ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 제 2 회
อนโูโฮ
เวลา 7.00น.
“ุนมยอนนนนนนน !!!!!!!!!!!! ื่นโว้ยยยยยยย”
โอ๊ยหนวหูใรบัอาปลุ ่อนที่ะอ้าปา่ารู้สึมีอะไรมาสะิแถว้น -//- ลืมามอพบเท้ามินอฮยอสะิอยู่ แหม๋ปลุน้อไ้น่ารัเียว
“ะโนปลุ็พอเท้า็ไม่้อสะิ็ไ้นะ มันเสียว-//- มินอฮยอ..”
ริๆเลยีวิ พอให้มินอฮยอมาเป็นผ.ส่วนัว็เลยหมวามเป็นส่วนัวไปหม อนโผมมีสอห้อนอนรับ่อนหน้านี้อีห้อเป็นผ.ที่เอารูปผมไปายนั่นแหละพออนนี้มินอฮยอมาทำหน้าที่นี้เลยลายเป็นห้อมินอฮยอทันที นั่นแหละสาเหุที่ทำให้วามเป็นส่วนัวผมหายไป.. ปลุั้แ่7โมนี่ถ้าอยู่ประเทศไทยิว่าเรียไปใส่บาร..........
“ให้เวลาอาบน้ำรึ่ม. รีบมาิน้าวทำให้แล้ว”
อืมมม ะว่าไปมีมินอฮยอเป็นผ.็ีนะมีนทำ้าวเ้าให้ิน้วย พี่ายผมเอรับน่ารัปะล่ะ ริริ
“้าบฮยอ ..”
อบเสร็็รีบลุไปอาบน้ำ
“โอโม นี่มินอฮยอทำเอริิ”
ผมถามอย่าใหลัาแ่ัวเสร็เินออมาแล้วเอ้าวเ้า
“อือ ฮยอทำเอทำไมอะ ไม่น่าินหรอ?”
มินอฮยอถามผมแบบแ้มป่อๆ ผมว่าเาทำน่ารันะแ่ถ้าไม่ิเรื่ออายุที่ะปาไปเือบ30แล้ว
“ป่าวๆผมใ ะทานแล้วนะรับ~”
ผมพูละัาริน้าวฝีมือพี่ายทันที
“เออ ุนวันนี้บอี้าร์นใหม่ะมาทำานวันแรนิอีไม่นานถึ”
มินอฮยอพูพลาเี้ยวนมปัไป้วย
“่ายๆ ^3^ ้อเหนื่อยแน่ว่าผมะบอานเ้าว่าะอธิบายอะไร่ออะไรอี”
“เอาน่ามีไร็บอ ฮยอละัน”
ผมไม่อบอะไรไปหยิบาม้าวที่ินเสร็ไปวาในอ่าแล้วออไประเบียุบุหรีู่สัมวน
ิ้่อ~
ผมูบุหรี่เสร็เินเ้ามาไ้ยินเสียออหน้าห้อ สสัยบอี้าร์นใหม่มาแล้วแน่เลยว่าแ่มินอฮยอไปไหนไม่ยอมเปิ ผมเลยเินไปเปิเอ
พอเปิมาเท่านั้นแหละ ...
.
“ุรับ"
.
“ุูโฮรับ”
หล่อมานนี้ใ่ไหมที่บอะมาเป็นาร์นใหม่โอย ุนมยอนปลื้ม
“ุุนมยอน! -_-” าร์นใหม่รหน้าะโนื่อริผมมานผมหลุาภวั์
“รับๆ โทษทีผมเหม่อวามหล่อุไปหน่อย” ผมอบลับไปามวามเป็นริ
“เอ่อ.. รับ-_-”
“เ้ามา้าใน่อนสิรับ” ผมพูแล้วเยิบถอยให้าร์นใหม่เินเ้าห้อ
“รับ”
“เินั่ที่โฟาเลยรับ้อุยันยาว”
พูบผม็นั่ล้าเาที่โฟาลาห้อนั่เล่นัวอื่น็มีไม่นั่อยานั่ใล้นหล่อ><
“รับ ผมโอเฮุน น้ออานยอลฮยอเพื่อนแฮยอรับ ยินีที่ไ้รู้ัรับ”
เฮุนพูบ็ยืนมือมา ผมนี่รีบว้าับเลยรับนิ่ม่าโอยฟิน สสัยับนานไปหน่อยนเป็นาร์เลยึมือออ ว้าเสียาย
“รับผม ไหนๆ็ะมาทำาน้วยันไม่้อุยสุภาพหรอันเอสบายๆเถอะ เรียเราว่าุนมยอนฮยอ็ไ้นะเฮุนอาา”
เอาริๆาร์นเ่าถ้าไม่เรียุนี่ผมโวยนะนนี้ผมยเว้น ริริ
“รับุนมยอนฮยอ แล้วผม้อทำไรบ้ารับ”
“อย่าแร้อมารับเราที่นี่บ้าทีบ้านแล้วแ่วันและาราานถ้าวันไหนมีาน่อนเที่ยะนอนอนโถ้ามีานบ่ายะลับไปนอนบ้าน เฮุน้ออยถามามินอฮยออีที”
“มินอฮยอือใรรับ?”
เฮุนทวนำถามผม้วยท่าทีๆ
“อ้อ นั่นไมาพอี มินอฮยอมานั่นี่่อนๆ”
ผมพูพลาี้ไปที่ห้อนอนอีห้อ
“นี่หรอบอี้าร์นใหม่ เรามินอนะ ิมมินอ เป็นพี่ายเ้านี่และอนนี้มารับหน้าที่เป็นผู้ัารมีไรถามไ้ลอนะเี๋ยวฮยอมาไปุยธุระ่อน”
ว่าเสร็มินอฮยอ็เินลับไปห้อนอนัวเอ
“แล้วหน้าที่อื่นๆ็ไม่มีอะไรมาทั่วไปอยารู้อะไรเี่ยวับเราถามไ้เลยนะมีอะไรสสัยไหม”
ผมพูพลายับัวเ้าไปใล้เฮุนอีนิ
“เอ่อ แล้วุ.. ไม่ิ ฮยอวันนี้มีานไร่อรับ”
“อ่อเี๋ยว 10โมมีุยเี่ยวับละรเรื่อใหม่ที่บริษัทรับผม ว่าแ่เฮุนมีแฟนยั่ะ”
ผมถามพลามอหน้าเฮุนาแป๋ว
“เอ่อ มันเี่ยวับารที่ผมมาเป็นาร์้วยหรอรับ”
เฮุนถามลับมาริๆไม่มีวามเี่ยวเลยรับผมอยารู้เอผมอบเาอะหล่อ ริริ
“ไม่เี่ยวๆ แฮร่ๆแ่ฮยอมอว่านายหล่อน่าะมีแฟนแล้ว”
ผมอบแถๆๆไป
“อ๋อผมยัไม่มีแฟนรับ-_-“
เฮุนอบมาแบบหน้านิ่ๆ
“YEAH! มีเบอร์ฮยอหรือยัเพื่อุเินอะไร”
เริ่มั้น่อไปไ้ ริริสายอ่อยนี่้อยให้ผมนะรู้ยั หลัาแลเบอร์ันเสร็ผม็ถามประวัิร่าวๆ
สรุปไ้ว่าเฮุนเรียนบมาแล้วปีนึ ไม่อยาทำานมาที่นี่เพราะพี่ายบัับแล้ว็นิสัยเสียอเ็นนี้ือเวลาพูอะไรแ่ละทีนีท่าทาแบบรำาโลมา ใเย็นนะุนนหล่อ้อมี้อเสียบ้าท่อไว้
“เี๋ยวุน นี่ถามทำประวัิหรือะสอนาน?”
ยัไม่ทันที่ผมะถามอะไรเฮุน่อมินอฮยอ็แทรึ้นมาะ่อนออมาาห้ออนไหนเนี้ย
“่ะ มินอฮยอ็.. ั้นฮยอ็สอนานเฮุนเลยเอาเท่าที่ฮยอรู้็พอ อันไหนไม่รู้ให้เฮุนมาถามผมเอ”
ผมพูเสร็็เินเ้าห้อนอนไปัารเ็ทผมสัหน่อย
หลัาที่ผมโนุนมยอนฮยอัประวัิไปสัพั็มีุมินอเนี้ยแหละมาั ีแล้วแหละผมิอยู่แล้วว่าานนี้้อน่ารำาแ่ไม่ิว่าะเอนน่ารำานานี้้วย
รั้แรที่เปิประูมาพร้อม็อในวามาวอฮยอมาเลยแ่พอฮยอพูมาแ่ละำมันแบบน่ารำามา นี่เป็นุปาร์ริหรือเปล่าเนี้ยทำไมอ่อยเ็อย่าผมแรั ผมรู้นะรับที่ัประวัิไปเมื่อี้ไม่เี่ยวับานเลยแ่็นะอนนี้ผมเป็นลู้าเานิ เาถาม็้ออบ..
“เราื่อเฮุนใ่ไหม เรียันว่า มินอฮยอ็ไ้นะไม่้อทาารมา”
มินฮฮยอนั่ลโฟาอีัวแล้วพูับผม
“รับมินอฮยอ”
“เล่าประวัินายให้ันฟัไ้ไหม เพราะหลัาทีุ่นโนบอี้าร์รวมหัวับผู้ัารเอารูปไปายสื่อัน็เป็นห่วน้ออยาหานไว้ใไ้”
มิอฮยออธิบาย
“ไ้รับ ผมเรียนบมา1ปีแล้วรับผมไม่อยาทำาน แ่พี่ายผมอยาให้ผมหาานทำสัทีผมยอมมาทำานนี้ไ้เพื่อัวเอ้วยรับ”
ผมอบลับไปยัไม่ทันไ้พู่อมินอฮยอ็แทรึ้นมา
“เพื่อัวเอ? หมายวามว่าไ”
“พี่ายผมเหมือนให้นผมรับานนี้เพื่อัสันารผม้วยอะรับ ผมมีนิสัยอย่านึที่แ้ไม่หายือผมี้รำาอะรับ านยอลฮยอ็เลยบอว่าถ้าผมทำานนี้ไ้อาะสามารถลนิสัยแย่ๆรนี้อผมไ้บ้าเพราะานแบบนี้่อน้าทสอบวามอทน”
ผมอบออไปยาวเยีย
“ฮ่าๆเอานหินะแล้วเฮุนอา ุนมยอนนี่ัวเอาแ่ใเลยอยาไ้ไร็้อไ้ สู้เานะ ั้นเี๋ยวแลเบอร์ับันไว้มีอะไร็ถามไ้ลอ ส่วนเรื่อเินเือนะออทุวันที่5 เป็นเินสโอเใ่ไหม”
“รับไม่มีปัหารับ”
แ่ไ้เิน็โอเละรับไ้แ่พูในใ บ้านผมไม่ใ่ไม่มีนะรับแ่ผมเป็นพวบ้ารถมา อนนี้เ็บเินื้อรถันใหม่อยู่
“ส่วนานอวันนี้เี๋ยว9:30ับรถไปสุ่นมยอนที่บริษัทแล้ว็เินามไปห่าๆหน้าที่แ่นี้่ายๆส่วนรถใ้รถอุนไป็ไ้ออยู่้าล่า ยัไฝา้วยนะวันนี้อาะหนัหน่อยพอีพี่มีธุระ้อลับไปหาแไม่รู้ไปสร้าเรื่ออะไรอี รบวน้วยนะเฮุนอา”
“แล้วหลัาเสร็านที่บริษัทละรับมีานอื่นอีไหม” ผมถาม
“าราานไม่มีแล้วแ่ไม่รูุ้นมยอนะไปไหน่อหรือเปล่า” มินอฮยออบผมแบบยิ้มๆ
“โอเรับ รระเบียนั่นสูบบุหรี่ไ้ใ่ไหมรับ”
“ไ้ไปสิัน็ะไปเหมือนัน” ว่าเสร็็พาันเินไปที่ระเบีย
“นายูบุหรี่นานหรือยัเฮุนอา”
“ผมูั้แ่อนปีสอแล้วรับ ผมอถามประวัิุนมยอนฮยอหน่อยไ้ไหมรับ”
ผมถามไปพร้อมับพ่นวันออาปา
“ไ้สิ รอบรัวันมีพี่น้อ4น มีัน ุนมยอน แ อิน พ่อแม่อยู่่าประเทศมีธุริอยู่ที่นั่น อนนี้อินบินไปหาพ่อับแม่ ส่วนเรื่อส่วนัวอุนมยอน็แ่เอาแ่ใิอะไรพูรๆบาที็รไปนน่าลัวแ่น้อันเห็นแรๆี้บาที็ไม่ทันโลับาวบ้านเาหลอยัไ้อฝาเฮุนอยูแลรนี้้วย”
มินอฮยอพูพร้อมับบี้บุหรี่ทิ้
“แล้วุนมยอนฮยอูบุหรี่ัไหมรับ ?” ผมถาม้วยวามสสัย
“ในรอบรัวันมีแุ่นมยอนับันทีู่ถามว่าูหนัไหม็ไม่หรอแู่ไปเพราะวามเยินิน้าวเสร็้อูินเหล้า้อู” มินอฮยออบแบบสบายๆ
“แล้วุนมยอนฮยอไม่ลัวสื่อโมีหรอรับเรื่อที่ผู้ัารเอารูปไปาย”
ผมถาม้วยวามสสัยเพราะารที่าราูบุหรี่แลูะเป็นเรื่อให่อสัมมา
“อืม ริๆ็โนโมีนะว่าไม่ีนู้นนี่นั่น แ่มาลอิลับันุนมยอนหรือูโฮ็นเหมือนันไปำัเาไม่ไ้หลอว่าพอเป็นารา้อห้ามูมันูไม่เมเ้นส์อีอย่านเาหลี80%็ูหมมันไม่แปลนะทีุ่นมยอนะู ฮ่าๆ”
“อ๋อผมเ้าใแล้วรับ นี่9:20แล้วรบวนมินอฮยอเรียุนมยอนฮยอให้หน่อยไ้ไหมรับ”
ผมพูพลาูนาฬิา้อมือ
“นายเาะประูเรียเอเลยลอู เผื่อวันไหนันิาน”
พูเสร็มินอฮยอ็เินเ้าห้อนอนที่ิป้ายว่า ิมมินอ
เฮ้ออออานอริเริ่มแล้วสินะ .. ผมเินเ้ามาในห้อพร้อมับเินไปหาห้อที่มีป้ายิมุนมยอน
๊อๆ
..
๊อๆ..
“ุนมยอนฮยอ ะถึเวลาแล้วรับ” ผมพูพลามอนาฬิา
“ผมอเ้าไปนะรับ”
ผมบอแล้วเินเ้าไปในห้อไม่มีไรมาเหมือนเป็นแ่ห้อพัั่วราวมีรูปแปะนิหน่อยูสะอาาีผมเินรไปที่เียพบร่าเล็นอนหลับอยู่บนเียเป็นุ้เลย ออนุาปลุแล้วันะถึเวลาทำานแล้วว
“ุนมยอนฮยอรับื่นไ้แล้วรับ”
ผมปลุโยารึผ้าห่มออ
เียบรับไม่อบ
“ุนมยอนฮยอ!!!!!! ื่น”
สุท้ายผม็หมวามอทน..ะโนนไ้
“อือออออ มินอฮยอออีแปปนึ”
ูนหลับไม่ยอมลืมามาูเลยว่าผมือเฮุน
“ผมเฮุนรับ ฮยออนนี้สายแล้วะไปทำานไม่ทันนะรับ-_-”
ผมพูออไปแบบเอือมๆ
“เฮุนหรอ? ื่น็ไ้เห็นว่าหล่อนะเลยยอมลุ”
เฮ้อออสสัยผมะเอานยาะแล้ว
“รับๆผมไปรอ้านอนะรับ มินอฮยอบอว่าไม่ไ้ไป้วย้อไปูแฮยอเหมือนไป่อเรื่อไรไว้”
ผมพูพร้อมเินออไปาห้อ
แวะมาแ้ำผิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น