คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ★;4# ย้ายเข้า
{ 4,ย้ายเข้า}
และแล้วเป็นดั่งคำประกาศิตที่ฆ่าตัวเองทั้งเป็น หายนะครั้งยิ่งใหญ่ที่มาเยือนแก่พี่น้องตระกูลอีที่สองคน
อันดับแรกคือ อีฮยอกแจ ต้องมาเป็นพี่เลี้ยงให้ซองยุนระหว่างปิดเทอมหน้าร้อนจนกว่าเจ้าตัวดีจะเปิดเทอม โดยฮันกยองทำเรื่องไปถึงมารดาของแม่หนูชินบินโดยเสนอให้ชินบินรับงานโฆษณาของบริษัทจนกว่าจะเปิดเทอม นั่นจึงเป็นเส้นทางที่ลูกสาวของเธอจะก้าวสู่วงการบันเทิงและผู้เป็นแม่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอย่างใด
ซึ่งฮยอกแจก็ต้องมาดูแลซองยุนในเวลาเดียว...
อันดับต่อมาคือ อีซองมิน ผู้หาตัวจับได้ยากจะต้องย้ายมาอยู่ในช่วงซึ่งฮยอกแจมาเป็นพี่เลี้ยงที่บ้านของฮันกยอง รวมทั้งยังถูกคยูฮยอนรวบหัวรวบหางบงการชีวิตไปด้วย ซึ่งอันนั้นฮันกยองยังไม่ได้บอกเพราะกลัวว่าซองมินจะเตลิด หนีไปพักร้อนที่ซาอุเสียก่อน
เพราะรู้ว่างานของตัวเองจะไม่ชิวอีกต่อไป...
คฤหาสน์ที่บ่งบอกถึงความอบอุ่นได้อย่างดี ระยะทางจากประตูใหญ่ของบ้านจนไปถึงตัวบ้านผ่านสวนเล็กๆที่สวยงามปลูกพืชพรรณธรรมชาติไว้มากทีเดียว ก่อนจะถึงคฤหาสน์ของบ้านที่ดูดีมีดีไซน์หรูหราแต่ทว่ากลับมีห้องไม่เยอะนัก พื้นที่ส่วนมากถูกทำเป็นที่ส่วนตัวของฮันกยองและคยูฮยอนมากกว่าจะสร้างห้องเยอะๆให้สิ้นเปลือง
“วันนี้ซองยุนไม่อยู่ ไปเที่ยวกับคยูฮยอนที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ คงกลับมามื้อเย็น”
“งั้นขอเมนูโปรดทุกคนแล้วกันนะฮะ ผมจะลงครัวเอง”
“อืม แม่นมครับนี่ฮยอกแจ พาเธอไปเดินดูรอบๆบ้านแล้วก็ทำตามที่เธอขอด้วยนะครับ”
“ค่ะ จะดูแลอย่างดีเลยค่ะคนเนี้ย”
เสียงตอบรับจากแม่นมช่วยยืนยันได้อย่างดีว่าฮยอกแจถูกใจแม่นมของเค้าเข้าแล้ว ก่อนซองมินจะยืนเท้าเอวมองฮันกยองในมาดคุณพ่อเมื่ออยู่บ้านอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนจะเอ่ยปากแซวอย่างอดไม่ได้
“แหม มาดคุณพ่อเข้มเชียว”
“เออ เลิกแซวเลย เดี๊ยวฟังงานก่อนแล้วค่อยขึ้นเอาของไปเก็บล่ะ”
“ครับคุณบอส~”
“วันนี้ไปท่าเรือกับฉัน มีลูกค้าสนใจกิจการขนส่งของเรา แล้วก็เซ็นต์สัญญากับสปอนเซอร์เรื่องโฆษณา รวมทั้งนักลงทุนด้วย”
พูดจบก็ให้คนยกของขึ้นห้องนอนไป ห้องนอนของฮยอกแจและซองมินถูกแยกออกจากกัน ห้องของฮยอกแจเน้นไปทางน่ารักสดใส มีสีฟ้าและสีส้มดึงความสนใจจากสีครีมตกแต่งดูน่ารักและสบายตา
ส่วนห้องนอนของซองมิน เป็นห้องนอนแบบหรูหราที่เจ้าตัวชอบประกอบไปด้วยสีทองและสีชมพูมีสีเทาจางจนเกือบขาวผสมปนเปอยู่ ตามแบบตามสไตล์ของเจ้าตัว ห้องนอนไม่กว้างไม่แคบเกินไป แถมยังมีผนังห้องกว้างพอให้ซองมินแปะรูปที่ประทับใจอย่างที่ชอบทำอีกด้วย
“บอสบ้า แกทำอย่างกับฉันจะต้องมาอยู่ที่นี่ไปตลอดงั้นแหล่ะ”
ว่าพลางมองดูห้องนอนใหม่ของตัวเองอย่างปลงๆ แน่นอนล่ะการได้ตัวอีซองมินมาอยู่ใกล้ๆหูใกล้ตาแบบนี้ มันเป็นเรื่องยากและเพราะซองยุนหรือพ่อมันหรือฮยอกแจก็แล้วแต่ ตอนนี้ซองมินหลุดไปไหนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ มาทำงานกับบอสใหม่ในบ้านเดียวกัน เฮ้อ...แค่คิดก็อยากขอพักงานแล้ว
“หนีเห่ามา~~~”
“คุณหนู กลับมาแล้วเหรอคะ”
“ยังครับ คึ”
“ไปอาบน้ำเลยนะคะ วันนี้มีเซอร์ไพร้ส์ด้วย”
“ของขวัญจากป๊ะป๊าเหรอ?”
“ไปอาบน้ำเถอะค่ะ”
เสียงแจ๊นๆของใครบางคนดังขึ้นทำให้ฮยอกแจอมยิ้มเมื่อถึงใบหน้าหล่อเหลาของฮันกยองและพยายามจินตนาการถึงใบหน้าของลูกและกำลังจินตนาการไปถึง...แม่
ฮยอกแจถอนหายใจพรวด ในใจโหวงเหวงแปลกๆก่อนจะยิ้มให้กับตัวเองเพื่อเป็นกำลังใจ ในขณะที่มือเล็กก็กำลังสาละวนกับการทำอาหารอยู่ เหลืออย่างเดียวจนใกล้เสร็จแล้ว ที่เหลือก็รอเพียงทุกคนมาพร้อมสินะ ฮยอกแจมองชามอาหารบนโต๊ะอย่างยอมแพ้ก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าบ้าง
“หนีเห่ามาป๊ะป๊า~”
เสียงของลูกชายคนเดียว ที่ทำให้ฮันกยองหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ก่อนเจ้าตัวเล็กจะมองพี่สาว?! แสนสวยข้างกายป๊ะป๊าซึ่งซองยุนจำได้ดีว่าคนๆนี้คือใคร รักแรกที่ไม่อาจจะลืมของเค้าซึ่งมันทำให้ใครบางคนอยากจะเหนี่ยวหลานชายขึ้นมาดื้อๆ
“ออนนี่~ นั่นอะไรฮะ”
ว่าหลังจากหอมแก้มซองมินซ้ายขวาอย่างชื่นใจพร้อมจุ๊บที่ปากแดงอีกทีหนึ่งอย่างที่ป๊ะป๊าชอบทำเวลาเจอกันจากกันหรือส่งเข้านอนเป็นการทักทายแบบหนึ่ง
“ของขวัญไงครับ”
“เห?! รูปผมเยอะแยะไปหมดเลย ป๊ะป๊าเอามันไปติดให้ห้องนอนผมด้วยน้า"
“ชอบไหมเอ่ย?”
“ชอบครับพี่ซองมินคนสวย >3<”
ว่าพร้อมทำปากจู๋จุ๊บซองมินอีกรอบ ก่อนจะโดนยันตูดหน้าทิ่มเข้ากอดซองมิน ร่างสูงมองอย่างล้อๆที่อาตี๋ของเค้าเสียฟอร์มต่อหน้าสาว ใบหน้าหล่อแอบกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินหนีไปทิ้งให้ซองยุนถูกซองมินจูงมือแล้วพาไปยังโต๊ะอาหาร
“ป๊ะป๊าเมื่อไหร่ซองยุนจะโต จะได้แต่งงานกับเจ้ซองมินเสียที”
คำพูดแบบเด็กๆทำให้ทั้งฮันกยองและคยูฮยอนลำลักน้ำและข้าว เว้นแต่ซองมินที่ทำหน้าเอือมแต่หันไปยิ้มให้เด็กน้อย ทุกคนต่างก็ได้แต่หวังในใจว่าซองมินคงไม่ใช่ ‘โซตาค่อน’
“ไม่ได้หรอก...ตี๋ต้องเจอคนรุ่นใกล้ๆกัน ถึงเวลาเจ้เหี่ยวย่นยานตี๋จะรักเจ้หรอ?”
“รักสิๆๆๆๆ ก็ตี๋อยู่กะเจ้มาตั้งนานแล้วเจ้จะเป็นอย่างไงตี๋ก็รับได้”
ประโยคนั้นทำคยูฮยอนถึงกับสะอึก มันเป็นประโยคที่เค้าใช้พูดเอาใจสาวๆเวลาคุยโทรศัพท์และไม่คิดว่าเจ้าแสบนี่จะจำได้ขึ้นใจขนาดนี้ ฮันกยองหลุดขำออกมาเมื่อคยูฮยอนโดนเจ้าเตี้ยแขวะเข้าให้ ก่อนซองมินจะมองเด็กน้อยอย่างไร้เดียงสา
“เอาล่ะ กับข้าวมื้อนี้อร่อยไหม?”
“ครับ อร่อยที่สุด!”
“แต่นมไม่ได้ทำนะ”
“แล้วใครทำฮะ?”
“พี่เองจ้ะ”
ฮยอกแจโผล่หน้ามาพร้อมวางขนมหวานไว้บนโต๊ะเด็กหนุ่มมองอย่างถูกใจเมื่อร่างบางที่เดินเข้ามาเหมือนคุณแม่ในฝันไม่มีผิด รอยยิ้มอ่อนโยนเหงือกสีชมพูสด==’ กับหน้าไก่ๆ นี่แหล่ะ!! ซองยุนมั่นใจล้านเปรอ์ว่านี่แม่ของเค้าแต่ทว่า เสียงป๊ะป๊าก็ทำให้ซองยุนถึงกับชะงัก...
“นี่คือพี่เลี้ยงคนใหม่ของอาตี๋นะ”
“สวยล่ะสิ”
ซองมินเอ่ยแซวในขณะที่เจ้าตัวเล็กมองตาไม่กระพริบ
“จะมาดูแลอาตี๋ช่วงซัมเมอร์นี้แล้วก็จะมีเพื่อนมาด้วยนา~”
“ซองยุนเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?”
ฮยอกแจเอ่ยถามพลางย่อตัวลงข้างๆเด็กน้อยที่เอาเงียบแล้วทำสีหน้าครุ่นคิด ฮันกยองกำลังกลัวว่าซองยุนจะรับไม่ได้แต่ถึงอย่างนั้นตัวเค้าเองก็อยากพยายามเพื่อลูกชายคนเดียว หลายคนบนโต๊ะอาหารกำลังรอลุ้นว่าซองยุนเจ้าตัวเล็กจะพูดว่าอย่างไร
และแล้วประโยคไม่คาดฝันสำหรับฮันกยองและประโยคที่น่าตกใจสำหรับฮยอกแจก็ดังขึ้น บรรยากาศกำลังอึมครึมอย่างเห็นได้ชัด...
“ผมอยากเรียกเค้าว่า ม๊า”
qqqqtunn’
เพิ่มอีกหนึ่งตอนทดแทนหลังจากหายหัวไปหนึ่งอาทิตย์เต็ม!
แล้วเจอกันใหม่ตอนสอบเสร็จนะคะ -..- บ๊านบาน
ความคิดเห็น