คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : เยือนโฮสต์คลับ (2)
นัท่อรารีมือใหม่ถูนำมายัั้นสามที่มีแสไฟสีเหลือสว่านวล ผนัทาเินแ่เป็นวอลเปเปอร์ลายลูไม้อ่อน้อยสะท้อนแสไฟเป็นประายสีทอ มี่อุหลาบในแันสูส่ลิ่นหอมอ่อนๆ ให้วามรู้สึราวับอยู่ในราวัยุโรปยุลา สอสาวเผลอหยุหายใั่วะ มอภาพรหน้าอย่าื่นา
“ผมออนุาสุ่ผู้หิแ่นี้นะรับ เี๋ยวะให้ทาุโฮส์ูแล่อ” บริรผู้นำทาแ้ื่อผู้มาเยือนแ่แผน้อนรับประำั้นพร้อมส่ระเป๋าอแใหู้แล อีฝ่ายยิ้มรับ โ้ัวทัทายหิสาว ผายมือเิทั้สอ
“เิทานี้รับ” ายหนุ่มวัยสามสิบ้นในเสื้อยืาวับสูท
สีเทาส่ยิ้มน้อยๆ ให้พวเธอ ่อยเินนำไป้าหน้า สอสาวแอบใเ้นับรอยบุ๋มเล็ๆ รแ้มอเาไม่น้อย เาเป็นผู้ายหน้าาีในระับพระเอีรีส์โรแมนิไม่ปาน ลอทานเินามัวเร็ ลอบสบาัน้วยวามื่นเ้น
เินนำถึห้อให่ริมสุอทาเิน หนุ่มหล่อเปิประูห้อวีไอพีเ้า ผายมือเิพวเธอเ้าไป
ภาพหลับานประูทำให้สอสาวอ้าปา้า้วยวามทึ่
ภายในแ่หรูหราไม่แพ้ับภายนอ้วยเฟอร์นิเอร์มพูลิบทอ โมระย้ารูปทรล้ายเิเทียนแวนห้อยลาห้อให้วามสว่า ผนัทึบฝั่หนึ่เป็นอบบัวลุลวลายประี อีฝั่ระเป็นม่านหลุยส์ผ้าเนื้อีเผยให้เห็นทิวทัศน์รารีอมหานรที่เ็มไป้วยประายาษื่นอแสไฟ
สอสาวรู้สึราวัวเอหลุเ้ามาในโลเทพนิยาย วาสายาื่นเ้นสำรวห้อสวยามแ่ละอมุมนานเป็นนาที พนัานหนุ่มหล่อลอบยิ้มมอพวเธอ ่อน่อยพูึ้นอนเห็นทั้สอหันลับมาสบาเา
“เิุผู้หินั่่อนรับ” ายหนุ่มเินนำไปยัโฟาบุนวมัวยาวลาห้อ ผายมือเื้อเิลู้า วาระเป๋าสะพายอนวาลบนโ๊ะเล็้าๆ
สอสาวสบาทำท่าอึอั นวาเป็นฝ่ายพยัหน้าเป็นสัาให้ทำาม เำใยอมอย่าเลี่ยไม่ไ้
ทรุัวลนั่บนเบาะนุ่มเนื้อัวแ็เร็ สอสาววาสายามอรอบห้อไม่เป็นสุ แ่เมื่อเห็นประายสะท้อนอล้อวรปิทั้สามมุมห้อ เหายใล่อึ้นเล็น้อย แล้วสะุาับหนัสือปแ็สีำอบเินสอเล่มบนโ๊ะระเบื้อสีาวเาวับ ้านหน้ามีราสัลัษ์อื่อลับ
“ออนุาร้าบ” เสียสใสอใรบานัแว่วาหน้าประูพร้อมเสียเาะสอสามรั้ เรียวามสนใอนในห้อ
หนุ่มหล่อส่ยิ้มให้พวเธอ อธิบายว่าอีฝ่ายเป็นโฮส์ที่อยูแลลู้าเ่นเียวัน
“เิรับ”
สิ้นำอนุา บานไม้่อยแ้มเปิออ ปราเป็นหนุ่มร่าสูผอมราวราวเียวับพวเธอสวมเสื้อยืสีำับาเยีนสีีาเินเ้ามาในมือถาเสิร์ฟผ้าเย็นับวน้ำื่ม แ้วเปล่าและถัน้ำแ็นาเล็
“อุผู้หิรับ สำหรับเ็มือ” เาโ้ัวให้สอสาว ยื่นอบรรุผ้าเย็นให้ นวา้มหน้าอบุยื่นมือรับไว้ เเหลือบมอใบหน้าอายหนุ่ม มือผะ้ารู่หนึ่
“อ๊ะ”
เส่เสียร้อประหลาอนเห็นหน้าอีฝ่ายัๆ หมือัวเอลับไปอเสื้อึ้นาปลายาถึมูปิบัหน้า ว้าหยิบผ้าเย็นาถาโยไม่สบาผู้มาเยือนใหม่ แะออมาเ็ไม้เ็มือทุอทุมุมอย่าละเอียเินเหุนนวาแปลใ
นให้บริารมวิ้ว เอียอมอลู้าสาวอมพิลึ้วยท่าทีสสัยะทยอยวาอในถา
โฮส์มาใหม่ยืนทำท่ารุ่นิั่วอึใ ่อนร้ออ้อับัวเอ อ้าปาะพูบาอย่าับเ หาแ่สุท้ายเาลืนำพูลอ โ้ัวออนุาาไปทำหน้าที่อื่น่อ
ล้อยเสียบานไม้่อยปิลพร้อมับร่าายหนุ่มหายลับ เะัมือาารทำวามสะอา ปรายามอทาประูอีรั้อย่าระแว ถอนหายใเฮือให่อนไม่เห็นวามเลื่อนไหว วาผ้าเย็นลบนถาามเิมท่ามลาสายาไม่เ้าใอนวา
เเม้มริมฝีปาปิสนิท ีหน้านิ่ไม่อธิบายเพื่อนเพิ่มเิมับวามใที่ไ้พบับหนุ่มแปลหน้าเมื่อวานอย่าไม่าฝัน เธอมั่นใเินร้อยว่าเาือนๆ เียวัน แม้เสื้อผ้าหน้าผมูีว่าเมื่อวานมา็าม
นามบัรที่เาให้มา นั่นหมายถึเาทำานเป็นโฮส์อที่นี่
เพานะหน้ามื เมื่อนึว่าหนุ่มนนั้นือลูน้ออไมอน์ที่เธอเยามสืบ เธอไม่รู้ว่าอนนี้เาำลัไปฟ้อเ้านายเรื่อนั้นหรือไม่ ถ้าหาใ่ ะโทษเล่นานอย่าไรบ้าไม่ทราบ เธอเผลอินนาารไปถึวิธีารทรมานในภาพยนร์มาเฟียวนสยสยอ
“ุผู้หิเป็นอะไรหรือเปล่ารับ” หนุ่มหล่อถามึ้นเมื่อสัเใบหน้าีเียวผิปิอเ นวาที่นั่้าันหันมอาม เห็นเพื่อนนั่นิ่เหมือนนไร้วิา เธอเย่าไหล่เบาๆ เรีย
“เ ไม่สบายเหรอ”
“อ๊ะ ป...เปล่าๆ ไม่ๆ เราสบายี สบายีมา” เอบะุะัเหื่อึมหน้าผา
โฮส์หนุ่มับนวาลอบสบาันไม่เื่อ นมีพิรุธึึวามสนใ้วยารเอื้อมมือเปิวน้ำื่ม รริมฝีปารวเียว่อเนื่อนน้ำหมว
บรรยาาศอยู่ในวามเียบ้วยวามทึ่ในท่าทีประหลาอเ ่อนโฮส์หนุ่มส่ยิ้มอ่อนหวานเปลี่ยนบรรยาาศ วนุยเสียนุ่มนวล
“เอ่อ อันนี้ผมออนุาถามุผู้หิทั้สอรับว่าเยมาที่นี่หรือเปล่า ถ้าไม่เยผมะอแนะนำั้นอนารใ้บริาร”
“อ้อ่ะ ม...ไม่่ะ พวเราไม่เยมา”
“แล้วมีโฮส์นไหนในใ หรือถูแนะนำื่อนไหนมาไหมรับ”
“ไม่มี่ะ”
“โอเรับ อันนี้ะเป็นหนัสือภาพรวมโฮส์ในลับอเรา
ถ้าุผู้หิอบในไหน สามารถเลือแล้วบอผมไว้ไ้เลยรับ” พูพลาหนุ่มหล่อ่อยย่อัวุเ่าับพื้น้าโ๊ะ าหน้าหนัสือที่ว่า
“ุผู้หิสามารถเลือไ้ไม่ำัำนวนน แล้วเี๋ยวผมไปแ้พวเาให้ ส่วนอีเล่ม เป็นเมนูอาหารและเรื่อื่มอร้านุผู้หิสามารถสั่รับประทานไ้เลยรับ”
ความคิดเห็น