คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คนรักเก่า (1)
นวาลับถึห้อพัโยสวัสิภาพในเวลาสี่ทุ่ม แล้วผล็อยหลับทัุ้ท่อรารี เธอรู้สึอ่อนเปลี้ยาารลิ้มรสแอลอฮอล์เป็นำนวนมา ลืมเรื่อราวบาแผลในใเสียสนิท
ทั้ืนเธออเสื้อลุมอรุ่นพี่แปลหน้าไว้ราวำลัุอ้อมอแสนอบอุ่นาเานนั้น
ระทั่รุ่เ้า นิสิสาวปรือาึ้นศีรษะปวหนึบแทบไม่อยาลุาเียอนไ้ยินเสียใรบานเาะประูห้อ
สิเธอไม่รบถ้วนสมบูร์ีนั พยายามฝืนยับร่าายไปเปิประู้อนรับแ สะลึมสะลือ
“วา ทำไมทิวโทรหาวาไม่ิ แล้ว...” ายหนุ่มใบหน้ามเ้มผะับสภาพอหิสาวรหน้า ผมเผ้าเธอระเอะระเิ สวมุระโปรยีนสั้นับท่อนบนที่มีเสื้อลุมพันหมิ่นเหม่
ทิวมอเธอหัวรเท้าราวนไม่รู้ั
“นี่วาไปทำอะไรมา ทำไมถึเป็นแบบนี้” น้ำเสียเา่อนไปทาำหนิ ยื่นมือมาับใบหน้าอเธอให้เยสบา ลิ่นแอลอฮอล์าๆ ปนในลมหายใอนรั ทำให้ทิวบฟันไม่พอใ
“นี่วาินเหล้ามา? ไปับใร”
นวาที่เพิ่ไ้สิ เธอาโใเมื่อเห็นว่านรหน้าเป็นใร เธอไม่อบำถาม เอื้อมมือปิประูับท ทว่าอีนไม่ยอมลับออแรันลับเ้ามา พาร่าัวเอเ้ามาอยู่ในห้อ
นวาบริมฝีปาัวเอแน่น ไม่เยสบาับนรั เรวามเ็บปวลับมาถาโถมนเธอแสวามอ่อนแอให้เาเห็น ทำใแ็พูผลัไสเาอย่าเย็นาที่สุ
“ทิวออไปาห้อวา อนนี้เราไม่ไ้เป็นอะไรันแล้ว วาะไปทำอะไรับใรมัน็เป็นเรื่ออวา”
วาาแ็ร้าวไม่ใ่บทบาททีุ่้นเย ทิวไ้แ่นิ่อึ้ ผ่อนท่าทีโรธเรี้ยวอัวเอล ้าวเท้าถอยาเธอหนึ่้าว พูเสียอ่อย หวัใ้ไม้อ่อนเ่นทุที
“วาอย่าใร้ายับทิวสิ อนนี้ทิวำลัเป็นห่ววานะ ทิวแ่อยารู้ว่าเมื่อืนวาหายไปไหน...”
“ทิวออไปเถอะ”
“วา... วายัโรธเรื่อน้อนนั้นใ่ไหม ทิวอโทษ อโทษริๆ ทิวสัาว่าะไม่ทำอีแล้ว ทิวรัวานะ รัวานเียวริๆ” นทำผิน้ำเสียสั่นอออ้อน้วยำหวาน เอื้อมับมือ้า้ายอหิสาวมาประอ นวาเนื้อัวระุใ แววาหวั่นไหวับนรัเ่า หาเธอพยายามเรียสิัวเอ ึมือลับมาไว้้าัว ลอามอสูสัน้ำาที่ำลัเอ่อท้น
เป็นอย่าที่รุ่นพี่หนุ่มหน้าสวยบอว่านเราไม่สามารถสั่สมออะไรลืมไ้่ายๆ โยเพาะนที่เยมีสัมพันธ์ลึึ้นานนับปี ในใเธอยัโหยหาเา เส้น้ายแห่วามผูพันยัผูมัเธออยู่ มันรัเธอแน่นนเ็บ ไม่อาลั้นน้ำาไ้อี่อไป แม้บริมฝีปานห้อเลือ
“วาไม่อยาเ็บแล้วทิว วาอยาพอแ่นี้...” นวามอภาพนรัผ่านม่านน้ำาที่ไหลพรั่พรู เธอพยายามอย่ายิ่ในารประอร่าัวเอให้ยืนนิ่ในสภาวะใสลาย ทั้ร่าเธอำลัไร้เรี่ยวแร ทรัวบนปลายเท้าแทบไม่ไหวยิ่ว่าอาารมึนฤทธิ์เหล้า เ่าเธอทรุล้าหนึ่ ทิวถือโอาสปรี่ัวเ้าไปพยุ สาผมเผ้าที่ปรหน้าทั้าหูเธอเบาๆ ไล้มือับน้ำาบนแ้มนุ่ม
นวายับัวัืน หาเาโอบอเธอไว้ หันสบาเธอนิ่
“ไม่ร้อนะ ทิวะไม่ทำวาเ็บแล้วริๆ ทิวสัา นะรับ เราีันนะ” ายหนุ่มพูพลายื่นนิ้ว้อยพร้อมรอยยิ้มบาอย่าทีุ่้นเย นวา้อมอเา้วยแววาสับสน ่อหน้าเาเธอไม่สามารถหลอัวเอไ้เลยว่าเธอไม่้อารลับไปเป็นเหมือนเิม เธอเสียาย่วเวลาีๆ ที่เยมีร่วมัน หาแ่ในั่วะหนึ่เสียนุ่มนวลห่วใย้อึ้นในโสประสาท
‘ถ้ารััวเอ ็ปล่อยเาไปะ’
เป็นเสียอรุ่นพี่แปลหน้าที่เธอเอเมื่อืน เานนั้นำลัมอเธอ้วยสายาเวทนาเหมือนเห็นเธอเป็นนในรอบรัว แน่นอนว่าสิ่ที่เาพูือารี้ทาให้เธอัใ ึ่เธอไม่อาทำมันไ้ในอนนี้ ึไม่ไ้ให้ำอบใแ่นรัในทันที
ความคิดเห็น