รักนี้…จ่ายด้วยหัวใจ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 ยอมรับ

บทที่ 4 ยอมรับ

“ไอ้ยอร์ช…มึง!!!”

เสียงกำปั้นหนักชกไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของทายาทเศรษฐีตระกูลดัง ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนส์เซถลาหงายหลังไปยังด้านหลังห้องเรียนท่ามกลางความตกใจของทุกคน นักศึกษาหญิงหลายคนกรีดร้องและรีบวิ่งออกไปอย่างวุ่นวายโกลาหล แววตาถมึงทึงของวิคกี้นั้นจับจ้องมายังคนที่นอนเช็ดเลือดออกจากมุมปากบนพื้นห้องนั้นอย่างกับต้องการกินเลือดกินเนื้อ

“ไอ้เหี้ย!!! ต่อยกูทำไมวะ?” ยอร์ชตะโกนถาม

“มึงสิเหี้ย…”

“ไอ้วิคกี้โว้ย ใจเย็นๆค่อยๆคุยดิวะ” ชายหนุ่มคนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์พยายามห้ามเมื่อวิคกี้ย่างสามขุมเข้ามาหายอร์ชอีกครั้ง เขาจับคอเสื้อของชายหนุ่มดึงขึ้นและเงื้อมหมัดกะจะชกอย่างสุดแรงเกิด

“อย่านะ!!!” เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับวิ่งเข้ามารั้งบ่าของยอร์ชไว้ เมื่อชายหนุ่มหันไปดูต้นเสียงก็พบว่าเขาคือเวกัสนั่นเอง

“มึงเป็นใคร? มายุ่งเรื่องของกูทำไมวะ” วิคกี้ตะโกนใส่หน้าพร้อมกับผลักเวกัสออก ตอนนี้เป้าหมายการวิวาทของวิคกี้นั้นกลายเป็นเวกัสเสียแล้ว

“มึงเป็นแฟนยัยวุ้นเส้นใช่มั้ย?”

“เออ!!! วันนี้กูจะเอาเพื่อนมึงให้ตาย” วิคกี้พูดจบก็หันไปกระทืบยอร์ชที่นอนอยู่ ชายหนุ่มร้องอย่างเจ็บปวดจนเวกัสไม่อาจอยู่เฉย

-ผลั่ก!!!-

กำปั้นหนักชกเข้าที่หน้าของวิคกี้อย่างแรง ชายหนุ่มผู้โมโหร้ายถึงกับเซถอยหลัง แววตาเคียดแค้นโมโหร้ายส่องประกายมาทางเวกัสไม่วางตา

“มาต่อยกับกูนี่ กูนี่แหละที่นอนกับแฟนมึง”

“ไอ้สัส!!!” สิ้นเสียงสบถของวิคกี้ชายหนุ่มก็ปรี่ตรงเข้ามากะจะชกหน้าของเวกัสที่ยืนนิ่งให้ต่อยฟรีๆ เขาถูกหมัดอำมหิตของชายผู้เสียใจจากความรักชกเข้าอย่างจัง แต่แล้วอาจารย์คนหนึ่งก็เดินเข้ามา

“นักศึกษาหยุดนะ!!! ถ้าไม่หยุดจะให้พบอธิการเดี๋ยวนี้”

คำพูดประกาศิตของอาจารย์ชายกลางคนดังขึ้นทำให้ทุกคนล่าถอยออกจากกัน หลายคนพยายามจัดโต๊ะเรียนให้เข้าที่และนั่งเรียนตามปกติ มีเพียงยอร์ชกับเวกัสที่นั่งด้านหลังห้องและเช็ดเลือดที่มุมปากออก

“เป็นไงมึง…สะใจมั้ยล่ะ?” เวกัสถามยอร์ชเบาๆอย่างอารมณ์เสีย

“หึๆ สนุกดีออก ฮ่าๆๆ”

“ร้องยังกับหมา ยังมาบอกสนุกอีกเหรอวะ?” เวกัสเอ่ยถามอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง เพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆเวกัสหันมากระซิบเบาๆ

“ไอ้เวกัส มึงแม่งโคตรแมนเลยว่ะ ยอมรับซะงั้นฮ่าๆๆ”

“ความลับไม่มีในโลกว่ะ สักวันไอ้วิคกี้ก็ต้องรู้”

ยอร์ชหัวเราะขำได้ไม่กี่วินาทีเขาก็รู้สึกถึงความฉิบหายที่กำลังจะตามมา นั่นก็คือหญิงสาวบอบบางอย่างอดีตคุณหนูวุ้นเส้นที่วิคกี้น่าจะกำลังมุ่งหน้าไปหาเธอด้วยอารมณ์โทสะอย่างสุดๆ

“ไอ้เวกัส กูว่ายัยวุ้นเส้นซวยแล้วแหงๆว่ะ”

“ทำไมวะ?” เวกัสถามยอร์ชอย่างสนใจ

“มึงไม่เคยได้ยินข่าวลือรึไง? เรื่องไอ้วิคกี้ซ้อมแฟนเก่ามันอ่ะ ถึงขนาดปางตายเข้าโรงบาลเลยนะโว้ย”

“มึง…จดแลกเชอร์เผื่อกูด้วย” หลังพูดจบเวกัสก็รีบพุ่งออกไปจากห้องเรียนทันที ขณะที่วิ่งออกไปนั้นเขาก็นำตารางเรียนของวุ้นเส้นขึ้นมาดูด้วย

“ตึกสามชั้นสอง ห้อง 2011 เหรอ? ดีล่ะ”

เวกัสรีบวิ่งขึ้นตึกที่วุ้นเส้นเรียนอยู่อย่างรวดเร็ว แต่ในห้องนั้นกลับว่างเปล่าไร้ซึ่งนักศึกษา เขาเห็นผู้หญิงสองคนที่กำลังนั่งอยู่ระเบียงด้านหน้าก็รีบหันไปถามไถ่ทันที

“เธอ…อยู่ห้องเรียนเดียวกับวุ้นเส้นมั้ยครับ?” นักศึกษาหญิงทั้งสองต่างยิ้มกรุ้มกริ่มแววตาเป็นประกาย เมื่อถูกหนุ่มหล่อต่างคณะอย่างเวกัสทักทายอย่างกะทันหัน

“อ๋อยัยวุ้นเส้นเหรอคะ? วันนี้อาจารย์เราไม่มาค่ะ ตอนนี้ทุกคนน่าจะแยกย้ายกลับกันหมดแล้ว”

“เหรอ? แล้วรู้รึเปล่าว่าวุ้นเส้นเค้าอยู่ที่ไหนครับ?”

“อืม…น่าจะหอพักชื่อ ชวนชมเพลสค่ะ อยู่หลังมหาวิทยาลัยนี่เอง”

“ขอบใจนะ” เวกัสเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มพร้อมกับวิ่งจากไปทันที ปล่อยให้นักศึกษาสาวทั้งสองยิ้มและหัวเราะกันอย่างประทับใจในความหล่อเหลาและสุภาพของหนุ่มต่างเอกวิชาอย่างเวกัส

“ว้าว…วันนี้ฉันต้องฝันดีแน่ๆเลย คิกๆ”

“เธอก็ว่าไป ถ้ามาถามหายัยวุ้นเส้นก็ต้องเสร็จยัยวุ้นเส้นแหง”

“เออเนอะ คงไม่พ้นเหมือนกับรายนั้นอ่ะ ที่ชื่อ…วิค…วิคกี้มั้ย?”

“ที่เค้าว่าดุๆน่ะเหรอ เลิกกันแล้วรึไง?”

สุดท้ายนักศึกษาสาวทั้งสองก็หยุดสนทนาในเรื่องของวุ้นเส้น เพราะปกติแล้วหญิงสาวมักจะร่าเริงกับเพื่อนๆและได้บอกความเคลื่อนไหวของตัวเองอยู่เสมอ ตั้งแต่เมื่อเธอสูญเสียครอบครัวไปแล้วทุกอย่างก็เงียบไม่มีใครรู้เรื่องราวของวุ้นเส้นเลย เพราะหญิงสาวนั้นมักใช้เวลาพักออกไปหางานพิเศษทำทุกครั้งที่เลิกเรียน

“ชวนชมเพลส…ที่นี่แหละวะ” เวกัสวิ่งออกจากประตูด้านหลังมหาวิทยาลัยและถามร้านค้าบริเวณนั้นจนเจอกับหอพักซึ่งอยู่ในซอยคดเคี้ยว แม้ว่ารถยนต์จะเข้าถึงลำบากแต่สถานที่นี้ก็สงบเงียบน่าอยู่อาศัย และเมื่อชายหนุ่มยืนหอบอยู่ที่บริเวณห้องสำนักงานด้านล่างก็มียามคนหนึ่งเดินเข้าหา

“ไอ้หนุ่ม…มาหาใครเหรอ?” 

“ครับ คุณวุ้นเส้นน่ะครับ”

“น้องวุ้นเส้นยังไม่กลับ แล้วก็ที่นี่ถ้าจะมาหาใคร ให้รอที่ห้องโซฟาด้านล่างนี้เท่านั้น ห้ามขึ้นไปนะเข้าใจมั้ย”

“ครับผม” เวกัสพยายามหายใจยาวเพื่อคลายความเหนื่อย เขาหันไปรอบๆเป้าหมายของเขาก็โผล่มายังรั้วด้านนอกของหอพักแห่งนี้ แต่สิ่งที่เห็นนั้นไม่ใช่แค่วุ้นเส้นคนเดียว 

…เบื้องหลังของเธอยังมีแฟนหนุ่มวิคกี้ตามมาติดๆ ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่าชายหนุ่มนั้นกำลังทำให้แฟนสาวโมโหจนต้องเดินหนีมาอย่างไม่ไยดี…

********************