คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : โอคุโตะอินโตเกียว
พอโอคุโตะได้อัลติเมทเบิร์สมา ก็ไม่มีการต่อสู้กันระหว่างกลุ่มของเอบีสกับพวกเขาอีกเลย และซาดิอุสเองมันก็หายหน้าหายตาไปเหมือนกัน
ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมฤดูร้อน พวกโอคุโตะเลยจะไปเที่ยวกันที่โตเกียวสัก1สัปดาห์ ซึ่งก็มีข่าวแว่ว ๆ ว่ามีพวกองค์กรชั่วร้ายกับขบวนการอะไรสักอย่างกำลังต่อสู้กันอยู่ แต่ที่แน่ ๆ คือไม่ได้สังกัดเอบีสก็เลยไม่ได้เข้าไปช่วยเหลือ
แต่ว่าโชคชะตาดันเล่นตลกเพราะว่าตอนที่โอคุโตะกำลังออกไปซื้อไอศกรีมอยู่ จู่ ๆ ก็มีสัตว์ประหลาดปลาหมึกแบบหนังโทคุออกอาละวาด จากนั้นก็มีแก๊งหญิงสาวที่สวมชุดประหลาดพร้อมกับประกาศตัวให้สัตว์ประหลาดได้รู้
ดอกไม้สีแดงคือสัญลักษณ์แห่งความรัก เรด-โรส!
ดอกไม้สีน้ำเงินคือสัญลักษณ์แห่งความสงบ บลู-ทิวลิบ!
ดอกไม้สีเหลืองคือสัญลักษณ์แห่งความสดใส เยลโล่-ซันฟลาวเวอร์!
ดอกไม้สีชมพูคือสัญลักษณ์แห่งความอ่อนหวาน พิ้งค์-คาร์เนชั่น
ดอกไม้สีขาวคือสัญลักษณ์แห่งความบริสุทธิ์ ไวท์-ลิลลี่
ขบวนการมวลหมู่บุพผา ฟลอร่าไฟฟ์!
“(เป็นขบวนการหญิงล้วนหรอกเรอะ! แล้วพวกนั้นมันเด็กม.ปลายทั้งนั้นเลยนี่)” โอคุโตะคิดในใจก่อนที่จะมีเหมือนแม่ทัพของพวกสัตว์ประหลาด
แล้วพวกกีกี้ก็ได้ออกมารุมสาว ๆ ส่วนตัวแม่ทัพกับสีขาวก็ได้แยกออกไปจากตรงนั้น โอคุโตะก็เลยตัดสินใจโทรหามิคุระเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ทางที่ดีนายยังไม่ต้องทำอะไรหรอก...เดี๋ยวก่อนนะปลาหมึกงั้นหรอ แล้วพวกขบวนการพวกนั้นใส่กระโปรงกันหรือเปล่า?”
“ใส่สิ ก็เป็นผู้หญิงกันหมด...โอเคฉันเข้าใจที่นายจะสื่อแล้วล่ะ ตอนนี้เหมือนกำลังจะโดนล้วง-”
“ก็รีบ ๆ เข้าไปช่วยสิวะพ่อพระเอก!”
ตุ๊ด!
มิคุระวางสาย แล้วโอคุโตะก็วิ่งเข้าไปทันทีพร้อมกับซัดหน้าสัตว์ประหลาดปลาหมึกด้วยหมัดโล้น ๆ จนมันปล่อยทั้งสี่คนออกมา
“โอ๊ย แกเป็นใครเนี่ย!!” สัตว์ประหลาดปลาหมึกพูดขึ้นมา
“นี่แกเป็นปลาหมึกพูดได้หรอเนี่ย!”
“คุณมันอันตรายนะ! ถอยออกมา!” โรสตะโกนออกไป
“ตาย! ลำแสงหมึกดำ-”
“จัดท์เมนท์อินเฟอร์โน!”
ตู้ม! โอคุโตะพุ่งไปต่อยปีศาจตัวนั้นก่อนที่มันจะถูกเผาจนหายไปเลย พวกสาว ๆ ก็ตกใจถึงความโหดของโอคุโตะก่อนที่เขาจะเดินจากไปเลย
“อะไรของเขาเนี่ย...”
.
แล้วในระหว่างที่โอคุโตะกำลังเดินกลับที่พัก เขาก็เห็นแม่ทัพฝั่งศัตรูและเรนเจอร์สีขาวกำลังนั่งกินข้าวกล่องกันเฉยเลย
“เอ่อคือ นี่มันหมายความว่ายังไงครับ?”
“รุ่นพี่โอคุโตะ!?” ลิลลี่พูดขึ้นมาแล้วทำให้โอคุโตะกับแม่ทัพตกใจไม่น้อย
“ห๊ะ”
“อ๊ะ!? แย่ล่ะสิ...อย่าทำอะไรเขานะ-”
“ใครที่รู้ความสัมพันธ์ของฉันมันต้องตาย!!!”
แม่ทัพของสัตว์ประหลาดพุ่งเข้ามา แต่ว่าการโจมตีนั้นก็ถูกโอคุโตะรับเอาไว้ได้ก่อนจะต่อยสวนไปหนึ่งหมัด
“อะไรกันเจ้านี่-”
“เล่ามาให้ละเอียดเลยว่านายวางแผนอะไรอยู่”
“รุ่นพี่คะคือว่า-”
“แล้วเธอเป็นใครกันล่ะเนี่ย”
“...คือว่า...คุยตรงนี้ไม่สะดวกค่ะ ไปคุยที่ร้านไอศกรีมกันดีกว่านะคะ”
.
หลังจากนั้นประมาณ 15 นาที หญิงสาวผมสีขาวกับชายหนุ่มผมสีดำก็มาถึงที่ร้านโดยที่โอคุโตะก็สั่งมารอไว้แล้ว และพอโอคุโตะเห็นหน้าหญิงสาว เขาก็จำได้ทันที
“เธอมัน ฟุยูมิ!?”
“รุ่นพี่จำฉันได้แล้วสินะคะ~”
“แล้วหมอนี่...อ้อ เจ้าคนที่มันอยู่ฝั่งสัตว์ประหลาด”
“ทากาฮาชิ ริโอะ แฟนหนูเองค่ะรุ่นพี่...แต่ว่า-”
“นายเป็นใครกัน ทำไมถึงรู้จักฟุยูมิด้วย” ริโอะสงสัยมากก่อนที่ฟูมิจะเล่าให้ฟังว่าโอคุโตะเคย แล้วก็รู้จักกันนิดหน่อย
“เซย์จิ โอคุโตะ...อสูรกายแห่งคารามะ”
“หืม? ไปได้ยินมาจากไหนล่ะ?”
“รูนกับรีน...แต่ก่อนเจ้าพวกนั้นเคยทำงานให้ แต่จู่ ๆ ก็หายไป-”
“อ้อ ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ฉันฆ่าสองตัวนั้นทิ้งไปแล้ว”
พอโอคุโตะพูดไปแบบนั้น ฟุยูมิกับริโอะก็ตกใจมากเพราะว่ารูนกับรีนก็น่าจะมีความแข็งแกร่งพอตัวเลย
“ถ้าพูดถึงรูนกับรีน นายน่ะเกี่ยวอะไรกับเอบีส?”
“เอบีส? ฉันไม่รู้จักหรอก”
“เอาเถอะ ถ้านายไม่รู้จักเอบีส นายก็ไม่ใช่ศัตรูของฉัน”
“รุ่นพี่คะ คือว่าเรื่องเมื่อกี้นี้-”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันไม่เอาไปบอกใครหรอก” โอคุโตะกล่าวพร้อมกับตักไอติมเข้าปาก
“แล้วนายมาที่นี่ทำไมกัน” ริโอะถาม
“มาจัดการพวกนายมั้ง? ฉันมาเที่ยวแล้วบังเอิญไปเจอพวกขบวนการห้าสีเท่านั้นเอง”
“รุ่นพี่ คือว่า...ฉัน-”
วื้ดดดดดดด
มีสัญญาณเตือนดังขึ้นมา องค์กรชั่วร้ายได้บุกโจมตีอีกครั้งนึงแต่เหมือนริโอะจะไม่รู้เรื่องนี้เลย และการที่ไม่บอกแม่ทัพแบบนี้น่าจะเป็นการตัดกำลังฟลอร่าไฟฟ์ที่กำลังอ่อนแอ
“ฉันต้องไปแล้ว-”
“ฮิฮี่ เจอตัวแล้วไวท์ลิลลี่! แล้วก็!? ท่านแม่ทัพ-” สัตว์ประหลาดที่รูปร่างคล้าย ๆ กับช้างโผล่มาแล้วตัวของริโอะก็ได้พยายามห้าม แต่ปีศาจช้างก็ไม่ฟังพร้อมกับจะจัดการกับฟุยูมิให้ได้
“แปลงร่าง-”
“นี่แกชอบขัดคนอื่นรึยังไงเนี่ย คนเค้ากำลังเครียด!” โอคุโตะวิ่งเข้าไปเตะหน้าปีศาจช้างหนึ่งทีก่อนที่ร่างของมันจะปลิวไปไกล
“ส สุดยอดไปเลยรุ่นพี่!”
“เอาล่ะ ถ้าไม่อยากให้ความลับของทั้งสองคนถูกเปิดโปง ฉันมีตัวเลือกให้ก็คือนายกับฟุยูมิต้องเลิกกัน กับฆ่าปิดปากไอ้ช้างนี่” โอคุโตะให้ตัวเลือก
“...ฉันน่ะ...”
“ริโอะ...”
ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนที่ริโอะจะบอกให้โอคุโตะทำการปิดปากเจ้าปีศาจช้างซะ
“งั้นก็แยกย้าย เดี๋ยวไอ้ช้างนี่พี่เองน้อง”
แล้วฟูมิกับริโอะก็ได้แยกกันไป ปีศาจช้างก็เลยสงสัยว่าทำไมมนุษย์ธรรมดาถึงสามารถทำร้ายมันที่เป็นตัวทดลองที่มีน้ำหนักถึง10ตันได้ง่าย ๆ
“ฉันคืออสูรกายแห่งคารามะไงล่ะ ถ้าแกถูกรีนกับรูนสร้างมาแกน่าจะรู้จักฉันนะ”
“แกจะเป็นใครไม่สนใจหรอกโว้ย!”
แล้วปีศาจช้างก็วิ่งเข้ามากะจะฆ่าโอคุโตะ แต่โอคุโตะก็ต่อยสวนกลับไปจนหน้ายู่
“ฉันจะเล่นกับแกสัก5นาทีแล้วกัน”
.
ตัดไปที่ฝั่งของฟลอร่าไฟฟ์ ฟูมิก็ได้กลับเข้ามารวมกับทีม แต่ว่าทั้งห้าคนก็ยังไม่ได้ออกท่าอะไร ปีศาจที่องค์กรชั่วร้ายเรียกมาทั้งหมดก็ถูกจัดการโดยมนุษย์แค่ไม่กี่คน ประกอบไปด้วย มิคุระ , แฟนท่อม , โซตะ และ นากาโตะ
“นั่นน่ะหรอขบวนการชุดประหลาดที่โอคุโตะพูดถึงน่ะ” มิคุระกล่าว
“ฉันอยากจะสู้กับคนพวกนี้จังเลย” แฟนท่อมพูดขึ้นมา
แล้วโอคุโตะก็ได้ลากร่างของปีศาจช้างมาด้วยก่อนจะโยนทิ้งไว้กับซากของปีศาจตัวอื่น
“หนึ่งในห้าคนนั้นมีรุ่นน้องฉันคนนึง อย่าคิดทำอะไรที่มันไม่ดีไม่งามล่ะ เราแค่มาเที่ยวเฉย ๆ นะ”
“นี่เล่นกระทืบมอนในเขตรับผิดชอบพวกนั้นจนเละแล้วยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกเนาะ” มิคุระพูดขึ้นมา
“งั้นฉันไปก่อนนะฟุยูมิ”
แล้วโอคุโตะกับเหล่าสัญลักษณ์แห่งจุดจบก็ได้จากไป ปล่อยให้ฟลอร่าไฟฟ์ยืนงงอยู่ตรงนั้น
.
เวลาต่อมา ทั้ง 5 คนของฟลอร่าไฟฟ์ประกอบไปด้วย อูเมะฮาระ มิจิรุ(โรส) , โทคิซาวะ อาโออิ(ทิวลิบ) , คิราเมคิ มายะ(ซันฟลาวเวอร์) , ฮิเมะคาวะ ไอ(คาร์เนชั่น) และ มิยาซากิ ฟุยูมิ(ลิลลี่) ก็ได้ถามกับเจ้าหญิงแห่งดอกไม้เกี่ยวกับเรื่องของพวกโอคุโตะที่สามารถจัดการองค์กรชั่วร้ายได้อย่างง่ายดาย
“ข้าไม่รู้หรอกว่าคนพวกนั้นเป็นใคร”
“งั้น...ท่านรู้จักอสูรกายแห่งคารามะหรือเปล่า?”
“อสูรกายแห่งคารามะ!?” เจ้าหญิงดอกไม้ที่ได้ยินฉายาของโอคุโตะก็ตกใจมาก ๆ เพราะว่าพลังของโอคุโตะแค่ครึ่งเดียวก็มากกว่าของฟลอร่าไฟฟ์ทั้งหมดรวมกันอีก
“เดี๋ยวก่อนนะฟุยูมิ เธอรู้จักหนึ่งในคนพวกนั้นหรอ!?” มิจิรุถาม
“อื้ม คนที่ลากปีศาจช้างมานั่นแหละ ฉันรู้จักเขา”
“แหม แอบซุบซิบนินทาอะไรเจ้าโอคุโตะอยู่น่ะ ฟลอเร่” จู่ ๆ มิคุระก็ปรากฏตัวแล้วก็ทำให้องค์หญิงตกใจ
“ท่านลาซารัส! ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้”
“ล ลาซารัส!? เขาคนนี้น่ะหรอ!!” ทั้งห้าคนตกใจ
“ลาซารัส...ชื่อนี้ไม่ได้ยินนานแล้วแฮะ แต่เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันชื่อว่า เซ็นโกคุ มิคุระ”
“ท่านไม่จำเป็นต้องถ่อมตัว-”
“ตำแหน่งนั้นฉันทิ้งไปแล้ว ไม่ตำเป็นต้องมีจักรพรรดิลาซารัสอีกต่อไปแล้วล่ะ” มิคุระกล่าว
“แต่ท่านลาซารัส- ไม่สิ คุณมิคุระ คือว่ารุ่นพี่เขาเป็นตัวอะไรกันแน่คะ” ฟุยูมิถาม
“ขึ้นอยู่กับว่าฝ่ายที่ชนะจะเป็นหมอนั่นหรือซาดิอุสล่ะนะ ถ้าเจ้าโอคุโตะชนะก็กลายเป็นอสูรกาย ถ้าเจ้าซาดิอุสชนะก็จะกลายเป็นหายนะ”
“แล้วมันมีอะไรที่ดีบ้างเนี่ย!”
“เอาเถอะ แค่สัมผัสมานาคุ้น ๆ ได้ก็เลยแวะมาเท่านั้นแหละนะ ถ้าต้องการจัดการองค์กรกีกี้นั่นก็เรียกฉันได้เลย” มิคุระทิ้งเบอร์โทรเอาไว้ก่อนจะจากไป
“เจ้าหญิง...ถึงเจ้าองค์กรชั่วร้ายจะแข็งแกร่งมาก แต่ว่า-”
“นี่ พวกเธอยังจำเรื่องที่เอเลี่ยนบุกคราวก่อนได้ไหม” อาโออิพูดขึ้นมาและสาว ๆ ก็พยักหน้า
“ในตอนนั้นพวกเราสู้พวกเอเลี่ยนไม่ได้แต่จู่ ๆ พวกเอเลี่ยนก็ถูกปราบหมดด้วยฝีมือของสารวัตรไคล์และทีมของเขาใช่ไหมล่ะ” มิจิรุกล่าว
“และสมาชิกในทีมนั้นก็มี เซย์จิ โอคุโตะ อยู่ด้วย ไม่แน่นะว่า-”
“เหตุการณ์นั้นสัญลักษณ์แห่งจุดจบอยู่กันครบสี่คนแล้ว ต่อให้เป็นเอเลี่ยนจากไหนก็คงจัดการยาก” เจ้าหญิงดอกไม้กล่าว
.
.
.
.
ตัดมาที่องค์กรชั่วร้าย ทั้ง ๆ ที่แผนกำจัดฟลอร่าไฟฟ์ทุกคนน่าจะสำเร็จง่าย ๆ แต่ว่าพวกโอคุโตะดันโผล่มาเลยผิดแผนทั้งหมด
“ไอ้เจ้าพวกนั้นเป็นใคร!” บอสใหญ่เริ่มโมโห
“เซย์จิ โอคุโตะ อสูรกายแห่งคารามะครับ” ริโอะกล่าว
“หน่านิ๊!? เขตคารามะเจ้ารูนกับรีนมันมัวทำอะไรอยู่! ทำไมปล่อยมันมาที่นี่-”
“สองคนนั้นถูกอสูรกายแห่งคารามะจัดการไปแล้วครับ” ริโอะตอบ
พอได้ยินแบบนั้นบอสใหญ่ขององค์กรชั่วร้ายก็ทรุดลงทันที แถมริโอะยังบอกว่าสัญลักษณ์แห่งจุดจบอยู่กันครบตี้เลยด้วย เดินเกมตอนนี้ยังไงหนทางสู่ขุมนรกมันก็เปิดอ้ารออยู่แล้ว
“เราจะรอจนกว่าเจ้าพวกนั้นจะกลับไป”
.
ตัดมาที่ฝั่งโอคุโตะที่กำลังนั่งเล่นไพ่อูโน่กับแฟนท่อม,โซตะและนากาโตะอยู่ จากนั้นมิคุระก็กลับมาพร้อมกับพิซซ่า2ถาด
“โอ๊ะ มาช้าจังเลยนะมิคุระ เล่นจบไปประมาณ3-4ตาแล้วนะ”
“ฉันยุ่งนิดหน่อย เอาล่ะฉันมีคำถาม พวกนายว่าให้เด็กผู้หญิงอายุ14-15ปกป้องโลกนี่ต้องรู้สึกยังไง”
“ก็...สำหรับฉัน ฉันสมเพชตัวเองนะ เพราะถ้าพูดกับพวกฟุยูมิแบบนั้น มันก็รวมถึงพวกยูเอมิด้วยน่ะสิ” โอคุโตะกล่าว
“ฉันยังไงก็ได้ ฉันไม่สนใจเรื่องของมนุษย์หรอก” แฟนท่อมกล่าว
“นั่นสินะ ฉันพึ่งรู้เรื่องพวกนี้ไม่นาน และฉันก็พึ่งได้พลังมา2ปีเอง” โซตะกล่าว
“ยัยพวกนั้นปกป้องโลกไม่ได้หรอก แต่ถ้าระบุเป็นองค์กรเล็ก ๆ ก็ไหวอยู่” นากาโตะกล่าว
“อื้ม พวกนายก็มีความคิดที่ไม่เหมือนกันล่ะเนาะ อีกอย่างนึงคือที่นี่ก็เป็นเขตรับผิดชอบของสาว ๆ ด้วยล่ะนะ”
ตื๊ดดดดดดด
“เอาล่ะฟุยูมิจังโทรมาแหละ จะเอาไงต่อ?” มิคุระถาม
“ยังต้องถามอีกหรอ มาโตเกียวทั้งทีมันก็ต้องหากิจกรรมทำอยู่แล้วนี่” โอคุโตะกล่าวแล้วอีกสามคนก็พยักหน้า
“ฮัลโหลฟุยูมิจัง เจ้าพวกสัญลักษณ์แห่งจุดจบบอกว่ารับงานแล้วนะ เจอกันที่เดิมพรุ่งนี้”
“เอ๊ะ คือว่าฉันยังไม่ได้ขอเลยนะคะ คุณมิคุระรู้ได้ยังไง” ฟุยูมิถาม
“นั่นสินะ พลังของ4จักรพรรดิมั้ง เอาเป็นว่าถ้าอยากให้ทำอะไรพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้ฟังแล้วกัน”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
แล้วฟุยูมิก็วางสายไป
“ถ้าพรุ่งนี้ไม่เจอเจ้าซาดิอุสก็ดีสินะ” โอคุโตะพูดขึ้นมา
“เรื่องนั้นมันก็ไม่แน่หรอก แต่ว่านายไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ ถึงพวกเราจะเข้าไปยุ่งกับศึกแย่งร่างของนายไม่ได้ก็เถอะ” โซตะกล่าว
“ขอบใจนะ...เอาล่ะ กินพิซซ่ากัน!!”
แล้วเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตาม...
----
1ปีลงตอนนึง
ถ้างั้นก็ เจอกันตอนหน้าครับ เย้
ความคิดเห็น