คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 12 นางมารร้ายจียอน
Mark Part
หลัาเรื่อืนนั้นที่ียอนไ้ลับมา ทำให้ผมับแบมแบมัสินใที่ะย้ายเ้ามาอยู่้วยันที่อนโอผม ึ่ผมรู้สึีใที่ะไ้นอนอแบมแบมอผมทุวัน แ่็ลัววันที่ียอนะลับมาหาผมเ่นัน
“พี่มาร์ นั่ยิ้มอะไรนเียวบอผมมั่ิ” แบมแบมถามระหว่าที่ผมับรถไปส่ที่ะวิศวะ
“ีใที่ไ้อยู่้วยันไ” ผมบอแล้วเอามือไปบีบแ้มแบมแบมเล่น แ้มยุ้ยนานี้ใระอใไหว
“อ๊า พี่มาร์ผมเ็บนะ” แบมแบมพูพลาึมือผมออาแ้มนั้น
ผมับรถมาถึหน้าะแบมแบม แบมแบมำลัเปิประูเพื่อลารถ
“ลืมอะไรรึป่าว” ผมถาม
“รับ ลืมอะไรหรอ มือถือ เป๋าั์ ีทเรียน ็รบนิฮะ” แบมแบมบอ ส่วมผมไ้แ่ทำหน้ามุ่ยใส่ แ่แล้วแบมแบม็ูบแบบบาเบามาที่แ้มผม ทำให้ผมยิ้มเินออมา
“ไปละนะที่รั” แบมแบมบอผม อะไรนะ แบมแบมเรียผมว่าที่รั้วย อร้า มาร์เินอ่ะ
็อๆๆๆ
เสียเาะระทำให้ผมหลุาภวั์ ผมเลื่อนระลมา นั่นมันียอน!!!
“เห็นหน้าียอนทำหน้าอย่าะเห็นผี” ียอนพู ส่วนผมนั่นอึ้ว่าเห็นผีอี แม่มมม
“เอ่ออ มีอะไรรึป่าว” ผมถาม ียอนไม่อบแ่เินไปฝั่นนั่้า แล้วถือวิสาสะเปิประูรถผมเ้ามานั่ เอ่อ ถามูสัำป่ะรับว่าอยาให้มึมานั่รึป่าว
“ั้นมีเรื่อะุยับนาย”
“เรื่ออะไรว่ามาสิ” ผมบอเธอพลานึถึวันที่เธอบอเลิผมเพราะไปบับนใหม่ แล้วนใหม่ที่ว่านั้น็ไม่ใ่ใรที่ไหน ไอ้ริสเพื่อนรัผมเอ
“ริสบอเลิั้นแล้วนะ เพราะอะไรรู้มั้ย เป็นเพราะนายไ ริสรู้เรื่อที่เราเยบันเลยบอเลิั้น”
“แล้วยัไ ไม่เห็นเี่ยวับั้นเลยสันิ นั่นมันเรื่ออเธอนี่” ผมบอียอน พลายิ้มเยาะเบาๆ
“เี่ยวสิ…”
“อย่าบอนะว่าเธอะลับมาหาั้น ฝันไปเถอะ” ผมพูแ่หน้าียอนอนนี้ยิ้มไ้ร้ายามา
“หึหึ ใรว่าั้นะลับไปหานายหละ นั่นมันโ่สิ้นี” ียอนพูบแล้วเินลารถผมไป ปล่อยให้ผมับำพูอเธอว่าเธอ้อารอะไรันแน่นะ
BamBam Part
วันนี้ผมเินเ้าห้อเรียนมา้วยอาารอนบ้าีๆนี่เอ ยิ้มนเียว ผมเินเ้ามาเอาอวาไว้ที่โ๊ะพร้อมับทัทายไอ้ยูยอมัวเสือ ูวันนี้มันมีวามสุอบล สสัยผม้อเสือเรื่อมันหน่อย
“เี่ยยูยอม มึเป็นเี่ยไรยิ้มนเียว” ผมถาม แ่ยูยอมอบแถมยื่นอสีมพูมาให้ผม ผมลีู่ถึับร้อใออมา ือเรื่อมันเพิ่เิเมื่อสออาทิย์่อน แ่ทำไมมึะแ่านันแล้วรับ เิไรึ้นเนี่ย
“เห้ย ไอ้ยูยอมมึทำอีท่าไหนว่ะ เฮริถึลแ่านะมึไ้ หรือว่าเฮริท้อแล้ววะ” ผมพูเสียั ทำให้ทุนในห้อหันมามอผม
“ไอ้เี่ยแบมมึลัวนอื่นไม่รู้รึไ ือเรื่อมันยาวมาู่อยเล่านะ”ยูยอมพูบว้าีทึ้นมาอ่าน นี่มันไม่ใ่ยูยอมนะเนี่ย ยันไปนะสัส
หลัาที่เรียนเสร็ ผมเินออมาหน้ามอเพื่อหาอะไรินนเียว เพราะไอ้เี่ยยูยอมแม่มมีนัไปแุ้แ่านับเฮริ ส่วนผมนะหรอเินเป็นหมาหัวเน่าอยู่นเียว ผมเินเลี้ยวไปที่ร้านเ้ร้านโปรแล้วหย่อน้นลบนเ้าอี้
“อนั่้วยนไ้มั้ยะ” ผมเยหน้าไปมอ้นเสีย ยอมรับเลยว่าใเล็น้อย ียอนรับ
“เิรับ พี่ียอนะทานอะไรีรับ” ผมถาม แ่ผม็แอบินะว่าที่นั่ในร้านว่าๆั้เยอะ มานั่ับผมทำไม
“แบมแบมว่าอะไรอร่อยพี่็ะทานแบบนั้นหละ๊ะ” ียอนบอผม ผมเินไปสั่เ้ที่ผมอบแล้วเินไปนั่ที่เ้าอี้ ผมสัเเห็นียอนมีสีหน้าเศร้าๆ ้วยวามเสืออผม ผมเลยถาม
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่าับ เห็นสีหน้าไม่่อยีเลย”
“ริสบอเลิพี่แล้ว” ียอนพูแล้วปล่อยโฮออมา ผมำลัึทิู่ให้ียอน แ่ียอนึผมเ้าไปอ ผมทำัวไม่ถูไ้แ่ให้ียอนอ ผมผละัวออาอ้อมอ
“ทำไมหละรับ”
“ริสเารู้เรื่อที่พี่เยบับมาร์ แล้วเาไม่พอใที่พี่เลิับมาร์มาบับเา อนนี้พี่ไม่เหลือใรแล้ว” สิ่ที่ียอนพูมันหมายวามว่า้อารพี่มาร์ืนรึป่าวนะ หรือ้อารพี่ริสันแน่ ผมไม่เ้าใ
“ผมว่าพี่ใเย็นๆ่อนีว่านะรับ เรื่อทุเรื่อมันมีทาออนะ”
“พี่ว่าพี่ไม่รบวนแบมแบมแล้วีว่า” ียอนล้วระเป๋าเธอแล้วเรียพนัานมาเ็บเิน
“ไม่้อรับ เี๋ยวผม่ายเอรับ” ผมพู
“พี่อยืมโทรศัพท์โทรหาเพื่อนหน่อยไ้มั้ย พอีว่าพี่ลืมเอาโทรศัพท์มา” ผมมอเห็นหน้าาใสื่ออเธอแล้วอสสารไม่ไ้เลยยื่นมือถือให้เธอ เธอเอามือถือผมออไปโทรหาเพื่อน้านอแล้วเินเอามือถือเ้ามาืนผม หลัานั้น็อัวลับไป่อนพร้อมเพื่อนอเธอ นี่ผมวระสสารเธอีหรือเปล่านะ ียอน
Mark Part
Rrrrr Rrrrr Rrrrr
เสียโทรศัพท์ัึ้น ผมเินไปหยิบมือถือที่วาไว้บนโ๊ะหน้าโฟา ผมับมือถือึ้นมาูเบอร์ที่โทรเ้ามา … แบมแบมโทรมาสสัยะให้ผมไปรับแล้วแน่เลย
“รับผม พี่ำลัออไปรับแล้ว”
<ไม่้อรีบมา็ไ้นะะ มาร์>
“เธอเป็นใร เอาเบอร์แบมแบมโทรมาไ้ไ”
<อยารู้ั้นหรอ>
“อย่ามาวนประสาทนะ”
<นายเรียมับาูแฟนนายไว้ให้ีหละ เพราะ่อไปเาอาะไม่ใ่อนายแล้ว็ไ้>
“…..”
<โ่ๆ อย่านายหนะ สมวรแล้วที่เป็นเพื่อนริส ฮ่าๆๆๆ>
สิ้นเสียปลายสายที่ไ้พูมาผมรับรู้ไ้ทันทีว่าใรโทรมา ียอนทำไมเปลี่ยนไปไ้เยอะนานี้นะ ผมไม่เ้าใเธอเลยริๆ อนที่บับผมเธอเป็นนทีู่ิใีแ่มาอนนี้อย่าับนละน ผมเินไปมาในห้อเหมือนหนูิั่น ผมรู้สึเป็นัวลเพราะว่าเาไม่ออว่าียอนิะทำอะไรันแน่ หรือว่าียอนิะับแบมแบม ิบหายแล้วรับ เี่ยละ
Rrrrrrr Rrrrr Rrrrr
ผมหยิบมือถือึ้นมาูเบอร์แบมแบมโทรเ้ามา แ่ไม่รู้ว่าปลายสายเป็นแบมแบมหรือเปล่า
“แบมแบมรึป่าว”
<อ่าว มือถือผม็้อเป็นผมพูสิรับ> ผมำลัั่ใว่าะถามแบมแบมเรื่อียอนีมั้ย
“ะลับหรือยั เี๋ยวพี่ไปรับ”
<อ๋อ อือ ะลับแล้ว็ไ้ แ่เมื่อี้ผมเอพี่ียอน พี่เาบอว่าเลิับพี่ริสแล้ว>
“พี่รู้แล้วหละ เี๋ยวลับมาุยันที่ห้อนะ แล้วอยู่ไหนะไ้ไปรับ”
<ร้านเ้ร้านเิมนะรับ มาไวๆนะ ิถึ>
ผมรีบี่ Ducati ไปรับแบมแบมมาที่อนโ ในใผมรู้สึีใที่น้อนท้ายผมไม่ิโหผม ผมึัสินใเล่าเรื่อเมื่อเ้าให้ฟั แบมแบมไ้ฟัแล้วยับอให้ผมฟัว่าสสารียอนที่โนริสทิ้
ผมมาถึอนโพร้อมับหิ้วระเป๋าใหุ้นายแบมแบมที่อนนี้เินัวปลิว ผมวาระเป๋าลแล้วหย่อนัวลที่โฟา แบมแบมเ้ามานั่้าผม ผมึัวแบมแบมเ้ามาอแล้วปาลที่ปาแบมแบม ผมสอลิ้นเ้าไปในโพรปาอแบมแบม้วยวามนุ่มนวลพร้อมับอแบมแบมเบาๆ แบมแบมผละัวออมาาูบอผมพร้อมลี่ยิ้มออมา
“วันนี้มาไม้ไหนเนี่ย ั้แ่บันมาไม่เห็นเยูบ” แบมแบมถาม
“็หว หึ ไม่อยาให้ไปไหนแล้ว” ผมพูพลาเ้าไปอแบมแบม
“ผมไม่ไปไหนหรอน่า เรื่อพี่ียอนัไปไ้เลย ผมไม่สนใพี่เาอยู่แล้ว” แบมแบมพู ผมไ้แ่อและหอมแ้มแบมแบมเบาๆ แล้วผมไปทำับ้าวในรัวปล่อยให้แบมแบมอาบน้ำให้สบายใ
20.15 น.
Rrrrr
เสียไลน์อแบมแบมัึ้น ผมเอามือถือึ้นมาู เพราะปิแล้วไม่่อยมีใรไลน์มาหาแบมแบม
Jiyon_T : เศร้าอ่ะน้อแบมแบม
BamMan : เรื่อพี่ริสหรอรับ
ผมถือวิสาสะพิมพ์ไปถาม
Jiyon_T : ่ายแล้ว พี่เหามาเลย อนนี้อยู่ Club S มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยสิ
ผมรู้แล้วรับว่าียอนอยาไ้อะไร ียอนอยาไ้แบมแบมรับ
BamMan : ไ้รับ เี๋ยวแ่ัวแล้วะออไปนะรับ
ผมหุหิอย่าแรที่แบมแบมมีเบอร์โทรอียอน อนนี้แบมแบมอาบน้ำเสร็พอี ผมึึัวแบมแบมเ้ามาแล้วยื่นที่ผมไุ้ยแ็ทับียอนให้แบมแบมู
“นี่มันอะไรันรับ” แบมแบมถาม
“พี่้อถามแบมแบมมาว่าปะ ว่าไ้เบอร์ียอนมาไ้ไ” ผมถาม
“ผมไม่เยอและไม่เยให้เบอร์พี่ียอนเลยนะ มีแ่อนที่พี่ียอนยืมมือถือผมโทรหาเพื่อนรับ”
“อ๋อ ั้นรุ้และ แบมแบมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนนะ เี๋ยวโทรหาไอ้ริสัน” ผมบอแบมแบม แ่แบมแบมมีสีหน้าวยปนับวามสสัย ึ่ผมยับอไม่ไ้ว่าะทำอะไรอนนี้ แ่หวัว่ามันเป็นบทเรียนสำหรับเธอนะ ียอน!
อนหน้าะเิอะไรึ้นนะ
แล้วียอนะไ้รับบทเรียนอะไรันแน่
To be continue
ปล.อบุทุำลัในะ่ะ
ความคิดเห็น