ห้องเก็บของ 2 ห้ามเข้า

ลำดับตอนที่ #5 : ลำดับตอนที่ 5

http://my.dek-d.com/klon24/writer/viewlongc.php?id=712262&chapter=38

บทที่หนึ่ง :



 

          "ซีน ซีน ซีน!"

          ในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าโรงเรียนมัธยมที่ตัวเองศึกษาอยู่ก็มีเสียงแปลกๆดังมาจากด้านหลังทำให้ฉันต้องหันไปมองแบบงงๆ เอ๋.. ยัยคนนี้เป็นใครกัน ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย เป็นคนโรงเรียนฉันด้วยหรอ วันนี้เป็นวันจันทร์ เป็นวันที่ฉันต้องมาเรียนเป็นปกติอยู่แล้ว

          ชุดของโรงเรียนก็ธรรมดาๆเสื้อคอปกสีขาว เสื้อนอกสีดำกระโปรงยาวถึงเข่า รองเท้านักเรียนสีดำถุงเท้ายาว สวนทรงผมทำแบบไหนมาก็ได้ ซึ้งปกติฉันปล่อยผมมาประจำ ทำให้ผมสีดำยาวไปถึงเอวเหมือนราพันเซลโดนตัดผมไปเศษสิบส่วนเจ็ด(?)เซนติเมตร

          เอาเป็นว่าเราวิพากษ์วิจารณ์เรื่องชุดนักเรียนกันไปเยอะแล้วมาเข้าเรื่องของหญิงสาวผมสีน้ำตาลเข้มออกดำที่มัดผมแกละหยัดศกสองข้างที่กำลังวิ่งมากระโดกอดฉันก่อนดีกว่าว่า เธอ-เป็น-ใคร-กัน

          "เออ.. คุณเป็นใครค่ะ"ฉันถามออกไปหลังจากที่หญิงสาวคนนี้วิ่งมากอดฉันแล้ว -*-

          "ก็เราไงกวางน้อยอ่ะ กวางน้อยเอง"กวางน้อย? ฉันมีเพื่อนชื่อนี้ด้วยหรอ

          "...."

          "กวางน้อยที่ใช้ชื่อนามแฝงว่า Fairy อ่ะ \>O</"หญิงสาวตอบพรางโยกแขนไปมาราวกับเด็กๆ อ๋อ นึกออกแล้ว

          "กวางเองหรอ ว่าแต่ทำไมมาอยู่โรงเรียนนี้ล่ะ เมื่อวานยังคุย M กันอยู่เลย"ฉันถาม

          ก็พอดีว่า กวาง หรือ กวางน้อย เป็นเพื่อนในออนไลน์ของฉันน่ะสิค่ะ ซึ้งแน่นอนว่าวันนี้ฉันพึ่งเคยเห็นตัวเป็นๆของเธอ เราติดต่อกัยทางเว็บไซต์นิยาย และก็ค่อยๆเพิ่มหนทางการติดต่อกันมากขึ้น จนฉันได้รู้ว่ากวางมีที่อยู่ใกล้ๆกับบ้านของฉัน แต่คนละเส้นทางเท่านั้นเอง

          "ก็เมื่อวานเราพึ่งบอกกับซีนไปเองน่ะ ว่าจะมาเรียนทีเดี่ยวกันน่ะ"

          "ขอพ่อ แม่มาล่ะสิน่ะ ยัยคุณหนู"ฉันถามหน้านิ่ง

          "อิ อิ ก็ใช่น่ะสิจ๊ะเพื่อนจ๋า อีกอย่างเราอยู่ห้องเดียวกันด้วยน่ะ"

          "ยังงั้นก็ดีเลย ไปกันได้แล้วล่ะ เดียวก็เข้าเรียนสายกันพอดี"ฉันพูดเป็นประโยคสุดท้าย

         ก่อนจะจูง(ลาก)กวางน้อยไปที่ห้องพร้อมๆกัน บ้างคนอาจจะสงสัยน่ะว่าทำไมฉันถึงมาโรงเรียนคนเดียว ทั้งๆที่ควรมีพี่ชายมาด้วย คำตอบคือ พี่ชายฉันตื่นสายขี้เกรียจรอ ฉันจึงมาถึงก่อนเฮียแกทุกวัน แต่ก็ไม่รู้ทำไมพี่ซิมส์มีเพื่อนเป็นประธานนักเรียน คุณเพื่อนรักแกเลยสมัครบัตรวีไอพีเวลาคนในโรงเรียนทำนอกกฎให้เป็นการบริการพิเศษ

        ฉันว่าพี่คนนั้นก็คงเบื่อการมาสาย การเอาแต่ใจ ความเจ้าชู้และก็นิสัยขี้โมโห(โดยเฉพาะเวลาโมโหหิว)ของพี่ซิมส์เต็มทนเลยทำบัตรแบบนั้นให้ชัวๆ =_=;; ถึงตอนนี้ฉันก็ยังสงสัย ทำไมฉันถึงใช้ชีวิตอยู่บ้านเดียวกันกับไอคุณชายพี่ซิมส์มาได้ยังไงตั้งสิบหกปี เฮ้อ หนักใจเรื่องพี่ชายตัวเอง

         ช่วงพักกลางวัน

         Narrate : Rum

         "เฮ้ยๆ ไงไอรูมทำไรอยู่ว่ะ"

         เสียงดังก้องร่าเริง ออกแนว บ้าๆ บอๆ ตามแบบของเพื่อนรักตั้งแต่มอต้นของผมไอซิมส์ชายหนุ่มที่มีความฮอตรองมาจากผมหนึ่งขั้นทักขึ้นในขณะที่ผมกำลังนั่งวาดรูปการ์ตูนซาสึเกะจากเรื่องนารูโตะอยู่เงียบๆในห้อง 3A ของโรงเรียน

         "นั่งวาดซาสึเกะ"ผมตอบแบบไม่มองหน้ามันแล้วก็ใจจดใจต่อกับการลากรายเส้นส่วนเส้นผมอยู่

         ชายหนุ่มผมสีดำ ค่อยๆเดินมาอยู่หน้าโต๊ะเรียนก่อนจะก้มมองดูผมวาดรูปเงียบๆ เหอะ ผมชื่อ รูม มีรูปร่างที่สูง ผมสีดำสนิท ดวงตาสีดำ ในชุดนักเรียนชายนั้นคือเสื้อในสีขาว ผูกเนคไทสีแดงเลือดหมู เสื้อนอกสีดำ แต่ผมเป็นคนขี้ร้อนเลยไม่ค่อยชอบใส่โดยเฉพาะเวลาเรียน

        "การวาดรูปมันน่าสนุกตรงไหนว่ะ น่าเบื่อออก"ไอซิมส์ที่เงียบมาได้แค่ครึ่งชั้วโมงเอ่ยปากถาม

        "สนุกดิ เหมือนกับว่าเราได้เป็นส่วนหนึ่งของภาพมันเลยล่ะ"

        "แกนี้น่า ยิ่งผ่านไปทุกวันๆยิ่งเหมือนกับยัยน้องสาวฉันว่ะ"หลังประโยคกับคำว่า 'น้องสาว' ของไอซิมส์ทำให้ผมที่นั่งวาดรูปอยู่ต้องชักงักลงทันที

        เอะ ซิมส์มันมีน้องตัวหรอ ผมพึ่งรู้แฮะ แต่ชั้งเหอะ ผมเหมือนน้องมันยังไงล่ะนี้ ไม่เข้าใจครับ

        "เหมือนยังไงว่ะ"ผมถามพรางมองหน้าไอซิมส์แบบหาเรื่อง

        "ก็เพ้อไปนู้น เพ้อไปนี้ ทำตัวยังกะเป็นนางเอก พระเอกนิยาย"เออ แล้วกูเป็นจริงมั้ยล่ะว่ะไอตัวประกอบ -*-

        "เออ แล้วไงก็คนมันจินตนาการสูงส่งนี้หว่า"

        "สูงเกินไง = = ใจป่ะ"มันตอบก่อนจะเดินออกไปจากห้องเพื่อทานข้าวเที่ยง

        นั้นสิ ผมว่าผมเริ่มสนใจน้องสาวมันแล้วล่ะ ฮึ คนที่เป็นแบบผมงั้นหรอ

        Narrate : Sin

        "เฮ้อ ทำไมโรงเรียนนี้เรียนเข้มจังเลย"กวางน้อยที่กำลังเดินอยู่ข้างๆของฉันพูดขึ้นพรางหลับตานิ่ง

        "ก็ที่นี้มันโรงเรียนเอกชนนี้น่ะ"ฉันตอบยิ้มๆ

        ตอนนี้ก็เป็นเวลาพักเที่ยงแล้วล่ะค่ะ ฉันกับกวางน้อยก็เลยกำลังเดินพยุงข้าวของ เครื่องเขียน สมุดโน๊ต และก็หนังสือเรียนวิชาเคมี ไปเก็บที่ห้องเรียน แล้วค่อยเดินลงมาชั้นล่างอีกเพื่อที่จะเข้าไปทานอาหารในโรงอาหารของโรงเรียน

        ถึงตอนนี้ฉันก็เริ่มที่จะนึกขึ้นได้แล้วล่ะ ว่าทำไมกวางน้อยถึงมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ได้ ก็เมื่อตอนเช้าระหว่างชั้วโมงการงาน อาจารย์ประจำวิชาไม่มาแล้วไม่มีอาจารย์มาสอนแทน เราเลยว่าง หลังจากนั้นกวางก็เลยเล่าเรื่องที่ว่า ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี้ได้

       ตอนชั้วโมงการงานอาชีพ

       'ซีน มีปากกาดำเปล่า เรายืมหน่อยสิ'

       หญิงสาวผมแกะสองข้างหยักศกเดินมาทางฉํนที่กำลังนั่งคิดพล็อตเรื่องนิยายที่จะเอาส่งประกวดตามคำแนะนำของพี่บาร์ แต่...คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกอ่า ทำไงดีเรา ต้องคิดให้ออกสิ ยัยซีนเธอคือนักเขียนที่มีนักอ่านติดตามมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆน่ะ เรื่องแค่นี้ต้องทำได้สิ งือ คิดไม่ออกอ่ะ

       'มีจ๊ะ นี้'ฉันตอบพรางยืนปากกาดำให้กับกวางน้อย

       'นี่ ซีนจะส่งนิยายเข้าประกวดเปล่าเหลือเวลาอีกปีเดียวเองน่ะ'กวางน้อยเริ่มนั่งลงข้างๆฉันพรางเอาไม้บรรทัดตีเส้นกรอบด้วยปากกาดำที่ยืมฉันไป

       'ส่งสิ กวางอ่ะ'

       'ก็ต้องส่งอยู่แล้วล่ะ ฉันส่งมาทุกปีเลย แต่ไม่เคยได้สักครั้ง เฮ้อ..'

       'ฮึ ถ้าได้ก็คงแปลกล่ะ นิยายแต่ละเรื่องของกวางมีแต่นิยายรักที่เลียนแบบคนอื่นเขาไปทั่วเลยนี้'ฉันตอบพรางหลับตาลงแล้วนอนซุบที่โต๊ะเรียนพรางมองออกไปนอกหน้าต่าง

       'ก็แหม ฉันคิดพล็อตเรื่องไม่ออกนี้น่า'

       'การคิดพล็อตเรื่องมันมาจากประสบการณ์ของคนแต่ง เรื่องแบบนี้ไม่มีใครช่วยได้หรอกน่ะ'

       'ว่าแต่ซีนเหอะ คิดพล็อตเรื่องออกแล้วหรอ'กวางถามพรางทำหน้าบูด ฮึ ฮะฮะ ได้แกล้งคนน่ารักนี้สนุกจังเลยน่า

       'ยังเลย กำลังคิดอยู่'

       'งั้นเราไปก่อนน่ะ'

       'เดียวดิ'ฉันพูดพรางทำหน้านิ่งมแล้วมองไปที่กวาง

       'อะไรหรอจ๊ะ'กวางหันมาพรางถามขึ้นอย่างสงสัย

       'คือว่า อยากรู้หน่อยน่ะ ว่าทำไมกวางถึงมาเรียนที่นี้ได้น่ะ'

       'อ๋อ ได้สิ คือว่า..เรื่องมันเริ่มจากคุณพ่อน่ะ ที่ต้องย้ายมาทำงานที่...%%$^$%$%#$(*^^'หลังจากนั้นกวางก็เล่าเรื่องต่างๆให้ฉันฟังจนฉันเข้าใจในที่สุด

       กวางถึงจะเล่าอยู่แต่ก็ดูท่าทางภูมิใจในตัวคุณพ่อของเธอจริงๆเลยน่ะ ฉันชักจะหมั่นไสแล้วสิ แต่ก็ชั้งเถอะ เพราะคุณพ่อเธอเปลี่ยนบริษัทมาทำงานที่กรุงเทพนี้เองเธอเลยย้ายตามมาอยู่ด้วย อยากรู้จังเลยว่าคุณพ่อของกวางเป็นคนแบบไหนน่ะ

       ปัจจุบัน

       เรื่องมันก็ประมาณนี้ล่ะน่ะ เอาเป็นว่าเข้ามาสู่ชีวิตจริงกันดีกว่า ตอนนี้ฉันกับกวางน้อยก็เดินมาถึงโรงอาหารกันแล้วล่ะค่ะ ดูท่าทางคนเยอะเหมือนกับทุกๆวันเลยแฮะ แล้วนี้เราจะมีที่นั่งกันมั้ยเนี้ย

       "โหย ไหงคนเยอะจังเลย"กวางตอบออกมาก่อนจะทำหน้าบึ้ง

       "ช่วยไม่ได้นี้น่ะ สงสัยต้องออกไปหาอะไรกินข้างนอกแล้วล่ะ ไม่งั้นมีหวังอดแน่ๆ"ฉันตอบพรางมองไปที่กวางน้อยที่ยังทำหน้าบูดบึ้งไม่หาย

       "ไปที่ไหนล่ะที่นี้เขาห้ามเด็กออกนอกเขตโรงเรียนไม่ใช่หรอซีนจัง"กวางตอบพรางทำหน้าสงสัยมาที่ฉัน

       "ฮ่าๆๆ มันก็ใช้แต่เราไม่ได้ออกนอกโรงเรียนนี้น่า"ฉันยิ้มพรางจับมือกวางน้อยไปยังด้านนอกของโรงอาหาร

       ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งใกล้ๆโรงเรียน

       ตอนนี้ฉันกับกวางกำลังนั่งทานอาหารอยู่ในร้านอาหาร Foods B. ร้านอาหารสไตล์สบายๆแนวน่ารักๆเหมาะกับการนั่งเล่นทานอาหารหรือสวีตหวานมากมาย ซึ่งที่นี้คือร้านอาหารขาประจำของฉัน ทำไมน่ะหรอเพราะว่าที่โรงอาหารทุกๆวันจะมีนักเรียนไปทานที่นั้นประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของเด็กทั้งโรงเรียน