คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1/1
บทที่ 1/1
อนผมยัเป็นเ็ มัมีบาสิ่ที่พ่อะถามเสมออนทานอาหารเย็นร่วมัน
“โฮยอ ลูฝันะเป็นอะไร”
ผมอบว่า
“นัฟุบอล ผมอยาเป็นนัเะที่เ่เหมือนปาร์ีอ”
พ่อ็ะอบว่า
“ถ้าลูอยาเป็นนัฟุบอลแบบนั้น ลู้อมีพรสวรร์ พ่อิว่าที่ปาร์ีอนั้นโเ่นเหนือใร เป็นเพราะว่าเามีพรสวรร์ที่ใรหลายนไม่มี และลู็มีมันเ่นัน”
พ่อพูถู
ย้อนลับไปอนนั้น ผมิว่าพ่อผมพูถู
เรื่อที่ว่าผมมีพรสวรร์
หลายๆนรอบัวผม็ิแบบนั้นเ่นัน
พวเาบอว่าโฮยอมีพรสวรร์ในารเป็นนัฟุบอล ถ้าหาไ้รับารูแลฝึฝนที่เหมาะสม ผมะสามารถเป็นนัฟุบอลอาีพไ้
ปี 2002
ผลพวาระารเ้ารอบรอนะเลิศฟุบอลโลปี 2002 ทำให้ระแสฟุบอลในเาหลีไ้พุ่พรวึ้นมา ผมไ้รับวามาหวัาหลายๆน
แ่แล้วผม็รู้ัว
รู้ัวว่าพรสวรร์ที่ิว่ามีนั้นมันเป็นเพียภาพลวา
สามปี
หลัาเ้าร่วมทีมฟุบอล ผมเออุปสรรรั้ให่ในเส้นทาฟุบอลอผม
นั่นือนที่เ่ว่าผม
ผมไม่สามารถเทียบับเ็นอื่นๆที่ไ้รับารฝึฝนเลี้ยูมาอย่ามืออาีพว่าไ้เลย แถมร่าายอันบอบบาอผมนั้นยัโนนัเะนอื่นๆัาร่อนที่ะทันไ้บอล้วย้ำ
แล้ววันหนึ่ โ้็มาุยับผม
“ไปฝึแยรนั้น โฮยอ”
ที่ที่ผม้อไปือลุ่มเ็ที่อายุ่ำว่าผผม
ผมลัว
ผมรู้สึมีำแพให่วาั้นเส้นทาอผม
แล้ววามหลใหลในฟุบอลอผม็่อยๆาหายไป ผม่อยๆวิ่หนีามัน นสุท้ายผมอลาออาทีมฟุบอล
ผมยอมแพ้
อนผมลับถึบ้าน ผมร้อไห้
ะปลอบโยนผม พ่ออผมพูว่า
“โฮยอ อไม้ทุอไม้ทุอไม่ไ้เบ่บานพร้อมันหม ารที่อไม้บาอยัเบ่บาน ไม่ไ้แปลว่ามันะไม่บาน มันแ่ยัไม่ถึเวลา”
อนนั้นผมไม่เ้าใในสิ่ที่พ่อพู
ผมแ่รู้สึโล่ใที่ไม่้อเผิหน้าับแรัน ไม่้อรู้สึถูำแพที่น่าอึอับีบ ปล่อยใไปับารินไ่ทอที่แม่สั่มให้
อนนี้ผมิย้อนไปหลายอย่า
ผมสสัยว่ามันะเป็นยัไถ้าอนนั้นผมไม่ยอมแพ้?
ผมมีพรสวรร์ริๆเหรอ?
ถ้าผมทุ่มเทอย่าเ็มที่ ผมะเบ่บานออมาในที่สุไหม?
“เฮ้ โฮยอ นายมัวพึมพัมอะไรับัวเอ เมาแล้วเหรอ?”
สถานที่ที่เาร่ำรวอยู่ในอนนี้ือบาร์
โฮยอที่ำลัมอยู่ในวามิั่วะูแ้วให้ยู เพื่อนร่วมั้นสมัยประถมอเา
“ยัไม่เมา ยั็เถอะยินีับนาย้วยนะ”
“นายแสวามยินีับมันไปแล้ว ไม่้อทำอี”
“เอาน่า ทำอี็ไม่เห็นเป็นไร เรื่อีๆแบบนี้ ็วระแสวามยินีเยอะๆเ่”
เหุผลที่ผมมาที่นี่็เพื่อแสวามยินีับยู
เพื่อนนนี้ที่เป็นนัฟุบอลพึ่ไ้ัวแทนนใหม่
อึอึอึ
เหล้ารสมว่าเิม
ความคิดเห็น