รักนี้…จ่ายด้วยหัวใจ

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 9 วางยา

บทที่ 9 วางยา

“ฮือ…ร้อน…” วุ้นเส้นพึมพำเบาๆและเปลือกตาเริ่มยกไม่ขึ้น จากร่างกายที่ไม่มีใครแตะต้องเลยเหมือนกับที่จอมบอกแต่แรกนั้น ตอนนี้มันกลับร้อนรุ่มถวิลหาการสัมผัสและไม่ต้องเอ่ยปากเธอก็ได้สิ่งนั้น ต้นขาของเธอรับรู้ได้ว่ามีมือใหญ่กำลังลูบไล้อยู่ชวนขนลุก

“ร้อนก็ไม่ต้องใส่ก็ได้ครับ เสื้อตัวนี้น่ะ” มืออีกข้างของชายชุดสีดำค่อยๆปลดสายเดี่ยวที่คล้องไหล่ของเดรสตัวนี้ออกช้าๆ เธอจับมือของเขาไว้เพื่อหยุดการกระทำนั้น ลมหายใจของหญิงสาวแรงขึ้นเรื่อยๆและความต้องการบางอย่างในตัวกำลังตื่นขึ้น

วุ้นเส้นรู้ในทันทีว่าร่างกายของเธอกำลังมีบางอย่างผิดปกติ เธอรีบลุกขึ้นและสะบัดมือของเขาออกอย่างแรงก่อนลุกขึ้นยืน แต่ทว่าเรี่ยวแรงของเธอนั้นกลับหดหาย หญิงสาวจึงทรุดล้มลงไปกับพื้นทันที 

“ฮือ…ไม่นะ” สองแขนของหญิงสาวพยายามตะเกียกตะกายพาร่างอันร้อนรุ่มไร้เรี่ยวแรงนั้นออกไปจากห้อง หูของเธอแว่วเสียงหัวเราะและคำพูดไม่เป็นภาษาก้องอยู่รอบๆ ตาที่เริ่มพร่ามัวนั้นมองเห็นคล้ายเท้าของใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา และรองเท้าผ้าใบราคาแพงคู่นั้นดูคุ้นตาเหลือเกิน

-ตุ๊บ!!! โครม!!! เพล้ง!!!-

แม้ว่าสองตาของเธอจะปิดยกไม่ขึ้นแต่ในหัวก็รับรู้ได้ถึงความวุ่นวายที่เกิดขึ้นรอบๆภายในห้องนี้ ร่างกายปวกเปียกถูกร่างแกร่งที่เปี่ยมด้วยพละกำลังประคองให้ลุกขึ้นและอุ้มหญิงสาวให้ออกไปจากสถานที่อโคจรแห่งนั้นโดยเร็ว แม้วุ้นเส้นจะไร้เรี่ยวแรงเพียงใดแต่มือของเธอก็ควานจนรู้ว่าอยู่ในรถยนต์คันหนึ่ง

“ฉัน…ฉันอยู่ที่ไหน?” วุ้นเส้นรู้สึกตัวอีกครั้งก็อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงอุ้มเอาไว้ ร่างของเธอถูกพาขึ้นบันไดอย่างช้าๆในคฤหาสน์หรูหลังหนึ่ง แสงไฟสีนวลตานั้นส่องกระทบกับเพดานและหน้าต่างระยิบระยับ

“บ้านฉันเองแหละ” หญิงสาวได้ยินเสียงทุ้มเข้มนั้นตอบเบาๆ เมื่อเพ่งสายตาก็รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นก็คือเวกัสนั่นเอง 

“นาย!!! ทำไม…?” 

ความมึนงงจากฤทธิ์ยาที่ผสมอยู่ในแอลกอฮอล์แก้วนั้นทำให้เธอไม่อาจเรียบเรียงคำพูดได้ถูก แต่เธอกลับรู้สึกปลอดภัยอย่างน่าประหลาดใจเมื่อรู้ว่าขณะนี้คนที่กำลังโอบอุ้มเธออยู่คือเวกัส ร่างบางถูกวางไว้บนที่นอนนุ่มอย่างทะนุถนอม

“ฉัน…ฉันอยากกลับหอ” เธอเอ่ยพร้อมกับพยายามฝืนลืมตาขึ้น หญิงสาวพยายามยันตัวลุกขึ้นนั่งและกุมขมับไว้ น้ำเปล่าแก้วหนึ่งถูกนำมาแตะที่ริมฝีปากและกรอกให้เธอดื่มช้าๆ

“เธอถูกวางยาน่ะรู้ตัวมั้ย?”

“อือรู้สิ นายช่วยฉันมาเหรอ?”

“อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย คืนนี้นอนที่นี่เถอะนะ”  

“ไม่เอา ฉันอยากกลับ” วุ้นเส้นไม่วายพยายามก้าวลงจากเตียง แต่เมื่อเท้าของเธอสัมผัสกับพื้นร่างก็ร่วงลงไปนั่งกองกับพื้น

“เห้อ…ดื้อแบบนี้ล่ะนะ” เวกัสประคองหญิงสาวให้นั่งบนเตียงอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้กลับได้ยินเสียงสะอื้นไห้เบาๆจากเธอ

“วุ้นเส้น…เธอร้องไห้เหรอ?”

“อือ…ฮือ…ฉันมันน่าสมเพช ฉันแค่อยากได้เงินแล้วทำไม…นี่เป็นบทลงโทษอย่างนั้นเหรอ? ฮือ…”

เวกัสทำตัวไม่ถูกเมื่อจู่ๆวุ้นเส้นก็คร่ำครวญระบายออกมา เสียงสั่นเครือจากหญิงสาวที่เย่อหยิ่งทะนงตนมาโดยตลอดทำให้เขารู้สึกสงสารขึ้นมาจับใจ

“ผมบอกคุณแล้วไง ถ้าอยากได้เงินให้บอกผม”

“แต่ฉัน…ฉันไม่อยากขายตัว ฮือๆ” วุ้นเส้นยิ่งเอ่ยออกมาก็ยิ่งก้มหน้า ราวกับว่าในวันนี้หญิงสาวได้ระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจให้กับคนที่ไม่ควรฟังอย่างเวกัสเสียแล้ว

“ไม่อยากขาย…แล้วที่ไปร้านแบบนั้นวันนี้ล่ะ เธอคิดว่าไปทำอะไร?”

เวกัสช้อนปลายคางเล็กของเธอขึ้น ความไม่พอใจเริ่มคืบคลานเข้ามาในอารมณ์ส่วนลึกของเขาเมื่อได้ยินคำพูดจากปากของวุ้นเส้น หญิงสาวที่เขาแอบชอบมานาน

“ฉันไม่รู้จริงๆ แต่ถ้าต้องขายตัว…ฉันขอขายให้นายคนเดียวนะเวกัส ฮือๆ”

“แต่วันนี้ผมไม่มีอารมณ์” 

เวกัสพูดเสียงห้วนและปล่อยมือออกจากคางเล็กนั้น ขณะที่เขากำลังลุกขึ้นกายของเขาก็ถูกอ้อมแขนเล็กนั้นโอบรั้งเอาไว้ เวกัสหยุดชะงักนิ่งมองดูหญิงสาวผู้ทิ้งมาดเชิดหยิ่งคนนี้

“ทำเถอะนะ ฉันอยากได้เงินจริงๆ ฮือๆ”

ชายหนุ่มถอนหายใจและมีแววตานิ่งเงียบไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ เขาพยายามดึงมือทั้งสองข้างของหญิงสาวออกแต่มันกลับรัดแน่นเสียยิ่งกว่าเดิม

“ปล่อยผมเถอะ บอกตรงๆผมไม่อยากเห็นคุณเป็นแบบนี้เลยนะ”

“แล้วฉันต้องทำยังไง? ฉันเลือกอะไรได้อีกอย่างนั้นเหรอ…เวกัส”

เสียงปากของหญิงสาวที่เอ่ยชื่อของเขาเป็นครั้งแรกสร้างความอุ่นใจอย่างแปลกประหลาดให้แก่เวกัส แววตาของชายหนุ่มพลันก็เปลี่ยนไปจากเฉยชากลายเป็นส่องประกายเจือยิ้มฉายแววเจ้าเล่ห์ 

“ถ้าอย่างนั้นทำให้ผมพอใจก่อนสิ”

อ้อมแขนเรียวเล็กนั้นคลายออกและใบหน้าที่กำลังร้องไห้นั้นเงยขึ้นมองคนตัวโตที่กำลังส่งสายตาดุดันมาทางเธอ หญิงสาวหลับตาลงราวกับใช้ความคิดอยู่สักพัก นิ้วเรียวทั้งสองข้างก็ถอดเข็มขัดของเขาออกและดึงกางเกงที่ปกปิดส่วนล่างนั้นลง

“อา…เธอ…เดี๋ยวสิ”

ปากอวบอิ่มค่อยๆลิ้มรสส่วนปลายของมังกรดุดันนั้นอย่างช้าๆ มันค่อยๆตื่นจากความหลับใหลและแข็งขืนอยู่ในมือของเธอ ไออุ่นร้อนจากลิ้นนุ่มนั้นทำให้อารมณ์ของเขาคุกรุ่นไปด้วยความต้องการ

…บัดนี้ความรู้สึกเห็นใจของชายหนุ่มถูกบดบังด้วยแรงราคะจนหมดสิ้น…

********************