ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The star ค้นฟ้าคว้ารัก (HKs)

    ลำดับตอนที่ #4 : นิยามความรัก

    • อัปเดตล่าสุด 11 ก.ย. 55


     

     The star ค้นฟ้า คว้ารัก Part 4

    ตอน นิยามความรัก


    ผมเดินตามพี่แคนมาห่างๆ ในตอนค่ำวันจันทร์ บ้านดูเงียบเหงาลงหลังจาก สาวๆและเจ้าฮัทออกไปแล้ว
    ผมก็ได้แต่คิดถึงเพื่อน เงียบ ๆ
     

     

    ครับผมเอง โดมหมายเลขหนึ่ง ที่ใครๆก็ชอบบอกว่า ผมเป็นคนที่ถูกใครๆลืม ไม่ค่อย

    มีใครพูดถึง ก็ทำไงได้ล่ะครับ ผมมันไม่หล่อ มีดีที่เสียงอย่างเดียวนี่แหละ
    ไม่เป็นไรครับ 
    ผมสู้ได้

     

    พี่แคนมักจะพูดเสมอว่า ผมมัน เด็กไร้เดียงสา แต่ผมขี้เกียจพูด ว่าไอ้เรื่องรักๆใคร่ๆในบ้านน่ะ
    มันอยู่ในสายตาผมตลอด ไม่ว่าจะเป็น เรื่องเจ้าฮัทกะน้องเฟรม หรือ เรื่องพี่ฮั่นกะแกงหรือแม้แต่
    สายตาของพี่แคน ก็อยู่ในดาต้าเบสของผม บอกแล้ว ว่าขี้เกียจพูด...


    เสียง พี่ฮั่นกะแกงดังแว่วๆ มา ผมเห็นพี่แคนยืนแอบ มองอยู่ ผมก็เลย แอบ มองพี่แคนอีกที

     

    พี่จะบ้าเรอะ เรื่องอย่างนี้มันห้ามกันได้ที่ไหน มันเป็นเรื่องของความรู้สึก เข็มแทงเนื้อ พี่จะห้ามไม่ให้มันเจ็บ
    พี่เองทำได้หรือเปล่า ผมห้ามความคิดไม่ได้โว้ย
    ผมเห็นพี่แคน ขยับทำท่าจะเข้าไปขัดตั้งแต่ประโยคนี้แล้ว
    ผมรีบเดินเข้าไปหาพี่แคน

     

    เฮ้ยยย พี่ฮั่น ทำรัย บ้าเปล่าวะผมเหลือบไปมอง พี่ฮั่นที่ต่อยกำแพงนั่น
    พี่แคนทำท่าเหมือนจะเดินไปแล้ว 
    ผมรีบคว้าแขนพี่แคนไว้  บางเรื่องต้องตัดใจ เอาไว้ผมจะบอกพี่เค้าทีหลัง

    ไม่เป็นไร แกง พี่ไม่เป็นไร พี่แค่รู้แล้ว ว่าพี่คิดอะไรเสียงพี่ฮั่นดังลอดมา

     

    ก็มึงถามกรูเรื่องความรัก ไม่ใช่เหรอ กูก็รู้และเข้าใจแล้ว ว่าความรักคืออะไร

    พี่แคนมองสองคนในห้องนั่งเล่นอย่างเสียใจ ผมรู้......แล้วพี่แคนก็เดินออกมานั่งหมดอาลัยตายอยากที่สนามหญ้า
    ผมนั่งเป็นเพื่อนเขา

     

    โธ่เว้ยยยย....พี่แคนตะโกนออกมา ผมเอื้อมมือไปจับไหล่พี่แคนไว้
    บางครั้งการปลอบใจคนก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรหรอก

     

    บางครั้ง ความรักมันก็อธิบายไม่ได้หรอก พี่แคนผมพูดขึ้นหลังจากเห็นพี่แคนเริ่มนิ่ง

     

    นิยามของความรักแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน พี่ต้องคิดว่าพี่ต้องการอะไรจากความรัก
    โอ้โห..ผมพูดอย่างกับเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่พี่แคนก็ยิ้มได้

     

    ขอบใจนะ ไอ้อ้วน น่ารักนะไอ้โดมเรมอน ไป..ไปซ้อมกันต่อ เพลงยากด้วย

     

    ผมหัวเราะ เห็นไหมล่ะ ความสัมพันธ์ในบ้านน่ะ น่ารักทีสุดละ

    ทีนี้ผม ไปนอนวางแผนอนาคตดีกว่า ว่าจะจีบพินต้าไว้เป็นแฟน ห่างกัน 8 ปีเอง

    พอผม 28 พินต้า ก็ 20 เหมาะกันซะไม่มี แล้วทีนี่อย่าว่าผมเป็นพวก โลลิค่อนอีกนะ

     

    เฮ้อ.....ความรักน่ะ สวยงามเสมอ อยู่ที่เราเลือกมองนั่นเอง

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×