คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #45 : รุ่งเช้าแสนหวาน (1)
ไ้ยินเสียนาฬิาปลุอนเ้ารู่ วรัน์โศีรษะึ้นาหมอนเล็น้อย เอื้อมแนวานหา้นเสียแล้วปัหน้าอรปุ่มเลื่อนปิามวามเยิน ะเปลือาหนัอึ้ลืมไม่ึ้น เาไม่เยมีวามรู้สึเียร้านับารื่นเ่นนี้มา่อน เพราะเมื่อืนเานอนน้อยเินไปร่าายเลยพานอ่อนเพลียไม่อยายับไปไหนเสียื้อๆ
วรัน์หลับานอน่อรู่หนึ่ ่อนหยัายลุาเียนอน บิัวไปมาสอสามรั้ เหลือบมอลาายที่ื่นัวามลไธรรมาิ ใบหูเาร้อนผ่าวน้อยๆ ภาพเหุาร์เมื่อืนทั้หมายัในสมอราวเพิ่เิึ้น
ที่ผ่านมาเารู้สึอึอัับารเห็นัวนั้ผาโยไม่อนุาอ ทว่าเมื่อัวเอเริ่มเปิใยอมรับเรื่อเพศ่าา่อนหน้า เาสามารถมอ้ามมันไปเป็นเรื่อธรรมา ทำิวัรอย่าอื่นามปินมันสบ
อาบน้ำแ่ัวเสร็ วรัน์สวมผ้าันเปื้อนเรียมเ้ารัวทำอาหารเ้า สัพัมีเสียเาะประูาแหน้าห้อัึ้นเบาๆ เาสะุ้เหลือบมอไปทาบานไม้พลันหัวใเ้นรัวเมื่อนึว่าอีฝ่ายือใร
่วเ้าวันเรียนหลัาลบหาับารินทร์เป็นทาาร
นเป็นรุ่นพี่มัทำ้าว้มหมูสับับาแฟลาเ้ที่เธออบใส่ถุไปฝานรัเป็นมื้อเ้าเสมอ แ่หาระยะหลัหิสาวปิเสธไม่รับน้ำใ เพราะเห็นว่าเป็นารสิ้นเปลือเินและเวลาอเา ระนั้นวรัน์ยัยืนยันอยาทำ้วยท่าทาอออ้อน อีฝ่ายผู้ัไม้อ่อนเาไม่ึ้น เลยยอมให้เาทำามใ โยมียื่นแลเปลี่ยนให้เธอ่วยเป็นลูมือเา ึ่วันนี้เธอมาทำหน้าที่นั้นามปิ
ทว่าอนประูถูเปิออ ทั้สอนสบสายา้วยท่าทาไม่เป็นธรรมาิ มือไม้ระเะระะอย่าไรบอไม่ถู ริมฝีปาที่ะอ้าทั็พะาบไม่มีเสียใหลุลอเป็นนาที นั่นเพราะ่าฝ่าย่ายัไม่ลืมเหุาร์ที่เิึ้นเมื่อืน
ารินทร์ใบหน้าแ่ำ มอนรัในุันเปื้อนแล้วลำอแห้ผา รู้สึเหมือนอยาลืนินเสื้อผ้าเหล่านั้นเหลือเพียแ่ัวเาเปล่าๆ ะอีฝ่ายลอบมอออาวับเนินระูไหปลาร้าน้อยๆ ที่โผล่ในระับสายา เาลืนน้ำลายอึให่ ปลายเท้า่อยยับเ้าไปใล้เธอามสัาา มือรั้เอวเธอเ้าหา
หิสาวประหลาใไม่น้อยับารเริ่ม่อนอเา หาเธอไม่ไ้ัืน ลับเินเ้ายัพื้นที่ส่วนัวอเาอย่าเ็มใ มือเอื้อมปิประูล้าๆ เบียายแนบินัวให่นสัมผัสถึลาายป่อนูน
สบา้วยวามปรารถนาลึึ้ ทัู้่รริมฝีปาเ้าหาันอย่าเนิบนาบ หลับาพริ้มลิ้มรสวามอ่อนละมุนออีฝ่ายเ่นเียวับแสแยามเ้าที่ส่อเ้ามาผ่านม่านหน้า่า โอบอลูบไล้เรือนายอันและันเนิ่นนาน ่อนวามหนัหน่วะ่อยเพิ่มมาึ้นเรื่อยๆ
ารินทร์ระุสายรัผ้าันเปื้อนอนรหน้าออ ถอมันอับพื้น เลื่อนปลระุมุนิสินัวโนถึแผ่นอที่มีมัล้ามบาๆ เธอเลื่อนมือลูบมันอย่าหลใหล ่อน้มหน้าพรมูบบนเนินเนื้อบริเวนั้นแผ่วเบา หามันลับสร้าวามเสียว่านแ่ใรอีน
วรัน์สะท้านน้อยๆ ับสัมผัสเร่าร้อนอเธอที่หยอเย้าบนแผ่นอ เาัฟันส่เสียราประหลาอนเธอส่ปลายลิ้นทัทายร
ยออ มันเป็นวามหฤหรรษ์แปลใหม่ที่ทำเารู้สึลั่ไม่แพ้อนถูรอบรอัวน้วยริมฝีปา
เธอเ่เรื่อารหาุอ่อนไหวอเพศร้าม ะเาแทบสนอเธอืนไม่ไ้ นอาเ้นลึเนินออเธอบนเนื้อผ้าเรียเสียราในลำอเธอเบาๆ
ร่าให่ถูนัวเล็ว่าู่โมนอ่อนระทวย ันัวเานหลัิผนัรัวเิเสียระแท หาเาไม่รู้สึถึวามเ็บปวราวประสาททุอย่าถูัาเหลือเพียวาม่านสยิวที่เธอมอบให้ และเาเอพยายามส่ืนแ่เธอ
ายหนุ่มยเรียวาใ้ระโปรยาวอเธอึ้นนเนื้อผ้าร่นเผยให้เห็นาเนียนาว เาเลื่อนมือเ้าไปลูบไล้สัมผัสไปมา แล้วเลื่อนไปบนสะโพน้อยสัมผัสั้นในเนื้อบาแนบสนิทราวไม่ไ้สวมใส่ มือให่บีบเ้นเธอเบาๆ ารินทร์แอ่นัวราอือพอใเรียื่อเา
“พี่เวฟ...”
น้ำเสียแหบพร่าับแววา่ำเยิ้มอเธอที่้อนมอเาน้อยๆ
ทำให้ายหนุ่มผู้อ่อนไหวหัวใเ้นไม่เป็นส่ำ พายุวามปรารถนาภายในใเริ่มโหมระหน่ำ เาใ้มือหนึ่ประอใบหน้าเธอ โน้มประทับริมฝีปาลไปอย่าไม่ัเ็บวามโหยหาที่มี่อร่าายนรั ึ่อีฝ่ายอบสนอเา้วยวามรู้สึไม่่าัน
ทั้สอแลเปลี่ยนวามหอมหวานอย่าูื่มนริมฝีปาบวมเ่อื้นแะ้วยน้ำลาย ่อนฝ่ายหิ่อยสอมือเ้าไปนวลึลาายอเาที่ัวในเนื้อผ้าอย่าอึอั เธอแะปลายมันเบาๆ เรียเสียร้ออเา แล้ว่อยผละมือออ ผ่อนลมหายใหนัอย่าเสียายเมื่อนึว่าบทรัอพวเาำเนินถลำลึว่านี้ไม่ไ้
วรัน์ผะ้าเมื่อหิสาวหยุารระทำเร่าร้อนลาัน เาสบาเธอรู่หนึ่ อีฝ่ายรีบหลุบา่อนใบหน้าแ่าน เปลี่ยนประเ็น
“เรา... ทำ้าว้มันีว่า่ะ”
ความคิดเห็น