คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Mondstadt Arc : คริมสันล็อคเกอร์
ตัวละครดำเนินเนื้อเรื่องตอนนี้ : เซจ
หลังจากที่ได้แนะนำตัวกันจนเสร็จสรรพ เซจก็ได้ออกเดินทางเพื่อตามหาความทรงจำของเขาที่หายไป ไม่นานที่มอนด์สตัดท์ก็ได้มีข่าวประโคมถึงตัวของเซจที่ไล่กระทืบมอนสเตอร์ระหว่างทางจนเหล่านักผจญภัยไม่มีงานทำกันเลยทีเดียว ชายหนุ่มสวมผ้าปิดตายิ้มแล้วก็พูดกับลูกน้องของเขาไปว่า
“จับตาดูหมอนี่เอาไว้ให้ดีๆ ถ้าเกิดหลงไปที่หลีเย่เมื่อไหร่อาจจะซวยเลย เพราะวิกฤตจากสตอร์มเทอร์เรอร์มันทำให้เราขาดคน”
“แต่หัวหน้าเคย่าครับ เขาเป็นคนนอกนะครับ” ทหารคนหนึ่งพูดขึ้นมา
“คนนอกแล้วมันยังไง? เจ้าหมอนั่นอาจจะรู้อะไรเกี่ยวกับเกล็ดมังกรดำบนโต๊ะทำงานของจีนก็ได้ นายจำเจ้าเธโอได้ไหมล่ะ ยมทูตใบ้คนนั้นน่ะ” เคย่าถาม
“ที่รักษาการณ์หัวหน้าช่วยเหลือเขาน่ะหรอครับ...นั่นก็อาจจะเป็นไปได้นะครับ แล้วผมจะสืบให้” พูดจบทหารนายนั้นก็ออกไป
.
ตัดมาที่ฝั่งของเซจ ดูเหมือนว่าการออกเดินทางของเขามันจะหลงไปถึงหลีเย่อย่างที่เคย่าคาดการณ์ไว้จริงๆ และพอเขาเดินทางลึกเข้าไปในป่าเขาก็ได้ยินเสียงของบางสิ่งที่กำลังต่อสู้กันอยู่
พอเขาเดินเข้าไปใกล้เขาก็เจอกับหญิงสาวผมสีม่วงกำลังต่อสู้อยู่กับรูนการ์ดโดยที่ด้านหลังของเธอมีพลเมืองที่ยังหนีไปไม่ทันอยู่ ด้วยสัญชาตญาณในอดีตของเขาทำให้เขานั้นพุ่งออกมาจากในป่าพร้อมกับจับรูนการ์ดฟาดลงพื้นทันที
‘จับรูนการ์ดฟาดพื้นหรอ?! หมอนี่เป็นใครกัน!’
“ยังไม่หมดนะยัยแมวน้อย!” เซจตะโกนออกไปแล้วหญิงสาวก็หน้าแดงก่อนจะปาปิ่นปักผมใส่รูนการ์ดด้านหลังพร้อมกับวาร์ปไปฟันที่คอร์ของมันจนเสียหาย
“ฉันไม่ใช่แมวนะ!!” หญิงสาวกล่าวด้วยสีหน้าเขินอาย แต่ว่าพวกรูนการ์ดมันก็ไม่หมดสักที
เซจจึงนึกถึงคำที่ลูมินเคยพูดว่าเขาเป็นคนที่ใช้เวทโซ่ เขาเลยลองจินตนาการดูก็ปรากฏว่ามีโซ่แสงออกมาจริงๆ
“แบบนี้สิสิ่งที่คุ้นเคย”
ในเวลาไม่ถึง3นาที รูนการ์ดนับสิบก็ถูกโซ่ของเซจล่ามเอาไว้ก่อนที่ชายหนุ่มจะใช้มือจกเข้าไปที่คอร์ของมันเพื่อที่จะเอาไปขายให้กับพวกนักเล่นแร่แปรธาตุ
“นายเป็นใครกัน ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย” หญิงสาวถามด้วยความสงสัยแต่ชายหนุ่มก็แค่โยนแอปเปิลให้กับเธอ
“ฉันออกเดินทางเพื่อตามหาความทรงจำที่หายไปก็เท่านั้นแหละ พึ่งออกจากมอนด์สตัดท์ได้ไม่กี่วันฉันก็มาถึงที่นี่ ส่วนชื่อ...” ชายหนุ่มได้ความทรงจำบางอย่างเกี่ยวกับเวทย์โซ่คืนมาเขาเลยตอบกลับไปว่า “ฉันเซจ...คริมสันล็อคเกอร์
“ชื่อฟังดูตลกชะมัดเลยนะ” หญิงสาวกล่าว
“ก็ยังไม่เท่าเธอหรอกยัยแมวน้อย-”
ชิ้ง! หญิงสาวได้เอาดาบจี้ไปที่คอของชายหนุ่มแล้วก็ได้บอกกับเขาว่าถ้าเกิดเรียกว่า “ยัยแมวน้อย” อีกเธอจะฆ่าเขาทิ้ง แล้วเธอก็ได้แนะนำตัวเองไป
“ฉันชื่อเค่อฉิง หนึ่งในผู้บริหารของท่าเรือหลีเย่ ไม่ใช่แมวหรืออะไรทั้งนั้น!”
“แต่ฉันก็จะเรียกเธอแบบนั้นอยู่ดีต่อให้เธอจะฆ่าฉันก็เถอะ เพราะว่ามันน่ารักดีไงล่ะ”
“(เมี๊ยว!? อะไรกันหมอนี่บ้าไปแล้วหรอ นายไม่รู้จริงๆหรอว่าฉันตำแหน่งสูงขนาดไหนน่ะ! ขืนยัยหนิงกวงรู้เรื่องนี้ล่ะก็ ฉันโดนล้อทั้งชาติแน่ ต้องหาทางฆ่าปิดปาก...)”
“เธอคงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมถ้าฉันจะขอไปทำงานด้วยน่ะ”
“เอ๊ะ? นายหมายความว่ายังไง?” เค่อฉิงสงสัย
“ก็แบบนั้นแหละ บางทีถ้าฉันทำงานกับเธอ ฉันอาจจะได้ความทรงจำบางส่วนกลับมาก็ได้ใครจะรู้ล่ะ”
“ก็ได้ แต่นายต้องสัญญานะว่าห้ามเรียกฉันแบบนั้นในที่สาธารณะ-”
“ฉันไม่สัญญาหรอก เรียกแบบนั้นน่ารักกว่า”
“(ไอ้เจ้าหมอนี่!!!)”
จากนั้นเซจก็ได้ไปช่วยงานปราบมอนสเตอร์ที่หลีเย่จนชื่อเสียงของเขาเริ่มดังจากการใช้เวทย์โซ่ที่ไม่เคยปรากฏให้เห็นที่ไหนมาก่อน ชื่อของคริมสันล็อคเกอร์ถูกพูดถึงกันเป็นวงกว้างในเทย์วัท แต่ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าคริมสันล็อคเกอร์คือเซจนอกจากชาวหลีเย่เท่านั้น
.
หลายวันต่อมามีหนังสือจากกองอัศวินฟาโวนิอัสถูกยื่นมาที่สำนักงานของสภาQixingเรื่องมีอยู่ว่าต้องการขอยืมตัวคริมสันล็อคเกอร์เพื่อมาช่วยแก้ปัญหาวิกฤตสตอร์มเทอร์เรอร์
“คริมสันล็อคเกอร์เป็นบุคลากรที่สำคัญของเมืองแห่งนี้ จะให้ไปอยู่กับ-” ในขณะที่ลุงเทียนหนึ่งในQixingพูดอยู่ตัวของหนิงกวงก็ได้แย้งขึ้นมา
“เขาไม่ใช่พลเมืองของหลีเย่ด้วยซ้ำ เราไม่มีอำนาจในการรั้งเขาไว้ได้หรอก”
“กะแล้วว่าต้องพูดแบบนี้ฉันเลยให้แผนที่ตานั่นแล้วก็ให้กลับไปก่อนแล้วล่ะ” เค่อฉิงกล่าวพร้อมกับอธิบายต่อว่า ต่อให้รั้งยังไงคนจะไปก็ไปอยู่ดี
“แฟนเธอไปแล้วนะ ไม่เสียใจหน่อยหรอ?” หนิงกวงแซวแล้วเค่อฉิงก็ออกอาการเขินจนหน้าแดง
“หมอนั่นไม่ใช่แฟนของฉันสักหน่อย!!!”
.
.
.
.
พอเซจเดินทางกลับมาที่มอนด์สตัดท์ก็เหมือนว่าตอนนี้ทั้งเมืองถูกลมพายุเขาถล่มบ้านเมืองเสียหาย
ชายหนุ่มได้เดินตรงเข้าไปยังกองอัศวินพร้อมกับเอกสารหนึ่งแผ่น พอเขาเข้าไปในห้องประชุมเขาก็ได้พบกับกลุ่มคนที่ประชุมกันอยู่ ประกอบไปด้วย จีน รักษาการณ์หัวหน้ากองอัศวิน , ลิซ่า บรรณารักษ์ประจำห้องสมุดเมืองมอนด์สตัดท์ , เคย่า หัวหน้ากองทหารม้า , แอมเบอร์ อัศวินลาดตระเวน , ลูมิน นักเดินทาง และ ไพม่อน
“ไม่เคาะประตูเนี่ยเสียมารยาทนะ มีเรื่องอะไร?” ลิซ่าถามแล้วเซจก็ว่าเอกสารไว้บนโต๊ะ แล้วจีนก็ได้อ่านแล้วก็ได้บอกว่าเขาคนนี้นี่แหละคือคริมสันล็อคเกอร์ และพอได้ยินแบบนั้นแอมเบอร์กับไพม่อนก็ตกใจ
“คุณเซจเนี่ยนะคริมสันล็อคเกอร์ที่ว่า!”
“ใช่ ที่ที่ฉันจากมาเรียกชั้นแบบนั้นแหละ” เซจกล่าว
“เห~ งั้นนายรู้จักสิ่งนี้รึเปล่า” เคย่าได้หยิบเกล็ดมังกรดำที่จีนเก็บใส่กรอบเอาไว้
และพอเซจมองไปที่เกล็ดมังกรดำนั้นจู่ๆเขาก็ปวดหัวอย่างรุนแรงแล้วก็มีสัญลักษณ์ปรากฏขึ้นที่ตาซ้ายของเขา
“สัญลักษณ์ที่ตานั่น...เหมือนกับของเธโอเลย” จีนพูดขึ้นมา
“เธโอ...อ๊าก! หัวฉัน”
“ม...ไม่ต้องคิดแล้วนะ!” ไพม่อนได้ห้ามเอาไว้แล้วอาการของเซจก็ค่อยๆดีขึ้นแล้วเคย่าก็ได้พูดขึ้นมา
“ถ้าเธโออยู่อาจจะไม่ต้องถึงมือนายก็ได้นะ”
“...”
“ช่างเถอะ ช่วยออกมาข้างนอกกับฉันหน่อยสิเซจ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วย” เคย่ากล่าวแล้วก็ได้พาเซจออกไปข้างนอก ส่วนสาวๆก็ได้คุยเรื่องที่มาที่ไปของเกล็ดมังกรอันนี้กับจีน
“ก็ไม่รู้หรอกว่าเธโอกับหมอนั่นเกี่ยวข้องอะไรกันหรือเปล่า แต่จากปฏิกิริยาและตราสัญลักษณ์ประหลาดที่ดวงตาของเขา น่าจะมาจากที่เดียวกันแน่”
.
พอเซจได้ออกมาคุยกับเคย่าด้านนอก เขาก็ถูกเคย่าใช้น้ำแข็งโจมตีอย่างกะทันหันจนเกือบหลบไม่ทัน
“อะไรของนายเนี่ย! จู่ๆมาโจมตีกันทำไม!”
"ฉันแค่อยากรู้ว่าคริมสันล็อคเกอร์ที่เขาลือกันหนาหูว่าเก่งอย่างนู้นอย่างนี้มันจะเป็นจริงอย่างที่เขาลือกันหรือเปล่า!" เคย่ายิงน้ำแข็งใส่เซจแต่ว่าก่อนที่น้ำแข็งจะถูกตัว โซ่แสงของเซจก็พุ่งเข้ามาล่ามก้อนน้ำแข็งเอาไว้ก่อนถึงตัวแล้วก็ได้เสกโซ่ขึ้นมาจากพื้น แต่ว่าเคย่าเองก็หลบได้
“ประมาณนี้สินะความแข็งแกร่งของนาย-”
“พวกเธอสองคนน่ะหยุดได้แล้ว มันจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับชาวเมืองนะ” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น พอชายหนุ่มทั้งสองหันกลับไปดูก็เจอกับหญิงสาวผมสีเงินยาวสลวยกำลังเดินเข้ามาหาเขา
"ดอไม้สีขาวบริสุทธิ์แห่งกิลด์นักผจญภัย เซซิเลีย ชาเรียค ลืมไปเลยว่าเราเองก็เรียกเธอมาด้วย" เคย่ากล่าวแล้วเซซิเลียก็ได้เดินเข้ามาดูหน้าของเซจใกล้ๆเพราะหน้าตาของเขาคล้ายกับคนที่เธอรู้จักอย่างมาก และพอเข้ามาใกล้ก็ยิ่งคุ้นเข้าไปอีก
“โอคุโตะ...คุง?”
“...อ๊าก!...” เซจที่ได้ยินชื่อนี้เขาก็รู้สึกปวดหัวอีกครั้ง เซซิเลียและเคย่าจึงเอาเข้าไปนอนพักข้างใน
‘คนๆนี้เหมือนกับโอคุโตะคุงจริงๆ...หรือว่านี่อาจจะเป็นโอคุโตะคุงจากอีกมิตินึง...’
“เธอรู้จักหมอนี่ด้วยหรอเซซิเลีย?” เคย่าถามแต่เซซิเลียก็ส่ายหน้า แค่หน้าตาของเขามันเหมือนกับคนที่เธอรู้จักเป็นอย่างมาก
“รอหมอนี่ตื่นก่อนแล้วเราจะแยกไปทำภารกิจกัน”
.
พอเซจตื่น จีนก็ได้มอบหมายงานให้ไปทำโดยที่แอมเบอร์ไปกับลูมินและไพม่อน , เคย่าไปกับเซจ และลิซ่าไปกับเซซิเลีย
ซึ่งลูมินกับแอมเบอร์ก็สามารถผ่านดันเจี้ยนออกมาได้อย่างง่ายดาย พอพวกเธอกลับไปที่กองอัศวินก็เจอกับเซจ,ลิซ่าและเซซิเลียที่มารออยู่แล้ว
“แล้วเคย่าไปไหนล่ะ?” ไพม่อนถาม เซจก็ได้บอกว่าเขามีธุระนิดหน่อยเลยมาช้า
.
ก่อนหน้านั้นหลังจากที่เซจกับเคย่าเคลียร์ดันเจี้ยนสำเร็จ เคย่าก็บอกให้เซจไปรอที่กองอัศวินเลย เซจก็เลยออกมาจากดันเจี้ยน ส่วนเคย่าก็ได้เจอกับอาบิสเมจที่ยังเหลือรอดตัวสุดท้าย แต่ว่าชายหนุ่มผมยาวสีแดงสดก็ได้ใช้ดาบเพลิงในการจัดการมันในฉับเดียว
“นายเองก็จะเข้าร่วมแผนการงั้นหรอดิลุค?”
“...ฉันสงสัยเจ้านั่น ครั้งนึงก่อนเธโอจะกลับ ฉันเคยคุยกับหมอนั่นเกี่ยวกับเรื่องของหมอนั่น หมอนั่นเคยพูดว่าเขานับถือชายผมสีแดงสดที่ใช้โซ่เป็นอาวุธ...แล้วเจ้านั่นก็เข้าข่ายด้วย”
“นายพูดเยอะแปลกๆนะวันนี้-”
“อย่างไรก็ตาม พวกกองอัศวินน่ะทำงานช้า ไม่มีประสิทธิภาพถึงปล่อยให้พวกอาบิสมันทำตามใจชอบได้แบบนี้ไง” แล้วดิลุคก็ได้จากไป
“จ้าๆพ่อแบทแมน”
.
หลังจากภารกิจวันนี้จบท้องฟ้าก็กลับมาปลอดโปร่งอีกครั้ง เคย่าจึงได้เลี้ยงไก่อบน้ำผึ้งให้กับทุกคนที่ให้ความร่วมมือในครั้งนี้
“เอาล่ะในที่สุดปัญหาแรกสุดก็ถูกแก้ไขแล้ว ขอบคุณทุกคนมาก”
แล้วลูมิน , ไพม่อน , เซจ และเซซิเลีย ก็ได้แยกมานั่งโต๊ะด้วยกัน
“คุณคือคนที่เคยช่วยฉันไว้ก่อนหน้านี้จริง ๆ ด้วย...”
“เรื่องนั้นฉันจำไม่ได้หรอก จนกว่าจะได้ความทรงจำกลับมาครบชั้นคงต้องอยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนั่นแหละ...” เซจทำหน้าหงอย
“ฉันเป็นห่วงพวกเธอนะ...จริง ๆ แล้วฉันเองก็พึ่งกลับมาเกิดใหม่ที่โลกนี้ได้ไม่นาน”
“ก...เกิดใหม่!?” ไพม่อนร้องออกมาแล้วลูมินก็รีบอุดปากเธอไว้ทันที
“ลูมินจังเองก็สูญเสียพี่ชายไป...ส่วนเธอเองก็เสียความทรงจำไป...ฉันเองก็เสียครอบครัวไปเหมือนกัน ฉันอยากจะ-”
“ไม่ต้องพูดแล้วครับคุณเซซิเลีย ผมเข้าใจความรู้สึกนั้นดี เอาเป็นว่าไหนๆเราก็มาอยู่ด้วยกันแล้ว เดินทางไปด้วยกันเลยดีไหมล่ะครับ”
“เอ๋!? แต่เซซิเลียเขา-”
“ฉันไม่ได้เป็นสมาชิกของกิลด์มาตั้งแต่แรกแล้วล่ะไพม่อนจัง ถ้าเกิดฉันช่วยพวกเธอได้ก็อยากจะช่วยนะ” เซซิเลียยิ้มให้กับทั้งสองคน
“งั้นคุณเซซิเลียครับ...หน้าอกคัพอะไรหรอครั-”
“ไอ้เจ้าเด็กลามก!!!!”
เพี๊ยะ!
แล้วเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตาม...
--------
ถ้างั้นก็ เจอกันตอนหน้าครับ
ความคิดเห็น