คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความฝันบอกเหตุ
“เราให้เ้า ให้ถือว่าอทานะวันที่เราให้เ้านี้ เป็นัวแทนหัวใ ที่เราะมอบให้เ้าลอไป” หิสาวยิ้มอบและรับอทานะวันามือายหนุ่มมาแนบับอ้วยวามเ็มใ ถึแม้เธอะเห็นหน้าาอายหนุ่มที่ให้อทานะวันเลือนรามา แ่เธอสัมผัสไ้ถึวามอบอุ่น วามหวัี วามริใที่เามอบให้ับเธอหิสาวื่นมอทานะวันที่เธอถืออยู่ สีออมันเหลืออร่ามแ่เพียไม่นานอทานะวันอนั้น ่อยๆ เปลี่ยนสีเป็นสีทอเปล่ประายเิ้าหิสาวรู้สึแสบา นเผลอทำอทานะวันหลุออามืออนเอ โีที่มีมือหนึ่มารับอทานะวันอนี้ไว้ไ้ทัน่อนที่มันะลพื้น
“อบุ่ะ” หิสาวรีบล่าวำอบุโยทันที เธอเห็นผู้ายร่าสูให่ เาำทะมึนว่าผู้ายนแร แน่นอนว่าเธอมอหน้าผู้ายนนี้ไม่ัเนเ่นัน หิสาวยื่นมือออไปเพื่อรับอทานะวันอเธอืน ปราว่าผู้ายนนั้นออทานะวันอเธอไว้แน่นแสวามเป็นเ้าอและพู้วยน้ำเสียเยือเย็นแ่แฝวามน่าเรามเอาไว้
“อทานะวันนี้ เป็นอพี่ และะ้อเป็นอพี่เท่านั้น” านั้นายหนุ่มทั้สอ็่อยๆ เินหายออาเธอไป
" เฮือ! " ทานะวันสะุ้ัวื่นึ้น มอบรรยาาศรอบ้ายัเป็นห้อนอนอัวเอ หิสาวถอนหายใอย่าโล่อ ีที่มันเป็นเพียแ่วามฝันเท่านั้นพอเหลือบามอูนาฬิาที่ฝาผนัอห้อบ่บออนนี้เป็นเวลาหโมรึ่ เสียป้าแ่มมาเาะประูเรียาหน้าห้อ
“หนูทานลู ื่นหรือยั ุอาให้มาาม ะไม่ทันใส่บารับหลวพ่อนะลู”
“่า ื่นแล้ว่ะ หนูล้าหน้าแป๊บหนึ่ เี๋ยวหนูามลไป่ะ” ทานะวันลุึ้นาที่นอนทันที เพราะวันนี้เป็นวันหยุอหิสาว ึ่ส่วนให่ในเ้าวันหยุสมาิทุนในบ้านะใส่บารพร้อมัน ทานะวัน รันา วิศวรเรื่อลประำส่วนลาโรไฟฟ้าพลัานน้ำในประเทศไทย หิสาวำพร้าแม่ั้แ่เล็ๆ อยู่ในวามูแลอผู้เป็นพ่อ อา และอาสะใภ้ ท่านทั้สามูแลหิสาวอย่าีนเมื่อเธอเรียนบปริารี าะวิศวรรมเรื่อล มหาวิทยาลัยั้นนำอประเทศ และสอบเ้าทำานรัวิสาหิทีู่แลาร่ายระแสไฟฟ้าภายในประเทศ สร้าวามภาภูมิใให้แ่นในรอบรัวอเธออย่ามา ่อมาุพ่ออทานะวัน อาร์ รันาสละทาโลเ้าสู่ร่มาสาวพัสร์ ทำให้ปัุบันในบ้านอเธอมีสมาิรอบรัว ือ นายอำเภอร์ิ รันา (อา/น้อายอพ่อ) ุนายสายหยุ รันา (อาสะใภ้) ึ่อาสะใภ้อเธอนนี้ทานะวันรัและเารพเสมือนแม่ผู้ให้บัเิเล้า และลูพี่ลูน้ออเธออีหนึ่น นายร์เ รันา (พี่เ)
“ทาน ลู มาพอีเลย หลวพ่อมาแล้ว” านั้นทั้สี่นึใส่บารแล้วอุทิศส่วนบุส่วนุศลพร้อมัน
“โยมทานะวัน ถ้ามีเหุ้อเินทาไล ่อนไป อย่าลืมไปหาอามาที่วันะ” หลวพ่อร์เบอับโยมผู้เป็นลูสาว ทำให้สมาิทุนในบ้านเิวามประหลาใในำบอล่าวอหลวพ่อทันที
“ะมีเหุอะไร ที่ไม่ีับหนูทานหรือไม่ะ หลวพี่” ุนายสายหยุถาม เพราะเธอรัและเป็นห่วหลานสาวนนี้ราวับลูในไส้ ยิ่ไ้ยินำล่าวอพระส์เ่นนี้เธอยิ่ใอไม่ี
“อย่าวินเินเหุ โยมสายหยุ ทุนมีะาเป็นอนเอ ถือสิอยู่ับปัุบันเป็นที่ั้และใ้ีวิ้วยวามไม่ประมาท” านั้นหลวพ่ออาร์เินาไป
“ุอา ทานว่าไม่มีอะไรหรอ่ะ ถ้ามีเหุร้ายอะไร หลวพ่อน่าะบอให้ทานหลีเลี่ย ไม่้อไปมาว่า” ทานะวันสวมอผู้เป็นอาสะใภ้
“ใุ่ อย่าิมาเลย พวเราเ้าบ้านันเถอะแเริ่มมาแล้ว”
ประเทศภูวธารา
“ท่านนายพลวสุธา เรื่อาริามารสร้าโรไฟฟ้าพลัานน้ำที่ภูวธาราร่วมมือับประเทศไทยอนนี้ำเนินารไปถึไหนแล้ว” เ้าพษ์นภลธนิล ษัริย์หนุ่มผู้ปรอประเทศภูวธารา ึ้นรอราย์้วยพระนมายุ 37 พรรษา สืบราสมบัิ่อาพระราบิา สอบถามนายทหารนสนิทที่เป็นทั้สหายและพี่ายอพระมเหสีในพระอ์อ์ปัุบัน ำรำแหนู่แลทาารทหารและเศรษิอประเทศภูวธารา
“ราบทูลฝ่าพระบาท เือนหน้าทารับาลไทยะส่วิศวรทั้ฝ่ายโยธา เรื่อล และไฟฟ้าเ้ามาวบุมาร่อสร้าโรไฟฟ้าพลัานน้ำพ่ะย่ะ่ะ”
“เราำไ้ว่า ้าบนโรไฟฟ้าพลัานน้ำที่ะทำาร่อสร้ามีป่าพนาไพรที่มีธรรมาิและน้ำที่สวยาม เราอยาไปเินป่าอีสัรั้ท่านนายพล”
“พ่ะย่ะ่ะ ฝ่าพระบาท”
“อย่านั้น เ้าับเราและอรัษ์สั 2 น ไปูารสร้าโรไฟฟ้าและถือโอาสไปเินป่า้วยเลย”
“เป็นารส่วนพระอ์หรือพ่ะย่ะ่ะ”
“ใ่ ถ้านมาเี๋ยวะวุ่นวายเินไป”
“พ่ะย่ะ่ะ ฝ่าพระบาท”
“ุทานะวัน หัวหน้าอเรียให้ไปพบ อนนี้เลย่ะ” ทานะวันเินออาโ๊ะทำานทันที ที่เลาหน้าห้อหัวหน้าอมาแ้ให้เธอเ้าพบ
“สวัสี่ะ หัวหน้า” ทานะวันยมือไหว้ผู้อาวุโสและผู้บัับบัาามสายานอน เมื่อเ้าไปในห้อพบเพื่อนร่วมานอีสอน ือ อำพลหรือพล วิศวรโยธา สััอพลัานน้ำอเียวับเธอ และวารุีหรือวาสััอบัีลา ทั้สามนยิ้มให้ัน เป็นที่รู้ันว่าารที่หัวหน้าอเรียมาพบพร้อมันแบบนี้้อมีโปรเใหม่เ้ามาแน่นอน
“าริั้เทอร์ไบน์ที่ใ้ผลิระแสไฟฟ้าอเื่อน... (แห่หนึ่ในประเทศไทย) เป็นอย่าไรบ้า” หัวหน้าอถามทานะวันเพราะหิสาวพึ่ปิโปรเาริั้ัหันน้ำเพื่อผลิระแสไฟฟ้าสำเร็ลับมา
“เรียบร้อยี่ะ รามเสปที่ำหนทุอย่า อนนี้ฝ่ายวบุมประำเื่อนไ้เ้าไปลอระบบแล้ว่ะ าว่าหน้าะเริ่มผลิระแสไฟฟ้าไ้ทันเวลาที่ำหนไว้ อนนี้ิันำลัเียนรายานสรุปอยู่่ะ”
“ีมา ุทานะวัน ้ออโทษุ้วยนะ ปิถ้าปิเรื่อาริั้ระบบเทอร์ไบน์เสร็เรียบร้อย ผม็ะใหุ้พัสัเือน่อนเริ่มโปรเใหม่”
“แ่รั้นี้ เบื้อบนอลมาริๆ ให้เราส่ทีมวิศวรผู้เี่ยวาไปูแลาริั้ระบบเทอร์ไบน์ที่ประเทศภูวธารา ้อรบวนพวุไปวบุมาน”
“่ะ” ทานะวันอบรับ หิสาวพอะไ้ยินมาบ้าเี่ยวับโรารวามร่วมมือารสร้าโรไฟฟ้าพลัานน้ำระหว่าประเทศไทยับประเทศภูวธารา
“หัวหน้าให้ออเินทาเมื่อไหร่รับ” อำพลถามหัวหน้าอ
“ไป้นเือนหน้าเลย เบื้อ้นผมะทำเรื่อใหุ้ไปประมา 3 เือน่อน แล้วถ้ามีารยายเวลาอาใหุ้ลับมาพัแล้วส่ทีมใหม่ไป เี๋ยวเราูหน้าานอีที”
“่ะ/รับหัวหน้า”
ทันทีที่ออมาาห้อหัวหน้าอเป็นเวลา่วพัลาวันพอีทั้สามนึวนันไปิน้าวที่โรอาหารในที่ทำาน
“ไ้่าวว่าอนนี้ร ็อยู่ที่ภูวธารานะ” อำพลบอเพื่อนสาวทั้สอน
“อ้าวเหรอ โนส่เป็นแนวหน้าอีแล้วนายรนี้ทึและทนริ” วารุีพูถึ ธนร วิศวรโยธาึ่อนนี้ทำหน้าที่บุเบิเป็นแนวหน้าเพื่อเรียมารสร้าโรไฟฟ้าพลัานน้ำที่ประเทศภูวธารา
“เราว่าโทรไปหานายรหน่อยีว่า น่าะพัลาวันเหมือนัน” ทานะวันหยิบสมาร์โฟนเ้าแอปพลิเันไลน์ใ้ารวิีโออลหาธนร
“ว่าไทาน โทรมามีอะไร” ธนารเปิล้อุยับลุ่มเพื่อนาประเทศไทย
“้นเือนหน้า พวเราไ้รับำสั่ไปูแลาริั้ระบบเทอร์ไบน์ นายไม่เหาแล้วนะ”
“ีเลยเราะไ้มีเพื่อน มาถึเมื่อไหร่ะพาไปเลี้ย้าวร้านอร่อยอที่นี้”
“เออ ร่วยส่รายละเอียโปรเและถ่ายรูปหน้าานมาให้พวเรา้วยนะเพื่อน ไม่รีบนะ เอาที่นายสะว” อำพลบอับเพื่อน
“ไ้ แล้วเี๋ยวเอัน ภูวธารายินี้อนรับพวนายทุน” หลัา วาสายธนรเสร็ วารุีโอรว
“ันว่าานนี้พวเราอยู่ยาว” ทานะวันและอำพลพยัหน้าอย่าเห็น้วย
“ุอา่ะ ทานไ้รับำสั่ไปูาริั้ระบบที่ประเทศภูวธารา” ทานะวันบอผู้เป็นอาสะใภ้และถือโอาสบอพี่เลูพี่ลูน้ออเธอที่นั่ร่วมโ๊ะอาหารมื้อเย็นอยู่้วย วันนี้เป็นวันธรรมาุอาแท้ๆ อเธอ ท่านเป็นนายอำเภออยู่ในอำเภอหนึ่ในัหวัะเิเทราึ่ไม่ไลารุเทพฯมา ท่านะลับมาในอนเย็นวันศุร์และลับไปทำานในอนเ้าวันันทร์
“ไม่ไปไม่ไ้เหรอลู หลวพ่อพูไม่ทันาำ”
“เป็นำสั่ลมา่ะ ุอา ไม่้อห่วนะะ ทานะูแลัวเออย่าี”
“ไปเมื่อไหร่ละทาน” ร์เถามน้อสาว
“้นเือนหน้า่ะ” ทานะวันอบพี่ายและอาสะใภ้อเธอ
“โธ่ อีแ่สออาทิย์เอ ะเรียมัวทันเหรอ”
“ทันอยู่แล้วแม่ นี้ไม่ใ่รั้แรนะที่ทานเินทาไล” ร์เปลอบใ ผู้เป็นแม่
“อย่านั้นวันเสาร์นี้ไปหาหลวพ่อ ท่านสั่ไว้แล้วว่าไปให้ไปพบ”
“่ะ ุอา”
ความคิดเห็น