คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ทางเลือกของเรน่า
หลังจากที่กลุ่มของโซตะได้ผ่านมือขวาของพ่อเรน่ามาได้ด้วยความช่วยเหลือของไคล์และหน่วยพิเศษ การปะทะกันระหว่าง มือขวาของพ่อเรน่ากับร้อยเอก นากาโตะ ก็ได้เริ่มต้นขึ้น
“(เป็นเอเลี่ยนที่ต่างจากในหนังพอสมควรเลยแฮะ)” นากาโตะคิดในใจพลางรับมือกับเอเลี่ยนตัวนั้นอย่างตึงมือ
“ขนาดร้อยเอกนากาโตะยังรับมือลำบากเลยหรอ!? สารวัตรครับเราต้องการคำสั่ง-”
“อพยพคนในพื้นที่ออกให้หมด ส่วนนากาโตะฉันจะอยู่ช่วยเอง” ชายผมสีเงินกล่าวแล้วกองทหารก็ได้ทำตามคำสั่ง
“สารวัตรครับ เจ้านี่โหดพอตัวเลยนะครับ!” ชายผมสีเขียวตะโกนบอก
“จะแค่ไหนเชียวขอลองดูหน่อยแล้วกัน” จากนั้นไคล์ก็ได้นำเอากรงเล็บที่ทำมาจากโลหะพิเศษที่สร้างขึ้นมาจากเศษของหุ่นยนต์เอลี่ยนโยนไปให้กับนากาโตะที่กำลังบวกกันอยู่
“เอาล่ะ มาดูกันว่าเทคโนโลยีปะทะเวทมนตร์ อันไหนมันจะชนะ แต่แน่นอนว่าต่อไปนี้จะไม่มีการออมมือให้กับแกแล้ว” นากาโตะกล่าวพร้อมกับสวมกรงเล็บที่ไคล์โยนมาให้ไว้ที่มือทั้งสองข้าง
.
.
.
.
ตัดมาที่กลุ่มของโซตะ ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเขาก็จะได้บุกโหดโดยการนำของแฟนท่อมและโอคุโตะทำให้พวกเขาเดินทางมาจนถึงห้องแล็บบนยานรบเอเลี่ยนแล้วก็ได้พบกับพ่อของเรน่าที่ยืนดูลูกสาวของตัวเองอยู่ในหลอดทดลองขนาดใหญ่
“แก! ปล่อยเรน่านะเว้ย!” ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลปาหอกทั้งสองเล่มที่อยู่ในมือแต่ว่าก็ถูกพลังควบคุมแรงโน้มถ่วงหักเหการโจมตีออกไปได้
“เสียมารยาทจริง ๆ เลยเจ้าพวกสิ่งมีชีวิตในดาวโสโครกนี่...”
“โซตะ เราต้องมีแผน เจ้านั่นเก่งมาก” โอคุโตะกล่าวแต่ว่าโซตะก็ไม่ได้ฟังพร้อมกับพุ่งเข้าไปหวังจะชิงตัวเด็กสาวกลับมาแต่ทว่าพลังของพ่อของเรน่าดูเหมือนจะห่างชั้นกับโซตะเยอะพอสมควรทำให้เขาไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย
“เวรเอ้ย!”
“เราต้องรุมมันนะ ขืนบุกไปเดี่ยวๆเราสู้พวกมันไม่ได้หรอก” โอคุโตะพูดขึ้นมาก่อนที่แฟนท่อมจะวิ่งเข้าไปก่อน
“เป็นแค่ดีม่อนชั้นต่ำแท้ๆ-”
พ่อของเรน่าได้ใช้เวทย์แรงโน้มถ่วงกดร่างของแฟนท่อมเอาไว้ แล้วโอคุโตะก็ได้โผล่มาจากอีกจุดนึง
“มันเป็นแผนโว้ย!”
ตู้ม! หมัดขวาตรงของโอคุโตะกระแทกกับหน้าของพ่อของเรน่าอย่างรุนแรงจนหน้าส่ายทำให้เวทแรงโน้มถ่วงนั้นอ่อนลง
“พวกแก!”
พ่อของเรน่าเริ่มโมโหแต่ว่าเขาก็ถูกแฟนท่อมโจมตีจากด้านหลังจนเรน่าหลุดมือไป ก่อนที่หอกเรน่าจะถูกชายหนุ่มผมสีน้ำตาลคว้าเอาไว้
“เฮือก!?”
“แผนช่วยเรน่าสำเร็จแล้ว!”
โซตะตะโกนก่อนที่โอคุโตะกับแฟนท่อมก็ได้วิ่งออกมาพร้อมกับลากโซตะและเรน่าออกมา จากนั้นมิคุระที่อยู่ข้างนอกก็ดีดนิ้วแล้วยานของเอเลี่ยนทุกลำก็ระเบิดออกอย่างง่ายดาย
ฝั่งของนากาโตะที่สุดกับมือขวาของพ่อเรน่าอยู่ พอได้เห็นความอลังการจากพลังของมิคุระเขาก็ได้รีบเผด็จศึกในทันที ร่างของเอเลี่ยนตัวนั้นถูกฟันขาดออกอย่างง่ายดาย
“ฝั่งนั้นก็เล่นซะอลังการเชียวนะ”
“นี่เล่นเอาเผ่านั้นล่มสลายเลยหรอ หรือว่ามันเกิดอุบัติเหตุ” ไคล์ตกใจมากแต่ว่านากาโตะก็เดินมาหา
“เรื่องบางเรื่องวิทยาศาสตร์ก็อธิบายไม่ได้หรอกครับ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมไปรวมตัวกับเจ้าพวกนั้นหน่อย พอดีผมรู้จักคนนึง” นากาโตะได้เดินเข้าไปหากลุ่มของโอคุโตะที่พึ่งหนีออกมา
แล้วพอแฟนท่อมเห็นหน้าของนากาโตะเขาก็ตกใจมาก เพราะไอ้ตัวที่อยู่ตรงหน้าก็คือจอมมารของอีกเผ่านึงซึ่งรู้จักกันมานาน
“การ์ช!?”
“ตอนนี้ฉันชื่อ อาคัตสึกิ นากาโตะ อย่ามาเรียกชื่อแบบนั้นในที่สาธารณะสิ”
“โอ๊ะ สัญลักษณ์แห่งจุดจบมากันครบแล้วแฮะ” มิคุระกล่าว
แล้วพ่อของเรน่าที่ยังไม่ตายจากแรงระเบิดก็ได้โผล่มาอีกครั้งเพื่อที่จะยึดเรน่ากลับมาและทำลายล้างดาวนี้ทิ้งซะ
“มันยังไม่ตายอีกหรอนั่น!” แฟนท่อมถึงกับอุทานออกมาเนื่องจากความถึกของพ่อของเรน่า
“ฉันให้เวลานาย3นาที คุยกับเด็กคนนั้นซะ” โอคุโตะกล่าวก่อนที่เขา,แฟนท่อมและนากาโตะจะเข้าไปบวกกับพ่อของเรน่าต่อ
โซตะก็ได้คืนร่างให้กับเรน่าเพื่อคุย แต่ว่าเด็กสาวนั้นเกิดอาการกลัวแบบสุดขีด เพราะเธอนั้นไม่อาจต่อต้านอำนาจของพ่อของเธอได้ แต่ว่าสิ่งที่เหล่าชายที่ไม่คุ้นหน้าทำให้กับเธอดันเป็นการปกป้องเธอซะอย่างนั้น
“โซตะ...ฉันควรจะทำยังไงดี”
“เธอน่ะ อยากเป็นอิสระหรือเปล่า”
“...อยากสิ ฉันน่ะ อยากจะอยู่กับทุกคนที่นี่ด้วย ไว้ว่าจะเป็นโอคุโตะ แฟนท่อม หรือเธอเองก็ตาม... ทุกคนที่นี่ใจดีกับฉันมากเลย”
“งั้นยื่นมือมาสิ เราจะช่วยเธอเอง”
ชายหนุ่มยื่นมือออกไป ซึ่งเด็กสาวก็ลังเลอยู่พักนึงก่อนที่สามตัวที่ไปรุมก่อนหน้าจะปลิวกลับมา เธอก็เลยตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไม่เป็นอาวุธทำลายล้าง แต่เธอจะเป็นอาวุธที่ใช้เพื่อปกป้องคนอื่น
“ฝากด้วยนะโซตะ”
เด็กสาวจับมือชายหนุ่มไว้แน่นก่อนที่เธอจะกลายร่างเป็นหอกสีทองให้กับเขาคนนั้นถือ ทำให้บรุนฮิลด์กับซิกรุนด์ที่ได้มาก่อนหน้านี้น้อยใจนิดหน่อย แถมประเด็นคือพอเขาถือเรน่า เขาดันสร้างหอกออริจินัลของตัวเองมาอีกหนึ่งเล่ม
“คืนเรน่ามาซะ!”
พ่อของเรน่าใช้เวทแรงโน้มถ่วงสูงสุดใส่แต่ว่าคราวนี้โซตะหลบได้ แล้วพ่อของเรน่าก็ถูกโอคุโตะโจมตีเข้าที่ด้านหลังอีกครั้งจนปลิวไปเล็กน้อย
Divine Drive!
(ดิไวน์ไดร์ฟ)
ซ้วก!
โซตะพุ่งเข้ามาพร้อมกับใช้เรน่าเสียบทะลุกลางอกของพ่อของเรน่าแล้วพอเขาพุ่งผ่านร่างนั้นแล้วเขาก็ได้เปลี่ยนร่างของเรน่าคืนแล้วใช้หอกที่พึ่งสร้างมาใหม่ปาอัดเข้าไปอีก
“จงหายไปซะเถอะไอ้เจ้าเอเลี่ยน!”
Exodust!
(เอ็กซ์โซดัส)
ตู้ม!
หอกแสงของโซตะระเบิดออกเมื่อกระทบกับร่างของเอเลี่ยนตัวนั่น พื้นที่เนินเขาถูกเปลี่ยนเป็นที่ราบในชั่วพริบตา พลังทำลายของหอกที่โซตะสร้างขึ้นมาใหม่นั้นถึงมันจะยังไม่สมบูรณ์แต่มันก็รุนแรงมาก ๆ และแล้วในที่สุดก็หยุดการรุกรานของเอเลี่ยนได้แล้ว
“สารวัตร เราจะรายงานเรื่องนี้ยังไงดีครับ?” นากาโตะเดินมาถาม
“ก็คงต้องบอกว่าเป็นฝีมือของเอเลี่ยนนั่นแหละ...ว่าแต่นานเถอะ ถึกเกินไปแล้วนะนากาโตะ” ไคล์กล่าว
“ก็ผมไม่ใช่มนุษย์นี่”
“เฮ้อ...บางทีฉันอาจจะต้องพักจากคดีพวกนี้แล้วสิ”
.
.
.
.
หลายวันต่อมา ที่โรงเรียนคารามะก็มีนักเรียนเข้ามาใหม่ซึ่งนั่นก็คุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีเพราะประกอบไปด้วย นากาโตะ และ เรน่า
“เอาล่ะนักเรียนใหม่แนะนำตัวหน่อย”
“อาคัตสึกิ นากาโตะ ครับ”
“มินามิ เรย์นะ ค่า~”
“ห๊า!!!!!!!”
ยูเอมิ , โอคุโตะ และแฟนท่อมต่างก็ตกใจในชื่อของเรน่า ก่อนที่ทั้งสามคนจะหันไปมองแรงใส่โซตะ ซึ่งโซตะมันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเรน่ามาใช้นามสกุลเดียวกับเขา
“อาคัตสึกิไปนั่งข้าง ๆ คิจิคาระเลยนะ ส่วนมินามิ ก็ข้าง ๆ นากามุระ แล้วกัน”
“ครับ/ค่า~”
.
ตอนพักเที่ยง เรน่าก็ถูกโอคุโตะ,ยูเอมิ,แฟนท่อมและโซตะมาสอบปากคำ แต่ว่าตัวของเรน่าก็เหมือนจะยังกลัวพวกเขาอยู่จนมิคุระเดินเข้ามา
“นี่เป็นแผนของรุ่นพี่ฮารุกะน่ะ”
“แผนของพี่หรอ!? แต่ว่าพี่-”
“พี่ทำไมหรอจ้ะโซตะ?”
ฮารุกะเดินเข้ามานวดไหล่น้องชายของเขา แล้วที่เหลือก็ตกใจเพราะคิดว่าฮารุกะน่าจะป่วยอยู่แต่ดันมาโรงเรียนได้แล้ว
“พี่ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกจ้า~ จริง ๆ ก็เพราะมิคุระคุงด้วยนั่นแหละ แต่เอาเป็นว่าพี่สบายดี เรย์นะจังเองก็เหมือนกัน เนาะ~”
“ล...แล้วเรน่า-”
“ตอนนี้ฉันชื่อเรย์นะแล้วนะโซตะ”
“อ...อืม”
“แล้วเรื่องเรียนนี่ไม่เป็นปัญหาหรอครับรุ่นพี่?” โอคุโตะถาม
“ไม่ต้องห่วงหรอก คะแนนสอบหลาย ๆ วิชา เรย์นะจังได้เยอะกว่าเธออีกนะโอคุโตะคุง~”
“เอื้อก!!!”
“แล้วนามสกุลมินามินี่คืออะไรหรอคะรุ่นพี่?” ยูเอมิถาม
“ก็...โซตะกับเรย์นะจังเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ พี่ก็เลยจัดให้เลยไง~”
“เดี๋ยวก่อนสิครับพี่!!!!”
แล้วเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตาม...
ถ้างั้นก็ เจอกันตอนหน้าครับ เย้
ความคิดเห็น