คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สิ่งที่ถูกกำหนดไว้
“สภาพดูไม่ได้เลยนะ อสูรกายแห่งโอเมก้า”
“!?”
พออาชูร่าได้พูดขึ้นมาก็เหมือนว่าตัวของโอคุโตะจะติดสถานะมึนงงกับสิ่งที่อาชูร่าพูดขึ้นมา แล้วตัวของอิรูน่าก็ได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมดว่าความหมายของชื่อนั้นคืออะไร
“ก็นะ จริงๆแล้วพวกนายก็คือสิ่งที่เกิดขึ้นมาหลังจากสงครามระหว่างพวกชั้นกับโอริออนนั่นแหละ”
“พวกนาย?”
“ไปเจอมาแล้วนี่ แสงสว่างกับความมืดแล้วก็อีกครึ่งนึงของนายน่ะ”
“ว่าแต่พวกนายเป็นใครกัน พาฉันมาที่นี่ทำไม?”
“โอ๊ะ แนะนำตัวช้าไปสินะ ฉันคือ อาชูร่า เทพแห่งการทำลายล้าง ส่วนผู้หญิงสวยๆที่พานายมาก็คือลูกศิษย์ของฉันเองชื่อ อิรูน่า”
“อืม...”
“คงจะช็อคล่ะสิ ใช้ชีวิตแบบมนุษย์ธรรมดามาตั้ง16ปีแต่ก็ดันไปพัวพันกับเรื่องแบบนี้น่ะ จริงๆแล้วมันคือสิ่งที่นายจะต้องทำในฐานะ เทพทำลายล้าง”
“แล้วสิ่งนั้นมันต้องทำยังไง?”
“รวมเป็นหนึ่งกับซาดิอุสไง ส่วนเรื่องของเอบีสนายจะเข้ามายุ่งไหมก็สุดแล้วแต่ความรู้สึกของนาย”
พออาชูร่าพูดจบเหมือนโอคุโตะจะมีไฟขึ้นมาแต่เขาก็ไม่รู้ว่าการจะรวมเป็นหนึ่งกับซาดิอุสเขาจำเป็นต้องทำอะไรบ้างแถมอิรูน่ายังซ้ำเข้าไปอีก
“นายใช้พลังได้ขนาดนั้นตั้งแต่แรกก็คงจะฟลุ๊คเพราะแสงสว่างกับความมืดให้ความร่วมมือแต่ต่อไปอาจจะไม่เป็นแบบนั้น”
“แล้ว...ผมต้องทำยังไง?”
“ตั้งแต่เลิกเรียนนายต้องมาหาฉันที่นี่ ส่วนวิธีไปถามมินะเอาแล้วกัน”
แล้วอิรูน่าก็ได้ส่งตัวของโอคุโตะกลับไปยังโรงเรียนเพื่อที่จะให้เขาได้ใช้ชีวิตประจำวันต่อไป
“อาจารย์คะ ถ้าเกิดว่าโอคุโตะกับซาดิอุสต้องสู้กันจริง-”
“ไม่หรอก สองคนนั้นเห็นหน้ากันเมื่อไหร่ใส่กันแน่นอน ขึ้นอยู่กับว่าใครจะชนะต่างหาก”
“เฮ้อ...ก็เป็นแบบนี้ทุกที อาจารย์ก็หัดรับผิดชอบในฐานะเทพทำลายล้างบ้างสิคะ”
หญิงสาวพูดด้วยความเอือมระอาก่อนจะเดินจากไป อาชูร่าก็ได้พูดทิ้งท้ายเอาไว้ว่า
“สิ่งที่ถูกกำหนดไว้น่ะ มันเปลี่ยนแปลงไม่ได้หรอก”
.
.
.
.
เลิกเรียน ตัวของโอคุโตะก็ได้เดินทางกลับมาบ้านตามปกติแต่ที่แปลกก็คือวันนี้มีทั้งมิคุระและยูเอมิมารออยู่ที่บ้านแล้ว
“พวกนายเนี่ยน้า~”
“กลับมาแล้วหรอจ๊ะโอคุโตะ? นั่งลงก่อนสิ”
แล้วเสียงนั้นก็คือเสียงของมินะผู้ซึ่งเป็นแม่ของโอคุโตะ เธอได้เอาพวกขนมมาให้ลูกและเพื่อนๆเขาก่อนจะนั่งลงคุยด้วย
“แม่ครับ ผม-”
“เรื่องของอิรูน่าสินะ แม่รู้แล้วล่ะ”
“!?”
“ลูกคงจะยังไม่รู้นะว่าเมื่อก่อนแม่เองก็เคยเป็นแบบเดียวกันกับยูเอมิจังแล้วก็ฮิเมะจังนี่แหละ”
“แบบเดียวกัน!? กับยูเอมิแล้วก็พี่ฮิเมกะ!”
“แล้ว เรื่องที่จะคุยล่ะจ๊ะ?”
“...ช่วงนี้ผมอาจจะกลับมาไม่ทันข้าวเย็นนะครับ...”
“จ้า ไปดีมาดีนะจ๊ะ”
แล้วตัวของมินะก็ได้ใช้อะไรสักอย่างวาร์ปตัวของโอคุโตะไปหาอิรูน่าซึ่งเธอก็ได้นั่งรอเขาอยู่
“มาแล้วสินะ นายรู้หรือเปล่าว่านายคือลูกศิษย์คนที่สองของฉันนะ”
“ผมไม่เห็นอยากรู้เลย-”
โป๊ก!
อิรูน่าโมโหพร้อมกับเขกหัวของโอคุโตะไปทีนึงก่อนจะได้เริ่มระบายความในใจออกมาว่าอาชูร่าใช้นู่นใช้นี่เยอะแยะไปหมด
“แล้วทำไมเลือกผม?”
“บอกไปแล้วนี่ นายน่ะมีคุณสมบัติครบแถมรู้สึกว่าจะเยอะกว่าตัวของอาจารย์ด้วย”
“แสดงว่าตอนนี้ผมก็ชนะซาดิอุสได้แล้วสิครับ!”
“อย่าว่าแต่ซาดิอุสเลยเถอะ นายในตอนนี้น่ะแค่ลูกน้องของแฝดรูน-รีนก็สู้ไม่ได้หรอก”
“อ่าว...”
“นายต้องมัดใจแสงสว่างกับความมืดในจิตใจของนายให้ได้ซะก่อน เอาล่ะเดี๋ยวฉันจะสอนพื้นฐานให้”
แล้วหลังจากนั้นเป็นเวลาล่วงเลยมาถึงครึ่งปีตัวของโอคุโตะที่ได้ฝึกกับอิรูน่าไปเป็นเวลานานทำให้เขาสามารถควบคุมพลังของตัวเองในเบื้องต้นได้แล้วไม่ว่าจะเป็น ธาตุไฟ,น้ำแข็งและสายฟ้า ซึ่งเป็นธาตุเริ่มต้นที่มีอยู่ในร่างกายของเขาก่อนที่อิรูน่าจะมอบปืนให้2กระบอก
“นี่มันอะไรกันครับอาจารย์”
“ของฝากของนายน่ะ พึ่งได้มาเมื่อไม่นานมานี้เอง”
“จากโอเกอร์หรอครับ!?”
“เปล่า...จากตัวนายในอนาคตน่ะ”
“ห๊ะ!?”
แล้วอิรูน่าก็ได้เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ให้ฟัง เป็นเรื่องราวก่อนที่ตัวของโอคุโตะในปัจจุบันจะได้มาฝึกกับอิรูน่า จู่ๆก็มีชายลึกลับที่มาพร้อมกับพลังทำลายล้างแล้วก็หน้ากากโอนิ เขาได้มาหาเธอเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง
“อิรูน่าหรอ?...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”
“หุบปากซะ! แกต้องการอะไรกัน!”
“แค่-”
เขายังไม่ทันพูดจบอิรูน่าก็ได้เข้าไปปะทะกับเขาทันทีแต่พอประมือกันเธอก็เข้าใจ ทั้งวิธีการต่อสู้ทั้งวิชาต่างๆล้วนแต่เป็นสิ่งที่เธอเคยสอนโอคุโตะไปทั้งสิ้นแต่สิ่งที่แตกต่างกันก็คือพลังทำลายล้างและพลังควบคุมมิติทำให้หลังจากสู้กันเธอก็ถูกเขาสวนกลับคืนมาได้หมัดนึง
“ไม่จริง...เรื่องแบบนี้มัน”
“ก็บอกให้ฟังผมก่อนก็ไม่เชื่อ อาจารย์นี่ก็ยังดื้อเหมือนเดิมเลย”
เขาได้ถอดหน้ากากออกมาก่อนที่เทพีแห่งการทำลายล้างจะติดสถานะมึนงงเพราะว่าสิ่งที่เธอเห็นก็คือลูกศิษย์ของเธอที่สามารถใช้พลังของตัวเองและซาดิอุสได้อย่างชำนาญมากๆก่อนที่เขาจะมอบปืนให้2กระบอก
“นี่มันอะไร?”
“ปืนไงครับ ชื่อว่าสเลเยอร์กับบีทเตอร์ เอาไปให้เจ้านั่นใช้ด้วยนะครับ”
“หมายความว่ายังไง?!”
“ตัวผมในอดีตก็เคยได้รับปืนนี่จากตัวผมเองในอนาคตเหมือนกัน มันจะมีประโยชน์มากหากเจ้านั่นยังเข้าสู่ร่างอัลติเมทไม่ได้”
พอเขาพูดจบประตูมิติก็เปิดออกก่อนที่เขาจะจากไปทิ้งปริษนาไว้ให้กับผู้เป็นอาจารย์ของเขา
พอตัวของโอคุโตะในปัจจุบันได้ยินก็ยิ่งติดสถานะงงไปใหญ่เพราะว่าตัวเองในอนาคตเอาของที่ได้จากอดีตของตัวเองมาให้อดีตของตัวเองอีกทีนึง เรียกได้ว่าเป็นลูปอนันต์เลยก็ว่าได้
“อาจารย์ครับ แล้วปืนนี่-”
“นายจะใช้ยังไงก็ขึ้นอยู่กับนายแล้วล่ะแต่จงจำคำของฉันไว้ให้ดีล่ะ ถ้าเกิดนายยังมัดใจแสงสว่างกับความมืดในตัวเองไม่ได้อย่าคิดที่จะไปสู้กับซาดิอุสเด็ดขาด”
.
.
.
.
ที่โรงเรียน พอโอคุโตะกลับมาจากการไปเจอกันกับอิรูน่าเขาก็ได้พบกับปีศาจผมสีน้ำเงินเข้มยืนเหยียบศพของปีศาจของแฝดนรกรูน-รีนพร้อมกับหันหน้ามาหาโอคุโตะด้วยความบ้าคลั่ง
“แกคงจะทำให้ฉันสนุกได้สิน้า~”
“บ้าเอ้ย! อะไรอีกวะเนี่ย”
แล้วเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตาม...
------
ถ้างั้นก็ เจอกันตอนหน้าครับ เย้
ความคิดเห็น