลับอยู่ที่เีย้าๆโฟา
"เฮ้ยฮุนไหวปะเนี้ย ใรอยู่บ้า่วยหน่อย" เสียเอะอะัมาาทาเ้าห้อผมเลยรีบวิ่ไปเอสภาพเฮุนมีแ่ลิ่นเหล้าแถมยัไม่มีสิที่ะยืนไ้อี
"ทำไมเป็นแบบนี้ ไปื่มันเยอะนานี้ทำไม?" ผมถามานยอล
"เี๋ยว่อยสอบสวน ่วยพามันเ้าห้อ่อน" พอพูบ็เลย่วยานยอลพยุพาเฮุนไปนอนที่ห้อไม่นานเ้าัว็หลับไปผมเลยเินออมานอห้อับานยอล
"ฮยอบอเลิน้อทำไม?" เปิประเ็นไ้รมา
"ฮยอมีเหุผลานยอล เหุผลที่เฮุนไม่สามารถรู้ไ้ อึ" ว่าะไม่ร้อแล้วสุท้ายน้ำา็ไหลลมาอี
"บอผมไ้ไหมรับฮยอ" พอานยอลพูเสร็็ึผมเ้าไปอ แม้อะทำให้ผมสบายใแ่ไม่ไ้ทำให้ผมอุ่นใเท่าับอ้อมออเฮุนเลย..
"ฮยอเล่าให้ทุนฟัไ้ .. แ่สัา่อนไ้ไหมว่าะไม่บอเฮุน" ผมถาม
"ั้นฮยออย่าเล่าให้ผมฟัเลยรับ ผมสนิทับน้อมาลัวะทนไม่ไหวแล้วบอไปเอาเป็นว่าวันนี้มันเ็บสุในีวิแล้วรับ" พูบานยอล็เ้าห้อไปเลย ผมเลยเินลับเ้าไปในห้อัวเอ ัารเปลี่ยนเสื้อผ้าเ็ัวให้เฮุนพร้อมห่มผ้าให้เรียบร้อย พอัารัวเฮุนเสร็็นผ้าห่มออมานอน้านอับแบฮยอน
세훈
เ้าวัน่อมา
ผมื่นึ้นมา้วยอาารแฮ้์เมื่อืนื่มหนัไปริๆ สำรวัวเอ็แปลใว่าทำไมถึเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเลยพยายามมอหานที่เปลี่ยนให้ผมแ่็พบแ่วามว่าเปล่า ุนมยอนไม่อยู่ที่ห้อ? หรือว่าเมื่อืนไม่ลับห้อ ิไ้ันั้นเลยรีบออไปที่ห้อนั่เล่นเผื่อเมมเบอร์นอื่นะเห็น แ่สิ่ที่ผมเห็นือุนมยอนนอนัวอยู่บนโฟา .. สบายใรับที่เาไม่ไ้ไปไหน แ่เารัเียผมนาที่ว่านอนห้อเียวันไม่ไ้เลยหรอ? .. ผมลายเป็นนที่เารัเียไปแล้วริๆหรอรับ..
แ่เอหน่วเอ
เรื่อนี้ไม่น่าเิน15อนบ
อาะไม่ไ้อัพิๆันเหมือนเรื่อ่อนเนอะ
ยัพิมพ์ผิออภัย้วยไม่ไ้รวอะไรเลย ใ้อมเาหลีพิมพ์TT
สปอย..
"นอนในห้อเถอะรับ ผมไปเอ.."
"เฮุน..ฮยออโทษ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น