ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักนี้…จ่ายด้วยหัวใจ

    ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 10 เต็มใจ

    • อัปเดตล่าสุด 1 ก.ค. 67


    บทที่ 10 เต็มใจ

    เวกัสไม่อาจหักห้ามอารมณ์เปลี่ยวได้อีกต่อไป เขาจับศีรษะของหญิงสาวโน้มเข้าหาส่วนกลางกายที่กำลังคึกคะนองนั้นจนมิด เสียงอู้อี้ด้วยความตกใจของหญิงสาวนั้นยิ่งทำให้เขาฉุดรั้งอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่

     

    “ต้องแบบนี้สิ อือ…อย่างนี้แหละ”

    ไม่นานนักวุ้นเส้นก็รู้งานและชำนาญในการใช้ปากให้ความสุขกับเจ้าตัวที่กำลังร้องครางเบาๆ ปลายลิ้นที่ดุนยอดและกวัดดันไปมานั้นทำให้ชายหนุ่มไม่อาจฝืนได้อีกต่อไป เขาผลักร่างของเธอให้นอนลงแล้วทำเหมือนกับเธอบ้าง ชั้นในตัวจิ๋วที่ถูกแหวกอย่างแรงนั้นกำลังถูกลิ้นของเขาโลมเลียราวกับต้องการลิ้มรสจากสวรรค์

     

    “อื๊อ…เวกัส…ไม่นะ”

    หญิงสาวขยุ้มเรือนผมของเขาไว้แน่นและแอ่นอกจนแผ่นหลังยกลอยขึ้นจากที่นอนนุ่ม และนี่เป็นครั้งแรกของห้องนอนอันอบอุ่นที่ชายหนุ่มเติบโตมา ได้ถูกใช้เป็นสนามแห่งคาวโลกีย์กับหญิงสาวผู้ไม่เคยเรียกเขาว่าคนรักเลยแม้แต่ครั้งเดียว
     

    อาภรณ์สีแดงจากร้านนั้นถูกกระชากออกจากร่างบางนั้นอย่างรีบร้อน ชายหนุ่มมองความสวยงามที่บิดเร่าอยู่ตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย แทบไม่อยากเชื่อว่าเจ้าของร่างกายผู้แสนเย่อหยิ่งที่เขาเฝ้ามองมาตลอดหลายปี ตอนนี้ได้นอนเปลือยอยู่ตรงหน้าและกำลังต้องการการสัมผัสของเขาอย่างไม่อายฟ้าดิน

     

    “เร็วเถอะเวกัส ฉันทนไม่ไหวแล้ว”

    “ผมไม่มีถุงนะ ไม่คิดว่าจะต้องมาทำแบบนี้ ”

    “ฉัน…อึ่ก…”

    ไร้คำตอบจากวุ้นเส้นนอกจากเสียงหอบและเสียงลมหายใจกระแทกแรงด้วยฤทธิ์ของการมอมยาจากร้านนรกนั้น เขารู้ดีว่าการสมยอมของหญิงสาวในครั้งนี้เป็นไปด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่นักแต่ก็ไม่อาจหักห้ามความต้องการของตัวเองได้อีกต่อไป เขาประกบจุมพิตที่ยอดอกแอ่นนั้นจนร่างกายสาวพลันสะท้านและขนลุกเกรียวด้วยความซาบซ่านในอารมณ์
     

    แผ่นหลังของชายหนุ่มถูกเธอโอบกอดเอาไว้ไม่ให้ห่าง เวลานี้เขาไม่อาจถอยหลังได้อีกต่อไป มือของเขาปลุกเร้าเบิกทางช่องอันคับแคบนั้นให้เปียกชุ่มพร้อมสำหรับส่วนแข็งขืนของเขาที่อยากล่วงล้ำจวนใจจะขาด

    “อะ…อา…”

    เสียงครวญครางของหญิงสาวดังแว่วแผ่วเบาเมื่อปลายยอดอันโอฬารนั้นล่วงล้ำผ่านปากทาง ความเจ็บปวดปนเสียวซ่านแทรกเข้ามาในกาย ช่างน่าแปลกที่ครั้งนี้เธอกลับรู้สึกสุขสมกับการร่วมรักในครั้งนี้กับเวกัสมากกว่าครั้งก่อนหลายเท่านัก สุดความยาวของกลางกายนั้นชายหนุ่มหยุดแนบนิ่งกับเรือนกายหอมและซบหน้าลงที่หมอนข้างๆใบหน้าแดงระเรื่อของเธอ

    “เป็นอะไร…ทำต่อสิ”

    “ผม…ผมขออยู่แบบนี้สักพักนะ”

    เวกัสไม่อาจบอกกับเธอได้เลยว่าความซาบซ่านอารมณ์ครั้งนี้มันดีกว่าแต่ก่อน และมันอาจทำให้เขาถึงสวรรค์แม้เพียงแค่การขยับเพียงเล็กน้อย สำหรับเขาแล้วนั้นในเวลานี้อยากใช้ช่วงเวลาที่แสนวิเศษกับเธอให้นานที่สุด ในวันนี้คนที่เป็นเหยื่อกลับเป็นฝ่ายชายหนุ่มที่กำลังถูกล่ากามจากหญิงสาวผู้อยู่ใต้อาณัติของฤทธิ์ยาปลุกอารมณ์

    สะโพกสอบเริ่มขยับจากเชื่องช้าและเร็วขึ้นตามความต้องการของเหยื่อหนุ่ม ช่องทางอันคับแคบตอดรัดเสียจนเขานั้นไม่อาจกลั้นมันได้อีกต่อไป ลำธารรักถูกปลดปล่อยจนหยดสุดท้ายสู่ร่างสวยงามที่นอนบิดเร่าใต้กายแกร่งของเขา

    “เชี่ย…ให้ตายเถอะ”

    “เวกัส…แฮ่กๆๆ”

    วุ้นเส้นเหนื่อยหอบจากความตื่นเต้นและฤทธิ์ของยาปลุกกำหนัดจนพูดอะไรไม่ออก เธอทำได้เพียงหันหน้าหลบจากสายตาของชายหนุ่มแม้ว่าร่างกายยังต้องการมากกว่านี้ ทั้งคืนชายหนุ่มถูกปลุกเร้าครั้งแล้วครั้งเล่าจนกระทั่งเหนื่อยอ่อนและนอนกอดก่ายกันไปในที่สุด

    ………………..

    “คุณเวกัสคะ เสื้อผ้าที่สั่งได้แล้วค่ะ”

    เสียงของคนรับใช้สาวดังขึ้นจากด้านนอกประตูในตอนเช้าวันต่อมา เขารับถุงกระดาษจากมือของหญิงคนใช้ที่มีรูปร่างใกล้เคียงกับวุ้นเส้น หลังจากที่ตื่นได้ไม่นานเวกัสได้สั่งให้เธอเตรียมเดรสสีขาวตัวหนึ่งมาเพื่อให้วุ้นเส้นสวมใส่แทนเสื้อผ้าวาบหวิวที่สวมมาจากร้านคาราโอเกะเมื่อคืนนี้

    ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงของเขา เธอหลับสนิทด้วยใบหน้าไร้เดียงสาจนเขานั้นไม่นึกฝันว่าคืนที่ผ่านมานั้นเธอมีลีลาเร่าร้อนเพียงใด เวกัสนั่งลงข้างๆวุ้นเส้นและใช้นิ้วมือสัมผัสเกี่ยวปอยผมที่ตกลงมาบดบังใบหน้าสวยนั้นออก

    “อืม…”

    “วุ้นเส้นตื่นเถอะ เช้าแล้วนะ”

    “หืม? เอ่อ…ว๊าย!!!” 

    หญิงสาวรีบตื่นในทันทีและแทบจะลุกขึ้นนั่ง เธอพยายามรัดผ้าห่มไว้กับตัวจนแน่นและมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าหวั่นวิตก พลันในหัวของเธอก็คิดทบทวนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ แม้ว่าจะเกิดจากความเต็มใจแต่ในสภาพนี้ก็ทำให้รู้สึกเขินอายอยู่ไม่น้อย

    “กระเป๋าของคุณอยู่ในรถผมนะ ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเถอะ”

    “ทำไมคุณถึง…?”

    “สารภาพตรงๆนะ เมื่อวานผมแอบตามคุณมาตั้งแต่อยู่ที่หอพักแล้วล่ะ ไม่ว่ายังไงผมก็ตั้งใจจะช่วยคุณออกมาจากไอ้ร้านบ้านั่น”

    “แล้วคุณรู้จักร้านนั้นด้วยเหรอ?”

    “หึๆ รู้สิ นั่นน่ะเป็นร้านอย่างว่าสำหรับคนรวยเค้าไปกันน่ะ ไอ้ยอร์ชมันไปบ่อยๆ”

    วุ้นเส้นเริ่มคืนสติและกลับรู้สึกขอบคุณที่มีเวกัสช่วยเธอออกมาจากที่นั่นได้ เพราะไม่เช่นนั้นร่างกายของเธออาจมีจุดจบที่ไม่สวยกับคนแปลกหน้าอื่นๆ แทนที่จะเป็นเวกัสคนเดิมคนนี้

    …และหากเป็นเช่นนั้นอาจทำให้เธอเศร้าหนักกว่าเดิมจนคิดอยากตายเลยทีเดียว…


     

    ********************

     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    ดูอีบุ๊ก

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    ×