รักนี้…จ่ายด้วยหัวใจ

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 รับผิดชอบ

บทที่ 5 รับผิดชอบ

“วุ้นเส้น!!! หยุดเดินหนีก่อน คุยกับวิคก่อนได้มั้ย?”

“ฉันบอกนายแล้วไงว่าขอโทษ”

“วะ!!! ทีกูทำไมมึงไม่ยอมนอนด้วยล่ะ”

คำพูดของวิคกี้ทำให้วุ้นเส้นรู้สึกเหลืออด และนี่คือครั้งแรกที่ชายหนุ่มผู้แสนอ่อนโยนกับเธอเสมอมาเอ่ยคำพูดอันหยาบคายต่อเธอในที่สาธารณะ

-เพี๊ยะ!!!-

เสียงฝ่ามือกระทบกับใบหน้าอย่างแรงดังไปถึงจุดที่เวกัสยืนอยู่ สายตาของเขาจับจ้องไปที่หนุ่มวิคกี้ที่กำลังยืนอึ้งและจับแก้มด้านหนึ่งของเขา และตอนนี้เองที่วิคกี้จะไม่อดทนอีกต่อไป

“มึงไปกับกูเลย!!! วันนี้จะได้เห็นดีกัน”

“กรี้ด!!! ปล่อยนะ ฉันบอกให้ปล่อย”

วิคกี้คว้าแขนเรียวบางของวุ้นเส้นและดึงกระชากออกไปจากเขตรั้วหอพัก เวกัสหันไปมองลุงยามที่มัวดูทีวีอยู่ในสำนักงานก็ตัดสินใจวิ่งไปช่วยวุ้นเส้นด้วยตัวเอง

เวกัสดึงมือของวิคกี้ให้หลุดจากวุ้นเส้นอย่างแรง เขาดันตัวของหญิงสาวไปหลบอยู่ด้านหลังและเผชิญหน้ากับแฟนหนุ่มของเธออย่างไม่กลัวเกรง

“ผัวเมียจะคุยกัน มึงเสือกไรวะ?”

“เหรอ? หึๆ” เวกัสยิ้มค่อนแคะที่มุมปาก

“มึงหัวเราะเหี้ยไรวะ? อีวุ้นเส้นมึงไปกับกูเดี๋ยวนี้!!!” วิคกี้ดูไม่สนใจเวกัสเท่าไหร่นัก เขาพยายามคว้าเอาตัวของวุ้นเส้นอีกครั้งแต่ก็โดนเวกัสปัดมือของเขาออก

“ผู้หญิงเค้าไม่ไปด้วย มึงมีสิทธิ์อะไรมาบังคับ”

“มีสิ กูเป็นผัวมันไง” วิคกี้ตะคอกและถมึงตาใส่เวกัส

“กูต่างหากล่ะผัวตัวจริง” เวกัสเอ่ยอย่างใจเย็น แต่คนฟังอย่างวิคกี้นั้นกลับเดือดดาล เขากำหมัดปรี่เข้าหาเวกัสแต่ชายหนุ่มกลับทำมือห้ามเอาไว้

“อ๊ะ!!! หรือว่าอยากโดนหมัดกูเหมือนในห้องเรียนอีก” เวกัสพูดเพียงเท่านี้ทำให้วิคกี้หยุดชะงัก เขาเม้มปากและเดินถอยไปเพราะไม่อยากชกต่อยกับคนที่มีพละกำลังเหนือกว่าอย่างเวกัสอีก

“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”

เวกัสและวุ้นเส้นมองดูวิคกี้ที่เดินจากไป หญิงสาวหันกลับเข้าไปในหอพักโดยไม่สนใจเวกัสที่เพิ่งให้ความช่วยเหลือเธอเลย

          “เดี๋ยวก่อนสิวุ้นเส้น” คำพูดของเวกัสนั้นไม่ทำให้หญิงสาวหยุดเดินเลย เขาจึงรีบคว้าเธอไว้ก่อนที่ร่างระหงนั้นจะเดินขึ้นหอพักไป

“อะไรเนี่ยปล่อยนะ!!!” วุ้นเส้นไม่พอใจและพยายามสลัดเขาออก แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของเขาได้เลย

“ฉันแค่อยากคุยกับเธอน่ะ เรื่องวันนั้น…”

“วันนั้น…จ่ายเงินกันก็จบไปแล้วนี่” วุ้นเส้นถือโอกาสที่เขาผ่อนแรงสลัดจนเป็นอิสระ หญิงสาวรีบไปยังประตูกระจกคีย์การ์ดขึ้นสู่ชั้นบนนั้น แต่ขณะที่เธอควานหาคีย์การ์ดในกระเป๋าเวกัสก็เข้ามายืนใกล้ๆ

“ถ้าอย่างนั้น…ถ้าฉันจะซื้ออีกล่ะ เธอจะยังขายให้ฉันรึเปล่า?”

เวกัสพูดจบก็นำโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกมายังเบอร์ของวุ้นเส้น เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวดังแว่วในกระเป๋าชายหนุ่มก็กดวางสาย พร้อมกับมองร่างเล็กนั้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“ลำบากเมื่อไหร่ก็โทรมาละกัน ฉันสัญญาว่าครั้งหน้าจะใส่ถุง” เสียงอันเย็นชาของเวกัสทำให้วุ้นเส้นหันมาสบตากับเขาอย่างแค้นใจ ชายหนุ่มรู้สึกเย็นวาบไปถึงสันหลังแต่ก็ยังทำนิ่งเก็บอาการ

“อ้อ…แล้วก็อย่าลืมกินยาคุมฉุกเฉินล่ะ  แต่จะทันรึเปล่าไม่รู้นะ”

“ไอ้บ้า!!!” 

วุ้นเส้นคว้าคีย์การ์ดได้ก็รีบเข้าไปในโซนห้องพักโดยเร็ว ส่วนเวกัสนั้นยืนมองเธอและแอบหัวเราะเบาๆ

“ไอ้ห่าเวกัสเอ๊ย…ไหนว่าแกจะมาขอโทษเธอยังไงวะ”

ชายหนุ่มบ่นกับตัวเองที่สุดท้ายการสนทนาของเขาและเธอต้องจบเช่นนี้ แต่อย่างน้อยเขาก็ได้รู้ความเป็นอยู่ของหญิงสาวและเบอร์โทรที่ยอร์ชให้มานั้นก็เป็นของจริง

………………..

“อะไรนะ? มึงตามยัยวุ้นเส้นไปที่หอพักอย่างนั้นเหรอ?”

ยอร์ชถามด้วยความแปลกใจแถมยังส่งยิ้มประหลาดให้กับเวกัสที่นั่งทำหน้าเบื่ออยู่บนโซฟา วันนี้ชายหนุ่มทั้งสองกลับมายังห้องเดิมในโรงแรมที่เคยใช้นัดวุ้นเส้นเมื่อคืนก่อน และห้องนี้เองยอร์ชได้ขอพ่อเอาไว้สำหรับสังสรรค์กับเพื่อนๆ

“เออ กูกะจะไปช่วยเธอจากไอ้วิคกี้ ช่วยไว้ได้ทันแต่ดันคุยกันไม่รู้เรื่องว่ะ”

“ฮ่าๆๆ เป็นงั้นไป” ยอร์ชหัวเราะขำและเดินไปยังตู้เย็นเพื่อหาเบียร์ดื่ม แต่บนตู้เย็นนั้นมีถุงพลาสติกใบเดิมที่เขาให้กับเวกัสเป็นของขวัญวันเกิด

“เอ้าไอ้เหี้ย…มึงไม่ใส่ถุงเหรอ?” ยอร์ชหยิบกล่องถุงยางที่แกะใช้เพียงแค่หนึ่งอัน แต่ของอีกชิ้นนั้นทำให้เขาต้องตกใจยิ่งกว่า

“เออ…เล็กไปกูใส่ไม่ได้”

“มึงไม่ใส่กูไม่ว่า แต่ยาคุมนี่ไม่ได้ให้ยัยวุ้นเส้นกินเหรอวะ?”

กล่องยาเล็กๆอันหนึ่งถูกทิ้งลงบนโต๊ะตรงหน้าเวกัส ตอนนี้หน้าตาทะเล้นของยอร์ชนั้นเปลี่ยนไปกลายเป็นสีหน้าเคร่งเครียด ซึ่งนานๆครั้งเวกัสจะได้เห็นยอร์ชอยู่ในอารมณ์แบบนี้

“ก็แม่งเล่นตื่นแล้วก็ลุกไปตอนไหนไม่รู้”

“แล้วมึงไม่กลัวเหรอวะ? ไม่สงสารผู้หญิงเค้ารึไง?” ยอร์ชเริ่มทำเสียงเข้มจริงจัง ตอนนี้เขาเริ่มสวมบทบาทไม่ต่างกับพ่อสอนลูกชายเลยแม้แต่น้อย

“ไม่อ่ะ กูพร้อมรับผิดชอบทุกอย่าง”

“เห้ย!!! มึงอย่าบอกนะว่า…”

“เออ…กูชอบยัยวุ้นเส้น ชอบมานานแล้วด้วย” ในที่สุดเวกัสก็สารภาพกับเพื่อนรักตรงๆแม้ว่าจะปกปิดมานาน 

…ซึ่งคนที่ไม่คิดอะไรละเอียดอ่อนอย่างยอร์ชนั้นเพิ่งรู้จากปากของเพื่อนรักในวันนี้นี่เอง…

********************