คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #59 : สัมผัสรักใหม่ (2) NC
ายหนุ่มทราบสิ่ที่ร่าายอีฝ่าย้อารี เาเบียร่าเ้าไปแนบิายสาว เลื่อนั้นในที่ปลุมมันไว้ับปลายเท้า้าหนึ่ แยาเธอออั้ันับเาน์เอร์ เลื่อนปลายนิ้วสอเ้าไปในลีบอไม้่ำ ยับเ้าออสลับับไล้วนเป็นวลมัหวะเนิบนาบรู่หนึ่ ่อนเ้าัว่อยทรุลนั่ใ้ริมฝีปาหยอเหย้าปุ่มอ่อนไหวอเธอ ใ้ปลายลิ้นอย่าำนาเรียเสียราลั่นอหิสาวัอื้ออึทั่วห้อ
“พี่ไ…” นวาทำไ้เพียเรียื่อเา้ำไป้ำมา ะลมหายใสั่นระเส่าเหมือนะาใ ฝ่ายระทำหลับาแน่นทนเสียเร้าไม่ไหว เาเร่ัหวะึ้นส่เธอให้ถึฝั่อีรา ่อนลุยืนึ้น หยิบอฟอยล์ออาระเป๋าสา์ในาเ ปลิปสลัอาภร์ออ เผยให้เห็นแ่นายัึใ้ั้นใน
นวาเินอาย พยายามหลุบาไม่มอส่วนแ็ึอเา ทว่าายหนุ่มลับับมือเธอให้สัมผัสมันเบาๆ ราวอยาสร้าวามุ้นเย
สัเปิิริยาหิสาวใหู้ผ่อนลาย เา่อยนำท่อนเนื้ออุ่นออมาาเนื้อผ้า หยิบถุยาที่ำไว้ในมือสวมรอบ ยับัวเ้าไปิายสาวไล้ส่วนปลายเบาๆ ับปาทาเ้า่ำื้น ปลุไฟปรารถนาให้เือพล่าน
แทรายเ้าไปทีละน้อยในโพรรัแสนอบอุ่น หิสาวสะุ้เฮือัริมฝีปา้วยวามเสียว ปลายเท้าิับพื้นเาน์เอร์ เรียวาสั่นเทาแทบทรัวนั่ไม่ไหว ายหนุ่มโน้มัวเ้าไป่วยประอ ยาเธอระหวัับเอวเาไว้
ายหนุ่ม่อยยับสะโพเป็นัหวะเนิบให้หิสาวปรับัวรู่หนึ่ ่อน่อยเร่ึ้นามวามระหายพลุพล่านที่เ็บลั้น ฝ่ายรับัฟันส่เสียรา่านไม่หยุปา แะอบสวรร์รั้แล้วรั้เล่าร่าายอ่อนระทวยเสียวระสันทุุสัมผัส
เธอไม่เยมีวามสุับารร่วมรัมามายเ่นนี้ รุ่นพี่เอาใใส่เธอในทุท่วท่า ระทำับเธอ้วยวามนุ่มนวลหาพร้อมัน็เร่าร้อนนเธอแทบมอไหม้
ะถูรุเร้านัวเอร้อราเสียแห้ นวาอิไม่ไ้ว่าถ้าหาเาเป็นนมอบประสบาร์แรให้ วามทรำเี่ยวับารร่วมรัเป็นเรื่อพิเศษ
นวาโอบอร่าายหนุ่มแน่น สื่อถึารเปิใยอมรับเาในทุ้านและทุารระทำที่เาำลัันำเธอไป อีฝ่ายรับรู้ เาะลอัหวะลเล็น้อย อบรับ้วยารทำแบบเียวัน ุมพิบนปลายมูและริมฝีปาอเธอ ่อน่อย้อนร่าเธอึ้นพาไปยัเียนุ่ม ให้เธอพัร่าาย
ทาบายเหนือร่าบา ายหนุ่มเอื้อมมือลูบเรือนผมที่ปรใบหน้าเปียื้น้วยวามเอ็นู
“ไหวอยู่ไหม” เาถามเพราะเห็นหิสาวอ้าปาหอบ ลมหายใระั้นเหมือนวิ่มาอย่าหนั นวาเินอายับสภาพูไม่ือัวเอ เธอหลบาเาเล็น้อย หาแ่สายาเผอิเห็นลาายอเาที่ยัแ็ึเบียใล้เรียวา เธอหน้าแ่ำ พยัหน้าเบาๆ ให้เาเินเมรั่อ
“ไม่ฝืนนะ” รุ่นพี่ถามเสียเ้มเล็น้อยเพื่ออยาแน่ใว่าเป็นสิ่ที่เธอ้อารไม่ใ่ารทำเพื่อเา
หิสาวเยสบาเาท่าทาวยเิน หาแ่แววาไม่ไ้มีวามลัเล ผศีรษะรับ
ายหนุ่มปรายยิ้ม ลูบแ้มอเธอเบาๆ เป็นารื่นม ่อนเา่อยปลระุมเสื้อัวเอออ สลัมันออไป เผยให้เห็นร่าายผอมบาแ่มีลอนล้ามเนื้อน้อยๆ บ่บอถึวบุมน้ำหนัเป็นอย่าี
นวาลืนน้ำลายอึ อนเห็นเรือนร่าเปลือยเปล่าอเายับเ้ามาใล้ ับเรียวาอเธอพาเหนือบ่า แทรแ่นายเ้าหาเธอทีเียวมิโยไม่พูพล่ามทำเพล สอบสะโพเ้าหาเธอรัวราวับเรื่อัร
หิสาวหวีร้อเหมือนนถูทรมานับุระสันที่ถูย้ำ้ำๆ นเธอไปถึฝั่อีหลายหนาม้วยารปลปล่อยอเาที่ไม่บเพียรั้เียว
รุเร้ารุ่นน้อ้วยพลัเหลือล้นนเห็นว่าอีนอ่อนเพลีย ไมอน์ถึ่อยหยุวาม้อารอัวเอแม้ไฟรัอเายัุรุ่นทั้ที่เวลาผ่านไปแล้วหลายั่วโม
เายอมรับว่าในยามปิเาอบรอยยิ้มอเธอมาว่าเสียร้อไห้ทรมาน แ่ยามเธออยู่ใ้ร่า เาหลใหลใบหน้าบิเบี้ยวและเสียรีร้อแหบแห้เรียื่อเา ะเรียว่าเาเป็นผู้ทารุรรมในห้วรั่อเธอไม่ผิ และัวหิสาวเอ็ูยินีับำิ่ไปพร้อมัน
ผละัวออาหิสาวหลัาเสร็ิรั้ล่าสุ ไมอน์ถอถุยาอนามัยทิ้ับพื้น้าเีย เอนายลนอน้ารุ่นน้อ อีฝ่ายที่เหนื่อยหอบยับัวุายบนแผ่นอว้าฟัเสียหัวใเ้นรัวาารออแรอย่าหนั วาเธอ่อยปรือล ริมฝีปาลี่ยิ้มบาสุใ
“วามีวามสุั่ะ”
“หืม? สุหรือทรมาน เราร้อไห้้วยนี่” ายหนุ่มเย้าลั้วหัวเราะ เอื้อมมือปาหยน้ำอุ่นที่ไหลึมรหาารุ่นน้อ อีฝ่ายหัวเราะาม สบารุ่นพี่หวาน่ำ
“สุสิะ วาไม่เยมีวามสุแบบนี้”
“ั้นอยาะมีอีรอบไหม” รุ่นพี่ระเ้า แสร้โน้มัวเ้าไปหาหิสาว อีฝ่ายหวีร้อปนหัวเราะ ส่ายหน้าพัลวันปิเสธ
“ไม่เอาแล้ว่ะ วาเหนื่อยแล้ว...” ไม่ทันพูบประโยี เสียประูถูระาเปิเ้ามาพร้อมับเสียใรบานเหนื่อยหอบ ู่รัที่นอนอยู่บนเียสะุ้ื่นใ โยเพาะฝ่ายหิ เธอลนลานรีบว้าผ้าห่มลุมเรือนร่าเปล่าเปลือย ฝ่ายายเอาแผ่นหลัำบัหิสาวไว้
หันหน้าไปทาประูะโนถาม
“ใร”
ความคิดเห็น