ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 8 회
복잡한 내 마음이 다 씻겨지도록
วามรู้สึสับสนอผมะไ้ถูะล้าไป
"ไม่ใ่ เราหมายถึ... เราสอนลับมารัันเหมือนเิมเถอะ" พอุนมยอนพูบผม็ไ้แ่มอหน้านัวเล็อย่า ๆ
"อะไรนะรับ?" ผมถามทวนอีรอบ
"เราลับมารัันเถอะนะ" อันนี้ผมฟััแล้วรับ
"ผมไม่มีวันะอบปิเสธอยู่แล้ว..ที่รัอผม" ผมบผม็ลไปอนัวเล็ทันที
"ฮึ..เราอโทษเฮุน เราอโทษ" นัวเล็ในอผมพร่ำอโทษ้ำๆ
"ผมรู้ว่าุนมยอนมีเหุผลที่ทำแบบนี้ เลิโทษัวเอเถอะรับ" ผมพูพร้อมูบไปที่หน้าผาทีนึ
"เฮุนไม่โรธเราใ่ไหม? ฮึ"
"ไม่รับ ไม่เยิและไม่ล้าแม้แ่ะิ" ผมอบไปพร้อมำับอให้แน่นึ้น
"เรารัเฮุนนะ รัมา ฮึ แล้ว็รันเียว้วย"
"รู้รับ ผมเอ็รัุนมยอนมานะ รันเียวเหมือนัน" ผมไม่อเาแล้วยิ้มแบบนี้นานแล้วนะ ถ้ามันะเป็นฝัน มัน็เป็นฝันที่ีที่สุเลยรับ
"ฮยอ เฮ้ย" เสียาหน้าประูทำให้ผมหันไปมอ เป็นแบฮยอนฮยอนั่นเอััหวะั
"มีอะไรหรอแบฮยอน" ุนมยอนเลยลุึ้นาเียพร้อมปาน้ำาเินไปหาแบฮยอนฮยอ
"ทีหลัะทำไรันล็อประูัน้วยนะ หัวใผมะวาย" แบฮยอนฮยอพู
"บ้าไม่ไ้ทำไรันเลย ว่าแ่มีไร" ุนมยอนถาม
"ผมะมาอแมพูนะ ห้อน้ำ้านอแมพูหม" ผมไ้ยินเลยเินไปหยิบให้แบฮยอนฮยอ
"ไปๆๆรีบออไป ผัวเมียะุยัน" ผมไล่
"เฮุน" ุนมยอนหันมามอหน้าผม
"ีันแล้วหรอ?" แบฮยอนฮยอถาม
"อืม" ุนมยอนอบลับไป
"ั้นพรุ่นี้เรา้อุยันยาวแน่ๆฮยอ" แล้วแบฮยอนฮยอ็เินออไปปล่อยให้ผมับำพูนั้น..
"มีอะไรันหรอ?" ผมถามุนมยอน
"ไม่มีอะไรหรอ เฮุนไปอาบน้ำเถอะ" ผมสสัยรับแ่ไม่อยาถามไรมา ไม่อยาทำให้บรรยาาศมันเสียน่ะ
"รับๆ"
เ้าวันรุ่ึ้น
ผมื่นมา็ไม่เอุนมยอนแล้วสสัยไปวิ่แน่ๆ แล้วผม็ลุึ้นไปอาบน้ำแ่ัวออไปหาไรทานที่ห้อรัวแ่็แอบไ้ยินเสียนุยันาห้อมินอฮยอเลย ย่อไปูประูแ้มไว้นินึรับ ผมเลยเห็นว่าในห้อมี มินอฮยอ แฮยอ แบฮยอนฮยอ แล้ว็ุนมยอน
"ยัไัน ุนมยอนฮยอทำไมลับไปืนีับเฮุนไ้" พอไ้ยินื่อัวเอผม็เลยยับเ้าไปใล้เพื่อฟัให้ถนัึ้น
"อะไรนะแบฮยอน" เสียมินอฮยอ
"็เมื่อืนผมะเ้าไปเอาแมพูที่ห้อุนมยอน พอเปิเ้าไปเห็นสอนนี้นอนอันอยู่ แล้วเฮุน็บอว่าให้ผมออไปผัวเมียะุยัน" แบฮยอนฮยอพูเิฟ้อมินอฮยอ
"เอ่อือ ันอธิบายไ้นะ" เสียนี้เสียเมียผมเอ
"ยัไเล่ามาสิฮยอ" อันนี้เป็นเสียแฮยอ
"ือเอารๆ ันทนไม่ไหวอะันรัเฮุนันาเาไม่ไ้ ันเลยเป็นฝ่ายอเาืนีเอ" ำนี้ทำให้ผมแอบอมยิ้ม
"แล้วเรื่อประธานละะว่าไ?" มินอฮยอถามุนมยอน เรื่อประธาน?? ประธานเี่ยวอะไร?
"ันิว่าันะเ้าไปุยับประธานรๆ.. ิว่าเี๋ยวบ่ายๆะออไปเนี้ยแหละ" มีอะไรันแน่ ทำไมทุนรู้มีผมไม่รู้นเียว
"ประธานะยอมหรอฮยอ เาเป็นนสั่ให้ฮยอเลิันเอนะ" เสียแบฮยอ ประธานสั่ั้นหรอ?? ทำไมละเรื่อนี้ไม่มีใรรู้นอาเมมเบอร์ในวเลยนะ
"่ามันเถอะ ันัสินใแล้วะ้อเออะไร็้อยอม" ุนมยอนัพ้อ
"มีอะไระบอผมันไหมรับ?" ผมเปิประูเ้าไปแล้วพูทันที
"เฮ้ย" แฮยอ
"เ้ามาไ้ไ" แบฮยอนฮยอ
"แอบฟัพวฮยอุยันหรอ?" มินอฮยอ
"เฮุน..." ุนมยอน
"ว่าไรับ? มีอะไรที่ผมวรรู้ไหม?" ผมถามย้ำ
"ุนมยอนนายลับไปเลียร์ับเฮุนที่ห้อ่อนเถอะ" มินอฮยอไล่
"แ่ว่า.."
"ไปเถอะน่า ูหน้าเฮุนิ มันะแหัวนไ้อยู่ละ"
ห้ออเรา
"มีอะไระบอผมไหมุนมยอน?" ทันทีที่เ้าห้อปิประูล็อห้อเสร็ ็เปิำถามทันที
"ือ.." ุนมยอนพูพร้อมหลบา
"อย่าทำให้ผมอารม์เสียนะ" ือผมรู้รับว่าอนนี้เหุผลที่ทำให้เราเลิันน่ะืออะไร แ่ที่ผมอยารู้ือทำไมไม่บอผม ทำไมไม่เลือที่ะพูับผมแ่ไปพูับนอื่น
"ือประธานเรียเราไปุย เาบอว่าเารู้เรื่อเราสอนที่บัน.."
"แล้ว?"
"แล้วเาบอว่าอยาให้เราเลิัน ้วยเหุผลภาพพน์ับอศิลปิน ปธ.บอว่าถ้าเราไม่เลิับเฮุนเาะมาัารเอ"
"แล้วทำไมไม่พูับผม?"
"เราลัวเฮุนะวู่วามทำอะไรบ้าๆลไปน่ะสิ" ผมเ้าใุนมยอนนะำว่าวู่วามที่พูออมาน่ะ ผมยอมรับรับว่าอารม์ผมร้อน เวลาผมอารม์ไม่ีส่วนให่็พาลทั้านทั้เมมเบอร์
"ุนมยอน ผมรัุนมยอนนะ แุ่นมยอนบอผมอะผมพร้อมะเ้าใทุอย่าเลย" ผมพยายามใเย็นลแล้ว่อยๆพูเพราะเห็นนัวเล็้าหน้าเริ่มสะอื้น
"เราอโทษ เราแ่ิว่าเราะหาทาออับเรื่อนี้เอไ้ ฮึ.." นั่นไร้อไห้เลย ผมยัไม่ไ้ว่าอะไรเาเลยนะ มั้?
"ทีหลับอผมสิ เราเป็นแฟนันนะเรา้อผ่านมันไปไ้ทุเรื่อสิ" ผมพูพร้อมึนัวเล็เ้ามาอ
"ฮึ" อึอัมาสินะ ้อแบรับทุอย่าไว้นเียว ทั้เรื่อวไหนะเรื่อส่วนัวอี
"เราะผ่านมันไป้วยับรับุนมยอน อย่าปล่อยมือผม็พอ.." ผมบอ
"อบุนะเฮุน..เราอโทษที่เราอวเ่ ที่เราิว่าะัารทุอย่าเอไ้"
"ไม่เป็นไรทีหลัมีอะไร้อบอันนะ ผมเ็บมาเลยนะที่โนบอเลิแบบนั้น หลัานี้ไม่เอาแบบนั้นอีแล้วนะ"
"อือ ไม่ทำแล้วสัา"
"วันนี้ะไปหาปธ.หรอ ผมไป้วยไ้ไหม?" บาทีไปุยันทั้หมเลยน่าะเป็นทาออที่ี
"เราไปนเียว็ไ้นะ" ุนมยอน็ยัเป็นุนมยอนมีอะไรอบออหน้าเอลอ
"ไม่เอา ลันแล้วไะไม่ปล่อยมือัน"
"ันลัวประธานัเลย" ุนมยอนพูัพ้อ
"มีผมอยู่ สัอย่าไม่้อลัวหรอทุอย่า้อมีทาออนะ"
บริษัท..ห้อประธาน
"อ้าวุนมยอน เฮุนว่าไ.." ประธานเอ่ยทัทันทีที่เราสอนเ้ามา
"ือผมอยาะมาุยเรื่อ ผมับุนมยอนนะรับ" ่อนทีุ่นมยอนะพูอะไรออไปผม็ิพูไป่อน ทำให้นัวเล็้าๆหันมาทำามวาใส่
"อ่า นั่่อนสิันเอ็ะุยเรื่อนี้เหมือนัน" รู้สึเสียวสันหลัแฮะ แล้วุนมยอน้อเออะไรแบบนี้ลอเลยหรอ? สสารั
"มีอะไรเหรอรับ?" ุนมยอนถาม
"เิพวนายพู่อน" ประธานพายมือมาทาผมับุนมยอน
"ผมอโทษนะรับที่้อพูแบบนี้แ่ ผมสอนเราเลิันไม่ไ้ริๆรับ" ุนมยอนพูออไป
"ผมมีำถามรับ ทำไมพวเรา้อเลิันทั้ๆที่เราไม่ไ้ทำอะไรผิ" ผมถามในสิ่ที่สสัยมาลอวัน
"เฮ้อ เฮุนนาันอะเทรนุนมยอนมาั้แ่ยัเ็ ันรัเาเหมือนลูแล้วัน็ทนไม่ไ้ที่เห็นภาพหลุอพวนายามsns ันทนไม่ไ้ริๆที่มีนมาบอว่าุนมยอนเป็นไม้ป่าเียวัน" ผมฟัแล้ว็ิาม ผมเ้าใเารับเ้าใทุอย่าเลย
"แล้วมันะไม่มีทาออที่ีว่าให้เราเลิันหรอรับ?" ผมถาม
"ใ่รับ ผมไม่อยาเลิับเา.." ุนมยอนพูเสริมึ้นมา
"เรื่อที่ันะุยับนายสอน็เรื่อนี้แหละ เมเนเอร์วนายมารายานให้ันฟัลอว่าพวนายเลิันแล้วในวบรรยาาศแย่มา และมัน็ส่ผลระทบไปถึานบาส่วน.. ัน็เลยมาัสินใว่าันะไม่อให้พวนายเลิันแล้วแ่พวนายเป็นศิลปิน้ออยู่ภายใ้ารบัับอัน็อึอัมาพอแล้วเรื่อนี้ันะหลับหูหลับาไป ันะพยายามทำใยอมรับมันเอ" ผมไม่ไ้ฝันไปใ่ไหม??? เายอมรับแล้วใ่ไหม???
"ริหรอรับประธาน" เสียุนมยอนัึ้นมา
"อบุรับ" ผมพูึ้น
"แ่..เพื่อไม่ให้แฟนลับรู้เพราะั้นโมเม้น่าๆถ้าเลี่ยไ้รบวนเลี่ย้วย ส่วนุนมยอนันะส่นายไปเล่นเว็บราม่า..เพื่อเลี่ยโมเม้นอนายสอนแฟนลับะไ้มาสนใเรื่อนี้แทนโมเม้นอพวนาย เพราะเมื่อวานนายเล่นให่ในโระนันปวหัวมา" เมื่อวาน??านไหนวะ หรือในโรหนั??
"รับผมะรับบทนี้.." ุนมยอนอบอย่าแน่วแน่
"อบุนะรับท่านประธาน" ผมพูึ้นมาอีรอบ..
"ไม่้ออบุันหรอไปอบุเมเนเอร์พวนายับเมมเบอร์ในวนายเถอะ มา่วยพูนันใอ่อน.." เมมเบอร์ในว?? ใรวะเรื่อนี้เมมเบอร์ในวรู้ันแ่ในห้อมินอฮยอไม่ใ่หรอ?
"ใรเหรอรับ เมมเบอร์ในว" ผมถาม
"อย่ารู้เลยเาไม่ให้ันบอน่ะ ฮ่าๆ ไปๆๆลับไปไ้แล้ว" ูเหมือนวันนี้ประธานะอารม์ีนะแล้ว ผมสอนเลยอัวลับมาที่หอพั
3 วัน่อน..
"ประธานรับ ผมมีเรื่อะุย้วย"
"นั่่อนสิ ไม่เอันนานเลยนะ"
"รับ ผมะมาุยเรื่อุนมยอนฮยอับเฮุนรับ"
"ว่าไ"
"ให้เาสอนลับมารัันไม่ไ้หรอรับ"
"ว่าไนะ?"
"ผมรู้เรื่อที่เิึ้นแล้วรับ แ่ท่านประธานลอิามผมนะ ทุวันนี้พวผมเป็นศิลปิน้ออยู่อย่าหลบๆ่อนๆ ะออไปเินเล่นทียั้อพลาัว ไหนะสัาับบริษัทบ้าๆอี20ว่า้อ แล้วีวิวามรัอสอนนั้นยั้อโนบ่ารอีหรอ? "
".." นเป็นประธานฟัไ้แ่ิาม..เ้าเ็นี่พูมีเหุผล
"ผมมาพูเพราะผมเป็นห่วุนมยอนฮยอ เ็บไปิ้วยนะรับ" ในะที่เาำลัะเปิประูออไป็ิึ้นมาไ้แล้วหันมาพูับประธานว่า
"อ้อ อีอย่านึอย่าบอเานะรับว่าผมมาที่นี่" พร้อมโ้ให้หนึ่ทีแล้วเินออไป
ผมเ็บรับที่เห็นนที่ผมรัร้อไห้.. ใ่รับผมรัุนมยอนฮยอั้แ่อนไหน็ไม่แน่ใ
มารู้อีทีพอผมเห็นรอยยิ้มเา็ทำให้ผมมีวามสุไปแล้ว..
ผมเลยัสินใมา่วยพูับประธานให้
ผม่วย"ฮยอ"ไ้แ่นี้ริๆ
แ มีนในวามลับวะ
ใรมาลุ้นนนน ลุ้นันนน
อยาให้เป็นใรันบ้าอยารู้วว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น