คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : อย่าเรียกฉันว่า ผู้บัญชาการ ให้เรียกฉันว่า กัปตัน
ในระหว่างที่ราพีกำลังออกปฏิบัติการอยู่ เธอก็เห็นเงาของกลุ่มคนที่ยืนอยู่บนซากศพของมนุษย์และแร็ปเจอร์ ก่อนภาพนั้นจะปรากฏซึ่งเงากลุ่มนั้นก็มี โอกามิ , โคเซตต์ , ซีโร่เยเกอร์ , วิงซีโร่ และนิกเกะที่น่าจะถูกปิดระบบไปแล้วอย่าง มาเรียน
ราพี : “มาเรียน...ผู้บัญชาการคะนี่มันเรื่องอะไร”
แอนิส(?) : “ร...ราพี หนีไป...”
ที่ใต้เท้าของหญิงสาวมีร่างของนิกเกะอีกสองคนที่นอนสภาพพังเละเทะอยู่ซึ่งก็คือ แอนิสและเนออน
ราพี : “นี่มันอะไรกันคะผู้บัญชาการ”
โอกามิ(?) : “คนสุดท้ายที่มายืนอยู่ต่อหน้าฉันคือเธอเองหรอกหรอราพี”
โอกามิพูดขึ้นมา ซึ่งบรรยากาศโดยรอบนั้นเหมือนกับกลายเป็นพื้นที่รกร้าง ไม่มีสัญญาณชีพ ไม่มีอะไรเลย มีแค่กลุ่มของโอกามิเท่านั้น หญิงสาวก็เลยหันปืนเข้าไปหาชายหนุ่มผมสีแดงสด
ราพี : “คุณเป็นบ้าไปแล้วหรอคะ!”
โอกามิ(?) : “แล้วเธอฆ่าฉันได้ไหมล่ะ? ก็ไม่...ฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องปกป้องโลกนี้ และฉันก็ไม่มีเหตุผลในการใช้ชีวิตต่อแล้ว”
จากนั้นวิงซีโร่ก็ชี้ปืนไปทางราพีก่อนที่มันจะยิงอัดไปเต็ม ๆ
ตู้ม!!!
แล้วจู่ ๆ ราพีก็ตื่นขึ้นมาในห้องนอนของเธอ เสียงที่เธอได้ยินเป็นเสียงหม้อแปลงไฟฟ้าระเบิดเท่านั้นไม่ใช่ระเบิดจากพลังทำลายของวิงซีโร่แต่อย่างใด
ราพี : “ผู้บัญชาการ!? เมื่อกี้นี้คุณยังกำลังจะฆ่าฉันอยู่เลย!”
ราพีหยิบปืนออกมา ซึ่งโอกามิ,แอนิสและเนออนก็งงกันหมดว่าราพีมันไปโดนตัวไหนมาหรือเปล่า
โอกามิ : “นิกเกะฝันได้ด้วยหรอ?”
เนออน : “ฝันได้สิคะ ฉันฝันอยู่บ่อย ๆ ด้วยแหละ”
โอกามิ : “พอมันออกมาจากปากเธอแล้วฉันไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่นะ”
ราพี : “แล้วมาเรียนล่ะ! คุณจะทำอะไรกับเธอ!”
โอกามิ : “เคยคิดจะชุบชีวิตมาใช้งานอยู่ โชคดีที่ชิฟตี้มีแบ็คอัพข้อมูลของมาเรียนอยู่”
ราพี : “แล้วคุณจะใช้เธอกวาดล้างมนุษย์หรอคะ!”
โอกามิ : “ห๊ะ...จะเป็นแบบนั้นได้ไง โปรเจ็กต์นี้น่ะล่มตั้งแต่เอาไปคุยกับโคเซตต์แล้ว”
เนออน : “เมื่อคืนก่อนนอนนี่ดูอะไรมาหรือเปล่าน่ะราพี”
ราพี : “คงจะคิดมากไปเอง...แล้วผู้บัญชาการทำไมต้องมาซ่อมอะไรพวกนี้ด้วย คุณทำเป็นหรอ”
โอกามิ : “อย่างน้อยก็คล่องกว่างานเอกสาร จบนี่เดี๋ยวประชุมต่อเลยนะ ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยสำคัญก็เถอะ”
พอพูดจบแล้วเขาก็ได้ซ่อมหม้อแปลงไฟฟ้าต่อจนเสร็จและเรียกนิกเกะที่อยู่ใต้บังคับบัญชามารวมกันเพื่อประชุม
โอกามิ : “ฉันอยากจะชุบชีวิตมาเรียนกลับมา”
แอนิส : “เดี๋ยวสิ! นายทำได้ด้วยหรอ!? การสร้างนิกเกะ1คนนายรู้หรือเปล่าว่าต้องใช้อะไรบ้างน่ะ!”
โอกามิ : “ฉันให้ชิฟตี้บอกข้อมูลมาแล้วล่ะว่ามันต้องใช้อะไรบ้าง ซึ่งมันก็ไม่ได้ยากหรอกแต่มันต้องใช้งบประมาณเยอะ”
ที่โอกามิพูดแบบนี้ได้เพราะว่าในร้านค้ามีขายหมดทุกอย่างหลังจากที่ซื้อวิงซีโร่ไป แต่การจะชุบชีวิตนิกเกะ1คน ค่าใช้จ่ายแพงกว่าการซื้อวิงซีโร่อีกประมาณ2-3เท่าเลย แต่คิดอีกทีนึงคือโอกามิก็ไม่อยากให้มาเรียนต้องมาเจอชะตากรรมแบบนี้อีก เขาก็เลยถามชิฟตี้ไปงั้น ๆ เพราะจริง ๆ เขาก็ไม่ทำหรอกถ้ามันไม่จำเป็น
โอกามิ : “เอาล่ะอย่างที่รู้ ๆ กันว่าพวกระดับสูงของอาร์คคงจะเกลียดฉันแล้ว ให้เตรียมตัวสำหรับการโจมตีทางจิตวิทยาของพวกนั้นให้ดี”
ราพี : “ถ้าคุณไม่ไปกวนประสาทรองผู้บัญชาการกลางก่อนมันก็คงไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้นหรอกค่ะ”
โอกามิ : “มันเกิดขึ้นแน่และจะเกิดตลอดไป เธอเป็นคนรอบคอบนะราพีแต่บางอย่างมันอยู่ในส่วนที่ลึกลงไป”
แอนิส : “ผู้บัญชาการคนนี้ดูผ่านโลกมาเยอะอยู่นะ”
โอกามิ : “(ก็ที่โลกก่อนเทริริจังไม่ได้เป็นคนน่ารำคาญขนาดนี้นี่นะ)”
โคเซตต์ : “และเรื่องสุดท้ายที่มาสเตอร์จะพูดคืออะไรหรอคะ?”
โอกามิ : “เลิกเรียกฉันว่า ผู้บัญชาการ ได้แล้ว ฉันไม่ได้อยากส่งให้พวกเธอไปตายเพื่อภารกิจของฉันหรอกนะ”
ราพี : “แต่ว่า...ถ้างั้นให้เราเรียกคุณว่ายังไงหรอคะ? ฟิฟทีน? คุณฟิฟทีน?”
โอกามิ : “นั่นสินะ... กัปตัน แล้วกัน”
เนออน : “อู้วกัปตันหรอคะ? ไม่เลวเลยล่ะค่ะ”
ราพี : “แล้วกรณีของโคเซตต์ที่เรียกคุณว่ามาสเตอร์ล่ะคะ?”
โอกามิ : “สิทธิพิเศษน่ะ บอกให้เรียกอย่างอื่นก็ไม่เรียกหรอก ยัยนี่น่ะไม่ค่อยฉลาด”
แอนิส : “อ๋า~ แบบนี้นี่เอง~”
ราพี : “รับทราบค่ะ กัปตัน”
โอกามิ : “ดีมาก”
.
หลังจากนั้นไม่นาน ราพีก็เรียกโอกามิให้ไปหาแขกที่เข้ามาหา เธอดูเป็นคุณหนูที่ท่าทางหยิ่งยโสซึ่งเป็นไทป์ที่เป็นศัตรูตามธรรมชาติของโอกามิเลย
ซูเอิน : “ปล่อยให้แขกรอแบบนี้มันเสียมารยาทรู้ไหมเนี่ยห๊า?”
โอกามิ : “ก็ไม่ได้เชิญเข้ามา ไสหัวไป”
โอกามิแสดงกริยาหยาบโลนใส่คุณหนูที่ท่าทางหยิ่งผยองก่อนที่เนออนจะห้ามเอาไว้
เนออน : “เดี๋ยวสิกัปตัน! คน ๆ นี้คือ ซูเอิน CEO ของอุตสาหกรรมมิสิลิส หนึ่งในสามยักษ์ใหญ่นะคะ! คุณจะไล่ออกไปแบบนั้นไม่ได้!”
โอกามิ : “อ๋อ~ คุณผู้บริหารนี่เอง”
ซูเอิน : “เหอะ สถาบันการทหารผลิตอะไรออกมากันล่ะเนี่ย”
โอกามิ : “สถาบันการทหารที่การศึกษาไม่ถึงปีก็จบมาเป็นผู้บัญชาการมันมีประสิทธิภาพตรงไหนล่ะ ฉันก็เลยเป็นคนหยาบโลนแบบนี้แหละ ที่นี่ไม่มีอาหารเหลวสำหรับเด็กให้หรอกนะ”
ราพี : “(คน ๆ นี้สุดโต่งจริง ๆ)”
ซูเอินที่ได้ยินสิ่งที่โอกามิพูดเธอก็เริ่มไม่ทนกับกริยาหยาบโลนของเขา เธอได้สั่งให้ ยูนิ ที่เป็นนิกเกะจากบริษัทของเธอจะการช็อตไฟฟ้าโอกามิ แต่ว่าไฟฟ้าทำอะไรโอกามิไม่ได้เลย
ซูเอิน : “หมายความว่ายังไงกันเนี่ย!?”
โอกามิ : “เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องเลยจริง ๆ ของแค่นี้น่ะฆ่าฉันไม่ได้หรอกนะ”
ซูเอิน : “นี่แกกำลังล้อฉันเล่นอยู่งั้นหรอฟิฟทีน!”
โอกามิ : “เหอะ สุดท้ายก็เก่งแต่เห่า”
แล้วโอกามิก็จัดการบีบคอยูนิและนิกเกะอีกคนที่ชื่อว่า มิฮาร่า ถ้าเป็นคนปกติคงทำแบบนี้ไม่ได้แต่ว่าโอกามิมันเป็นแฮชเชอร์ไง
โคเซตต์ : “พอได้แล้วมั้งคะมาสเตอร์”
พอโคเซตต์พูดขึ้นมา โอกามิก็เหวี่ยงร่างของยูนิและมิฮาร่าออกมาแล้วเดินเข้าไปหาซูเอิน
โอกามิ : “ยังหรอก ยังเหลือยัยนี่อยู่”
โอกามิได้เอาปืนคาบศิลาออกมา แล้วตัวของซูเอินก็เริ่มเกิดความกลัวเพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอมันคือสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งกว่านิกเกะหลายเท่าตัว สิ่งมีชีวิตที่เรียกตัวเองว่า แฮชเชอร์ ไม่มีข้อมูลใดในโลกนี้สามารถสาวความไปถึงตัวได้เลย ก่อนที่เขาจะกระซิบข้างหูซูเอิน
โอกามิ : “ไปคุยกับรากมะม่วง”
ปัง!
กระสุนถูกยิงเข้าที่หัวของซูเอินหนึ่งนัดก่อนจะทะลุสมองออกมาถึงด้านหลัง ร่างของเธอล้มลงจมกองเลือด เหล่านิกเกะก็ตกใจและเริ่มกรีดร้องออกมา แต่ภายหลังโอกามิก็ได้คลายพลังภาพลวงตาของแฮชเชอร์ที่8ออก ผลลัพธ์คือความจริงแล้วซูเอินไม่ได้ถูกยิงที่หัว แค่ยิงเฉียด ๆ ไปเท่านั้น
โคเซตต์ : “ปกติพลังของแฮชเชอร์ที่8ไม่น่าใช้กับจักรกลอย่างนิกเกะได้นี่คะมาสเตอร์”
โอกามิ : “ฉันใช้พลังของแฮชเชอร์ที่1ด้วยน่ะสิ เอาล่ะนัดต่อไปฉันไม่พลาดหรอกนะ”
คราวนี้โอกามิเอาปืนจ่อหัวซูเอินเอาไว้ ราวกับว่ากำลังปล้นธนาคารอยู่อย่างนั้นเลย
คุณหนูที่เป็นฝ่ายกระทำมาตลอดวันนี้กลับถูกผู้บัญชาการโนเนมจัดการแบบเด็ดขาด ทำให้ได้รู้ว่าโอกามิคือของจริง
โอกามิ : “ก่อนที่ฉันจะยัดลูกตะกั่วเข้าไปในสมองน้อย ๆ ของเธอ ตอบคำถามฉันมาให้ดี ถ้าตอบไม่ถูกใจฉันยิงแน่”
ซูเอิน : “ย อย่ายิงเลยนะ”
โอกามิ : “แล้วที่ผ่านมาทำกับคนอื่นยังไงล่ะหือ? เอาล่ะตอบคำถามของฉันมา รู้อะไรบ้างเกี่ยวกับมาเรียนที่ถูกแร็ปเจอร์เข้าควบคุมสมอง”
ซูเอิน : “ห๊ะ...”
ซูเอินทำหน้างง โอกามิก็เลยยิงขู่ไปอีกหนึ่งนัด
โอกามิ : “ในตอนที่มาเรียนถูกควบคุมตอนนั้นเธอควรจะอยู่ที่อาร์คไม่ใช่รึยังไง?”
แต่ว่าเธอก็บอกไม่รู้และไม่ได้สนใจเรื่องของนิกเกะแต่ละตัวเลยด้วยซ้ำ โอกามิก็เลยถอนหายใจยาวพร้อมกับถามคำถามสุดท้าย
โอกามิ : “เอาล่ะคำถามสุดท้าย เธอคิดว่านิกเกะเป็นอะไร”
ซูเอิน : “ก ก็แค่เครื่องมือ! ยัยพวกนี้น่ะมีหน้าที่ออกไปตายแทนพวกเราเท่านั้นแหละ!”
โอกามิ : “เรา?”
ซูเอิน : “ใช่! เราไง นิกเกะมีหน้าที่ปกป้องสันติภาพของมวลมนุษยชาตินะ!”
พอเหล่านิกเกะได้ยินสิ่งที่ซูเอินพูด พวกเธอก็คิดหนัก โอกามิก็เลยเก็บปืนพร้อมกับลุกขึ้น
โอกามิ : “อย่าเอาฉันไปรวมกันเศษสวะพวกนั้น...เอาล่ะบอกงานมาซะ ถ้ามีภารกิจอะไรที่ต้องให้ไปทำก็รีบ ๆ ส่งมาก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจฆ่าเธอทิ้งตอนนี้”
ซูเอิน : “จำไว้เถอะไอ้เจ้าคนไร้มารยาท ชีวิตของแกจะต้องพังพินาศ-”
โอกามิ : “ถ้าฉันโดนไล่ออกเมื่อไหร่ก็ล้างคอรอได้เลย”
แล้วในขณะที่โอกามิกำลังจะออกไป มิฮาร่าก็ได้ยิงเลเซอร์สีฟ้าใส่โอกามิพร้อมกับยิงอัดตัวเอง แต่ว่าเธอก็ต้องตกใจที่โอกามิเก็บอาการเก่งมาก เขาไม่ร้องออกมาเลยแม้แต่นิดเดียวแถมยังหันกลับหาเธออีก
โอกามิ : “นี่กำลังล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหม?”
มิฮาร่า : “อะไรของนายเนี่ย! โดนไปตั้งขนาดนั้นทำไมนายไม่ร้องออกมาสักแอะเลยล่ะ!”
โอกามิ : “ก็ก่อนฉันจะมาที่นี่ฉันโดนเยอะกว่านี้น่ะสิ แค่นี้ทำให้ฉันตายไม่ได้หรอก...พวกเธอน่ะจะทำงานด้วยกันใช่มั้ยล่ะ?”
ยูนิ : “อ อือ...”
โอกามิ : “ถ้างั้นก็ตามมา ส่วนเธอซูเอิน ถ้าเกิดเธอไปค้นอะไรในห้องฉัน ฉ้นจะจัดการเธอด้วยวิธีของฉัน”
ซูเอิน : “แต่แกก็จะเป็นศัตรูกับ-”
โอกามิ : “ให้มันมาให้หมด แต่ถ้าเธอไม่ทำอะไรที่ทำให้เราเสียหาย ฉันก็จะปล่อยเธอไป เข้าใจ?”
ซูเอินพยักหน้าตามน้ำโอกามิไป ถึงจะรู้ว่าโกหกแต่โอกามิก็เลือกที่จะปล่อยไป ชีวิตที่สามที่ได้รับมาในคราวนี้เขาไม่เล่นบทพระเอกแสนดีอีกต่อไปแล้ว ถึงพื้นฐานเขาจะเป็นคนกวนตรีน แต่ว่าบทตัวร้ายเขาก็เล่นได้ เขาคิดว่ายังไงซะถ้าเกิดรัฐบาลกลางพยายามจะกำจัดเขาออกจากการเป็นผู้บัญชาการ เขาก็มีแผนที่จะดึงนิกเกะมาเป็นพวกเหมือนกัน เรียกได้ว่าถ้าได้ฆ่าศัตรูด้วยด้วยอาวุธของศัตรูเป็นอะไรที่สะใจมาก
ราพี : “ปล่อยเธอไว้จะไม่เป็นไรแน่หรอคะ กัปตัน”
โอกามิ : “ค่อยตามไปเก็บกวาดทีหลังก็ได้ ยังไงซะเจ้านายพวกเธอก็ไม่ได้สนใจพวกเธออยู่แล้วนี่”
มิฮาร่า : “คุณผู้บัญชาการนี่รู้ดีจังเลยนะ”
พอมิฮาร่าพูดแบบนั้นโอกามิก็ได้ส่งสายตากลับมาที่เธอและยูนิพร้อมกับพูดขึ้นมา
โอกามิ : “อย่าเรียกฉันว่าผู้บัญชาการ ให้เรียกฉันว่า กัปตัน”
ยูนิ : “ท ทำไมล่ะ”
ยูนิที่ยังกลัวโอกามิอยู่ตอนนี้ก็ถามแบบไม่ค่อยมีความมั่นใจเท่าไหร่ แล้วโอกามิก็ได้เล่าให้ฟังถึงชีวิตแรกของเขา เขาตายเพราะช่วยเหลือลูกทีมจากแฮชเชอร์แห่งมิติมืด(เคียน่าในร่างซีริน) โดยที่เขาได้รับโอกาสที่สองในการเกิดใหม่อีกครั้งในฐานะของแฮชเชอร์แห่งการแอบอ้าง หรือที่มนุษย์ย่อสั้น ๆ ว่า ฟิฟทีน ในการตายครั้งที่สองเขาได้เสียสละตัวเองเพื่อชัยชนะต่อสงครามระหว่างมนุษยชาติกับฮงไก และครั้งที่สามเขาก็มีอยู่ตรงนี้
มิฮาร่า : “ฟังดูเวอร์เกินจริงมากเลยนะ”
ชิฟตี้ : “ฉันไม่คิดแบบนั้นนะคะ เพราะว่าฉันพึ่งจะถูกแฮ็คเป็นครั้งแรกเลย แถมพลังประหลาด ๆ ทั้งหุ่นยนต์เสือ , หุ่นยนต์ติดปีกนั่นอีก”
ราพี : “ชิฟตี้!? ฉันยังไม่ได้เชื่อมต่อกับเธอเลยนะ”
โอกามิ : “ฉันเองนี่แหละ”
ชิฟตี้ : “แถมฉันยังโดนยัดข้อมูลอะไรแปลก ๆ มาด้วยล่ะค่ะ”
โอกามิ : “เป็นข้อมูลที่ฉันอัพโหลดให้น่ะ แต่ข้อมูลนี้ถ้าไม่มีรหัสผ่าน ชิฟตี้เองก็เอาไปบอกคนอื่นไม่ได้ ตอนนี้เธอดูได้อย่างเดียว ถ้าไม่ได้เก่งเท่าจาร์วิสคงใช้เวลาแกะรหัสประมาณ200ปีเลย”
ราพี : “พอจะบรรยายได้ไหมชิฟตี้ ข้อมูลนั้นน่ะ”
ชิฟตี้ : “สัตว์ประหลาดชัด ๆ เลยค่ะ ผู้บัญชาการฟิฟทีนน่ะ”
โอกามิ : “...”
ชิฟตี้ : “อ๊ะ ขออภัยค่ะกัปตัน”
โอกามิ : “ไม่เป็นไรหรอก แล้วแต่จะสะดวกเรียก”
แอนิส : “ทีพวกเราน้า~ ไม่มีสิทธิพิเศษอะไรบ้างเลยหรอ~”
โอกามิ : “ถ้าทำตัวดี ๆ เหมือนราพีอาจจะได้สิทธิพิเศษก็ได้ แต่ตอนนี้ขอคิดก่อน”
มิฮาร่า : “แปลกคนจริง ๆ”
โอกามิ : “แล้วภารกิจที่ว่านี่คืออะไร?”
มิฮาร่า : “จับแร็ปเจอร์กลับมาเป็น ๆ เพื่อทำการศึกษา”
โอกามิ : “มาขอผิดคนแล้วมั้ง”
เควส : จับแชทเทอร์บ็อกซ์แบบเป็น ๆ
รางวัล : 100,000 ดอลล่าร์
โอกามิ : “ไปกันเถอะฉันรับงานนี้”
โคเซตต์ : “(มาสเตอร์นี่เห็นแก่เงินจริง ๆ)”
ที่โอกามิมัันอยากได้เงินเพิ่มเพราะว่าตอนนี้เขาไปเจอหุ่นอีกหนึ่งตัวที่เตะตามากและราคานั้นก็พอ ๆ กับวิงซีโร่ แต่เรื่องการรบภาคพื้นดินตัวนี้เก่งกว่า ซึ่งหุ่นตัวนั้นก็คือ เอวานเกเลี่ยน-01 ที่คิดว่าเวลาสู้กับแร็ปเจอร์ที่มีขนาดใหญ่กว่าซีโร่เยเกอร์มาก ๆ แต่ไม่อยากระเบิดภูเขาเผากระท่อมก็น่าจะเป็นประโยชน์กว่า
300,000$
ราพี : “จะเข้าสู่พื้นผิวแล้วค่ะ”
โอกามิ : “เตรียมตัวให้พร้อม”
แล้วเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตาม
ผมปรับเรทนิยายลงแล้ว ใครอยากให้โอกามิทำโปรเจ็กต์คืนชีพมาเรียนบ้าง (ในซับเป็นแมเรียนแต่ผมเอาตามการออกเสียง) แต่ที่แน่ ๆ ก็คือโอกามิในฟิคนี้โหดกว่าในฟิคฮงไกเยอะ
ถ้างั้นก็ เจอกันตอนหน้าครับ เย้
ความคิดเห็น