ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [BAEKHO] : FEEL SO CLOSE
"ไม่อยากไปเลย"
ผมหันไปนอนกอดคนข้างๆพร้อมอ้อนไปด้วย
"ไม่เอาสิ ไปทำงานแปปเดียวเองเดี๋ยวก็กลับแล้ว"
จุนมยอนฮยองหันมาพูดกับผมและกอดผมกลับมา
"ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลยนะ"
ผมยังคงบ่นไปเรื่อยๆ พร้อมดึงคนร่างบางเข้ามาใกล้ผมอีกนิดจนหน้าของลีดเดอร์จมอยู่ที่อกผม
"ก็แบคฮยอนต้องทำงานนิ เราก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย"
จุนมยอนฮยองพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ เพราะหน้าของลีดเดอร์จมอยู่ที่อกผม
"แต่ผมอยากอยู่กับฮยองนานๆนิ"
ผมก้มลงไปจูบหัวฮยองเบาๆหนึ่งที
"ไม่หนีเที่ยวสัญญา"
จุนมยอนฮยองเงยหน้าขึ้นมาหาผม
"ไม่ได้กลัวจะหนีเที่ยว กลัวมักเน่งูพิษจะทำอะไรฮยองอะดิ"
"บ้าน่าา ไม่มีอะไรหรอกคิดมาก เซฮุนเป็นน้องเรานะ"
"ไม่รู้ละผมหวงอะ"
ช่วงนี้ผมกับจุนมยอนเราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลยครับ เพราะผมกำลังจะมีอัลบั้มใหม่ที่ญี่ปุ่น มันเลยทำให้เราต้องบินไปญี่ปุ่นบ่อยๆ ซึ่งนั่นเลยทำให้ผมเครียดอยู่ตอนนี้ เพราะล่าสุดอาทิตย์ก่อนผมบินไปถ่ายเอ็มวีที่ญี่ปุ่น แล้วอาทิตย์นี้ยังต้องไปเตรียมอะไรอีก เฮ้ออ ไม่ได้อยู่กับเมียเลยให้ตาย
"งั้นวันนี้เราจะตามในแบคฮยอนทุกอย่างเลย โอเคไหม ไม่งอแงแล้วนะ"
"จริงนะ"
"อื้อ! ไปเดินเล่นกันไหม?"
"ไม่เอา ผมว่ามีอย่างให้น่าทำมากกว่าไปเดินเล่นนะ"
ผมพูดจบก็จัดการปิดปากลีดเดอร์ตัวขาวด้วยปากของผมเอง แม้ผมไม่ค่อยได้อยู่กับจุนมยอนฮยองก็เท่ากับเรื่องอย่างว่าก็ไม่มีด้วยนะครับ ผมเองก็คนนะอยากเป็นอะไรเป็น
"แบคฮยอนนา เดี๋ยวมีคนเข้ามานะ"
จุนมยอนฮยองผละออกจากปากผมแล้วพูดท้วงขึ้น
"ผมล็อคประตูไปแล้วใครก็เข้ามาไม่ได้หรอกครับ ไหนบอกจะตามใจผมไง"
เมื่อคืนเจ้ามักเน่กลับบ้าน ผมก็เลยได้เข้ามานอนกับแฟนตัวเองสักที
"ก็ได้ รอบเดียวพอนะ"
"ก็ได้รอบเดียวแต่หลายทีนะ"
ผมขึ้นคร่อมจุนมยอนฮยองทันทีที่พูดจบ
"อื้ออ..ฮยอนอ่า ใจเย็นๆสิ"
แม้ฮยองจะพูดแบบนั้นแต่มือฮยองก็พยายามจะถอดเสื้อผมออกเช่นกัน
"เวลามีน้อยครับ ใช้สอยอย่างประหยัด"
ผมบอกพร้อมถอดกางเกงของจุนมยอนฮยองออกมาเรียบร้อยแล้ว
"อ๊าาาา..อ๊ะ"
"ฮยอนอ่า เราบอกรอบเดียวนะ"
"ผมก็บอกแล้วไง..ว่ารอบเดียวแต่หลายที"
"เราบอกแล้วใช่ไหมว่าแค่รอบเดียว ดูสิกว่าจะตื่นมาก็ค่ำเลย"
พอตื่นมาจุนมยอนฮยองก็โวยวายเลยครับ
"ก็นานๆทีนิครับ"
"รีบๆจัดกระเป๋าเลยพรุ่งนี้ก็บินแล้ว กระเป๋ายังไม่จัดอีก"
จุนมยอนฮยองไล่ผมมาจัดกระเป๋า
"เมียจัดให้หน่อยน้าาา"
"ตลอดสิน่าแบคฮยอน"
"ถ้าบ่นแล้วจัดให้ผม ผมให้บ่นทั้งวันเลยอะ"
ผมรู้อยู่แล้วยังไงจุนมยอนฮยองก็จัดให้ผม เขาแพ้ลูกตื้อผมน่ะ
"มาๆๆจะเอาไรไปบ้างเราพับใส่กระเป๋าให้"
เห็นไหม บอกแล้วยังไงก็ต้องยอม
"เอาเสื้อไปสามตัว เกงยีนส์2ตัว"
ผมพูดแล้วหยิบเสื้อผ้าไปให้จุนมยอนฮยองที่เตียง
"แล้วเกงในกับชุดนอนไม่เอาไปหรอ?"
จุนมยอนฮยองที่พับผ้าอยู่หันมาถาม
"เออใช่ลืม"
"นายนี่มันจริงๆเลยน้าา"
"อย่างงี้ไงถึงต้องให้เมียช่วยเก็บ ฮ่าๆ"
"ไอ้บ้าพูดไรเดี๋ยวเซฮุนก็เข้ามาได้ยิน"
"น้องยังไม่กลับหรอกเชื่อผมดิ"
"มาๆ เอาเกงในกับชุดนอนมา"
"อะ"
ผมเดินไปหยิบตามที่ลีดเดอร์ตัวเล็กบอก
"พาสปอร์ต เรียบร้อยนะ"
"ค้าบบบ"
"งั้นก็ไปอาบน้ำสิ ฮยองต้มรามยอนให้กิน"
"ฮยองยังไม่อาบหรอ? ไม่เหนียวตัวหรือไง"
เพราะจบเกมส์รักก็หลับไป นี่เราตื่นมาก็มาจัดของกันเลย ผมถามก็กลัวฮยองจะไม่สบายตัวเพราะคราบอะไรคงติดแห้งไปหมด
"เหนียวสิ แต่ขอไปต้มรามยอนก่อนหิว แบคฮยอนไปอาบน้ำก่อนสิ"
"ผมไม่อยู่สองวันอย่าแอบไปไหนนะ"
หลังจากอาบน้ำเสร็จก็มานั่งกินรามยอนที่จุนมยอนฮยองต้มไว้ให้
"รู้แล้วน่า ไม่มีแบคฮยอนฮยองก็ไม่อยากออกไปไหนหรอก"
จุนมยอนฮยองพูดแล้วก็ตักเส้นรามยอนเข้าปาก
"ให้มันจริง เห็นชอบออกไปกับเซฮุนบ่อยๆ ผมหวงนะ"
"นายกับเซฮุนนี่จริงๆเลย แบคฮยอนก็รู้เซฮุนไม่ได้คิดไรกับเราสักหน่อย"
ไอ้รู้มันก็รู้แหละครับ แต่ก็อดหวงไม่ได้
"ไม่รู้ละ มักเน่งูพิษ"
"ขี้หวงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ"
จุนมยอนฮยองวางตะเกียบลงแล้วเอามือมาบิดจมูกผมเล่นทีหนึ่ง
"ก็ตั้งแต่มีเมียน่ารักแบบนี้ไง"
"ไอ้บ้าเขิน"
"วันเกิดอยากได้อะไรไหมครับ?"
ผมถามขึ้น เพราะนี่ก็ใกล้วันเกิดจุนมยอนฮยองเข้ามาทุกทีแล้ว
"ขอแค่แบคฮยอนอยู่กับเราก็พอแล้ว ไม่อยากได้อะไรหรอก"
"ปากหวานแบบนี้อีกสักรอบดีไหมฮยอง?"
"หยุดเลยไอ้หมาหื่น ฮยองไปอาบน้ำละ"
"น่ารักจริงๆเมียใครก็ไม่รู้"
ญี่ปุ่น
"ฮยองผมถึงญี่ปุ่นแล้วนะกำลังจะเข้าที่พัก"
พอเครื่องลงผมก็โทรรายงานลีดเดอร์ทันที กลัวภรรยาจะเป็นห่วง
(ตั้งใจทำงานนะ อย่านอกลู่นอกทางละ)
"ไม่มีวัน ห่างแค่แปปเดียวก็คิดถึงแล้วง่าา"
"โอ๊ยจะอ้วกก!!!" เสียงมินซอกฮยองแทรกขึ้นมา
(ฮ่าๆ มินซอกแซวแล้ววางเถอะ ไว้ว่างๆค่อยโทรมา)
"ครับเมีย"
"หวานกันจังวะ"
พอวางสาย จงแดก็แซวขึ้นมาอีกคน
"ก็รักเลยต้องหวานไง"
ผมตอบอย่างไม่สนโลก
"เรามาทำงานที่ญี่ปุ่นบ่อยๆแบบนี้ ระวังเจ้ามักเน่จะคาบไปกิน"
มินซอกฮยองพูดขึ้น
"ย่าห์! ยิ่งระแวงอยู่"
ผมแวดใส่มินซอกฮยอง
"ก็พูดเรื่องจริง นายก็รู้จุนมยอนแพ้ลูกตื้อนายกับเซฮุนเป็นที่สุด"
มินซอกฮยองย้ำขึ้นมาอีก
"ใช่ๆระวังนะมักเน่จะคาบลีดเดอร์ไปกิน"
ตามด้วยจงแด ตรอกย้ำกันเข้าไป
"หยุดเลย นี่ถ้าไม่ได้มาทำงานนะ จะไม่ยอมห่างเมียจริงๆด้วย"
หลังจากทำงานเสร็จก็ค่ำแล้วครับ พอกลับมาที่โรงแรมผมก็อาบน้ำทันทีเหนื่อยมากๆ แถมไม่ได้จับโทรศัพท์อีกต่างหากไม่รู้ป่านนี้จุนมยอนฮยองจะเป็นไงบ้างโทรหาดีกว่า
"ฮัลโหล ทำไรอยู่ครับ"
รอสายแค่แปปเดียวฝั่งนั้นก็กดรับ
(จุนมยอนฮยองอยู่ในห้องน้ำ)
"ย่าห์ เซฮุนหรอ? กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
พอรู้ว่าปลายสายไม่ใช่แฟนตัวเอง ผมก็เปลี่ยนน้ำเสียงตัวเองเลย
(แหม นี่น้องนะพูดให้เหมือนกับที่พูดกับจุนมยอนฮยองหน่อย)
"ไม่อะขี้เกียจ จุนมยอนฮยองเข้าไปนานยัง?"
(สักพักละ แปปๆ ออกมาละ)
"ขอสายหน่อย"
(ออ แบคฮยอนนา)
"อาบน้ำหรอ?"
(ใช่เพิ่งเสร็จเนี้ย)
"วันนี้ไม่ได้หนีเที่ยวใช่ไหม?"
(เอ่อ พาเซฮุนไปกินข้าวมาที่ห้าง นั่นนับว่าหนีเที่ยวไหม?)
"ย่าห์!!! บอกแล้วไงไม่ให้ไปไหน"
(โอ๋ๆๆ ก็น้องมันหิวข้าวง่ะ)
"ช่างเถอะวันนี้ผมเหนื่อยไม่อยากหาเรื่องละ"
(เหนื่อยหรอ วันนี้ไปทำอะไรมาบ้างละ)
"ก็ถ่ายซ่อมเอ็มวีนิดหน่อย กับถ่ายคลิปโปรโมท ให้สัมภาษณ์"
(สู้ๆฮยอนเก่งอยู่แล้วน่าา)
"ครับ แล้วจุนมยอนฮยองกินข้าวหรือยัง?"
(เรียบร้อยแล้ว จะนอนแล้วเนี้ย)
"ผมคิดถึงฮยองอะ"
(บ้าน่าาเพิ่งห่างกันยังไม่ถึงวันเลย / จุนมยอนฮยองวางได้แล้วผมอยากเล่นด้วยนะ)
ผมที่กำลังจะอ้อนฮยองอยู่ก็ต้องล้มเลิกความคิดนั้นทันทีเพราะเสียงเจ้าเซฮุนแทรกขึ้นมา
"เปิดกล้องคุยกันได้ไหมครับ?"
(ได้สิ เปิดจนหลับเลยก็ได้)
"ไหนขอดูหน้าแฟนหน่อยตอนนี้ทำอะไรอยู่"
ผมเอาโทรศัพท์ออกมาวางไว้โต๊ะข้างเตียงแล้วนอนลง ให้กล้องหันมาเห็นหน้าผมพอดี
(เนี้ยกำลังจะทาครีม)
จุนมยอนฮยองก็ทำเช่นเดียวกับผมเอาโทรศัพท์ไปไว้โต๊ะข้างเตียงแล้วก็ทาครีมไป
"ผมง่วงละนะฮยอง"
(นอนไปสิ ฮยองทาครีมเสร็จก็จะนอนแล้ว)
"เปิดกล้องอย่างงี้ตลอดทั้งคืนเลยนะ"
(ได้เลย / ไม่ได้โว้ยยยย)
ต้องขอบคุณเทคโนโลยีสมัยนี้นะครับ ที่มีเฟสไทม์ให้เราได้เห็นหน้ากัน ไม่งั้นผมคงอกแตกตายแน่ๆ
#ฟิคคู่รักตัวจิ๋ว
ยังไม่ได้แก้คำผิดนะคะ
ช่วงนี้เด็กดีเป็นอะไรนิยายที่เฟบไว้อัพแล้วไม่เด้ง งื้ออ
ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
WGM SEJU COUPLE
เป็นเรื่องอิงวงอิงรายการWGM
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น