คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฮีโร่ที่ช่วยเหลือมนุษย์ หรือ ผู้ร้ายที่จะทำลายมนุษย์
ขณะนี้คุณได้ทำการซื้อ XXXG-00W0 Wing Gundam Zero ไปแล้ว ระบบจะทำการอัพเกรดร้านค้าให้กับคุณใน3วัน
โอกามิ : “(ถึงจะซื้อวิงซีโร่มาแล้วแต่ฉันไม่ลืมแกหรอกนะซีโร่เยเกอร์ลูกพ่อ และฉันก็จะไม่ระเบิดพวกแกด้วย)”
โคเซตต์ : “มาสเตอร์ เมื่อกี้นี้คุณแทรกแซงระบบของชิฟตี้หรอคะ?”
ชิฟตี้ : “ผู้บัญชาการใจร้ายที่สุด แล้วแบบนี้ฉันจะช่วยคุณยังไงล่ะคะ!”
โอกามิ : “ช่วยสาว ๆ ก็พอ ข้อมูลของฉันมันไม่ได้มีความจำเป็นสำหรับมนุษย์หรอก มันมีค่ามากเกินไป”
โคเซตต์ : “มาสเตอร์เบียวเป็น ฮีโร่ ยุย หรอคะ”
โอกามิ : “ฉันจะฆ่าเธอซะ...อื้ม ได้อยู่”
ราพี : “ผู้บัญชาการ ท่านรองเรียกไปพบ-”
โอกามิ : “ฉันคิดว่ายังไงซะเราก็ถูกส่งไปตายอยู่แล้ว หรือไม่ก็หาความผิดมาโบ้ยให้เรา เหอะไอ้เจ้ารองหัวหน้าที่วัน ๆ นั่งเซ็นเอกสารมันจะไปรู้อะไรล่ะ...แล้วเด็กคนนั้นใคร”
โอกามิชี้ไปที่เด็กสาวที่เป็นสมาชิกอีกคนของทีมเคาท์เตอร์ และเธอคนนั้นก็ได้แนะนำตัวเองว่าเธอชื่อ เนออน เป็นสายปืนลูกซอง ก่อนจะเดินเข้ามาจับมือโอกามิเนื่องจากเธอเห็นคลิปผ่าน ๆ ที่ราพีเคยอัปโหลดลงให้ดู
เนออน : “ฉันไม่เคยเห็นมนุษย์ที่โหดสัดรัสเซียอะไรขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ!”
โอกามิ : “ฉันไม่ใช่มนุษย์หรอกนะ...เอาล่ะ ฉันจะเข้าไปคุยกับแอนเดอร์สันแล้ว”
.
แล้วพอโอกามิเข้าไปในห้องของแอนเดอร์สัน ชายหนุ่มทั้งสองคนก็ชักปืนออกมาจ่อหน้ากันทันที เรียกได้ว่าเจอกันเมื่อไหร่คงจะฆ่ากันเมื่อนั้น
โอกามิ : “ก็ลองยิงดูสิ”
เควส : ผูกมิตรกับแอนเดอร์สัน รางวัล : 20,000 ดอลล่าร์ หากล้มเหลว หักเงินในบัญชี 100,000 ดอลล่าร์
โอกามิ : “(เควสบ้าบออะไรอีกวะ! ผูกมิตรกับไอ้เจ้านี่ฉันยอมผูกคอตายดีกว่า!)”
ระบบทำการล็อค ขวานเลเวียธาน , ซีโร่เยเกอร์ , วิงซีโร่ เอาไว้ชั่วคราว เนื่องจากเงินในบัญชีติดลบ
โอกามิ : “(อ้าวเห้ยแบบนี้ก็ได้เรอะ! ไอ้ระบบเฮ็งซวย!)”
เหอะ~
โอกามิ : “(นี่เยาะเย้ยกันหรอวะ!)”
แอนเดอร์สัน : “รับภารกิจแล้วรีบ ๆ ไสหัวออกไปจากห้องทำงานของฉันซะ!”
โอกามิ : “เก่งนักก็ทำเองซะสิ อ้ะลืมไป เก่งแต่เซ็นเอกสาร”
แล้วโอกามิก็เดินออกไปจากห้อง แล้วพอโอกามิเดินออกไป แอนเดอร์สันก็กระหน่ำยิงใส่ประตูด้วยความโกรธ
.
โอกามิ : “มันก็เป็นปฏิบัติการที่ให้ไปสำรวจพื้นที่สถานีพลังงานนั่นแหละ ท่านรองหัวหน้าโกรธใหญ่เลยล่ะ”
เนออน : “นี่คุณไม่กลัวหัวหลุดออกจากบ่าเลยหรอคะเนี่ย!”
โอกามิ : “เหอะ ๆ ไม่มีอะไรให้กลัวหรอก(ถ้าเทียบกับเควินล่ะนะ)”
โคเซตต์ : “มาสเตอร์ เจ้าหมาหายไม่ยอมขยับเลยอ่า”
โอกามิ : “อ๋อ โดนระบบเฮ็งซวยลงดาบน่ะ”
ราพี : “คนพวกนั้นตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ถึงส่งให้เราออกไปอีก”
แอนิส : “ไม่เห็นต้องถาม จัดการพวกเราโดยให้ส่งออกไปตายข้างนอกไงล่ะ”
โอกามิ : “ฉันก็คิดเหมือนเธอ”
ราพี : “ขอคำสั่งด้วยค่ะ”
โอกามิ : “คำสั่งของฉัน ฉันจะสั่งแค่ครั้งเดียว อย่าตายล่ะ”
แอนิส : “คำสั่งอะไรเนี่ย!”
โอกามิ : “มันก็ง่าย ๆ ไม่ใช่หรือยังไง?”
ราพีคิดอยู่สักพักก่อนที่เธอจะตอบตกลง
เควส : หากจัดการแรปเจอร์ในพื้นที่ได้โดยที่ไม่ได้ใช้ทูตสวรรค์ รางวัล : ปลดหนี้ทันที
โอกามิ : “(นี่มันเอาเควสมาง้อแบบนี้เลยนะ!)”
.
หลังจากที่ทีมเคาท์เตอร์เดินทางมาจนถึงสถานีพลังงานก็พบกับแรปเจอร์จำนวนมาก ซึ่งโอกามิก็ได้สั่งโจมตีในทันทีโดยที่คราวนี้เขาไม่ได้ออกไปบวกเอง แต่เป็นการใช้พลังของแฮชเชอร์ที่1ในการสร้างปืนออกมายิง
แอนิส : “โว๊ะ!? เสกปืน!”
โอกามิ : “โคเซตต์ ฝากแทงค์ด้วย”
โคเซตต์ : “รับทราบค่ะ”
โอกามิ : “ฝากยิงโคฟเวอร์โคเซตต์ด้วย”
แล้วทั้งสี่คนก็ได้ยิงพวกแรปเจอร์ที่โจมตีระยะไกล ส่วนโคเซตต์ก็ได้เก็บกวาดพวกระยะใกล้
เนออน : “นิกเกะคนนั้นมันอะไรกัน การเคลื่อนไหวที่พริ้วไหวราวกับกำลังเต้นระบำอยู่บนสนามรบนั่น”
ราพี : “โคเซตต์น่ะไม่ใช่นิกเกะหรอกนะ”
เนออน : “เอ๊ะ? จิงดิ”
โอกามิ , ราพี , แอนิส : “จริง”
หลังจากผ่านไปสักพัก แรปเจอร์แถวนั้นก็ถูกกวาดเรียบด้วยฝีมือของโคเซตต์ แล้วทั้งทีมก็ได้เดินเข้าไปสำรวจลึกขึ้น ชิฟตี้ก็ได้เตือนโอกามิว่ารางรถไฟนี้มีกระแสไฟฟ้าไหลอยู่ ต้องเข้าไปปิดระบบจากด้านในแต่ว่าโอกามิเล่นจับรางกันแบบหน้าด้าน ๆ เลย
ชิฟตี้ : “ผู้บัญชาการคุณทำอะไรเนี่ย!”
โอกามิ : “ก็ชาร์จแบตไง”
ราพี : “(ให้ตายสิคน ๆ นี้ ทำเรื่องน่าเหลือเชื่อตลอด)”
หญิงสาวถึงกับกุมขมับเพราะว่าไฟฟ้าหลายหมื่นโวลต์ไหลเข้าร่างกายของโอกามิไปเต็ม ๆ แต่มันไม่เป็นไรเลย จากนั้นไฟทั้งหมดก็ดับลงไปแล้ว
สำเร็จเควส ได้รับการปลดหนี้แล้ว เงินในบัญชีเหลือ 5,000 ดอลล่าร์
โอกามิ : “พักกันสักหน่อยก่อนจะไปสำรวจต่อดีกว่า”
โอกามิซื้อแท่งพลังงานแจกให้นิกเกะสามคนก่อนจะซื้อขนมให้โคเซตต์กิน
เนออน : “กระเป๋า4มิติ!?”
แอนิส : “อื้ม คราวนี้จะเสกอะไรออกมาก็ไม่ตกใจแล้วล่ะนะ”
โอกามิ : “เธอแน่ใจนะ?”
แอนิส : “อื้ม พูดแบบนี้เริ่มไม่แน่ใจละ”
หลังจากที่พักไปช่วงระยะเวลาหนึ่ง ทีมเคาท์เตอร์ก็ได้สำรวจต่อแล้วก็ได้พบกับพวกแรปเจอร์ที่กำลังใช้เครื่องมือของมนุษย์
โอกามิ : “นี่เป็นคำสั่ง ถอยทัพเดี๋ยวนี้”
ราพี : “รับทราบ”
ในขณะที่กำลังจะถอยทัพ พวกแรปเจอร์ก็รู้สึกตัวแล้วเข้าโจมตีจนตัวของราพีที่ได้รับความเสียหายจนหัวหลุดออกมาจากร่างพร้อมกับมีของเหลวบางอย่างคล้ายเลือดไหลออกมา
เนออน : “ร ราพี!”
โอกามิ : “เก็บหัวขึ้นมา! เราจะเผ่นแล้ว!”
แอนิส : “รับทราบ!”
แล้วแอนิสก็เก็บหัวราพีก่อนที่ทีมเคาท์เตอร์จะได้หนีออกมาจากสถานที่แห่งนั้น แล้วจากนั้นก็มีแรปเจอร์ที่เหมือนเป็นเครื่องขุดเจาะแต่มีอาวุธพร้อม
โคเซตต์ : “มาสเตอร์ เครื่องขุดเจาะกำลังเข้ามาใกล้แล้วค่ะ!”
โอกามิ : “ได้เวลาเก็บตังแล้ว!”
ชายหนุ่มเอาขวานเลเวียธานออกมาพร้อมกับปาอัดใส่กลางสว่านเจาะจนเกิดน้ำแข็งเกาะ แต่ว่ามันก็ไม่สามารถหยุดแร็ปเจอร์ตัวนี้ได้
โอกามิ : “(ตรงนี้แคบเกินไปที่จะใช้วิงซีโร่...งั้นก็)”
โอกามิได้ใช้เงิน5,000ดอลล่าร์ในการซื้อปืนเลเซอร์แล้วเอาซีโร่เยเกอร์ออกมาก่อนที่มันจะกระโจนเช้าไปหาแร็ปเจอร์นั้นอย่างห้าวหาญก่อนที่แร็ปเจอร์ตัวนั้นจะระเบิดเละ แล้วซีโร่เยเกอร์ก็กลับมาในสภาพที่พังเสียหายเหมือนกัน
โอกามิ : “ใจถึงดีนี่นา”
โอกามิลูบหัวซีโร่เยเกอร์ก่อนจะส่งกลับเข้าไปในมิติที่4
แอนิส : “ผู้บัญชาการ”
โอกามิ : “ว่า?”
แอนิส : “นายเห็นราพีเป็นแบบนี้แล้วยังไม่สติแตก แสดงว่านายต้องผ่านอะไรแบบนี้มาเยอะใช่ไหม?”
พอแอนิสถาม โอกามิก็เริ่มทำหน้าเศร้า เพราะที่ผ่านมาไม่นานเขาก็ได้เสียคนสำคัญไปหลายคนเหมือนกัน และที่ยังควบคุมสติอยู่ได้เพราะว่าคำพูดของชายคนหนึ่งที่ให้กำลังใจเขาในวินาทีสุดท้าย
โอกามิ : “ฉันมีไอดอลอยู่คนนึง เขาเป็นพวกขี้เก๊ก อีโก้สูง แถมเป็นพวกที่เอาแต่ใจ แต่ว่าคำสั่งเสียสุกท้ายก็ทำให้ฉันหนักแน่น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะต้องเสียอะไรไป ฉันก็จะไม่หันหลังกลับไปอีกแล้ว”
แอนิสเงียบแล้วไม่พูดอะไรต่อ เธอไม่อยากจะล้วงความลับโอกามิอีกเพราะคิดว่ายังไงซะความลับนี้อาจจะถูกพวกรัฐบาลเอาไปเผยแพร่ก็ได้
ส่วนคนที่โอกามิกำลังนึกถึงอยู่นั้นก็คือ โทนี่ สตาร์ค(ไอรอนแมน) จากจักรวาลที่เขาจากมา เขาคือคนที่โอกามิเคารพและนับถือเสมอ ถึงในบ้างด้านจะไม่ค่อยลงรอยกันก็ตาม
.
.
.
.
หลังจากกลับไปรายงานให้กับแอนเดอร์สัน รองหัวหน้าผู้บัญชาการก็ยังไม่เชื่อว่าพวกแร็ปเจอร์จะสามารถใช้วิทยาการของมนุษย์ได้
แอนเดอร์สัน : “พวกคุณทำสถานีพลังงานพังเละเทะ คุณมีอะไรจะแก้ตัวไหม?”
โอกามิ : “ต่อให้มีนายก็ไม่คิดจะฟังฉันตั้งแต่แรกแล้วนี่ จะทำอะไรก็รีบทำ ฉันเบื่อหน้านายเต็มทนแล้วท่านรองหัวหน้า”
พอโอกามิพูดแบบนั้น แอนเดอร์สันก็ง้างหมัดเกือบจะต่อยโอกามิแล้ว แต่เขาก็ยั้งมือไว้ก่อน แล้วก็ได้มีคำสั่งให้ส่งเขาและทีมเคาท์เตอร์ไปยัง ด่านหน้า เพื่อที่จะให้ไปรับพวกแร็ปเจอร์เป็นกลุ่มแรก
โอกามิ : “อ้อ ลืมบอกไปนะคุณแอนเดอร์สัน นายน่ะสามารถเลือกให้ฉันเป็นฮีโร่ของมวลมนุษยชาติได้ หรือจะเลือกให้ฉันกลายเป็นวายร้ายที่จะทำลายมนุษยชาติได้เหมือนกัน”
แอนเดอร์สัน : “ฉันไม่อยากฟัง!”
โอกามิ : “ก็ฉันจะพูด ไม่ฟังก็เรื่องของนาย แต่จงจำไว้ว่า ตอนนี้นายกำลังเลือกที่จะเป็นศัตรูกับฉันอยู่”
แล้วโอกามิกับทีมก็ได้ถูกส่งไปยังด่านหน้า ส่วนแอนเดอร์ก็เลือกที่จะไม่ติดต่อกับโอกามิอีกแล้ว
.
.
.
.
พอมาถึงด่านหน้าและได้แยกกันไปพักผ่อน ราพีที่พึ่งถูกส่งกลับมาจากการซ่อมก็ได้เข้ามาหาโอกามิที่ห้อง
ราพี : “ทำไมคุณถึงทำแบบนั้นคะผู้บัญชาการ”
โอกามิ : “ฉันไม่คิดว่าการมีอยู่ของมนุษย์มันจำเป็นสำหรับโลกนี้เท่าไหร่”
พอโอกามิพูดแบบนั้นราพีก็หันปืนใส่ทันที ตอนแรกเธอคิดว่าโอกามิคงจะอยู่ฝ่ายมนุษย์แน่ ๆ แต่ไม่ใช่ ในตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ฝ่ายไหนทั้งนั้น
โอกามิ : “เธอไม่คิดว่าคนพวกนั้นมันน่าสมเพชบ้างหรอ? นอกจากจะหนีสงครามด้วยการนั่งอยู่ในห้องแอร์แล้วก็ไม่ทำอย่างอื่นเลยนอกจากสั่ง”
ราพี : “ฉันไม่เคยคิดเรื่องแบบนั้นเลยค่ะ”
โอกามิ : “เพราะแบบนี่ฉันเลยเลือกที่จะฆ่ามาเรียนเพื่อที่จะไม่ต้องมาทนกับภารกิจเฮ็งซวยนี่”
ราพี : “ผู้บัญชาการ...อะไรทำให้คุณเป็นแบบนี้?”
โอกามิ : “สงสัยไปติดเชื้อเพื่อนเก่า(เควิน)มานั่นแหละ ถ้ามนุษย์โดนพวกแร็ปเจอร์กวาดล้าง ฉันจะสมน้ำหน้าให้ด้วยเลย”
ราพี : “แล้วนิกเกะอย่างพวกเราล่ะคะ...ถ้าเกิดว่าคุณเลือกที่จะทิ้งมนุษย์แล้วล่ะก็”
โอกามิ : “ก็ขึ้นอยู่กับมุมมองของพวกเธอ แต่สิ่งที่ฉันมั่นใจว่ามนุษย์ทุกคนบนโลกนี้ไม่สามารถให้สิ่งนั้นกับพวกเธอได้”
ราพี : “นั่นคือ?”
หญิงสาวเก็บปืนพร้อมกับเดินเข้าไปหาใกล้ ๆ เพื่อที่จะฟังคำตอบชัด ๆ จากปากของแฮชเชอร์แห่งการแอบอ้าง
โอกามิ : “ฉันให้ความเคารพกับพวกเธอได้ ซึ่งพวกมนุษย์ที่มองนิกเกะเป็นแค่เครื่องมือมันก็เป็นแค่สวะนั่นแหละ...”
ราพี : “แล้วตอนนั้นทำไมคุณไม่จัดการฉันล่ะ?”
โอกามิ : “พูดง่าย ๆ เธอยังมีประโยชน์อยู่น่ะสิ แต่ถ้าให้พูดตามความรู้สึกของฉัน...ฉันยังไม่อยากเสียเธอไปตอนนี้”
ราพี : “นั่นคือคำสั่งหรอคะ?”
หญิงสาวสงสัย แต่โอกามิก็ไม่พูดอะไรต่อปล่อยให้เธอคิดเอาเองว่ามันจะเป็นอย่างไรต่อไป แล้วราพีก็ได้ออกไปจากห้อง
เควสทางแยก : เป็นฮีโร่ของมวลมนุษยชาติ หรือ เป็นผู้ร้ายที่ทำลายมนุษยชาติ
ไม่จำกัดเวลาเควสรางวัล : หากเลือกเป็นฮีโร่จะได้รับฉายา ผู้กอบกู้ , เงินจำนวน 1,000,000 ดอลล่าร์ และได้รับการเชิดชู
หากเลือกเป็นตัวร้ายจะได้รับฉายา ผู้ทำลาย , เงินจำนวน 1,000,000 ดอลล่าร์ และกลายเป็นผู้ปกครองโลก
โอกามิ : “(อันไหนก็เหมือนกันสินะ ต่างแค่บทบาทเท่านั้น)”
โคเซตต์ : “มาสเตอร์ คิดยังไงกับตัวเลือกพวกนี้หรอคะ?”
โอกามิ : “ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันอาจจะเลือกที่จะอยู่ฝั่งมนุษย์นะ แต่ตอนนี้เส้นทางมันได้เปลี่ยนไปแล้ว”
โคเซตต์ : “แล้วมนุษย์ที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลยล่ะคะ?”
โอกามิ : “นั่นแหละที่กำลังคิดหนักอยู่ว่าจะกวาดล้างไปให้หมด หรือจะเหลือไว้เป็นมนุษย์กลุ่มสุดท้ายดี”
โคเซตต์ : “มาสเตอร์...เริ่มเป็นเหมือนกับแฮชเชอร์คนอื่น ๆ แล้วนะคะ”
โอกามิ : “ก็ฉันเป็นแฮชเชอร์นี่...แยกย้ายได้แล้วล่ะโคเซตต์ ฉันยังไม่ตัดสินใจตอนนี้หรอก”
โคเซตต์ : “ไม่ว่ามาสเตอร์จะเลือกทางไหน ฉันจะตามไปจนสุดเส้นทางค่ะ”
แล้วโคเซตต์ก็ได้ออกจากห้องไป
โอกามิ : “เวลาแบบนี้ถ้าเป็นนาย นายจะทำยังไงกันนะ...เควิน”
แล้วเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตาม...
ฟิคนี้ไม่ได้เน้นเนื้อเรื่องอะไรขนาดนั้นนะ
ถ้างั้นก็ เจอกันตอนหน้าครับ เย้
ความคิดเห็น