คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 14 สติที่หายไป
14
สติที่หายไป
ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อวานฉันก็ไม่ยอมอยู่คนเดียวอีกเลย
นี่ขนาดที่ถึงกับยอมหน้าด้านแบกที่นอนหมอนมุ้ง มาอาศัยหลับนอนที่ห้องนายเนเลยนะ!
ถึงจะยังไม่หายโกรธนายนั่นก็เหอะ
แล้วหมอนั่นก็ยังไม่อธิบายอะไรให้ฉันฟังอยู่ดี
แถมยังชอบมานั่งตาเยิ้มจ้องหน้าฉันอยู่ได้
ไปหายัยอึ๋มของนายไป! ฉันได้แต่คิดในใจเพราะถ้าหมอนั่นไปจริงๆฉันคงประสาทหลอนตายแน่ๆ
ตอนนี้หมอนั่นไปอาบน้ำล่ะ
ประมาณห้าชั่วโมงครึ่งได้แล้วมั้ง(เว่อร์) ไม่ยอมออกมาสักที
นายเพาะพันธุ์ยุงลายอยู่ในห้องน้ำรึไงยะ กรี๊สสสส !!!!! ทำให้ฉันต้องลำบากมานั่งเรียกไอ้บ้านั่นอยู่แบบนี้อะ
“เนนนนนนนนนนนน” ฉันทำเสียงยานคางพร้อมกับเคาะประตูห้องน้ำไปด้วย อย่างไม่หยุดหย่อน
“จ๋า ถ้วยฟู”กรี๊ดดดด ฉันล่ะไม่รู้ไอ้บ้านี่ครึ้มอกครึ้มใจอารมณ์ดีอะไรขึ้นมา
ตั้งแต่ฉันเจอไอ้บ้านั่นกับยัยอึ๋มคืนนั้น
พอเจออีกทีไอ้บ้านั่นก็พูดเสียงหวานใส่ฉันตลอด
ไม่รู้เมาค้างหรือยัยอึ๋มผสมยาละลายสมองให้กินก็ไม่รู้
ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าคืนนั้นหลังจากที่ฉันเมาไอ้น้ำสีฟ้านั่น
มันเกิดอะไรต่อจากนั้นรึเปล่าฟระ
อ้อใช่ ! ฉันโทรไปหาไอ้บ้าเคนโด้ดีกว่า
“ฮัลโหลว แค่กๆ”
นายเคนโด้รับสายฉันด้วยเสียงที่น่าเกลียดชะมัด
“เสียงนายอย่างกับเป็ดเลย”
“ยัยบ้าฉันติดหวัดเธอมานั่นแหละยังจะมีหน้ามาว่าฉันอีก”
ฉันแซวนิดเดียวไอ้บ้าเคนโด้ก็รัวมาเป็นชุด
“ฉันขอโทษษษษษ”ฉันพูดกลับไปด้วยเสียงยานคาง
แต่ไอ้บ้านี่ก็ยังบ่นป็นหมีกินผึ้งไม่หยุดอย่างกับเด็กอนุบาลสอง
ไอ้บ้านี่มันง้องแง้ง
บ้าบอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันฟระ เฮ่อ
วี้ดดดด เกือบลืม ฉันโทรหาไอ้บ้านี่เพราะจะถามเรื่องคืนนั้นนี่หว่า
“เคนโด้ เงียบก๊อนนนนนน ฟังฉันแป๊บบบ” ฉันเค้นพลังเสียงออกมาอย่างยากลำบากเนื่องจากฉันก็เป็นหวัดและกำลังเสียงน่าเกลียดไม่ต่างอะไรจากนายเคนโด้
- -
“ฉันมีเรื่องจะถามหน่อย” ฉันเริ่มเข้าโหมดเสียงจริงจัง แต่ก็ยังเป็ด TT
“ว่า” นายเคนโด้ก็ตอบกลับมาด้วยเสียงเป็ดๆ
กรี๊ดด
นี่มันไม่ใช่เวลามาวิพากษ์วิจารณ์เสียงเป็ดนะยะ
ขณะที่ฉันกำลังตบตีกับตัวเองอยู่นั้น
ฉันก็รู้สึกเหมือนอะไรกำลังมาหาฉันทางด้านหลัง กรี๊ดดดด ไอ้ที่ดึงขาฉันมันตามฉันมาใช่มั้ย
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยถ้วยฟูด้วย TT
“ยัยบ้าๆเฮ่ยหายไปไหนวะ” เสียงเคนโด้ยังดังต่อเนื่องอยู่ แต่ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะฟังหรอกนะ อีตาผีบ้านี่มันจะมาเอาฉันไปอยู่ด้วยแล้วววว
หมับ~~~
มีพลังงานบางอย่างแย่งโทรศัพท์ในมือฉันไปแล้วกดตัดสายดังติ๊ด
“ฉันอาบน้ำแปปเดียว
มานั่งคุยกับผู้ชายแล้วหรอฮะ”
“กรี๊ดดดดดด” ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่เอ๊ะ
เสียงคุ้นๆนะ ไอ้บ้าเน!
“เป็นบ้าอะไรของเธอ”
“ไอ้บ้า นะ…อ๊ะ”
ฉันกำลังจะหันกลับไปเบิ๊ดกะโหลกเน่าๆของนายนั่นสักทีแต่ก็ต้องรีบหันกลับ
>///< ไอ้บ้านี่จะใกล้เกินไปแล้วววว
แถมเสื้อผ้าก็ไม่ใส่ มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปิดไอ้ข้างล่างเอาไว้
แถมยังอยู่ประชิดติดหลัง จนไอ้หยดน้ำจากการอาบน้ำ มันหยดใส่หลังฉันจนเปียก
“เหอะ
คิดถึงกันจนต้องโทรหากันตลอดเวลาเลยรึไง” นายเนพูดพร้อมกับปาโทรศัพท์ฉันไปที่ผนังอย่างแรง
กรี๊ดดดดดดดดด โทรศัพท์ฉัน
บ้านฉันไม่ได้ปั๊มเงินได้เองนะยะ
นายเนเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก
นี่หวานกับฉันได้ไม่ถึงครึ่งวันเลยนะ
ฉันพยายามจะขยับตัวออกห่างจากนายนี่
คือท่าตอนนี้คือฉันนั่งเอาหลังชนกับตัวนายนี่ ฉันค่อยๆเขยิบๆออก
แต่ไอ้บ้านั่นดันดึงฉันเข้าไปใกล้กว่าเดิม ทำให้หน้าฉันบิดหันไปหาเขาด้วย
และนั่นยิ่งทำให้ฉันกลัวกว่าเดิม แววตานายนี่แข็งกร้าวมาก
แถมบีบไหล่ฉันก็เริ่มเจ็บ
“พูดอะไรบ้างเซ่” นายเนตะคอกฉันพร้อมกับเขย่าตัวฉันแรงๆ
“เคนโด้เป็นเพื่อนฉันมั้ง
ฉันก็แค่อยากรู้ว่าตอนฉันเมาฉันเผลอทำอะไรไปมั่ง”
ฉันพูดออกไปด้วยเสียงสั่นๆ ก็ฉันกลัวนี่ยะ หมอนี่มันชายโฉดชัดๆ
โดนนมยัยอึ๋มนั่นฟาดจนสมองฟั่นเฟือนแน่ๆ
“อยากรู้เรื่องคืนนั้นมากใช่มั้ย
เดี๋ยวฉันจะบอกเธอเอง” เสียงนายเนเย็นลง
แถมไอ้ประโยคท้ายนั่น นายนั่นยังพูดเสียงแหบพร่ามากระซิบเกือบชิดหูฉันอีกต่างหาก
ก่อนนายนั่นจะผลักฉันลงไปนอนราบอยู่กับพื้น โดยมีหมอนั่นคร่อมอยู่
กรี๊ดดดดดด นี่ท่าจะล่อแหลมไปละนะ
แถมหมอนั่นก็ยังจะโชว์เรือนร่างสุดฮอตนั่นให้ฉันดูอยู่นั่นแหละ กรี๊ดดดดด
จะทำอะไรก็ไปใส่เสื้อผ้าก่อนได้ม้ายยยย
นายเนบ้านั่นยังคงมองหน้าฉันอยู่
โดยไม่พูดอะไรออกไม แต่แววตาหมอนั่นเปลี่ยนไปแล้ว ไม่น่ากลัวแล้ว
แต่เริ่มจะกลายเป็นสายตาหวานๆ ซึ้งๆแทน เอาจริงๆ
ฉันกลัวมากกว่าไอ้สายตาโมโหนั่นอีก
“เรามีอะไรกันแล้ว” นายเนพูดหน้านิ่ง
“ไม่จริงงงงงง
ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย” กรี๊ดดดดด ไอ้บ้านี่ต้องโกหกฉันแน่ๆ
ถ้ามีอะไรกันแล้วจริงๆฉันก็ต้องรู้สึกอะไรบ้างเซ่ ครั้งแรกของฉัน
ฉันจะไม่รู้เรื่องไม่ด้ายยย เดี๋ยวนะ นี่ฉันคิดอะไรอยู่ กรี๊ดดดดดดดดด
นายบ้านั่นต้องโกหกแน่ๆ
“เธอทำหน้าเหมือนจะไม่รับผิดชอบฉันเลย”นายเนพูดพร้อมกับทำหน้าบุ้ย ดูสลิดมากในสายตาฉัน พอประโยคนี้นี่รู้เลย หมอนี่มันอำฉันอีกแล้ว
“เลิกบ้าได้ละแล้วก็เอาตัวของนายออกไปห่างๆได้ละ”
“ว้า แปลกว่ะทำไมครั้งนี้รู้ทัน”
นายเนพูดพร้อมกับลุกออกไป
“ก็นายมันปัญญาอ่อนไง
กลับไปหายัยอึ๋มนู่นไป”ฉันพูดพร้อมกับขยับตัวเคลื่อนไปหาน้องโทรศัพท์ที่พึ่งจะตายไปด้วยฝีมือไอ้บ้านั่น
ฉันหันไปมองค้อนนายเน
แต่หมอนั่นก็ยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“นายมันเฮงซวยชะมัด” ฉันพูดพร้อมกับเดินตรงไปหาไอ้บ้านั่น
เคลียร์ทุกเรื่องให้มันจบตอนนี้เลยดีกว่า
ปึก~
ฉันผลักนายเน
แล้วก็บังเอิ๊ญบังเอิญที่ข้างหลังไอ้บ้านั่นเจือกเป็นที่นอน
แล้วไอ้หมอนี่ก็ปล่อยตัวล้มลงอย่างง่ายเกินไป แถมยังอมยิ้มมุมปากเล็กๆ
หึ ยิ้มเข้าไปเหอะ ทำฉันไว้เยอะ
วันนี้จะเอาคืนให้หมดเลย
-Nae
side-
อยู่ๆ ยัยถ้วยฟูก็เกิดคึกอะไรก็ไม่รู้
เอาจริงๆผมว่ายัยนี่ไม่ได้เมาแน่ๆ
หลังจากที่ถ้วยฟูผลักผมล้มไปกับเตียงแล้ว
ยัยนั่นก็ค่อยๆปีนขึ้นเตียงมา แล้วมาคร่อมผมไว้ ก่อนที่ยัยบ้านั่นจะนั่งแปะอยู่บนตัวผม
ผมจะไม่ว่าอะไรเลยนะถ้ายัยบ้านั่นไม่นั่งตรงจุดนั้นพอดิบพอดี
ยัยบ้าเอ๊ย ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ
ผมนอนกัดฟันแน่นเพื่อระงับอารมณ์ตัวเอง ก็ยัยนี่ไม่เคยทำแบบนี้กับผมเลยนี่
อยู่ดีๆมาทำอะไรแปลก ยิ่งทำให้ผมตื่นเต้นจนแทบจะระงับใจตัวเองไม่ไหว
“นายไม่ยอมรอฟังคำที่ฉันจะบอกกับนายว่าฉันชอบนาย!”ถ้วยฟูตะโกนใส่หน้าผม
ผมรู้แล้วล่ะ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่ผมก็แกล้งนอนนิ่งต่อไป
“นายไม่ยอมฟังฉัน
แถมยังไปกับยัยอึ๋มนั่น ” ถ้วยฟูยังคงบ่นไม่หยุด
“ถึงของฉันจะไม่เท่าของยัยนั่น
แต่ก็ไม่ได้ไม่มีนะ” ถ้วยฟูพูดเรื่องแปลกๆ
ก่อนจะคว้ามือผมไปแปะที่อกเธอ เอาจริงๆถ้วยฟูไม่ใช่คนที่ไม่มีสัดส่วนอะไรขนาดนั้น
ขนาดของเธอกำลังดีไม่ใหญ่ไม่เล็กเกิน
สัดส่วนยัยนี่ตรงสเป็กผมสุดๆ
แต่ยัยนั่นคงจะไม่รู้ตัว เลยกล้าเอาตัวเธอมายั่วยวนผมขนาดนี้
แต่ยัยนั่นก็ยังไม่หยุดแค่นั้น ถ้วยฟูก้มลงมาวุ่นวายที่คอของผมก่อนจะรู้สึกว่ายัยนี่กำลังทำคิสมาร์ก
อา ผมรู้สึกดีเป็นบ้า
“นายเป็นของฉัน” ถ้วยฟูพูดเสร็จก็ผละออกไปแล้ววิ่งหายไปไหนไม่รู้ ทำเอาผมค้างสิ้นดี
ยัยนี่แม่งโคตรบ้าเลยว่ะ
-End Nae side-
ขอเม้นๆเพิ่ม กำลัง ♥ ให้ไรท์เตอร์บ้างน้า
To be continued
V
V
V
V
ความคิดเห็น