ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 4
ตอนที่ ๔
มีบางอย่างทำให้แองเจิลตื่นกลางดึกมันไม่ใช่ความรู้สึกเสียทีเดียวแต่เป็นอะไรสักอย่าง…และนั้นเองที่เขาเห็นเธอยืนอยู่ในเงามืดมุมห้องนอนของเขา เธอยังคงสวมชุดสีขาวชุดเดิมและดูเหมือนว่าเธอต้องการอะไรบางอย่าง ปากของเธอขยับและคราวนี้เขาคิดว่าเขาได้ยินเสียงเธอ เสียงเธอเบามากจนเกือบเป็นเสียงกระซิบ
“โกหก” เธอพูด “ทุกอย่างที่เธอบอกคุณ…โกหก..ฉันไม่..มันไม่ใช่…โอ้!…ฉันต้องไปแล้ว”
ร่างของเธอเรืองแสง แองเจิลขยี้ตาของเขาอย่างแรงยังคงงัวเงียและไม่เชื่อตาตัวเอง เสียงเธอค่อยๆเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน “ช่วยฉันด้วย” เธอกระซิบ “ได้โปรด..ช่วยด้วย” แล้วเธอก็หายตัวไป แองเจิลส่ายศีรษะพยายามเรียกสติกลับมา เขามองกลับไปที่มุมห้องซึ่งตอนนี้เหลือเพียงความว่างเปล่า พยายามหาเหตุผลว่าเขาบ้าหรือโดนเคทวางยาในกาแฟของเขากันแน่ เขาเอนตัวลงนอนอีกครั้ง เขานอนตาสว่างมองเพดานพยายามจะหลับตานอนอีกครั้งแต่เขากลับได้ยินแต่เสียงกระซิบ “ได้โปรด…ช่วยฉันด้วย”
********************
อลิซาเบธไม่ค่อยพอใจเท่าไรเมื่อเธอมองดูชายที่แกล้งทำเป็นหลับ เขาไม่ได้ยินเธอเหมือนกับที่เขาไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพยายามจะบอกเขาตั้งแต่เขาเอนกายลงนอน มันต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาเห็นเธอบ่อยๆ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่เธอมั่นใจมากขึ้นทุกครั้งที่เธอพยายามจะติดต่อกับเขาว่าเขาต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ ไม่มีใครเคยเห็นเธอมากกว่า 1 ครั้ง ไม่มีใครเคยมีปฏิกิริยาตอบสนองเมื่อเธอปรากฏกาย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับว่าเขาเห็นเธอก็ตามแต่เธอรู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาสบตากัน…ชายคนนี้คือกุญแจสู่อิสรภาพของเธอ เธอยืนอยู่ในห้องอาหารด้วยจึงได้ยินคำโกหกที่ ‘ยายหัวทอง’ ป้ายสีเธอ เธอเคยได้ยินเรื่องเล่าแบบนี้มาก่อน...นับครั้งไม่ถ้วน เธอได้ยินผู้คนพูดกันถึงเหตุการณ์นั้นตามที่แซนเดอร์ แฮร์ริส แต่งเติมเสริมแต่งเรื่องราวในคืนนั้น และทุกครั้งที่เธอได้ยินเธอรู้สึกโมโหมากที่ไม่มีใครได้รับรู้ความจริงแล้วยิ่งเมื่อมาได้ยินหญิงคนนั้นเล่าเรื่องหลอกลวงให้แองเจิลฟังอลิซาเบธโกรธมากกว่าที่เธอเคยรู้สึก เธอต้องทำให้เขาเชื่อให้ได้ว่าเรื่องที่เขาได้ยินมันไม่เป็นความจริง…เธอถูกฆาตกรรม…ถูกใส่ร้าย ถ้าแองเจิลช่วยเธอ..ถ้าเขาช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ..ชี้ตัวฆาตกรได้ เธอคงเป็นอิสระเสียทีแค่เพียงเธอต้องทำให้เขาเข้าใจ
อลิซาเบธค่อยๆเข้าไปใกล้เตียงของเขาทีละนิด จ้องมองแผ่นอกเปล่าเปลือยที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจอย่างสม่ำเสมอ เธอเอื้อมมือแตะเขา “แองเจิล...แองเจิล ได้ยินฉันมั้ย”
ทันใดนั้นเองที่เธอรู้สึกถึงพลังที่กำลังจะดึงเธอกลับไปยังความเว้งว้างว่างเปล่าที่มีแต่เธออยู่เพียงลำพัง จนกว่าเธอจะกลับมาอีกครั้ง…ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม เธอมองดูเขาเป็นครั้งสุดท้าย เธอสงสัยว่าเมื่อเธอกลับมาเขายังคงจะอยู่ที่นี่อีกหรือไม่ หรือเขาจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว…เธอคิด ‘บางทีเขาคงจะอยู่’
********************
มีบางอย่างทำให้แองเจิลตื่นกลางดึกมันไม่ใช่ความรู้สึกเสียทีเดียวแต่เป็นอะไรสักอย่าง…และนั้นเองที่เขาเห็นเธอยืนอยู่ในเงามืดมุมห้องนอนของเขา เธอยังคงสวมชุดสีขาวชุดเดิมและดูเหมือนว่าเธอต้องการอะไรบางอย่าง ปากของเธอขยับและคราวนี้เขาคิดว่าเขาได้ยินเสียงเธอ เสียงเธอเบามากจนเกือบเป็นเสียงกระซิบ
“โกหก” เธอพูด “ทุกอย่างที่เธอบอกคุณ…โกหก..ฉันไม่..มันไม่ใช่…โอ้!…ฉันต้องไปแล้ว”
ร่างของเธอเรืองแสง แองเจิลขยี้ตาของเขาอย่างแรงยังคงงัวเงียและไม่เชื่อตาตัวเอง เสียงเธอค่อยๆเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน “ช่วยฉันด้วย” เธอกระซิบ “ได้โปรด..ช่วยด้วย” แล้วเธอก็หายตัวไป แองเจิลส่ายศีรษะพยายามเรียกสติกลับมา เขามองกลับไปที่มุมห้องซึ่งตอนนี้เหลือเพียงความว่างเปล่า พยายามหาเหตุผลว่าเขาบ้าหรือโดนเคทวางยาในกาแฟของเขากันแน่ เขาเอนตัวลงนอนอีกครั้ง เขานอนตาสว่างมองเพดานพยายามจะหลับตานอนอีกครั้งแต่เขากลับได้ยินแต่เสียงกระซิบ “ได้โปรด…ช่วยฉันด้วย”
********************
อลิซาเบธไม่ค่อยพอใจเท่าไรเมื่อเธอมองดูชายที่แกล้งทำเป็นหลับ เขาไม่ได้ยินเธอเหมือนกับที่เขาไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพยายามจะบอกเขาตั้งแต่เขาเอนกายลงนอน มันต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาเห็นเธอบ่อยๆ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่เธอมั่นใจมากขึ้นทุกครั้งที่เธอพยายามจะติดต่อกับเขาว่าเขาต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ ไม่มีใครเคยเห็นเธอมากกว่า 1 ครั้ง ไม่มีใครเคยมีปฏิกิริยาตอบสนองเมื่อเธอปรากฏกาย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ยอมรับว่าเขาเห็นเธอก็ตามแต่เธอรู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่พวกเขาสบตากัน…ชายคนนี้คือกุญแจสู่อิสรภาพของเธอ เธอยืนอยู่ในห้องอาหารด้วยจึงได้ยินคำโกหกที่ ‘ยายหัวทอง’ ป้ายสีเธอ เธอเคยได้ยินเรื่องเล่าแบบนี้มาก่อน...นับครั้งไม่ถ้วน เธอได้ยินผู้คนพูดกันถึงเหตุการณ์นั้นตามที่แซนเดอร์ แฮร์ริส แต่งเติมเสริมแต่งเรื่องราวในคืนนั้น และทุกครั้งที่เธอได้ยินเธอรู้สึกโมโหมากที่ไม่มีใครได้รับรู้ความจริงแล้วยิ่งเมื่อมาได้ยินหญิงคนนั้นเล่าเรื่องหลอกลวงให้แองเจิลฟังอลิซาเบธโกรธมากกว่าที่เธอเคยรู้สึก เธอต้องทำให้เขาเชื่อให้ได้ว่าเรื่องที่เขาได้ยินมันไม่เป็นความจริง…เธอถูกฆาตกรรม…ถูกใส่ร้าย ถ้าแองเจิลช่วยเธอ..ถ้าเขาช่วยพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอ..ชี้ตัวฆาตกรได้ เธอคงเป็นอิสระเสียทีแค่เพียงเธอต้องทำให้เขาเข้าใจ
อลิซาเบธค่อยๆเข้าไปใกล้เตียงของเขาทีละนิด จ้องมองแผ่นอกเปล่าเปลือยที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะหายใจอย่างสม่ำเสมอ เธอเอื้อมมือแตะเขา “แองเจิล...แองเจิล ได้ยินฉันมั้ย”
ทันใดนั้นเองที่เธอรู้สึกถึงพลังที่กำลังจะดึงเธอกลับไปยังความเว้งว้างว่างเปล่าที่มีแต่เธออยู่เพียงลำพัง จนกว่าเธอจะกลับมาอีกครั้ง…ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม เธอมองดูเขาเป็นครั้งสุดท้าย เธอสงสัยว่าเมื่อเธอกลับมาเขายังคงจะอยู่ที่นี่อีกหรือไม่ หรือเขาจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว…เธอคิด ‘บางทีเขาคงจะอยู่’
********************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น