คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทจักรวาลรีเบิร์ท
ในอดีตอันไกลโพ้นได้มีมหาสงครามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของจักรวาลรีเบิร์ทเนื่องจากการต่อสู้กันระหว่างโอริออนและเอนด์,อาชูร่า,เฮลิออส ทำให้เกิดพหุจักรวาลขึ้นมา และต่อมาหลายหมื่นปีอาชูร่าก็ได้พบกัลรากเหง้าของเด็กคนหนึ่งที่มีพลังสูงมาก ๆ และเสี่ยงต่อการเป็นภัยอันตรายแก่ทุกสิ่งเชาเลยจับแยกออกมาเป็น2ส่วน นั่นก็คือ ส่วนที่มีพลังทำลายล้างและส่วนที่สามารถควบคุมมิติเวลาได้ เขาจึงได้ส่งลูกศิษย์ของเขานามว่าอิรูน่าไปคอยจับตามองส่วนที่เป็นพลังทำลายล้างเอาไว้แต่นั่นมันก็หลังจากที่เขาจับแยกไปแล้ว16ปี
“ที่เรียกมามีอะไรงั้นหรอคะอาจารย์?”
“มีเด็กคนนึงจะให้ไปดูหน่อย เป็นน้องชายของฮิเมกะน่ะ”
“เจ้านั่นทำไมหรอคะ?”
“ฉันจะปั้นมันเป็นเทพทำลายล้างรุ่นที่4ต่อจากโอเกอร์”
“แต่ว่าโอเกอร์เองก็ยัง-”
“ฉันบอกให้ไปดูไง”
พอเทพทำลายล้างขึ้นเสียง หญิงสาวผมสีแดงสดก็น้อมรับด้วยความหวาดกลัวในทันที
“รู้สึกจะอยู่กับเจ้ามิคุระด้วยสิ”
“มิคุระ?!”
“เอาเถอะตราบใดที่สองคนนั้นยังเป็นเพื่อนกันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก”
.
.
.
.
ณ ประเทศญี่ปุ่น ในเมืองแห่งนึงเป็นเมืองที่ถูกแฝดนรกรูน-รีนคอยมาบุกป่วนเป็นประจำเพราะเนื่องจากเมืองนี้มีอัตราการเติบโตของพลังเวทย์ที่สูงมากๆและช่วงนี้ก็มาบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ จนตัวของฮิเมกะและยูเอมิเริ่มที่จะไม่ไหว
พอมาที่โรงเรียน หญิงสาวผมสีชมพูอ่อนก็หมอบฟุบลงกับโต๊ะพร้อมกับหลับลงไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย
“คิจิคาระ...คิจิคาระ!”
“ค...คะ!” เด็กสาวสะดุ้งตื่นจากเสียงเรียกของครูประจำชั้นจนเพื่อนรอบข้างต่างก็หัวเราะเธอ
“ครูเรียกเธอตั้งนานแล้วนะ นี่ยังไม่เบอกหลับในชั่วโมงอีกงั้นหรอ”
“ขอโทษค่ะ...พอดีงานที่หนูทำมันกินแรงหนูไปหน่อย”
“อย่าหักโหมตัวเองนักสิ”
“ค่ะ...”
ตัดมาตอนพักเที่ยง หญิงสาวก็ได้ค้นของในกระเป๋าแต่ก็ปรากฏว่าเธอลืมเอาข้าวกล่องมาเนื่องจากสมองตอนเช้า ๆ มันเบลอมาก ๆ เธอจึงนั่งน้ำตาไหลอยู่คนเดียวจนกระทั่งมีชายสองคนเดินเข้ามาหาพร้อมกับวางข้าวกล่องไว้ข้างหน้าเธอ
“เอานี่ไปกินซะจะได้มีแรงเรียนต่อตอนบ่าย”
“อ...อืม ขอบใจนะ”
“ว่าแต่งานของเธอคืออะไรน่ะยูเอมิ ทำไมฉันเห็นตั้งแต่ช่วงขึ้นปี1มาเธอนอนไม่ค่อยพอยังไงก็ไม่รู้” ชายผมสีแดงสดถาม
“เอ๋? งั้นหรอ?” ยูเอมิกล่าวพร้อมกับกินข้าวไปด้วย
“อย่าพูดตอนข้าวอยู่ในปากเซ่!!”
“นี่โอคุโตะ เรื่องบางเรื่องน่ะนายไม่จำเป็นจะต้องรู้ก็ได้นะ”
“เอ็งพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกันมิคุระ?”
“เปล่า~ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ”
ชายผมสีน้ำตาลกล่าวจบเขาก็ได้ซัดข้าวมันไก่ในกล่องจนหมดก่อนที่จะเอาสมุดการบ้านให้กับยูเอมิ
“อย่าลืมทำไปส่งซะล่ะ”
“ขอบใจนะ”
“นี่ยูเอมิ ขอเวลาแปปนึงได้มั้ย”
“หือ?...ได้สิ”
แล้วตัวของมิคุระก็ได้จูงมือของยูเอมิขึ้นไปคุยที่ดาดฟ้าโรงเรียนแล้วประเด็นที่ทั้งสองคนพูดถึงก็คือ
“เธอรู้สึกยังไงกับโอคุโตะ?”
“เอ๊ะ!? กับโอคุโตะจังหรอ! อยู่ ๆ ให้พูดก็-” เด็กสาวบิดตัวไปมาพร้อมกับทำสีหน้าเขินเล็กน้อย
“ฉันรู้ว่าเธอชอบหมอนั่นอยู่แต่ไม่ใช่แบบนั้นสิ ที่ว่ารู้สึกถึงอะไรบางอย่างในตัวหมอนั่นได้มั้ย”
“ขอโทษนะมิคุระคุง โอคุโตะจังเขาก็แค่คนธรรมดานะ”
“ไม่หรอก มันจะไม่เป็นแบบนั้น ตอนนี้เจ้าแฝดนรกรูน-รีนได้ออกมาอาละวาดอีกแล้วเธอต้องไปช่วยรุ่นพี่ฮิเมกะก่อนนะตอนนี้”
“อีกแล้วงั้นหรอ...ก็ได้”
จากนั้นหญิงสาวก็ได้ใช้พลังของเธอพร้อมกับกระโดดออกไปจากดาดฟ้าโรงเรียน
“จะตามไปก็ได้นะโอคุโตะ ถึงขนาดมาแอบฟังแบบนี้ฉันคงห้ามนายไม่ได้หรอก”
แล้วพอมิคุระพูดจบชายหนุ่มที่หลบอยู่ก็ได้วิ่งออกไปจากโรงเรียนเพื่อไปตามตัวของยูเอมิกลับมาแล้วตัวของอิรูน่าก็ได้มาโผล่อยู่ที่ด้านหลังของมิคุระ
“ทั้งหมดนี่เป็นแผนของนายหรอมิคุระ?”
“ก็ประมาณนั้นแหละครับ ฝากดูเจ้านั่นทีนะครับคุณอิรูน่า”
“ฉันล่ะเบื่อจริงๆที่4จักรพรรดิแบบนายต้องมาลงทุนเกิดใหม่เนี่ย”
“เอ้า มันก็สนุกดีนี่ครับได้ใช้ชีวิตแบบคนทั่วๆไปน่ะ”
อิรูน่าที่เบื่อจะฟังตัวของมิคุระก็ได้ตามตัวของโอคุโตะไป จากนั้นมิคุระก็ยิ้มพร้อมกับพูดลอยๆออกไป
“จากนี้ไปชะตากรรมของนายขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของนายแล้วนะ โอคุโตะ...”
.
.
.
.
ณ ห้างสรรพสินค้าของเมืองคารามะ(เมืองสมมติ) แฝดนรกรูน-รีนก็ได้ทำการไล่ทำลายข้าวของเพื่อที่จะเก็บมานาแห่งความหวาดกลัวและความสิ้นหวังมาจากตัวของคนแถวนั้น ซึ่งก่อนหน้านี้ทั้งสองได้จัดการกับฮิเมกะพร้อมกับจับเธอขึงไว้กับเสาแห่งความมืด
“เมื่อไหร่ คิจิคาระ ยูเอมิ จะโผล่มาน้า~”
“ตั้งใจหน่อยสิรีน เพื่อที่จะเป็นแหล่งพลังงานของท่านเอบีสเราจำเป็นต้องสร้างความโกลาหลให้มากๆ”
“ทำไมท่านเอบีสไม่ลงมาทำลายโลกนี้เองล่ะ ทั้งๆที่มันก็ทำได้ง่ายจะตายไป”
ชายผมยาวกล่าวก่อนจะหยิบปืนใหญ่ออกมาเตรียมที่จะยิงใส่ห้างแต่ว่าในช่วงเวลานั้นก็มีการโจมตีนึงลอยเข้ามาหามือของรีนจนปืนหลุดมือไป
“มาแล้วสินะ คิจิคาระ ยูเอมิ กำลังรออยู่เลย”
“ปล่อยรุ่นพี่ฮิเมกะนะ!”
หญิงสาวได้พุ่งเข้าไปหารีนในทันทีแต่ก็ถูกมือหุ่นยนต์ของรูนจับตัวเอาไว้ได้พร้อมกับเหวี่ยงร่างของเธอลงไปอย่างรุนแรงจนตัวของโอคุโตะที่ปั่นจักรยานตามมาได้รับแรงกระแทกจนปลิวไปไกล แต่ว่าเขาก็ได้พยายามวิ่งมาดูยูเอมิที่บาดเจ็บหนักจากการโจมตีเพียงครั้งเดียวของรูน
“ยูเอมิ!”
“...โอคุโตะจัง...ทำไม- ระวัง!”
ฉึก! มีเหล็กแหลมของรีนได้พุ่งเข้ามาเสียบร่างของชายผมสีแดงสดด้วยความรวดเร็ว เลือดของเขาได้ทะลักออกมาจากร่างก่อนที่นักวิทยาศาสตร์คลั่งจะโยนร่างของเขาออกไป
“โอคุโตะ!!!! ปล่อยนะ!!!”
“โอคุโตะจัง!!!!!!!!!!!!!”
.
.
.
.
ณ ห้องมืดๆห้องหนึ่ง ชายหนุ่มผมสีแดงสดได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับสภาพที่เรียกได้ว่าน่าจะตายแล้วแน่ๆ แต่ในตอนนั้นเขาก็ได้เจอกับตัวเองเวอร์ชั่นผมสีดำกับผมสีทองกำลังยืนมองเขาด้วยความเวทนา
“แกจะนอนไปอีกจนถึงเมื่อไหร่กันห๊ะ?”
“ฉัน...ตายแล้วหรอ...ยมบาลกับเทวดาหรอ...”
“ชาโดว์คุง ผมคิดว่าเขายังไม่รู้ตัวนะว่าเขายังไม่ตายน่ะ”
“เฮ้อ...นี่โอคุโตะ แกได้ยินฉันใช่มั้ย”
“...เสียงของฉัน...ใบหน้าของฉัน...ว๊ากกก” ชายหนุ่มสะดุ้งตกใจเมื่อเห็นชายสองคนที่ใบหน้าคล้ายตัวเองอยู่ด้านหน้า
“ในที่สุดก็รู้ตัวสักทีนะ ขอต้อนรับสู่ส่วนที่ลึกที่สุดในจิตใจของแกแล้วกัน ฉันชื่อชาโดว์และเจ้านั่นชื่อไชน์นิ่ง เราสองคนก็คือแสงสว่างและความมืดของแก”
“ห๊ะ...”
“แกไม่เคยอ่านพวกนิยายแฟนตาซีรึยังไง ตอนนี้แกก็รู้แล้วล่ะว่าตัวแกเองมันก็แฟนตาซีเหมือนกัน”
“เหอะ...งั้นหรอ แล้ว... พวกนายอยากให้ฉันออกไปกระทืบสองคนนั้นที่มันกำลังจะทำอะไรสักอย่างสินะ"
“เดี๋ยวก่อนนะโอคุโตะคุง นายไม่คิดจะตกใจต่อหน่อยหรอ” ไชน์นิ่งถาม
“ไม่รู้สิ พอเห็นพวกนายแล้วเหมือนมันไปกระตุ้นอะไรบางอย่างในตัวฉันน่ะนะ แล้วต้องทำยังไง?”
“แกก็แค่ต้องกลับไปกระทืบสองคนนั้นซะ แค่นั้นแหละ”
“ยากกว่าที่คิดอีกนะ...ถ้างั้นก็ไว้เจอกันใหม่ แสงกับความมืดของชั้น”
โอคุโตะกล่าวพร้อมกับโบกมือลาชาโดว์กับไชน์นิ่งแล้วเดินจากไป ไชน์นิ่งก็ได้พูดขึ้นมาว่า
“ถ้าเกิดเป็นแบบนี้ก็แสดงว่า”
“เจ้านั่นไม่เคยคิดจะลังเลตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ไม่ว่าจะแสงหรือความมืดน่ะ เพราะเจ้านั่นคือตัวตนที่อยู่ตรงกลางของสิ่งนั้นยังไงล่ะ!”
.
.
.
.
ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน ตัวของยูเอมิที่พ่ายแพ้ในการต่อสู้กับรูนและรีนก็ถูกจับมามัดไว้กับเสาแห่งความมืดเพิ่อสูบพลังงานด้านลบไปให้กับเอบีส ในขณะเดียวกันอิรูน่าที่ดูอยู่ก็เห็นท่าไม่ดีก็คิดจะเข้าไปช่วยแต่ว่าเธอก็สังเกตความผิดปกติได้
“พลังทำลายล้าง?! มาจากตรงไหนกัน!”
เธอพยายามมองหาต้นตอของพลังงานนั้นแล้วก็พบกับร่างของชายหนุ่มที่น่าจะตายไปแล้วลุกขึ้นมาพร้อมกับบาดแผลที่ถูกฟื้นฟูอย่างรวดเร็วจนน่าประหลาดใจ ผมของเขาเริ่มมีสีดำแทรกขึ้นมาพร้อมกับออร่าประหลาดที่ทำให้ทุกคนแถวนั้นรู้สึกตัว
“...นั่นมันอะไรน่ะ...โอคุโตะจัง?”
“อย่าบอกนะว่า?!”
ฮิเมกะตกใจเป็นอย่างมากเพราะพลังที่โอคุโตะมีในตอนนี้สูงมากๆในชนิดที่แบบว่าจากมนุษย์ธรรมดากลายเป็นอสูรกายในทันที
“ต้องขอบใจที่ช่วยฆ่ากันน่ะ แล้วก็ปล่อยพี่สาวกับเพื่อนของฉันมาได้แล้ว”
“เมื่อกี้นี้แกน่าจะไส้ไหลแล้วนี่?!”
“ไส้ไหลงั้นหรอ น่าสนใจดีแฮะ”
พอพูดจบชายหนุ่มผมสีดำสลับกับสีแดงก็มาโผล่อยู่ตรงหน้าของรีนแล้ว และคนที่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นก็มีแค่อิรูน่าคนเดียว
“ไทม์ลีปอย่างงั้นหรอ!? หมอนี่เองสินะคนที่อาจารย์บอกน่ะ...”
ตู้มมมมมม หมัดขวาของชายหนุ่มกระแทกเข้าไปที่เสาแห่งความมืดจนแตกสลายภายในการโจมตีเดียวก่อนที่จะไปรับร่างของพี่สาวและเพื่อนมาวางไว้ที่พื้น
“โอคุโตะจัง...”
“ในที่สุดฉันก็เข้าใจแล้วล่ะว่างานของเธอคืออะไร...พี่ครับช่วยพายูเอมิออกไปทีนะครับ”
“โอคุโตะ...นายเป็นตัวอะไรกันแน่!” ฮิเมกะถามแล้วชายหนุ่มผมสีดำสลับกับสีแดงก็มองเช้าไปที่ฝ่ามือของตัวเอง
“...ไม่รู้สิครับ...ผมเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
ฟิ้วววว ร่างของชายหนุ่มพุ่งเข้าไปหาแฝดนรกด้วยความเร็วสูงจนไม่คิดว่ามันเป็นมนุษย์อีกต่อไป รูนจึงได้กางบาเรียออกมาเพื่อกันการโจมตีแต่ว่าก็ถูกทำลายด้วยการต่อยเพียงหมัดเดียว จากนั้นเขาก็ได้ชาร์จท่าเอาไว้ที่มือขวาของเขา
“Omega The-End!”
(โอเมก้า ดิเอนด์)
ในขณะที่ท่าของเขาจะถูกร่างของรีนจู่ๆเขาก็ถูกพามายังอีกที่นึงโดยชายที่หน้าตาเหมือนกันกับเขาแต่ผมสีเงิน
“แกเองสินะที่ทำให้ฉันต้องลงมือน่ะ”
“แกเป็นใครกันล่ะ?”
“ฉันชื่อว่า ซาดิอุส คงจะให้แกมาทำร้ายลูกน้องของฉันไม่ได้หรอกนะ”
พอเขาพูดจบก็ได้เคลื่อนที่มาหาโอคุโตะพร้อมกับปะทะกันอย่างดุเดือดจนกระทั่งทั้งสองกำลังจะใช้ท่าไม้ตายใส่กัน
“Omega The-End!”
(โอเมก้า ดิเอนด์)
“Dimension Breaker!”
(ดิเมนชั่น เบรคเกอร์)
แต่ในช่วงวินาทีนั้นทั้งสองก็ถูกหยุดไว้โดยตัวของเอบีสและมิคุระแล้วก็ได้จับแยกกันในที่สุดส่วนรูนและรีนก็สามารถหลบหนีไปได้ อิรูน่าจึงได้ลงมาหาโอคุโตะและมิคุระที่อยู่ในเหตุการณ์
“นายจะฆ่าตัวตายรึยังไงกัน”
.
“ซาดิอุส ฉันจะบอกอะไรกับแกไว้อย่างนึงนะ อย่าคิดจะฆ่า เซย์จิ โอคุโตะ เชียวล่ะ”
“ทำไมกันล่ะ! ฉันรู้สึกไม่สบายใจตั้งแต่เจ้านั่นโผล่มาเมื่อกี้นี้ ความรู้สึกแบบนี้มันอะไรกัน!”
“ก็แกกับมันน่ะ...”
.
“มีจุดกำเนิดมาจากสิ่งเดียวกันยังไงล่ะ”
พออิรูน่าพูดขึ้นมามันทำให้โอคุโตะช็อคไปตามๆกันรวมถึงตัวของซาดิอุสที่ฟังเอบีสเล่าเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
“ถ้าเกิดนายหรือซาดิอุสตายไป ทั้งนายและซาดิอุสจะหายไป จนกว่าทั้งสองคนจะยอมรับและรวมกันเป็นหนึ่งได้ชะตากรรมของนายกับซาดิอุสถูกแขวนบนเส้นด้ายว่าใครจะตกลงไปตายก่อนหรือจะรอดด้วยกันทั้งหมด”
“ที่ฟังมานี่คือโอคุโตะกับเจ้าซาดิอุสเป็นคนๆเดียวกันหรอ?”
“อย่างน้อย ๆ ก็เคยเป็น เอาล่ะพวกนายกลับไปก่อนฉันมีธุระกับหมอนี่ต่อ”
แล้วมิคุระก็ได้พายูเอมิกับฮิเมกะกลับไปส่วนโอคุโตะก็ถูกอิรูน่าพาตัวมายังสถานที่นึงที่มีตัวของเทพทำลายล้างนั่งอยู่
“มาแล้วหรอเจ้าหนู....”
แล้วเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตาม...
-------
และนี่ก็คือเรื่องราวจุดกำเนิดของจักรวาลรีเบิร์ทในตอนที่1แต่ปริศนาเกี่ยวกับเรื่องอื่นก็ยังคงมีอยู่ถ้าเกิดไม่อยากพลาดการคลายปมต่างๆของเนื้อเรื่องตัวละครOCโปรดติดตาม....
ถ้างั้นก็ เจอกันตอนหน้าครับ เย้
ความคิดเห็น