รักนี้…จ่ายด้วยหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 เรื่องในอดีต

บทที่ 3 เรื่องในอดีต

“ว่าจะหาแม่ใหม่ให้แกสักคน แต่ดูสิ…หยิ่งไม่เข้าเรื่องเลยบ้าจริงๆ”

ในวันนั้นเวกัสไม่เข้าใจสิ่งที่พ่อของเขาพูดนัก จนกระทั่งวันหนึ่งมาถึงเมื่อธุรกิจของโชคภพสกุลถึงวิกฤตขั้นสุดจนกระทั่งสองสามีปลิดชีพตัวเองลง และเงินจากการขายทอดตลาดได้นำมาใช้หนี้ก่อนตกเป็นของทายาทในส่วนที่เหลือ เรื่องในอดีตผุดขึ้นมาในห้วงคำนึงของชายหนุ่มอย่างไม่ขาดสาย

“ยัยวุ้นเส้นจอมหยิ่งตกอับแล้วโว้ย ไอ้เวกัส ฮ่าๆๆ”

ยอร์ชและผองเพื่อนในกลุ่มของเขานั้นหัวเราะอย่างสะใจในเวลาไม่นานหลังข่าวแพร่สะพัดถึงการล้มเหลวทางธุรกิจและการฆ่าตัวตายของสองสามีภรรยาโชคภพสกุล ในแวดวงธุรกิจนั้นการทำเช่นนี้แล้วกลับกลายเป็นเรื่องปกติของเมืองนี้ หากสำเร็จก็ร่ำรวยล้นฟ้าเช่นเดียวกับครอบครัวของยอร์ชและเวกัส หากล้มเหลวก็จะมีสภาพเช่นเดียวกับครอบครัวของวุ้นเส้น เด็กสาวที่น่าสงสารคนนั้น

“แล้วยังไงวะ? มึงจะจีบเหรอ?” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มถามยอร์ชอย่างลอยๆ แต่ยอร์ชนั้นกลับคิดไปไกลกว่านั้น

“จีบห่าไร ยัยนั่นมันมีแฟนแล้วแต่ได้ข่าวว่ายังซิงว่ะ”

ท่ามกลางความตกใจของเพื่อนๆนั้น เวกัสหันไปมองยอร์ชอย่างสนใจ เพราะมันเป็นสิ่งที่หาได้ยากเหลือเกินที่นักศึกษาสาวๆสวยๆคนหนึ่งจะยังรักษาพรมจรรย์ไว้ได้นานถึงขนาดนี้

“เราต้องใช้จุดอ่อนของเธอพิชิตเอาสิวะ ถึงจะสะใจ ฮ่าๆๆ” คำพูดอันชั่วร้ายของยอร์ชนั้นทำให้เวกัสต้องส่ายหน้า ถึงเขาจะเกลียดนิสัยบางอย่างของเพื่อนสนิทคนนี้แต่บางครั้งก็ไม่ได้เป็นคนพูดยากเย็นนัก แถมยังน่าเชื่อถือและไม่เคยผิดคำพูดจึงทำให้เวกัสคบกับเพื่อนคนนี้มาได้อย่างยาวนาน

“มึงว่าไงนะไอ้เวกัส? อยากได้ยัยวุ้นเส้นอย่างนั้นเหรอ?”

“เออใช่ มึงฟังไม่ผิดหรอก”

“ฮ่าๆๆ เออแล้วมึงเคยมีอะไรกับผู้หญิงหรือยังวะ?” ยอร์ชถามเวกัสไปงั้นๆ แต่คำถามนี้กลับทำให้เวกัสหันไปทางอื่นเพราะรู้สึกอายเล็กน้อย ถึงกระนั้นเขาก็ยังทำมาดเข้มต่อและใช้ความเงียบเป็นคำตอบ

“ขอเวลากูหน่อยโว้ย อยากเช็คให้แน่ใจอีกที”

“กูฝากด้วยละกัน”

และหลังจากนั้นเรื่องก็มาถึงในวันครบรอบวันเกิดวัย 22 ปีของเขา เป็นเทอมสุดท้ายแห่งการเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย และเป็นวันสุดท้ายของการรักษาความบริสุทธิ์อันยาวนานของชายคนหนึ่ง

………………..

“อีกเทอมเดียวก็เรียนจบแล้วแท้ๆเลย ยัยวุ้นเส้นเอ๊ย…” ยอร์ชพูดขณะที่เลื่อนดูในมือถือเพื่อหาแชทของเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันกับวุ้นเส้น และสิ่งที่เขาได้มานั้นก็คือตารางเรียนของหญิงสาว ยอร์ชส่งรูปภาพตารางเรียนนั้นให้กับเวกัสที่กำลังจ้องอยู่ที่หน้าจอ

“ถ้าเค้าไม่คุยกับแกอีกแกจะทำยังไงวะ? หา!!! ไอ้เวกัส”

“เอาน่า ถึงเวลาค่อยว่ากัน” เวกัสตอบไปเช่นนั้นขณะที่กำลังอ่านตารางเรียนวิชานิเทศศาสตร์ปีสุดท้าย วันนี้เขาคิดจะไปดักรอหญิงสาวและพาไปนั่งคุยในคาเฟ่ที่สงบๆเพื่อขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มรอไม่นานหญิงสาวเป้าหมายของเขาก็เดินมากับกลุ่มเพื่อนผู้หญิง ใบหน้าของเธอดูเซื่องซึมลงอย่างเห็นได้ชัด

“เอ่อ…วุ้นเส้น” เวกัสเข้าไปทักวุ้นเส้นเบาๆ

“ว้าว!!! วุ้นเส้นเราไปก่อนนะ บ๊ายบาย” เพื่อนๆของเธอปลีกตัวทันทีที่เห็นเวกัส หนุ่มหล่อต่างคณะที่ใครๆต่างรู้จักและหมายปองทั้งเพศเดียวกันและเพศตรงข้าม วุ้นเส้นไม่ทันรั้งเพื่อนสาวเอาไว้ก็หันมาสบตากับเวกัสอย่างไม่พอใจ

“ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณน่ะ ไปดื่มกาแฟกันมั้ยครับ?”

วุ้นเส้นได้ยินเช่นนั้นก็แสดงสีหน้าหวาดวิตก เธอรีบเดินหนีจากชายหนุ่มทันที และเวลาเดียวนั้นเองก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งปรากฎตัวขึ้น

“วุ้นเส้น…จะรีบไปไหนน่ะ?” วิคกี้แฟนหนุ่มของหญิงสาวรีบคว้าเธอเอาไว้ เขาหันไปมองเวกัสที่เดินตามมาอย่างเอาเรื่อง เวกัสได้เพียงแค่หลบตาแต่ก็ไม่ยอมแพ้ เขายืนอยู่ตรงนั้นและหวังแค่เพียงให้วุ้นเส้นหันมาสนใจคุยกับเขาบ้างก็ยังดี

“วิคกี้ ไปห้องสมุดกับวุ้นเส้นหน่อยนะ ไม่ชอบบรรยากาศแถวนี้” พูดจบหญิงสาวก็จูงมือแฟนหนุ่มไปยังห้องสมุด ปล่อยให้เวกัสมองตาละห้อยด้วยความผิดหวัง แต่เมื่อทั้งสองไปถึงหน้าห้องสมุดหญิงสาวก็หยุดเดินและหันมาสบตากับแฟนหนุ่ม เธอนั้นพูดอะไรไม่ออกเพราะรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“อ้าว…มาถึงแล้วทำไมไม่เข้าไปล่ะครับ”

“วิคกี้ วุ้นเส้นขอโทษนะ”

“ขอโทษผมเรื่องอะไรเหรอ? ไม่เอาน่าจู่ๆพูดแบบนี้ผมใจคอไม่ดีเลย”

“อือเปล่าๆ ไม่มีอะไร”

วุ้นเส้นพูดจบก็เดินจากไป แต่ทว่าวิคกี้นั้นกลับรู้สึกติดใจอะไรบางอย่างกับพฤติกรรมวันนี้ของแฟนสาว รวมไปถึงอาการเซื่องซึมของเธอซึ่งปกติแล้วแม้ว่าจะมีปัญหาชีวิตมากเพียงไหนวุ้นเส้นก็จะยังร่าเริงเสมอ

“อะไรนะ…เมื่อกี๊พวกมึงบอกว่าไงนะ?” วิคกี้ที่กลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆเอ่ยถามด้วยเสียงเข้ม

“กูบอกว่ายัยวุ้นเส้นแฟนมึงโดนไอ้ยอร์ชซื้อตัวไปซั่ม นี่ข่าววงในเลยนะโว้ย”

วิคกี้มีประกายตาดั่งไฟลุกโชนด้วยความโกรธ เขากัดฟันและกำหมัดแน่นเมื่อได้ยินสิ่งที่ไม่อาจยอมรับได้ ซึ่งเขานั้นคาดไม่ถึงว่าแฟนสาวที่หวงตัวกับเขามาโดยตลอดจะเป็นคนเดียวกันกับข่าวลือบ้าๆนี้

“เห้ยๆ!!! ไอ้วิคกี้มึงจะไปไหนวะ? ใจเย็นๆนะโว้ย”

สองเท้าของหนุ่มวิคกี้จ้ำอ้าวออกจากกลุ่มเพื่อนและตรงไปยังคณะของยอร์ช ด้วยศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายที่ไม่ต้องการให้ใครมาเหยียบย่ำได้

“ไอ้ยอร์ช…วันนี้มึงกับกูต้องได้เห็นดีกัน”

********************