คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แฮชเชอร์ กับ นิกเกะ
โอกามิ : “ไหน ๆ ก็เกิดใหม่แล้ว อยากใช้ชื่อใหม่จังเลยน้า~”
โคเซตต์ : “แต่มาสเตอร์คะ มันมีข้อมูลของมาสเตอร์อยู่ในระบบของหน่วยงานของโลกนี้แล้วนะคะ”
โอกามิ : “ห๊ะ จริงดิ”
ชายหนุ่มเปิดกระเป๋าพร้อมกับตรวจสอบเครื่องมือแล้วก็พบว่ามีข้อมูลของเขาอยู่แล้วว่าเขาคือ เซย์จิ โอกามิ แต่ชื่อในวงการก็คือ ฟิฟทีน แต่ที่สำคัญคือเป็น ผู้บัญชาการจบใหม่จากวิทยาลัยทหาร
โอกามิ : “อื้ม...จู่ ๆ ก็กลายเป็นเด็กจบใหม่ซะงั้น โทษทีนะตัวฉันของโลกนี้”
คุณจะใช้เงินในการซื้อของไหม?
โอกามิ : “ห๊ะ โคเซตต์เมื่อกี้เธอได้พูดอะไรหรือเปล่า?”
โคเซตต์ : “ฉันเปล่านะคะ แต่สิ่งที่กำลังคุยกับมาสเตอร์อยู่คงจะเป็น ระบบอะไรสักอย่าง นั่นแหละค่ะ”
พอโคเซตต์แนะนำ โอกามิก็เลยลองแตะ ๆ ดูแล้วก็พบกับเมนูร้านค้า โดยตอนนี้เขามีเงินอยู่ประมาณ 100,000 ดอลล่าร์หลังจากกระทืบมอนมาประมาณ3ชั่วโมง
โอกามิ : “ไหนดูซิ...มี ไลเกอร์-ซีโร่เยเกอร์(Zoids) ขายด้วย!?”
ซีโร่เยเกอร์ ราคา 60,000 ดอลล่าร์
โคเซตต์ : “โอ้! ฉันอยากเลี้ยงหมาค่ะมาสเตอร์!”
โอกามิ : “มันไม่ใช่หมาสักหน่อย...ไหนมีอย่างอื่นอีกไหม...เดี๋ยวนะ ขวานเลเวียธาน(God of war)”
ขวานเลเวียธาน ราคา 40,000 ดอลล่าร์
โคเซตต์ : “เป็นอาวุธแบบไหนหรอคะมาสเตอร์?”
โอกามิ : “ไม่รู้สิ ซื้อมาก่อนแล้วกัน”
แล้วโอกามิก็ได้ซื้อ ไลเกอร์-ซีโร่ เยเกอร์ กับ ขวานเลเวียธาน มาเล่น ก่อนที่จะลงขว้างออกไปแล้วเรียกกลับมาเหมือนกับค้อนธอร์ในหนังอเวนเจอร์
โอกามิ : “เอาล่ะ สนุกแล้วสิทีนี้”
แล้วจากนั้นก็มีหญิงสาววิ่งเข้ามาหลบห่ากระสุนที่เดียวกันกับโอกามิและโคเซ็ตต์อยู่
หญิงสาว : “คุณคือ ผู้บัญชาการหรอคะ?”
โอกามิ : “เอ่อ...จะบอกว่าใช่ก็ใช่นะ”
หญิงสาว : “ถ้างั้นก็ ขอคำสั่งด้วยค่ะ-”
โอกามิ : “อยู่เฉย ๆ ตรงนี้แหละ”
หญิงสาว : “เอ๊ะ?”
โอกามิ : “จะลองของเล่นน่ะ ลุยกันเถอะโคเซตต์ , เยเกอร์ลูกพ่อ”
แล้วโอกามิ , โคเซตต์ และ ซีโร่เยเกอร์ ก็ออกไปเผชิญหน้ากับฝูงแรปเจอร์ขนาดใหญ่ หญิงสาวคนนั้นก็เลยตามออกไปดูสถานการณ์ เพราะยังไงซะมนุษย์ก็ไม่มีทางสู้กับพวกแรปเจอร์ได้ แต่ภาพที่เธอเห็นก็คือ มนุษย์สองคนกับจักรกลรูปแบบสัตว์ป่าหนึ่งตัวกำลังไล่บดขยี้กองทัพแรปเจอร์อย่าบ้าคลั่ง
หญิงสาว : “อะไรกันเนี่ย...”
หญิงสาวได้แต่ตกตะลึงเพราะว่าเหล่าแรปเจอร์ที่แข็งแกร่งนั้นกลายเป็นเศษเหล็กในทันทีเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา
โอกามิ : “เก่งใช้ได้เลยนี่เยเกอร์ลูกพ่อ”
โอกามิลูบหัวซีโร่เยเกอร์ราวกับเป็นสัตว์เลี้ยง
โคเซตต์ : “มาสเตอร์ก็รู้สึกจะเล่นเยอะเหมือนกันนะคะ”
โอกามิ : “ก็นะ เก็บกดตั้งแต่สู้กับเจ้าเควินแล้ว ก็เลยได้ปลดปล่อยสักที...แต่ฉันก็ยังอยากตายอยู่ดี”
หญิงสาว : “ผู้บัญชาการ คุณเป็นมนุษย์แน่หรอคะ...”
โอกามิ : “เคยเป็นน่ะ...แล้วเธอคือ นิกเกะ หรอ?”
มาเรียน : “ใช่ค่ะ ดิฉันชื่อว่า มาเรียน ตอนนี้สถานการณ์เลวร้ายมาก เราต้องรีบไปสมทบกับพวกที่เหลือ”
.full.3611126.jpg)
โอกามิ : “นี่ยังเหลืออีกงั้นหรอ?”
มาเรียน : “ค่ะ เจ้าพวกนี้กระจายไปอยู่ทุกที่บนโลกเลย-”
โอกามิ : “เอาล่ะเรื่องยาก ๆ เอาไว้ก่อน จะพาไปไหนล่ะ?”
มาเรียน : “ไปที่จุดนัดพบค่ะ”
โอกามิ : “โอเค งั้นขึ้นมาเลย”
หลังจากนั้นโอกามิก็ได้พาโคเซตต์และแมเรียนขึ้นหลังซีโร่เยเกอร์ ก่อนจะพุ่งกระโจนออกไปจากซากตึกไปยังจุดนัดพบแล้วก็เจอกับนิกเกะอีกสองคน
นิกเกะตาสีแดง : “ตรวจพบศัตรู-”
โอกามิ : “เดี๋ยว ๆ พวกเราไม่ใช่ศัตรู!”
แล้วทั้งสามคนก็ลงมาจากซีโร่เยเกอร์ ก่อนจะอธิบายให้ฟังว่าพวกเขาคือใครมาจากไหน ซึ่งนิกเกะอีกสองคนก็ได้แนะนำตัว คนตาสีแดงมีชื่อว่า ราพี และที่ถือจรวดชื่อว่า แอนิส มีAIซัพพอร์ตที่ชื่อว่า ชิฟตี้
.600.3784830.jpg)
.600.3612184.jpg)
โอกามิ : “ผู้บัญชาการคนก่อนตายแล้ว...แล้วฉันก็ได้มาทำหน้าที่แทน ซึ่งจริง ๆ แล้วฉันก็ตายมารอบนึงแล้ว ไม่สิต้องพูดว่าฉันของโลกนี้...ช่างเหอะ”
ราพี : “คุณพูดอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”
โอกามิ : “เพ้อเจ้อไปเรื่อย แค่นึกถึงอดีตที่เคยชงกาแฟกับเสิร์ฟเค้กให้สาว ๆ กิน แต่ตอนนี้หันไปทางไหนก็เจอแต่เศษเหล็ก”
แอนิส : “นายนี่น้า~ พูดเรื่องเพ้อฝันอยู่ได้”
โอกามิ : “เอาเถอะ ฉันรู้สึกว่าจะมีตัวใหญ่โผล่มาแหละ พวกเธอก็ระวังตัวกันดี ๆ ล่ะ”
ราพี : “บอกตัวเองเถอะค่ะ”
โคเซตต์ : “(คนพวกนี้ไม่รู้จักมาสเตอร์ซะแล้ว ยิ่งห้ามยิ่งยุ)”
ในขณะที่กำลังสนทนากันอยู่ จู่ ๆ มาเรียนก็เกิดอาการแปลก ๆ เหมือนกับสมองติดไวรัสอะไรสักอย่าง จากนั้นก็มีบางสิ่งบางอย่างดูดเธอเข้าไป และนั่นก็คือมอนเศษเหล็กขนาดใหญ่ที่นิกเกะแค่2คนทำอะไรมันไม่ได้แน่นอน
ชิฟตี้ : “นี่มัน แบล็คสมิธ คลาสไทแรนท์”
ราพี : “ขอคำสั่งด้วยค่ะ”
โอกามิ : “กระทืบมันและเอามาเรียนออกมา”
ราพี : “รับทราบ”
แอนิส : “ว้อย ฉันไม่รู้ด้วยแล้วนะ!”
แอนิสยิงจรวดใส่มอนขนาดใหญ่ จนมันได้รับความเสียหายนิดหน่อย ซึ่งโอกามิดันไปยืนจังก้าอยู่ด้านหน้า
โอกามิ : “เทียบกับเจ้าเควินแล้ว แกมันก็แค่เศษเหล็ก”
ราพี : “คุณทำอะไรน่ะ! รีบเข้ามาหลบเร็วเข้า!”
โอกามิ : “วางใจเถอะ ฉันไม่ได้อ่อนขนาดนั้นหรอก ซาฟคิเอล อาเลฟ”
ปัง!
โอกามิใช้ปืนคาบศิลายิงใส่ตัวเองก่อนที่ความเร็วของเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
โอกามิ : “จงปรากฏร่างที่แท้จริงของเจ้า!”
โคเซตต์ : “ขอรับบัญชา”
จากนั้นโคเซตต์ก็ได้แปลงร่างเป็นหอก เกย์โบลก์ หรือ อาซราเอล ให้กับตัวโอกามิถือก่อนที่เชาจะพุ่งเข้าไปบวกกับมอนเศษเหล็กขนาดใหญ่อย่างดุเดือดเลือดพล่าน
แอนิส : “สัตว์ประหลาดชัด ๆ เลยนี่!”
โอกามิ : “เกย์โบลก์!”
ฉึก!
หอกแดงแทงทะลุร่างของมอนขนาดใหญ่อย่างง่ายดายก่อนที่ชายหนุ่มผมสีแดงสดจะเอาขวานเลเวียธานจามเข้าที่หัวของมอนตัวนั้นอีกที
โอกามิ : “ซันดัลฟอน!”
แอนิส : “เห้ย ๆ มันจะมีอะไรสุดยอดออกมาอีกแล้ว!”
ฉั๊วะ!
ดาบภูติผ่าเข้าไปที่ร่างของมอนเหล็กจนขาดครึ่งก่อนจะนำร่างของมาเรียนที่สภาพไม่ต่างอะไรจากเศษเหล็กออกมา แล้วราพีก็หันปืนไปหาโอกามิ
ราพี : “คุณเป็นตัวอะไรกันแน่”
โอกามิ : “สิ่งสำคัญมันไม่ใช่ชาติกำเนิดของฉันสักหน่อย ใช่ไหมล่ะ?”
โอกามิมองไปที่ร่างของมาเรียนพร้อมกับทำสีหน้าเศร้า เขาคิดว่าเธอคงจะต้องทรมาณแน่นอนเมื่ออยู่ในสภาพนี้
โอกามิ : “ถึงจะรู้จักแค่ไม่กี่นาที...แต่การเสียสละของเธอนั้น ฉันจะไม่ลืมเลย”
พูดจบโอกามิก็หยิบปืนออกมาพร้อมกับยิงเพื่อจัดการปลิดชีพ ปิดระบบการทำงานของมาเรียน เนื่องจากว่าถ้าปล่อยให้มีชีวิตอยู่ต่อไปมันจะทำให้แมเรียนทรมาณเท่านั้น
ราพี : “คุณจะบอกเรามาได้หรือยังว่าคุณเป็นตัวอะไร”
โอกามิ : “ฉันหรอ? ตัวตนเหนือสามัญสำนึกของพวกเธอล่ะมั้ง ไม่ใช่ทั้งนิกเกะ ไม่ใช่ทั้งแรปเจอร์ และไม่ใช่มนุษย์”
พอโอกามิพูดแบบนั้น ราพีก็ยิงมาหมดหนึ่งแม็ก แต่ที่น่าประหลาดเลยคือนอกจากจะยิงไม่โดนแล้ว กระสุนของเธอยังถูกโอกามิจับเอาไว้ได้อีก
โคเซตต์ : “มาสเตอร์คะ มาสเตอร์ไม่กลัวว่าพอกลับฐานไปจะโดนชำแหละร่างหรอคะ”
โอกามิ : “ดูจากสติปัญญาของมนุษย์โลกนี้ก็ไม่น่ามีปัญหาหรอก”
แอนิส : “อ๋า~ เหมือนจะได้สัตว์ประหลาดเพิ่มมาเลย”
โอกามิ : “นั่นแหละสิ่งที่คนอื่นเขานิยามตัวฉ้นเอาไว้ จริง ๆ มาเรียนฉันเองก็ซ่อมได้แหละ แต่ฉันคิดว่าไม่มีอะไรดีไปกว่าการปลดปล่อยแล้วล่ะ”
ราพี : “คุณดูอยากจะตายมาก ๆ เลยนะ”
โอกามิ : “ใช่ การตายคือเป้าหมายสูงสุดของฉัน กลับไปรายงานสถานการณ์กันเถอะ”
.
พวกโอกามิกลับมาถึงอาร์คและเข้าไปรายงานสถานการณ์ให้กับรองหัวหน้าผู้บัญชาการรัฐบาลกลางอย่าง แอนเดอร์สัน
โอกามิ : “แอนเดอร์สัน ผมมีเรื่องอยากจะถาม”
แอนเดอร์สัน : “ผมไม่มีหน้าที่ตอบคำถามของคุณ”
โอกามิ : “ว้า~ เป็นถึงรองหัวหน้ากลับทำตัวหยาบคายซะจริงเลยนะครับ ใช้เงินซื้อตำแหน่งมางั้นหรอ?”
แอนเดอร์สัน : “คุณว่ายังไงนะ?”
ชายในชุดผู้บัญชาการเดินเข้ามาดึงคอเสื้อของโอกามิขึ้นด้วยความไม่พอใจที่ถูกคนชั้นผู้น้อยมาว่าให้อย่าไม่มีปิดบัง
โอกามิ : “หึ นายเห็นนิกเกะเป็นอะไรล่ะ?”
แอนเดอร์สัน : “ก็แค่อาวุธที่มนุษย์สร้างขึ้น มีหน้าที่ทำตามคำสั่งของมนุษย์เท่านั้น”
พอแอนเดอร์สันพูด มันก็ได้ไปแทงใจดำของราพีและแอนนิส ซึ่งพอโอกามิได้ยินแบบนั้นเขาก็ได้พูดขึ้นมา
โอกามิ : “เพราะแบบนี้แหละ สักวันกองทัพที่นายอุตส่าห์สร้างมันขึ้นมา มันจะกลับไปหักหลังนาย คนที่ใช้แต่อำนาจอย่างพวกระดับสูงไม่มีทางเข้าใจหรอก”
แอนเดอร์สัน : “แก!”
แอนเดอร์สันหยิบปืนออกมาแต่ว่าก็ถูกโคเซตต์ฟันทิ้งอย่างรวดเร็วก่อนที่เธอจะดึงโอกามิออกมา
โอกามิ : “อะแฮ่ม โคเซตต์”
โคเซตต์ : “ขออภัยค่ะมาสเตอร์”
หญิงสาวเก็บอาวุธลงก่อนที่โอกามิจะพาทีมของเขาออกไป ซึ่งแอนเดอร์สันก็ได้ดูรายงานสถานการณ์รบแล้วก็พบว่าแรปเจอร์ส่วนใหญ่ไม่ได้ตายเพราะฝีมือนิกเกะ แต่ตายเพราะโอกามิและโคเซตต์ซะส่วนใหญ่
แอนเดอร์สัน : “ฟิฟทีน...ไอ้หมอนี่มันเป็นใครกัน...”
.
.
.
.
ราพี : “คุณเห็นพวกเราเป็นอะไรหรอคะ”
โอกามิ : “ตอนแรกฉันไม่ได้สนใจพวกเธอหรอก แต่พอมามองดูลึก ๆ พวกเธอกับมนุษย์ต่างกันแค่เสื้อผ้าเท่านั้นแหละ”
ราพี : “แล้วคุณไม่ใช่มนุษย์หรอกหรอคะ”
โอกามิ : “นี่ถามมาหลายรอบแล้วนะ บอกแล้วไงว่าเคยเป็น...เอาเป็นว่าฉันเป็น แฮชเชอร์”
ราพี & แอนิส : “แฮชเชอร์?”
โอกามิ : “พูดง่าย ๆ ฉันเป็นสัตว์ประหลาดนั่นแหละ”
แล้วโอกามิก็ได้เปิดหน้าร้านค้าเพื่อดูว่าสามารถซื้ออะไรได้อีกบ้าง แล้วก็เจอกับของเล่นที่เขาเคยเล่นเมื่อสมัยเด็ก และโอกามิก็ชอบตัวนี้มาก ๆ นั่นคือ วิง กันดั้ม ซีโร่ แต่ราคานั้นแพงถึง 300,000 ดอลล่าร์ ซึ่งแพงกว่าซีโร่เยเกอร์ถึง5เท่า
โอกามิ : “(วิงซีโร่นี่น่าโดนมากเลย...แต่เงินตอนนี้เหลือแค่200ดอล)”
โคเซตต์ : “มันมีรุ่นอื่นด้วยนะคะมาสเตอร์”
โคเซตต์ชี้ไปที่กันดั้มรุ่นอื่น ซึ่งก็มีตั้งแต่ RX-78-II ไปจนถึง แอเรียลกันดั้ม ซึ่งรุ่นสุดโหดอย่าง เทิร์นเอ ราคาปาไป20ล้านดอลล่าร์เลย แต่ถามว่าให้เลือกระหว่าง เทิร์นเอ หนึ่งเครื่อง กับรุ่นอื่นอีกประมาณ 10-20 เครื่อง โอกามิมันเลือกจำนวนอยู่แล้ว
เควสพิเศษ : สังหารแรปเจอร์ 1,000 ตัวในเวลา 3นาที รางวัล 300,000 ดอลล่าร์ มีเวลาจำกัด 3 ชั่วโมงในการรับภารกิจ
โอกามิ : “หน่านิ๊!?”
ราพี : “เป็นอะไรไปหรอคะผู้บัญชาการ?”
โอกามิ : “เอ่อ...พวกเธอคิดว่าเราสามารถฆ่าแรปเจอร์1,000ตัวใน3นาทีได้ไหม”
แอนิส : “บ้าหรา! 1,000ตัวเนี่ยนะ! นิกเกะทั้งหมดที่มีก็เอามันไม่อยู่หรอกนะ”
โอกามิ : “หึหึ งั้นพวกเธออยู่นี่แหละ วิงซีโร่! พ่อมาหาแล้วลูก!!!!”
แล้วโอกามิก็ออกไปคนเดียว ซึ่งโคเซตต์ก็ได้บอกกับราพีและแอนนิสไปว่า ไม่ต้องตามไปเพื่อให้โอกามิได้ละเลงความแค้นสะสมที่เคยแพ้เควินถึง3ครั้งในเวลาแค่วันเดียว
ราพี : “ผู้บัญชาการเราเป็นคนบ้าสินะ”
แอนิส : “ไม่ใช่คนด้วยซ้ำ”
โคเซตต์ : “เอาเป็นว่า ทำให้ตัวให้ชินก็แล้วกันนะ”
.
ตัดมาที่โอกามิที่กำลังไล่ฆ่าแรปเจอร์อย่างเมามันส์เพื่อวิงซีโร่ตัวเดียวเขาก็ได้ยัดท่าออกมาหมดแบบไม่กั๊กก่อนจะไปยืนอยู่บนซากศพของแรปเจอร์เหล่านั้น ก่อนจะกดซื้อวิงซีโร่หลังจากภารกิจสำเร็จ
โอกามิ : “ยินดีต้อนรับ วิงซีโร่”
แล้วโอกามิก็ใช้พลังของแฮชเชอร์ที่1ในการควบคุมวิงซีโร่เพราะมันขับไม่เป็น ก่อนจะขี่วิงซีโร่กลับฐานและเก็บมันเอาไว้ในคลังเพื่อเอาไว้ใช้สู้กับแรปเจอร์ระดับสูง ๆ
.
ชิฟตี้ : “ฟิฟทีน แฮชเชอร์...”
แอนเดอร์สัน : “แฮชเชอร์ที่เจ้าฟิฟทีนมันพูดหมายความว่ายังไง”
ชิฟตี้ : “ไม่ทราบค่ะ แต่ว่าถ้าเขายังอยู่ฝั่งเราก็ไม่มี-”
แอนเดอร์สัน : “เกิดอะไรขึ้น!?”
โอกามิ : “มาแอบคุยลับ ๆ ล่อ ๆ เรื่องของฉันงั้นหรอท่านรอง?”
แอนเดอร์สัน : “ฟิฟทีน!? ทำไมแก-”
โอกามิ : “เหอะ ความลับทางราชการน่ะ อยากรู้ก็ลองไปค้นดูสิ...อ้อลืมไป เอกสารเกี่ยวกับฉันน่ะ ฉันลบมันหมดแล้วล่ะ บ๊ายบาย~”
แล้วโอกามิก็ได้เลิกแทรกแซงชิฟตี้ ซึ่งAIอัจฉริยะอย่างเธอยังต้องตกใจเพราะโอกามิก็ได้ลบข้อมูลของเขาออกไปจากระบบของทางการทั้งหมดจริง ๆ
แอนเดอร์สัน : “อะไรกันเนี่ย! เรียกเจ้านั่นมาที่นี่เดียวนี้!”
ชิฟตี้ : “ค่ะ!”
แล้วชิฟตี้ก็ได้ไปติดต่อโอกามิให้เข้ามา ในระหว่างที่รออยู่แอนเดอร์สันก็ไม่สามารถคีพลุคได้อีกต่อไปเนื่องจากโดนทหารชั้นผู้น้อยอย่างโอกามิหยามเกียรติเป็นอย่างมาก
แอนเดอร์สัน : “ฉันจะทำให้ชีวิตของแกพังพินาศเลยคอยดู!”
แล้วเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตาม...
ก็จบลงไปแล้วสำหรับตอนนี้ คือนอกจากจะเป็นNCแล้วมันยังกาวอีก ช่างมันเรื่องนี้คนตายเยอะแน่ ๆ แหละ
ส่วนทำไมกันดั้มที่โอกามิซื้อต้องวิงซีโร่ตัวแรก = ไรท์ดูกันดั้มวิงเป็นภาคแรกก็เลยแต่งแบบนี้ (วิงหรือเอ็กซ์นี่แหละลืมแล้ว) กันดั้มภาคใหม่ ๆ ถึงมันจะเท่นะแต่คนแต่งเยอะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเลยคือภาค SEED กับ OO
ส่วนไลเกอร์-ซีโร่เยเกอร์นั้น ความเท่และความคลาสสิคล้วน ๆ
ถ้างั้นก็ เจอกันตอนหน้าครับ เย้
ความคิดเห็น