ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4
4
จุดเริ่มต้นของความวุ่นวาย สอง
"งื้อ" ผมรู้สึกอะไรขยุกขยิกข้างๆตัวเลยตื่นเลยมา
"ตื่นแล้วหรอครับเด็กดื้อ" หืม? เสียงผู้ชาย???
"เฮ้ย!พี่เลย์ ทำไมพี่มานอนอยู่ข้างจุนได้ละ.." ผมรีบถามอย่างร้อนรน เมื่อคืนผมดื่ม ใช่แล้วผมก็เมา แล้วยังไงต่อนะ?
"ใจเย็นๆๆ พี่ไม่ได้ทำอะไรเรานะ" พี่เลย์ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วค่อยๆพูดกับผม
"จริงนะครับ" พูดจบผมก็เปิดผ้าห่มดู เสื้อผ้าอยู่ครบ โล่งอก
"จริงครับ แต่เราจะจับพี่กดหลายรอบมากเลยนะ" หืมมม?
"อะไรนะครับ?" ผมถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
"เมื่อคืน เราเรียกหาแต่คนชื่อฮุนตลอดเลยแถมคิดว่าพี่เป็นคนชื่อฮุนอะไรนั่นอีก" ตายๆๆ นี่ผมทำอะไรลงไปแล้วทำไมต้องไปเรียกหาไอ้คนแก่นั่นด้วย เพราะมินซอกฮยองคนเดียวเลยให้ตายทิ้งผมไว้ได้ไง
"แล้วน้องจุนทำอะไรพี่เลย์บ้างหรือเปล่าครับ? งื้อน้องจุนขอโทษนะ จุนเมา" ผมยกมือไหว้พี่เลย์
"บ้าไม่มีอะไรไม่ดีหรอกแค่เราจับพี่จูบแล้วก็ขึ้นคร่อม..."
"พอๆน้องจุนไม่กล้าฟังต่อแล้ว" พี่เลย์จะพูดต่อแต่ผมพูดแทรกขึ้นมาก่อน
"ฮ่าๆ เด็กน้อยจริงๆ" พี่เลย์พูดแล้วขยับมานั่งใกล้ผมพร้อมลูบหัวผมเบาๆ
"แล้วนี่น้องจุนอยู่ไหนครับ ทำไมพี่ไม่ไปส่งน้องจุนที่บ้านละ?" ผมหันไปถามคนข้างๆ
"โทรศัพท์น้องจุนแบตหมด แล้วพี่ก็จนหนทางเลยพามาที่โรงแรม แต่พี่เอาโทรศัพท์ชาตให้แล้วนะพี่ชายเราโทรมาตลอดเลยพี่ไม่กล้ารับ" ระหว่างที่คิดว่าจะแก้ตัวยังไงกับมินซอกฮยองก็คิดขึ้นมาได้ เดี๋ยวนะ นี่มันวันจันทร์ใช่ไหม บอกทีว่าไม่ใช่
"พี่เลย์นี่กี่โมงแล้ว"
"สิบโมงครับ" ผมมีเรียนเก้าโมง โอยพังตั้งแต่วันแรกเลยหรอเนี้ย
"เหี้ยแล้ว" ผมรีบกระโดดลงจากเตียงทันที
"มีอะไรครับน้องจุน?" พี่เลย์มองผมอย่างสงสัย
"พี่เลย์ผมรบกวนไปส่งน้องจุนที่มหาลัยหน่อยได้ไหมครับ?" ผมส่งสายตาอ้อนๆไปให้พี่เลย์
"ได้สิครับแต่เราต้องบอกทางพี่นะ"
ระหว่างทางจากโรงแรมที่พี่เลย์พักมามหาลัยผมก็ได้รู้ว่าพี่เลย์ไม่ใช่คนเกาหลีแต่เป็นคนจีนที่มีธุรกิจอยู่ที่นี่ แถมพี่เขาก็อายุมากกว่าพี่ฮุนอีก เดี๋ยวนะนี่ทำไมผมต้องเอาไปเปรียบกับคนแก่นั่นด้วย หึย แต่อีกเรื่องที่ผมต้องยอมรับในตัวพี่เลย์คือพี่เขาไม่ทำอะไรผมเลย สุภาบุรุษมากๆถ้าผมเป็นผู้ชายแมนๆแล้วมีคนมายั่วแบบนี้ผมคงจัดแล้วละ แต่นี่พี่เขาไม่ทำ ผมนี่ยกย่องมากปลื้มมม
"น้องจุนอย่าลืมโทรบอกพี่ชายนะครับ พี่เห็นโทรมาตั้งหลายสาย" พี่เลย์พูดขึ้นมาทำให้ผมคิดได้
"เออใช่น้องจุนลืมไปเลย" แล้วผมก็หยิบโทรศัพท์โทรหามินซอกฮยองทันที
(ย่าห์!!!!! หายไปไหนทั้งคืนหะ ฮยองรออยู่ในร้านจนเกือบเช้า โทรศัพท์ไปก็ปิดเครื่อง) ยังไม่ทันได้รอสายมินซอกฮยองก็กดแล้วตะโกนทันที แสบแก้วหูชะมัด
"ก็แล้วใครมันทิ้งน้องไว้กลับผู้ชายคนอื่นละ หะ! ส่วนโทรศัพท์จุนแบตหมดที่ชาตสำรองก็อยู่กับฮยอง"
(หึย ฮยองก็แค่เห็นน้องเหงาเลยเปิดโอกาสให้ แต่ไม่ได้หมายความว่าฮยองปล่อยให้น้องจุนหายไปทั้งคืนแบบนี้)
"ช่างมันเถอะ น้องจุนปลอดภัยดีพี่เลย์เขาพากลับน่ะ"
(แล้วไปเรียนหรือยัง?)
"กำลังเดินทาง"
(เลิกกี่โมงจะไปรับ)
"สิบเอ็ดโมง"
(ย่าห์!!! แล้วนี่มันสิบโมงครึ่งแล้ว)
"โอยหนวกหูแค่นี้แหละจุนจะถึงมหาลัยแล้ว" ผมไม่ฟังเสียงมินซอกฮยองต่อกดวางทันที
"โดนพี่ชายว่าหรอครับ?" พี่เลย์หันมาถาม
"นิดหน่อยครับฮ่าๆ เขาบอกว่าเขารอน้องจุนที่ร้านเกือบเช้า"
"แต่เมื่อวานพี่พยายามหาแล้วนะครับไม่เจอเลย" พี่เลย์ทำท่าคิด
"ช่างมันเถอะครับ พี่ชายภาษาอะไรมาปล่อยน้องให้อยู่กับผู้ชายสองต่อสอง หึย งอน"
ผมก็รู้แหละครับ ว่ามินซอกฮยองเป็นห่วงผมเรื่องพี่ฮุนเลยจะพยายามช่วยหาผู้ชายให้ผมคุยเพื่อที่จะได้ลืมพี่ฮุน แต่ตอนนี้ผมคิดว่าผมเป็นโสดก็สนุกดี ถ้ามีเข้ามาก็คุยไม่ได้กระเสือกกระสนหา
"แต่พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรน้องจุนน้า ฮ่าๆ" พี่เลย์หันมายิ้มให้ทีนึง
"ทำไมพี่เลย์ถึงไม่ได้ทำละครับ ในเมื่อน้องจุนยั่วขนาดนั้น"
นี่ถามเพราะอยากรู้จริงๆไม่ได้อ่อยนะ เรื่องเมื่อคืนผมเองก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำถ้าพี่เลย์ไม่เล่าเมื่อเช้าก็ยังคิดว่าตัวเองเป็นเด็กเรียบร้อยอยู่ ถ้าเป็นพี่ฮุนผมแค่จูบพี่ฮุนก็ไม่ปล่อยผมแล้วครับ แล้วจากสภาพเมื่อวานพี่เลย์ทนได้นี่เก่งนะ
"ฮ่าๆ เราไม่ได้เห็นพี่เป็นพี่นิครับ น้องจุนเห็นพี่เป็นคนอื่นพี่ทำไม่ลงหรอกมันดูเอาเปรียบน้องจุนเกินไป" ตอบแล้วหันมายิ้มอีกเช่นเคย
"พ่อพระมากเลยพี่เลย์ ฮ่าๆ เดี๋ยวพี่เลย์เลี้ยวข้างหน้าเลยครับ" ผมบอกเมื่อใกล้ถึงมหาลัย
"แล้ววันหลังอย่าไปเมาแบบนี้อีกนะรู้ไหม ผู้ชายทั่วไปไม่ได้คิดแบบพี่นะเด็กดื้อ"
"งื้ออรู้แล้วครับ ยังไงก็ขอบคุณพี่เลย์มากๆเลยนะครับ น้องจุนสร้างความลำบากให้พี่เยอะเลย"
"ไม่เป็นไรครับเด็กน้อย เอ้าถึงแล้ว ตั้งใจเรียนละ" พี่เลย์จอดรถแล้วหันมาลูบหัวผมทีนึง
"ขอบคุณนะครับ" ผมก้มหัวนิดนึงก่อนจะคว้าประตูเปิดออกไป
"น้องจุน! แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหมครับ?" แต่เสียงพี่เลย์รั้งผมไว้
"พี่เลย์รู้ก็แล้วนิครับว่าผมเรียนที่นี่" แล้วผมก็เดินออกจากรถและรีบวิ่งไปที่ตึกเรียนทันที
"ขอโทษครับที่มาสาย" พอเปิดเข้าไปในห้องเรียนทั้งห้องก็เงียบลงแล้วส่งสายมามองผมกัน
"นักศึกษาคิมจุนมยอน? มาสายตั้งแต่เทอมแรกแบบนี้ทำตัวไม่น่ารักเลยนะ อีกสิบนาทีจะเลิกอยู่แล้ว" อาจารย์พูดออกไมค์
"ขอโทษครับผมจะไม่มาสายอีกแล้ว" ผมโค้งให้อาจารย์ทีนึง แล้วเดินไปหาจงอินกับเทาที่นั่งอยู่หลังห้อง
"อ้อจุนมยอน เพราะนายมาช้าเพื่อนๆจับฉลากที่ฝึกงานกันไปหมดแล้ว ส่วนนายอาจารย์จับให้ไปแล้ว ส่วนผลจะประกาศตอนเปิดเทอมสองนะครับนักศึกษาทุกคน" ประโยคแรกพูดกับผมแต่ประโยคหลังพูดกับเพื่อนในห้อง
"ไปทำไรวะจุน มาสายจนจะเลิกแล้ว" เทาถามขึ้นตอนนั่งลง
"ฮ่าๆ อย่ารู้เลย" ผมไม่ค่อยอยากบอกพวกมันสองคนสักเท่าไหร่
"แล้วทำไมมึงไม่ใส่ชุดนักศึกษามาเรียนวะ" จงอินหันมาถาม
"นี่นักศึกษาคิมจุนมยอน มาถึงก็ชวนเพื่อนคุยเลยนะ" โอยเปิดเทอมวันแรกก็โดนหมายหัวแล้ว ไม่ต้องแปลกใจครับเอกผมมีอยู่ห้าสิบคนเอง อาจารย์มักจะจำชื่อนักศึกษาได้สบายๆ แล้วยิ่งพวกมาสายอาจารย์จะจำเป็นพิเศษเลย
"ขอโทษครับ" ผมพูดออกไป หลังจากนั้นก็ฟังอาจารย์พูดถึงเรื่องการฝึกงานอีกนิดหน่อย ปีนี้จะมีค่ายเพลงมาเป็นตัวเลือกเพิ่ม ซึ่งอาจารย์ไม่ยอมบอกว่าค่ายอะไร แต่ผมไม่กลัวหรอกครับเพราะเท่าที่ผมรู้มาค่ายพี่ฮุนไม่รับเด็กฝึกงาน
"เอาล่ะงั้นวันนี้เลิกคลาสได้ คิมจุนมยอนหวังว่าคลาสหน้าจะไม่สายนะครับ" นั่นก่อนไปยังจะเรียกชื่อผมอีก ถ้าไม่ติดว่าหล่อนะ หึย
"มึงๆ อาจารย์คนใหม่หรอวะไม่เคยเห็น" พออาจารย์ออกไปผมก็ถามจงอินกับเทาทันที
"เออหน้าตาดีเนอะ ชื่ออาจารย์ลู่หาน" เทาหันมาตอบ
"ว่าแต่มึงอะไปทำไรมา ทำไมมาสาย" จงอินหันมาถามอีกรอบ
"พอดีเมื่อคืนไปเที่ยวแล้วเมาTT" ผมตอบไป
"มึงนี่น้า เลิกกับพี่ฮุนแล้วเละวะ" เทาผลักหัวผมเบาๆ
ผมลืมแนะนำสองคนนี้ไปสินะ ผมมีเพื่อนสนิทในคณะแค่สองคนคือ เทา กับ จงอิน ส่วนมากคนในขณะจะเรียกกลุ่มผมว่าโอริโอ้ เพราะเวลาเดินผมมักจะอยู่ตรงกลางระหว่างสองคนนี้ซึ่งสองคนนี้มีสีผิวที่คล้ำกว่าผม มันเลยดูเหมือนโอริโอ้ ตลกดีฮ่าๆ ส่วนความสนิทก็สนิทมากๆเลยแหละครับ เรื่องแต่งงานของผมกับพี่ฮุนสองคนนี้ก็รู้ จริงๆพี่ฮุนไม่ให้บอกใครเลยแหละครับเขาบอกไม่อยากให้ใครรู้เพราะพี่ฮุนเองก็มีหน้าตาในสังคมไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่แล้วก็ไม่อยากให้นักข่าวมาระรานผม แต่ผมเลือกจะบอกสองคนนี้เพราะเขาเป็นเพื่อนรักผมตั้งแต่มัธยมปลายผมไม่เคยมีความลับกับสองคนนี้เลย ตอนพี่ฮุนรู้ก็โวยวายครับแต่สองคนนี้ไว้ใจได้ไม่มีหลุดปาก
"นิดหน่อยเองน่าาาาา" ผมพูดไปพลางเดินลงจากตึก
"แล้วนี่เลิกแล้วจะไปไหน มาเรียนสิบนาที มาทำไมวะ" จงอินถาม
"มาเพราะอยากรู้ว่าจะฝึกงานที่ไหน แต่สุดท้ายประกาศเทอมหน้ากล่อยเลย" ผมบ่น
"รอไปเถอะ เทอมนี้ก็ไม่มีอะไรทำเพลงให้เสร็จ ตัวอื่นๆเราสามคนก็เก็บไปเกือบหมดละสบาย" เทาตอบกลับมา เห็นพวกผมสามคนเละๆงี้ เรื่องเรียนนี้เนี๊ยบนะครับ ลงทีแบบแน่นเอี้ยดพอมาปีสุดท้ายเลยชิวๆ เลยมีเรียนอาทิตย์ละไม่กี่วันเอง
"จุนมยอนนั่นพี่มึงป่าววะ" เทาหันมาสะกิดแล้วชี้ไปที่รถเบนซ์คันนึง
"เออๆ งั้นกูไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน" วันนี้สงสัยจะโดนมินซอกฮยองบ่นทั้งวันแน่ๆ เฮ้ออ
"ไหนเล่ามาสิ มาเรื่องเมื่อวานมันเป็นยังไง" ทันทีที่ถึงบ้านมินซอกฮยองก็ถามทันที
เมื่อกี้ตอนอยู่บนรถ แม่ผมโทรมาน่ะครับมินซอกฮยองเลยไม่ได้ถามอะไรมาก แม่โทรมาถามเรื่องที่หย่ากับพี่ฮุน ว่ามันเป็นมายังไงพอผมเล่าให้แม่ฟังไป กลายเป็นแม่ด่าผมอะทุกคนToT แม่บอกผมไปงี่เง่าใส่พี่ฮุนเอง แล้วยังบอกอีกว่าเสียดายลูกเขยที่น่ารักแบบพี่ฮุน ให้ตายน่ารักตรงไหน ผมคิดในใจ อีกเรื่องที่ทำให้ผมคิดไม่ตกคือ
แม่จะหาผู้ชายคนใหม่ให้ผม เดี๋ยวก่อนนะทั้งพี่ทั้งแม่เลยทำไมต้องมายุ่งกับชีวิตน้องจุนด้วย ผมเพิ่งหย่ามานะยังไม่พร้อมมีคนใหม่มากๆเลย อีกอย่างผมยังลืมพี่ฮุนไม่ได้ด้วย... ถามว่ายังรักไหมก็รักครับแต่เป็นความรักที่ไม่เหมือนเดิมไม่รู้สิ มันเหมือนเป็นความรักที่อยากเอาชนะอีกฝั่งมากกว่า
"ก็ไม่ไง พี่เลย์บอกโทรศัพท์จุนแบตหมดโทรหาฮยองไม่ได้เลยพาจุนไปนอนที่โรงแรม" ผมหันมาตอบมินซอกฮยอง
"แล้วทำไมต้องเมาขนาดนั้น หะ?"
"ก็ใครจะไปรู้ว่ากินสองอย่างจะเมาได้ขนาดนั้นละ ถ้าจุนรู้จุนไม่กินหรอก-3-"
"ไม่น่าเลย ฮยองผิดเองแหละที่ปล่อยให้ไปอยู่กับผู้ชายแปลกหน้า แต่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยใช่ไหม?"
"ไม่ครับ พี่เลย์เป็นคนดีจริงๆจุนนี่ยอมรับเลย"
"ก็ดีแล้ว ฮยองขอโทษนะ ฮยองไม่คิดว่าจะคาดสายตากับน้องจุนได้" มินซอกฮยองเดินเข้ามานั่งข้างๆผมพร้อมลูบหัวผมเบาๆ
"ช่างมันเถอะฮยอง ถ้าจุนจะต้องเปิดใจรับใครคนใหม่จริงๆ จุนว่าพี่เลย์ก็ไม่เลวนะ"
"แล้วแต่เราเลย น้องจุนอยู่แบบไหนแล้วมีความสุขก็ทำไปเลย"
"ครับผม"
วันต่อมา
"น้องจุนถึงมหาลัยแล้ว ตื่นๆ" ผมรู้สึกถึงแรงเขย่าด้านข้างเลยตื่นขึ้น
"ถึงแล้วหรอ? น้องจุนบอกให้ขับช้าๆไงฮยอง โด่วน้องจุนยังง่วงอยู่เลย" ผมบ่น มินซอกฮยองอาสาขับรถรับ-ส่งผมครับ เพราะมินซอกฮยองรู้ว่าผมขับรถไม่เป็นและมินซอกฮยองก็ไม่อยากให้ผมไปเบียดคนในรถไฟฟ้าด้วย
"นี่ช้าที่สุดแล้วนะ ไปเรียนไป๊ เลิกกี่โมงวันนี้อะ" มินซอกฮยองหันมาถาม
"ก็ไม่เกินบ่ายโมง" ผมหันไปยิ้มให้พี่ชายตัวเองทีนึง
"เคๆ เดี๋ยวฮยองถึงแล้วโทรหานะ" ผมก็เปิดประตูรถลงไปเลย
ระหว่างเดินไปที่ตึกผมก็สะดุดตารถคันนึงมันคุ้นมากเลยครับแต่นึกไม่ออก รถพี่ฮุนหรอ? ก็ไม่น่าใช่นะ
ปึก!
"โอ๊ย นี่เจ็บนะเดินดีดีหน่อย" ผมด่าคนที่มาชนผมโดนที่ไม่ได้มองหน้าเลย ทั้งๆที่จริงๆผมผิดเองที่เดินเหม่อ
"พี่ขอโทษนะครับน้องจุน" เสียงนี้มัน..
"พี่เลย์!"
"ฮ่าๆ ทำไมต้องทำท่าตกใจขนาดนั้นด้วยละครับ" พี่เลย์ยืนยิ้มพร้อมเอามือมาลูบหัวผม
"พี่เลย์มาได้ไงอะครับ?" ผมรู้ละรถคันนั้นที่คุ้นตาเพราะเป็นรถพี่เลย์แน่ๆ เมื่อวานผมก็นั่งมาทำไมจำไม่ได้นะ?
"มาหาน้องจุนไงครับ ฮ่าๆ" ผมชอบเวลาพี่เขายิ้มจัง ลักยิ้มพี่เขาทำให้พี่เขาดูน่ารักขึ้นอีกร้อยเปอร์เซนต์
"มาหาน้องจุนมีอะไรหรือเปล่าครับ?" ผมถาม
"โถ่เด็กน้อย ไม่รู้จริงๆหรอครับว่าพี่มาทำไม" จะบอกว่าไม่รู้ก็คงจะตอแหล รู้สิครับเมื่อวานผมก็บอกเป็นนัยๆอยู่แล้วถ้าอยากเจอผมให้มาที่มหาลัย แล้วพี่เขาก็มาจริงๆ
"อยากเจอน้องจุนหรอครับ?" ผมถามยิ้มๆ
"ถ้าบอกใช่ น้องจุนจะรังเกียจพี่หรือเปล่าครับ?"
"ไม่รังเกียจครับ แต่น้องจุนมีเรียนอะพี่เลย์" ผมพูดด้วยแก้มป่องๆ
"งั้นพี่นั่งรอที่รถก็ได้ครับ น้องจุนเลิกแล้วค่อยโทรมา" พี่เลย์ยื่นโทรศัพท์มาให้ผมกดเบอร์ ผมกดลงไปแล้วโทรเข้าหาเบอร์ตัวเอง
"โอเคครับพี่เลย์ ว่าแต่เลิกเรียนแล้วจะไปไหนหรือเปล่า? น้องจุนจะได้โทรบอกฮยองไม่ต้องมารับ"
"อืมม..เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งที่บ้านน้องจุนเองแล้วกันเนอะ" พี่เลย์ยิ้มให้ผม
"ได้ครับ งั้นเที่ยงครึ่งน้องจุนเลิกเจอกันฮะ" ผมยกมือบ๊ายบายแล้วเดินไป ระหว่างทางเดินไปที่ตึกเรียนผมก็พิมพ์ข้อความไปหามินซอกฮยองว่าไม่ต้องมารับ มินซอกฮยองบ่นนิดหน่อยแต่ก็ยอม
"ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะมึง" พอเดินเข้ามาในตึกเรียนก็เจอจงอินและเทาพอดี
"อะไรเล่าาา-3-" ผมพยายามหุบยิ้ม
"เห็นนะโว้ย ผู้ชายคนนั้นคือใครพูด!" เทาหันมาถาม
"เห็นด้วยหรอ ?" งื้อออ
"เออเล่ามา!"
"ก็คืองี้ ฉันบังเอิญเจอเขาที่ห้างแล้วหลังจากนั้นก็บังเอิญเจอใครคลับ..." แล้วก็เล่าทุกอย่างให้เพื่อนอีกสองคนฟัง
"เออดีเว้ย เพิ่งหย่ากับพี่ฮุนมีผู้ชายใหม่มาอีกแหละ" จงอินกัด
"ก็ดีแล้วน่ามึง ดีกว่าจุนแม่งไม่มีใครแล้วมาร้องไห้นะเว้ย" เทาขัดขึ้นมา
"นั่นดิ ฮ่าๆ" ผมเห็นด้วย
"งั้นมึงก็เข้าไปแค่เช็คชื่อแล้วก็ไปกับพี่เขาเถอะ คาบนี้ไม่มีไร" เทาบอก
"ก็คิดอยู่" คาบนี้มันไม่ใช่วิชาเอกนะครับ ไม่จำเป็นเลย
"มึงนี่น้า บ้าผู้ชายใช่เล่น" ผมว่าจงอินมันต้องมีไรกับผมแน่ๆกัดจัง
"นี่มึงสายพี่ฮุนปะ กัดกูจัง" ผมถาม
"เปล่าก็เป็นห่วงเพื่อน"
"เอาน่าไม่มีไรหรอก"
"น้องจุนมาแล้ว" พอเช็คชื่อเสร็จผมก็ลงมาที่รถพี่เลย์แล้วเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับ
"อ้าวไหนบอกเที่ยงไงคะ?" มีพูดคะด้วย งื้อออ ละมุนอ่อนโยน
"น้องจุนเบื่อๆนะเลยออกมาก่อน ว่าแต่เราจะไปไหนกันไหมฮะ?" ผมถามพร้อมดึงเข็มขัดมาขาด
"น้องจุนอยากไปไหนละ พี่พาไปได้หมดเลย"
"อืมมมม น้องจุนอยากไปกินอาหารจีนฮะ"
"งั้นเราไปอินชอนกันนะ"
"มันไกลนะพี่เลย์เอาแค่ในห้างก็พอ" ผมท้วง เดี๋ยวกลับเย็นมินซอกฮยองได้บ่นผมแน่
"งั้นไปดูหนังกันไหม สตาร์วอร์ภาคใหม่เข้าวันนี้ด้วย พี่อยากดู" หืม สตาร์วอร์หรอ?? ตอนไหนเนี้ย ผมนี่แฟนพันธุ์แท้สตาร์วอร์เลยนะ ทำไมไม่รู้ละ
"ไปสิครับ น้องจุนชอบสตาร์วอร์มากเลยนะ" ผมบอกอย่างดีใจ
"พี่รู้ครับดูจากเคสโทรศัพท์กับกระเป๋าดินสอนั่น" พี่เลย์พูดพร้อมชี้มาในกระเป๋าของผมที่ไม่ได้รูดซิบ
"ฮ่าๆอายจัง น้องจุนโตแล้วนะ" ผมแก้ตัว
"พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิครับฮ่าๆ งั้นเราไปกันเลยเนอะ"
"ได้เลย"
LOTTE CINEMA
ระหว่างทางไม่ได้คุยอะไรกันเลยครับเพราะ..ผมหลับ พอมาถึงก็พากันไปซื้อตั๋วหนังแล้วก็ป๊อปคอร์นทันที เพราะเลือกรอบที่เร็วที่สุด
"พี่เลย์น้องจุนลืมบอก.." ผมสะกิดแขนพี่เลย์
"ครับ?"
"น้องจุนกลัวเสียงเอฟเฟคระเบิด งื้อ มันทำให้ตกใจ" ใครเป็นไงผมไม่รู้นะแต่ผมกลัวมากเลย เวลายิงกันหรือระเบิดลง หรือเอฟเฟคหนังผี
"ฮ่าๆ เด็กน้อยจริงๆ ไม่ต้องกลัวนะพี่อยู่ข้างๆ"
"ไม่แซวน้องจุนนะ" แล้วเราก็เดินเข้าโรงหนังกันไป
ตั้งแต่หนังเริ่มจนถึงกลางเรื่องไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงเลยครับ แต่มาพอถึงฉากที่ต้องสู้กันนี่สิ..
ปัง!
"โอ๊ย" ผมร้องขึ้นมาเพราะความตกใจราวกับถูกยิงเอง
"ฮ่าๆ" พี่เลย์หันมาขำเบาๆกับผม พร้อมขยับไหล่ให้เขามาใกล้ผม แล้วจับหัวผมให้ซบไหล่พี่เลย์
"งื้อตกใจหมดเลย" ผมเอาหน้าซบไหล่พี่เลย์
"โถ่เด็กน้อยของพี่" หลังจากนั้นก็ดูหนังไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วครับเพราะเอาแต่ซบพี่เลย์อย่างเดียวเลย โถ่ ..
"เป็นไงเรา ปิดหูทั้งเรื่องเลย" พอออกจากโรงหนังมาพี่เลย์ก็แซว
"งื้อ ก็มันเสียงดัง" ผมบ่น
"ฮ่าๆ ไปหาข้าวกินกันครับพี่หิวแล้ว" แล้วพี่เลย์ก็เอามือผมไปจับพร้อมพาไปที่ร้านอาหารทันที
"นี่น้องจุนมีเรียนวันไหนบ้างครับ?" ระหว่างรออาหารพี่เลย์ก็ถามขึ้น
"ก็จันทร์ อังคาร พฤหัส ถามแบบนี้จะมารอรับน้องจุนหรอฮะ ฮ่าๆ" ผมแซว
"ถ้าพี่บอกว่าใช่ น้องจุนจะให้พี่ไปรับหรือเปล่าคะ?" พี่เลย์ถามพร้อมยิ้ม
"ได้สิฮะ ฮ่าๆ พี่เลย์จะจีบน้องจุนใช่ไหมเนี้ย" ผมถามไปงั้นแหละ รู้อยู่แล้ว
"ฮ่าๆถามตรงจังนะ ใช่ค่ะ พี่จะจีบน้องจุน" พี่เลย์พูดจบผมก็เอามือมาบังหน้าทันทีเขิน
"น้องจุนจีบติดยากน้าา" ผมค่อยๆเอามือลงจากหน้า
"ยากแค่ไหนก็ขอลองครับ ว่าแต่ทำไมน้องจุนมีแหวนที่นิ้วนางละคะ?" พี่เลย์ชี้มาที่แหวนแต่งงานของผม ตายแล้ว ผมใส่มันจนชินไม่เคยถอดเลย .. แล้วก็ไม่อยากถอดด้วย
"อ่อแค่แหวนของที่บ้านน่ะครับ" ผมอ้างไป
"ตกใจคิดว่าน้องจุนแต่งงานแล้ว"
"บ้า ฮ่าๆ" เหงื่อตกเลยทีเดียว
"งั้นต่อจากนี้ให้พี่ไปรับไปส่งนะค่ะเด็กดื้อ"
"อ๊ะ พี่ฮุน"
"ทำไมน้องแบคถึงได้แน่นขนาดนี้นะ"
ผั่บๆๆๆ
"จะถึงแล้ว อ๊ะ อ๊าาา" หลังจากเสร็จผมก็ถอดถุงยางอนามัยทิ้งและก็ล้มตัวลงนอนข้างน้องแบคฮยอน
"งื้อ น้องแบคเหนื่อยแล้วพี่ฮุน" ผมที่พยายามจะไปหอมแก้มคนตัวเล็กข้างๆ
"ฮ่าๆครับๆเข้าใจ งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ คืนนี้จะกลับมาหา" ผมหอมแก้มคนตัวเล็กที่นอนหลับไปแล้วอีกทีพร้อมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่อีกรอบ
ค่ายเพลงOH
"สรุปบอสจะให้มี2ยูนิตเลยหรอคะ?" พอเข้ามาที่ทำงานก็เรียกประชุมทันที
"อืม ฉันคิดแบบนั้นนะ หรือใครมีความเห็นยังไงบ้าง?" หลังจากวันที่ดูโชว์เคสของเด็กๆแล้วผมนี่เลือกไม่ได้จริงๆครับ
"ผมว่ามีก็ดีนะครับ มันดูท้าทายดี" พนักงานฝ่ายโปรดิวเอ่ยขึ้นมา
"แต่คุณจะต้องทำงานหนักมากเลยนะ" ผมตอบกลับไป
"แหม๋บอสครับ คงไม่หนักเกินความสามารถผมหรอก" พูดจบทั้งห้องประชุมก็ขำขึ้น
"งั้นเอาเป็นว่าเราจะทำวงนี้ให้มีสองยูนิตนะ ฝ่ายครีเอทรบกวนหาคอนเซ็ปต์ให้ผมที" ผมเคาะผลสรุป
"ได้ค่ะ แต่ว่าบอสอยากไหนแบบไหนเป็นพิเศษไหมคะ?" พนักงานฝ่ายครีเอทถามขึ้น
"เอาเป็นว่า ขอให้สองยูนิตนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง"
"ได้ค่ะ"
"อ่ออีกเรื่อง อีกสามเดือนจะมีเด็กมหาลัยมาฝึกงานมาฝึกที่บริษัทเรา" ผมตั้งใจจะประชุมเรื่องนี้ด้วย เพราะค่ายเราไม่เคยมีเด็กฝึกงานมาก่อนอาจจะต้องบรีฟหนักหน่อย
"นักศึกษาฝึกงานหรอครับ? ปกติค่ายเราไม่รับนิบอส" พนักงานฝ่ายบริหารพูดขึ้น
"ใช่แต่นี่ไม่ปกติ พอดีเป็นมหาลัยของอาฉันน่ะ"
"อ่อครับ"
"แล้วตอนนี้ข้อมูลที่ได้มาคร่าวๆคือมีมา5คน จะมาฝึกที่โปรดิวทั้งหมด" ผมอธิบาย
"แล้วจะมาทำอะไรในแผนกนี้ละครับตั้งห้าคน?" พนักงานฝ่านโปรดิวคนเดิมถามขึ้นมา
"เอาไว้จะบอกอีกทีตอนนี้ยังคิดไม่ออก ฮ่าๆ ส่วนคนอื่นๆฉันต้องการบอกให้รู้เฉยๆว่าจะมีนักศึกษามาฝึกงาน"
"ขอมาช่วยฝ่ายครีเอทสักคนสองคนได้ไหมคะ บอส?" พนักงานฝ่ายครีเอทยกมือขึ้นพูด
"ตอนนี้ฉันยังไม่รู้นะว่าได้หรือเปล่า ยังอ่านรายละเอียดไม่ครบแต่ถ้าได้จะส่งไปให้แน่นอน" เพราะมันคือเอกโปรดิว ไม่น่าจะไปฝึกแผนกอื่นได้นะ หรือว่าได้? ผมเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้เหมือนกันแฮะ
"ขอบคุณค่ะบอส"
"แล้วรบกวนคุณจองมี บอกเด็กๆให้ผมด้วยว่าจะได้เดบิวต์ทั้งหมด" ผมหันไปบอกเลขาผม
"เด็กๆคงต้องดีใจกันแน่ๆ แต่พวกเราน่ะสิงานใหญ่" ฝ่ายโปรดิวพูดขึ้นมา ทำให้ทั้งห้องขำอีกครั้ง
"ฮ่าๆ สู้กันหน่อยครับ เดี๋ยวฉันเลี้ยงมื้อใหญ่ จบการประชุมครับ"
ตอนหน้าแล้ว จะเจอกันแล้วว
ขอข้ามวันเวลาเร็วหน่อยเนอะ เพราะต้องไปเน้นตรงช่วงเจอกัน
โปรดเข้าใจเก๊าด้วยยยย
#ฟิคพี่ฮุนสามสิบ
ไปแทคกันได้นะครับ
ทีมใครกัน พี่ฮุน หรือ พี่เลย์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น