คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : สายโทรเข้า (2)
ายหนุ่มนอนแ็ทื่ออยู่พัให่ ระทั่เสียอมันเียบไป ึผ่อนลมหายใที่ลั้นไว้นานเือบนาทีัเฮือให่ แล้วสูอาาศเ้าออลึราวาออิเนเป็นแรมปี
เารู้สึเหมือนัวเอำลัอายุสั้นล
นอนทำในานหลายนาที วรทย์่อยเอื้อมมือลำไปยัลิ้นั บิุแ นำออันรายออมาราวับ้อารยืนยันให้วามแน่ใว่าปลายสายเป็นนที่เาิหรือไม่ ทว่าไม่ทันที่เาะเปิหน้าอ แสสว่าวาบปราึ้น่อหน้าเา ปราเป็นรูปนาเอสาวในวใแทนำอบ
เาใสะุ้ร้อเฮ้ยลั่น ทำมือถือร่วสั่นบนออีรั้ ราวนี้เาหลบเลี่ยไม่ไ้แล้ว ะให้ปัสายทิ้็เสียมารยาท เพราะเิมทีเป็นเาเอที่เป็นฝ่ายรบวนเธอ่อน อย่าน้อยที่สุเาวรสารภาพามวามริแล้วบออโทษ
วรทย์ลืนน้ำลายอึให่ ลุึ้นนั่สูลมหายใลึหนัๆ หนึ่รั้ หยิบโทรศัพท์ปุ่มรับสาย้วยมือสั่น
“สวัสี่ะ นั่นุวัรหรือเปล่าะ” เสียหวานใสมีวามัวเียเืออยู่เล็น้อย ทำนฟัทั้ใเ้นและรู้สึผิในเวลาเียวัน เาเผลอลั้นหายใั่วะ เม้มริมฝีปาแน่นเป็นเส้นรอย่าัน เหื่อเม็เป้ไหลหยลมาาหน้าผา พยายามรวบรวมสิให้เ้าร่อเ้ารอย
อ้าปาเ้นเสียอบลับ
“...ใ่รับ ผมวัร อโทษที่รบวนุ ผมไม่ไ้ั้ใ” ายหนุ่มพูะุะัฟัไม่่อเนื่อ้วยวามื่นเ้นที่ไ้ยินเสียนาเอสาวใล้หู ใบหน้าเาร้อนผ่าว เหื่อผุบนมือและหน้าผาหนัว่าเ่า
“ไม่เป็นไร่ะ” ปลายสายหัวเราะเบาๆ ล้ายินนาารภาพายหนุ่มออ
ธัมนทราบว่านโทรหาเธอยามวิาลเป็นวรทย์ารูปประำัวอเาที่เป็นภาพถ่ายหน้ารัเนราวับรูปบัรประาน หิสาวหลุำอนเห็นรั้แร แ่เธอไม่ไ้แปลใ ลับิว่าสมับเป็นเาี
“ุโทรมาะึเลย มีอะไรหรือเปล่าะ หรือว่าร้อนใเรื่อบท”
“ม...ไม่ใ่รับ ือผม...” วรทย์พูวามริไม่ออว่าเาพลาราวับไม่อยาทำลายน้ำใอนาเอสาวทีู่ั้ใะให้ำปรึษาเาเ็มที่ ายหนุ่มนิ่ิหาำอบพัให่นนฟันึว่าเาไม่อยู่ในสาย ส่เสียเรียื่อเาหลายรั้
“ุวัระ”
เรียเป็นรั้ที่สี่ เ้าอื่อเพิ่รู้สึัว เาบออโทษเธออีรั้ที่รบวนเวลานอน ่อนัสินใอวาสายเมื่อเหลือบเห็นว่านาฬิามุมอำลัล่วเ้าีสาม
“ปิุวัรนอนี่โมะ” นาเอสาวถามแทนารบอลา ิ้วบาอวรทย์มวเ้าหาันอย่ามึน หาอบามวามริว่าเาเ้านอนประมา่วีสอถึีสามทุวันทำาน
ปลายสายส่เสียอืมเ้าใ ่อนนิ่เียบสัพัล้ายำลัิอะไรบาอย่า แล้วถามายหนุ่มว่า่วหรือยั
“ยัรับ” วรทย์อบามร้วยใบหน้าที่ยััน
“เม็หาย่วแล้ว่ะ ถ้าะอุยับุวัร่อเรื่อทีุ่ย้าัน่อนหน้านี้ ะเป็นไรไหมะ” นาเอสาวหมายถึโรเรื่อภาพยนร์ร่าวๆ ที่เธอยัเล่าให้เาฟัไม่บ วรทย์ผะเล็น้อยับวาม่วยเหลือที่อีฝ่ายหยิบยื่นให้อย่าเ็มที่ ทำให้เาปิเสธวามหวัีนั้นไม่ล นอาอบลับว่าอรบวนเธออย่าเรใ
“ีเลย่ะ” นาเอสาวทำเสียสใส แล้วเริ่มเล่าเรื่อราวโยรวม่อนบพร้อมทั้บอเี่ยวับวามเป็นมาอบทภาพยนร์ที่ไ้แรบันาลใมาาีารรมโ่ัใน่าประเทศและบทบาทที่เธอไ้รับในเรื่อ
ความคิดเห็น